Brat mojego męża

Muszę przyznać się do jednej sprawy. Gdyby nie pani Marta z wydawnictwa to ominęłabym teę pozycje szerokim łukiem. Namówiła i zapewniła że to nie tak jak widzę i wiecie co? Miała racje. Z daleka omijam wszelkie książki z kawalerami na okładce bo zaraz mam przed oczami sceny łóżkowe opisane w 70% książki. To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i mam chęć sprawdzić kolejne książki. Mam nadzieje że będą tak dobre jak ta.
Ile rodzin na świecie tyle radości i smutków ale i tajemnic które lepiej żeby nigdy nie ujrzały światła dziennego ale co jeżeli wyjdą po śmierci żony, męża? Kogo obwiniać? Dociekać prawdy? Oj ja to w gorącej wodzie kompana i nie darowałabym, muszę rozwikłać co i jak.
Nie będzie spojlerem jak napiszę że nasz bohater ma brata bliźniaka i tutaj pytanie do tych którzy mają w rodzinie, znajomych bliźniaki. Ile razy zdarzyło się że wkręcaliście innych w jakąś grę tylko Wam znaną? Ile razy zamienialiście się miejscami dla poprawienia np. oceny, bądź sytuacji z dziewczyną, znajomymi? Dlaczego pytam? Oj tajemnica jaką ukrywali nasi bliźniacy to majstersztyk w planowaniu ale i zaangażowaniu bo to wszystko co robili nie ujrzało światła dziennego ale pewnego dnia?. Tutaj pozwólcie że zrobię pauzę dla lepszego efektu i dreszczyku. Nie martwcie się to nie spojler bo cała historia rozpoczyna się od samego początku. Diana była żoną jednego z nich i mają dwójkę cudownych dzieci. Po śmierci Pawła dziewczyna nie ma lekko bo nie tylko dzieci ale i firma leży jej na głowie. Co zrobi? Jakie będzie wrażenie kiedy po ceremonii pogrzebowej ujrzy go ponownie na ulicy? Czy czas leczy rany?
Książka napisana naprawdę bardzo tak prosto że od momentu rozpoczęcia czytania nawet nie wiesz a już jesteś w połowie i ten odwieczny problem książkoholików (jeszcze jeden rozdział, no może dwa) Macie 380 stron niezłej akcji chodź momentami jest możliwość wzięcia głębszego oddechu. Miłość, rodzina, intryga i to coś co każe nam napędzać się do coraz to śmielszych poczynań. Sama zastanawiałabym się co i jak zrobiłabym gdybym była na miejscu Diany ale cieszę się że miała rodzinę w tych trudnych momentach. Życie jest krótkie. Doceń to co masz bo jutro już tego może nie być.

TRZY CZĘŚCI I NIEZWYKŁE POSTACI
Nowa powieść Danki Braun została podzielona na trzy części odpowiadające różnym typom narracji przechwytywanej przez innych bohaterów tej historii. A jest ich tutaj sporo i sporo także mącą. Przyznaję, że początek był dla mnie najmniej przyjazny. Tutaj pojawił się bardzo nietypowy, jak na powieść, typ narracji, w której to Diana przez cały czas, opowiadając o swoich losach, zwracała się do swojego zmarłego męża. Druga osoba liczby pojedynczej. Sporo opisów, rodzinnych relacji, zawiłości i problemów. Wiedziałam, że z czasem akcja się rozkręci, ale było nietypowo i w związku z tym dla mnie mało swobodnie. Potem następuje przełom, który rozwiał moje obawy. Kiedy do akcji wkracza brat bliźniak, rozpoczyna się podróż tropami wielu pytań i następuje zmiana narracji na zdecydowanie bardziej przystępną. Trzecia część to dokładne wyjaśnienie sprawy. Pogmatwane, ale rzetelne. Takie, którego sama na pewno bym się nie domyśliła. Lubię takie elementy zaskoczenia. Autorka serwuje odbiorcy książki niezły twist. Jak dla mnie, balansujący na granicy wiarygodności i absurdu, ale na pewno nadający całości oryginalnego tonu i nieprzewidywalności.

DETEKTYW I ŚLEDZTWO
Jeśli chodzi o samo śledztwo i Marga Bieglera, detektywa znanego już wiernym czytelnikom prozy Danki Braun, tym razem jego zasługi pozostawały gdzieś w cieniu, a sprawa, jako tako rozwiązywała się sama. Poprzez spowiedź bohaterów, którzy mieli szerokie pole do popisu w przerzucanej z jednego na drugiego narracji. To na pewno nie zabrało historii potencjału bycia ciekawą i angażującą. Ale wspominam o tym, bo mam wrażenie, że tym razem warstwa obyczajowa, a właściwie pewna intryga ludzi połączonych zażyłą relacją rodzinną, bardzo zdominowała całość.

PODSUMOWANIE
?Brat mojego męża? to na pewno ciekawa i oryginalna propozycja. Z nietuzinkowymi bohaterami, którzy potrafią zaskoczyć. Jak dla mnie, z wiarygodnością i prawdopodobieństwem zdarzeń balansującym na granicy. Czy to możliwe? Chciałabym zapytać, ale nie mogę napisać nic więcej, żeby nie zabierać Wam możliwości odkrywania smaczków tej książki. Początek (ze względu na narrację) był dla mnie trudny. Potem akcja zdecydowanie się rozkręca, co ratuje moje zdanie na temat tej powieści. Bardzo cenię historie Danki Braun, która pozostaje jednym z moich pewniaków, jednak ?Brat mojego męża? nie zostanie jedną z moich ulubionych w jej wykonaniu. Żebyście mnie źle nie zrozumieli, to wciąż całkiem dobra książka, ale jeśli nie znacie jeszcze prozy tej autorki, radzę zacząć od innych.