Burza

Główna bohaterka, Ewelina jest właścicielką zakładu pogrzebowego w Młynarach. Jest samotną matką, jednak jej życie jest w miarę poukładane. Stabilność tego wszystkiego zmienia zwykłe zjawisko atmosferyczne. Gwałtowna burza, która przeszła nad miasteczkiem doprowadziła do tragicznego wypadku w którym smierć zebrała swoje żniwo, a na domiar złego, w tym samym czasie koło dawnego młyna odnaleziono zwłoki kobiety.

Może nie jest to typowy schemat kryminału w którym towarzyszymy śledczym, komisarzom w rozwiązaniu zagadki. Tutaj towarzyszymy kobiecie, która nie jest związana z żadną służbą mundurową. Po prostu prowadzi zakład? i zna ofiarę. I nie może się powstrzymać by nie wetknąć swoich trzech groszy. Kroczymy więc z Eweliną, dowiadujemy się więcej. Już myślałam, że wróbelek jest w garści? jednak autorce zabieg zwrotu akcji nie jest obcy i uraczyła mnie nim w taki sposób, że po przeczytaniu całej książki byłam bardzo zadowolona! Bo właśnie takie kryminały lubię, takie chcę czytać i takie sprawiają mi przyjemność.
Dodatkowo uwielbiam gdy wątek obyczajowy głównego bohatera jest ciekawy - sam fakt działalności jaką prowadzi Ewelina jest nietuzinkowy. Cieszę się, że autorka nie pominęła historii co do tego doprowadziło i że pozwoliła poznać Ewelinę od strony prywatnej.

Uwielbiam czytać powieści debiutantów i debiutantek. Nie mogłam oprzeć się pokusie i przeczytałam pierwsze dzieło Zuzanny Gajewskiej ?Burza?. Jest to całkiem dobry kryminał, który wciągnął mnie od pierwszej chwili.
Czytając tą powieść ani przez chwilę się nie nudziłam. Nie mogłam iść spać nim nie poznałam zakończenia. Z niecierpliwością czekam na kolejne książki naszej debiutantki. Postacie bardzo wyraziste i dobrze wykreowane. Fabuła trzymająca w napięciu. Wartka akcja. Jeżeli lubicie kryminały to do przeczytania ?Burzy?.
Moją ulubioną postacią z tej książki jest główna bohaterka Ewelina Zawadzka. Dziewczyna jest właścicielką zakładu pogrzebowego. Uwielbia robić makijaże zmarłym. Polubiła to zajęcie będąc w ciąży. Dość nietypowe zajęcie jak dla kobiety. Oprócz tego wychowuje swoją czteroletnią córeczkę. Część osób ją podziwia, część jej zazdrości a jeszcze inni wbiliby jej nóż w plecy. Typowe zachowanie dla mieszkańców małego miasteczka, w którym wszyscy wiedzą wszystko o innych. Ludzie zamiast interesować się swoim życiem, oceniają i krytykują innych. Matka samotnie wychowująca dziecko to według nich samo zło. Niestety dosyć typowe myślenie. Ewelina ma przyjaciela. Czy coś z tego będzie? Czy chłopak zaakceptuje jej córeczkę? Co się stanie, gdy przyjdzie burza i przyniesie ofiary śmiertelne? Czy nasza bohaterka będzie miała ręce pełne roboty? Co potrafią zrobić zawistni ludzie? Poczytajcie warto.
Oprócz Eweliny znajdziecie tutaj również inne postacie, między innymi znaną blogerkę Marzenę Tolak. Niedawno z rodziną wprowadziła się do dawnego browaru w Młynarach. Dziewczyna ma dwie córki jedną zbuntowaną nastolatkę, z którą nie bardzo sobie radzi i drugą sporo młodszą. Pewnego burzowego wieczoru starszy pan odnalazł zwłoki naszej blogerki. Czy ktoś chciał jej śmierci? Czy to może jest kolejna ofiara burzy? Czy może to było samobójstwo? Nie wszyscy ją lubili.
Autorka w idealny sposób myli tropy. Obstawiałam inne zakończenie. Podoba mi się wyraziste pióro tej autorki. W idealny sposób miesza ze sobą trzy gatunki kryminał, obyczaj i dramat.
Poczytajcie jaki skutek może przynieść fatalna reklama. Czy w ciągu jednej chwili z szanowanego obywatela można stać się wrogiem numer jeden?
Kto odkryje prawdę dotyczącą śmierci Marzeny?
Polecam wam ten kryminał. Warto dać szansę debiutantom.

Boicie się burzy? Ja nie potrafię się jednoznacznie ustosunkować. Bywają takie, które kompletnie mnie przerażają, ale niekiedy z przyjemnością się w nie wsłuchuje?. natura potrafi zaskakiwać, niestety tytułowa BURZA niosła ze sobą straty i cierpienie?

Po książkę ... sięgnęłam z dwóch powodów. Po pierwsze uwielbiam poznawać nowych autorów, po drugie zaintrygowała mnie główna bohaterka, właścicielka zakładu pogrzebowego i tanatokosmetolog. Już niejednokrotnie mówiła Wam, że próbuję na każdy sposób oswoić się ze śmiercią. Nie ukrywam, że jest to dla mnie bardzo trudny temat. A poza tym w końcu całą historię prowadzi nie policjant, nie cała komenda, a właśnie ona Ewelina Zawadzka, no dobra poniekąd ????

Akcja toczy się w małym miasteczku. Wszyscy się znają, a niekiedy człowiek wolałby pozostać anonimowy? Podczas ogromnego załamania pogody dochodzi do tragedii. Umiera wiele osób? wśród ofiar jest również Marzena Tolak, blogerka. Ale czy jej śmierć jest wynikiem wyładowań atmosferycznych? A może dochodzi jednak do morderstwa?

Nie jest to bardzo mroczna historia, choć klimat panujący w książce podobał mi się. Ewelina nie widząc postępów w śledztwie sama stara się dojść do prawdy. Nie zawsze jednak podejmuje właściwe kroki, zwłaszcza ten "jeden" i naraża się na niebezpieczeństwo, a to wszystko oczywiście przez jej charakter, który z pewnością nie należy do łatwych.
Nie oczekujcie również stricte kryminału, znajdziecie tu bowiem wątki obyczajowe, które powodują, że wchodzi się w tę historię jeszcze bardziej.

Czytając ostatnie rozdziały przyznam, że nie spodziewałam się takiego zakończenia, ale później, już po lekturze, zastanawiając się nad biegiem wydarzeniem stwierdzam, że mogłam być trochę bardziej czujna ???? Mimo wszystko spędziłam bardzo miło czas.

To książką, która się po prostu pochłania.

Choć ,,Burza" jest debiutem literackim w niczym nie ustępuje powieściom pisarek, które mają już znaczący dorobek na koncie. Zuzanna Gajewska stworzyła historię osadzoną w rodzinnych Młynarach, miejscu znanym od podszewki. Niestety, wieś przeżywa teraz prawdziwe chwile grozy - przez szalejące burze uszkodzeniu ulegają nie tylko elementy krajobrazu, ale także nastroje panujące wśród mieszkańców są niespokojne.

Główną bohaterką książki zostaje Ewelina Zawadzka, mama 4-letniej Karolci, samotnie wychowująca córkę. Z ojcem dziecka praktycznie nie utrzymuje kontaktu, a zawodowo zajmuje się przeprowadzaniem osób zmarłych na drugą stronę - od ubioru, makijażu, uroczystości pogrzebowych aż po zajmowanie się grobami, jeśli takie zlecenie złoży rodzina nieboszczyka. Zakład rozwija się dobrze, a Ewelina wkłada w swoją pracę dużo serca. Na horyzoncie pojawia się mężczyzna, któremu przez poprzednie wydarzenia boi się zaufać. Tymczasem burza nie ustępuje...

Rok temu do Młynar wprowadziła się Marzena Tolak razem z mężem oraz dwoma córkami. Kobieta zajmowała się projektem badawczym dotyczącym życia i mieszkańców w małych miejscowościach. Niedługo ma ukazać się jej pierwsza książka dotycząca Młynar. Niestety, ale zanim to następuje kobieta jest martwa! Kto chciał jej śmierci? Wespół z policjantami swoje prywatne śledztwo rozpoczyna Ewelina Zawadzka.

Tytułowa ,,Burza" odgrywa w tej historii niebagatelne znaczenie. Tak, jak zjawisko jest nieprzewidywalne, niebezpieczne, mogące przynieść szkody, tak i życie bohaterów powieści nie jest usłane różami. Zuzanna Gajewska na podstawie małej społeczności pokazuje, że każdy się z każdym zna, a nawet jeśli nie dokładnie, to kojarzy go z widzenia. Mocno stąpająca po ziemi Ewelina, która musiała wziąć życie w swoje ręce. Nieco bujająca w obłokach i chcąca zmienić swoją przyszłość Marzena Tolak. Kto czyhał na życie blogerki? Tego musisz dowiedzieć się sam. Świetnie skonstruowana historia i osadzeni w Młynarach bohaterowie. Nie mogłam się oderwać.

Lektura Burzy wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie, chwilami wywołała nawet lekki uśmiech na twarzy i dała sporo do myślenia. Moim zdaniem, nie do końca jest to kryminał, pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że raczej powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym, która, pomimo że nie spowodowała opadnięcia mojej szczęki, to czytało mi się ją bardzo dobrze i z ogromną przyjemnością. Lubię, gdy oprócz dobrej zagadki kryminalnej, autor przedstawia wiele szczegółów z życia prywatnego bohaterów i tworzy ciekawe tło społeczne. Pomysł z umieszczeniem akcji w realnej miejscowości, którą łatwo znaleźć na mapie było strzałem w dziesiątkę, bo dodało to fabule realności. Tytuł powieści odzwierciedla nie tylko groźne zjawisko atmosferyczne, ale pełni też rolę przenośni. Każde z bohaterów, miało swoją burzę w życiu, która wiele zmieniła.

Marzena Tolak miała mieć wszystko, miała być sławna, miała zmienić swoje życie. Teraz przez krótką chwilę nawet była sławna, ale nie takiej sławy pragnęła. Teraz ludzie spotkali się na jej pogrzebie. Jedni z sympatii, inni z ciekawości. Może wśród tych gapiów jest także jej morderca? Burza, która namieszała w życiu mieszkańców Młynar, ułatwiła zabójcy bezkarne zniknięcie. Nikt nic nie widział, niczego nie zauważył, bo każdy był skupiony na ratowaniu własnego dobytku i przejęty szkodami, jakie wyrządził żywioł. Dodatkowo sprawę zabójstwa przyćmiewa tragiczna śmierć pasażerów autobusu, przygniecionego przez drzewo, przewróconego przez nawałnicę.
Ewelina Zawadzka, właścicielka zakładu pogrzebowego, matka czteroletniej Karolci, nie była bliską znajomą zamordowanej kobiety, ale tego feralnego popołudnia opiekowała się jej córeczką. Była też świadkiem kilku dziwnych zdarzeń, które zapadły jej w pamięć. Elbląskie prosektorium z powodu śmierci tylu osób na raz, nie było w stanie pomieścić wszystkich ciał, więc zwłoki blogerki Marzeny Tolak trafiają do zakładu Eweliny, której od początku ta zagadkowa śmierć nie daje spokoju. Kobieta jest zbulwersowana brakiem postępów w śledztwie, więc postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Dociekliwość Eweliny spowoduje, że na jaw wyjdą skrywane tajemnice, a ona sama znajdzie się w niebezpieczeństwie.

Mnożą się poszlaki, powiększa grono podejrzanych, a sprawcy wciąż brak. Mnóstwo tropów, które wskazują na coraz to inne osoby, chociaż w połowie książki miałam już swoje podejrzenia. Pomimo że wytypowałam zabójcę, to jednak autorka sprytnie kierowała podejrzenia na innych i były chwile, że wątpiłam, czy mój typ jest prawidłowy.

?Burza? to solidnie napisana powieść, w której Marzenie Gajewskiej udało się perfekcyjnie przedstawić specyfikę małomiasteczkowej społeczności. Społeczności, w której każdy zna każdego i o każdym ma coś do powiedzenia, a najmniej o sobie. Poruszyła także zagadnienia, z którymi boryka się współczesne społeczeństwo. Hejt, niefrasobliwe umieszczanie informacji o sobie w internecie, toksyczne związki, chorobliwą zawiść o czyjeś sukcesy, chęć zaistnienia w mediach za wszelką cenę. Zawsze czytanie o takich problemach, dotyczących naszej rzeczywistości, wzbudza we mnie refleksje, a tym razem miałam ich sporo.
Oddani przyjaciele, którzy mogą okazać się zawistną jednostką, skłonną zniszczyć nas i zszargać opinię w imię źle pojmowanej sprawiedliwości. Pseudo przyjaciele, którzy żerują na naszej dobroci, a gdy postanowimy zakończyć ten układ, szukają sposobności, by się zemścić. Niegodne postępowanie znajomych, którzy dla rozrywki postanowią rozsiewać o nas plotki w realu lub internecie, myśląc, że to dobra zabawa, nie zdając sobie sprawy, jak wielką krzywdę mogą nam tym wyrządzić i wreszcie bezrefleksyjne umieszczanie osobistych informacji i zdjęć w sieci, które mogą ściągnąć na nas kłopoty.
Powieść czyta się przyjemnie z niekłamanym zachwytem i dużym zaangażowaniem. Narracja jest płynna i wszystko łączy się ze sobą w logiczny sposób, bez zgrzytów i nie pomijając żadnych wątków. Jedyne co mnie mocno irytowało podczas czytania, to postępowanie głównej bohaterki, bo nie potrafiłam zrozumieć, jak cywilna osoba bez doświadczenia, może zajmować się sprawą zabójstwa, wściubiać swój nos w prowadzone śledztwo przez policję. Zastanawiałam się często, czy Ewelina była, aż tak spostrzegawcza i błyskotliwa, czy aż tak bezmyślna. Nie miała przecież pewności co do tego, czy morderca nie krąży po miasteczku, szukając kolejnej ofiary, a ona wciąż drążyła temat, wypytując ludzi o ich tajemnice. To, że w końcu zwróci na siebie uwagę mordercy, to była tylko kwestia czasu. Swoją niefrasobliwością naraziła na niebezpieczeństwo nie tylko siebie, ale także swoją rodzinę. A poza tym była tak bardzo skupiona na sobie i swoich potrzebach, że nie brała pod uwagę tego co może czuć i przeżywać jej partner.
Ewelina nie jest ani mroczna, ani tajemnicza. Swojska dziewczyna z sąsiedztwa, która oprócz zajmowania się godnym pochówkiem zmarłych, postanowiła wcielić się w rolę niefrasobliwego detektywa. Burza minęła, zaświeciło słońce, to może czas zacząć wyglądać kolejnej ?

Intryga przedstawiona w powieści "Burza" nie jest niczym świeżym pośród polskich kryminałów wydanych w ostatnim czasie. Nie oznacza to jednak, że nie śledziłam jej z ciekawością. Policja i prokuratura nie mają możliwości, by po tragicznych wydarzeniach w Młynarach, skupić całą swoją uwagę na zabójstwie Marzeny Tolak. Sprawa jej śmierci nie daje spokoju głównej bohaterce. Czytelnik będzie miał szansę uczestniczyć w jej działaniach, które w pewnym stopniu są oparte na logicznym łączeniu faktów, ale warunkuje je gównie intuicja Eweliny. Nie zawsze jej przeczucia będą słuszne. Brak wiedzy o sytuacji rodzinnej zmarłej, plotki i mącenie skutecznie utrudnią bohaterce śledztwo. Akcja toczy się dość powoli, by na koniec się zagęścić. Działania policji i prokuratury odchodzą tu na boczny tor, a całość skupia się wokół działań Eweliny, w których istotną rolę odgrywają emocje i życie prywatne. "Burza" nie jest kryminałem, w którym trup ściele się gęsto, a akcja pędzi w zawrotnym tempie. Znaczenie ma tutaj warstwa obyczajowa, która nadaje charakteru i odpowiedniego klimatu. Po pierwsze uwagę czytelnika na pewno zwróci profesja Eweliny. Autorka podaje wiele ciekawych i na pewno zaskakujących informacji na temat przygotowania zmarłego do pochówku. Dla mnie ? największy atut tej powieści. Kolejną kwestią jest miejsce akcji. Młynary to miasteczko, w którym wszyscy się znają, a tragedia dodatkowo scala. Niekoniecznie pójdzie to w dobrym kierunku. Czytelnik pozna mieszkańców, którzy lubią plotkować, ślepo podążać za innymi i na siłę szukać sensacji. "Burza" to historia zamknięta w jednym tomie. Trochę żałuję, bo według mnie stanowi dobry punkt wyjścia do serii, w której czytelnik mógłby bliżej poznać bohaterów, ich przeszłość oraz dalsze losy, a przede wszystkim pracę Eweliny.

Dawno nie czytałam tak wciągającego kryminału. Akcja dzieje się bardzo dynamicznie. Z każdą kolejną stroną wciąga nas coraz mocniej. Ciekawi, nietuzinkowi bohaterowie. Główna bohaterka Ewelina jest właścicielką zakładu pogrzebowego i maluję ciała zmarłych.
Może ktoś z Was chciałby pracować jak Ewelina? Ja bała bym się dotknąć ciała zmarłej osoby.
To jest na prawdę dobrze przemyślana książka. Niecodzienna fabuła, kilku podejrzanych, aż w końcu niespodziewany zwrot akcji. Co prawda kilka stron przed rozwiązaniem domyśliłam się końca ale to tej lekturze wcale nie umniejsza radości z czytania, ponieważ wciąga do ostatniej strony. Polecam

Jest to niezwykle udany debiut i gratuluję autorce

Na początku jest cisza.. niewinna, skryta, duszna.
Potem nagle, bez ostrzeżenia następuje wyładowanie siły żywiołu, które można poczuć wszystkimi zmysłami.
Burza.
Grzmoty. Błyski. Pioruny. Deszcz. Wichura.
To słychać, widać, czuć.
Kilkanaście minut wystarczy by powalić drzewa, zablokować drogi, zerwać dachy, zburzyć spokój i poczucie bezpieczeństwa najodważniejszych.
Na końcu zostaje już tylko cisza. Niekiedy tak głośna, że nie pozwala na spadek tętna.
A krajobraz po burzy może zaskoczyć..

Ewelina Zawadzka to kobieta po przejściach. Samotna matka i zaradna bizneswomen. W niewielkiej miejscowości Młynary powadzi małą firmę ? zakład pogrzebowy. Jej życie wydaje się stabilne i spokojne, aż do dnia gdy podczas odbywających się w Młynarach dożynek, gwałtowna burza urządza sobie własne dożynki. Rozszalały żywioł pustoszy małą miejscowość i jej okolice. W Młynarach obok dawnego młyna wodnego zostaje znaleziona martwa kobieta, Marzena Tolak. Kobieta to blogerka, która niedawno wraz z rodziną zamieszkała w dawnym browarze. Policja podejrzewa zabójstwo. W tym samy czasie nieopodal miał miejsce tragiczny wypadek autobusu. Sprawa ta zdaje się przysłaniać tajemnicze morderstwo.
Z powodu braku miejsc w elbląskim prosektorium ciało Marzeny trafia do zakładu Eweliny. Rozpoczyna to serię zaskakujących sytuacji, które zmuszają Ewelinę do zaangażowania się w powoli rozkręcające się śledztwo. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że kobiety się znały i spotkały w dniu śmierci Marzeny.
Ewelina nie mogąc powstrzymać wrodzonego ?odruchu ratowania świata? rozpoczyna samodzielne poszukiwania zabójcy..

?Burza? debiut literacki. Lekki kryminał z rozbudowanym wątkiem obyczajowym. Zgrabna historia pełna emocji, tajemnic i burzliwych zrywów i porywów. Coś w sam raz na zimowy wieczór z książką, która za sprawą letniej burzy, pozwoli podgrzać atmosferę.
Polecam.