Burza

Trzy siostry. Burza Katarzyny Michalak to powieść pełna napięcia, emocji i mrocznych sekretów, które na tle bieszczadzkich lasów nabierają wyjątkowego charakteru. Mała wieś Koniecpolska, odcięta od wielkomiejskiego zgiełku, okazuje się miejscem równie skomplikowanym i niebezpiecznym jak największe metropolie. W samym sercu tej historii są trzy siostry - Daniela, Dorota i Dominika - które stają się pionkami w grze okrutnej manipulantki. Ich życie zmienia się w dramatyczny sposób, gdy Witold Sejbert, pod naciskiem szantażystki, wciąga je w niebezpieczne rozgrywki, naznaczone nieufnością, strachem i cierpieniem.
Michalak, znana ze zdolności do tworzenia silnych emocjonalnie opowieści, buduje fabułę na fundamencie wzruszeń, sprawiając, że od książki trudno się oderwać. Losy sióstr przeplatają się z dramatami mieszkańców wsi, co nadaje historii dodatkową głębię i tworzy szeroką panoramę ludzkich doświadczeń. Autorka świetnie ukazuje wiejską społeczność, a jej bohaterowie, z ich lękami, nadziejami i sekretami, są wiarygodni i pełni życia. Bieszczady, malownicze i surowe jednocześnie, stają się niemym świadkiem wydarzeń, a ich dzikość i piękno symbolizują zarazem nadzieję i zagrożenie.
Narracja książki jest dynamiczna, pełna zwrotów akcji i nieprzewidywalnych sytuacji, które trzymają w napięciu. Michalak porusza również istotne tematy - od siły rodzinnych więzi po moralne konsekwencje wyborów. Historia sióstr to nie tylko opowieść o ucieczce przed złem, ale też o odnajdywaniu siły w miłości, przyjaźni i zaufaniu. Wobec intrygi i niebezpieczeństw jedynie te wartości mogą przywrócić im poczucie bezpieczeństwa i nadzieję na lepsze jutro.
Katarzyna Michalak stworzyła pełną emocji i refleksji opowieść o walce dobra ze złem, która długo pozostaje w pamięci.

Katarzyna Michalak to autorka w twórczości, której zakochuję się z każdą kolejną książką coraz bardziej.
Jestem po lekturze drugiego tomu serii ?Trzy siostry? i nie mogę otrząsnąć się po rewelacjach, jakie autorka zaserwowała swoim bohaterom. Oj, nie oszczędza ich.

"Czy jednak trudne dzieciństwo może być wytłumaczeniem dla wszystkich podłości, gdy dorośniesz? Dorastanie to praca nie tylko nad przyszłością, lecz także nad przeszłością".

Siostry Sawa zdążyły zaaklimatyzować się w Koniecpolsce, poświęcając cały swój wolny czas remontowi Ambrozji. Po dramatycznych wydarzeniach, jakie miały niedawno miejsce Daniela, Dorota i Dominika w końcu zaczynają z entuzjazmem patrzeć w przyszłość. Pomoc mieszkańców wsi jest nieoceniona i wszystko wskazuje na to, że zdążą z remontem przed upływem wyznaczonego im przez matkę w testamencie terminu. Niestety to tylko cisza przed burzą bowiem nad głowami sióstr Sawa zbierają się ciemne chmury zwiastujące potężną nawałnicą niosącą zniszczenie.
Siostry w najmniejszym stopniu nie podejrzewają, że stały się częścią misternie uknutej intrygi i że bicz na ich szyjach zaciska osoba, od której były przekonane, że uwolniły się raz na zawsze. Osoba bezwzględna, pozbawiona jakiejkolwiek empatii, która nie spocznie dopóki nie osiągnie swojego celu, chociażby miała do niego dojść po trupach.

"- Żyjąc w takim napięciu, po takich przeżyciach bronisz się, atakując. Ranisz tych, którzy zbliżą się za bardzo, żebyś nie cierpiał ty, żeby nie cierpiała ona".

Ta część serii była jeszcze bardziej nieprzewidywalna i emocjonalna niż poprzednia. Autorka wystawia siostry na kolejne niebezpieczeństwa, a nasze nerwy na wielką próbę. W tej książce każda chwila radości okraszona jest bólem i łzami. Raz świeci słońce, a raz pada deszcz. To był emocjonalny rollercoaster, który zwalniał momentami by za chwilę pędzić z taką prędkością, że aż zapierało dech w piersi.

"Przeszłość potrafi przekreślić przyszłość, to fakt, ale dróg jest wiele. Jeśli na jednej spotkasz przeszkodę nie do przebycia, może trzeba się rozejrzeć za drugą? Jeśli zdecydujesz się zawalczyć o lepszy los, ten los wcześniej czy później się do ciebie uśmiechnie. Jeśli nie robisz nic, tylko tkwisz w bagnie, ono wciąga cię coraz głębiej".

Uwielbiam bohaterów tej książki. Wszystkich oprócz jednego? Siostry Sawa są niczym słońce w wiosenny dzień ? ciepłe i radosne. Roztaczają wokół siebie tak pozytywną energię, że ma się ochotę ciągle uśmiechać. Niestety wydarzenia, które się tu rozgrywają i ogrom cierpienia, jaki je spotyka gaszą ten uśmiech, zamieniając go na łzy żalu i współczucia.
Wspaniale nakreślona została postać Witolda, który nie od razu zdobył moje zaufanie. Historia, która kryje się za jego działaniami rozwaliła mnie na łopatki. Nie mogę zdradzić wam jego losów, ale pokazują one jak krucha jest psychika człowieka i jak łatwo jest go złamać?
Pojawiła się też nowa postać ? Gabriel. Chłopak z równie bolesną przeszłością, który na stałe zagościł w życiu sióstr, a szczególnie jednej z nich.

Wspaniała historia. Polecam z całego serca.

BURZA" to kontynuacja trylogii "Trzy siostry", ale to nie powstrzymało mnie to przed tym by sięgnąć po pierwszy tom który nadrobiłam i notabene bardzo mnie zaciekawił.
A druga część jeszcze bardziej wprawiła mnie w osłupienie.
"BURZA" jest to kontynuacja historii sióstr Sawa o Danieli, Dorocie i Dominice. Poznajemy dalsze losy dziewczyn w malowniczej wsi Koniecpolska gdzie odbudowują pałacyk Ambrozja, który po spełnieniu warunków jakie matka postawiła w testamencie, będzie należał do sióstr.
Pani Katarzyna nie oszczędzała swoich bohaterów, ciągle to podkładając kłody pod ich nogi. Książkę czyta się bardzo płynnie i już wiem skąd te wszystkie zachwyty. Autorka ma niezwykle lekkie pióro a historia jest bardzo realistyczna, taka którą z chęcią odkrywasz. Coraz to nowsze tajemnice i nowi bohaterowie.
A słowo klucz tej części to rzeczywiście BURZA tak jak zjawisko atmosferyczne tak tutaj budowanie jest napięcie, które czuć przed burzą. Narasta ono w życiu bohaterów by z siłą zniweczyć to co zbudowali. Tajemnice jakie wychodzą na jaw są ciężkie i czasami nie do wybaczenia. Siła sióstr jest ogromna a więź jaka je ze sobą trzyma zdaje się być nierozerwalna. Sekrety i niedomówienia to te dwa słowa są przewodnikiem w tej sadze.

Czasami jednak niektóre sytuacje, jak na obyczajówkę przystało, sprawiały wrażenie wręcz nierealnych i to trochę zaburzało mój odbiór historii ale to tylko taki mały minusik, bo książka i cała historia urzekły mnie i chcę poznać dalsze losy sióstr.

Jeśli szukacie książki bądź trylogii z wątkiem rodzinnym pełnej tajemnic i mnóstwem wydarzeń czasami dość nierealnych takiej która pozwoli oderwać się od naszej szarej rzeczywistości to trafiłeś na odpowiednią.
Polecam, a ja czekam na kolejny tom a to już będzie finał.

"BO MOŻEMY STRACIĆ WSZYSTKO, ALE NIE MOŻEMY STRACIĆ SIEBIE".
Czy trudne dzieciństwo może być wytłumaczeniem dla wszelkich podłości, gdy dorośniesz?
Dorastanie to praca nie tylko nad przyszłością, lecz także nad przeszłością.
Po wyjątkowo tajemniczym zakończeniu pierwszej części przygód sióstr Sawa dosłownie zacierałam ręce na myśl o dalszym ciągu i jedyne, co byłam w stanie z siebie wydobyć po przeczytaniu pierwszych kilku zdań było WOW. Po prostu mnie zamurowało.
Witold , który poprzednio wydawał się być dla dziewczyn kołem ratunkowym wyjechał bez słowa wyjaśnienia, a to z kim się spotkał zszokowało mnie na dobre pięć minut.
Po powrocie do Koniecpolski mężczyzna wydaje się być zupełnie odmieniony a do swoich przyjaciółek i ukochanej odnosił się tak chłodno, że przez jakiś czas miałam ogromną ochotę go zamordować.
W trakcie trwania lektury moje odczucia uległy zmianie i to dość radykalnej , a tego co stało się jego udziałem nie życzę naprawdę nikomu.
Nieoczekiwanie dla niego samego znajduje jednak sojusznika w Bartku Świerczewskim , byłym policjancie u którego zatrzymało się rodzeństwo.
Nie tylko Daniela i Witek mają kłopoty.
Dorota szybko odkrywa ,że aktorstwo to nie tylko duże pieniądze. Poznaje bowiem ciemną stronę show -biznesu i zawodu , który niegdyś wykonywała jej matka.
Za to najmłodsza z tego grona-Dominika wreszcie rozkwita, a gdy po jednym wyjątkowo groźnym zdarzeniu na jej drodze pojawia się równie pokiereszowany przez los Gabriel jej serce zaczyna szybciej bić.
Do głosu dochodzą bowiem emocje, których nastolatka nigdy wcześniej nie zaznała.
To była naprawdę fenomenalna wciągająca i przepełniona emocjami historia, która nie pozwalała się odłożyć.
Pani Kasia po raz kolejny umiejętnie łączy wątki romantyczne i kryminalne poruszając ważne tematy takie jak różne oblicza przemocy, konflikty moralne czy poszukiwanie życiowej drogi.
To było coś pięknego i śmiało mogę stwierdzić, że Trzy siostry trafiają do grona moich ulubionych serii .
Liczę też na to że w finałowej odsłonie cyklu Daniela, Dorota i Dominika odnajdą swoje szczęście.

Jak można by opisać tę serię? Może tymi trzema słowami: wiara, nadzieja i miłość. Ta seria z pewnością Cie pochłonie, wkroczysz w życie pełne zawirowań, intryg.. zresztą jesteś już na to gotowa, przecież autorka lubi takie zawirowania wprowadzać w życie czytelnika. Cenie autorkę za jej tajemniczość, za to, że krok po kroku wciąga mnie w rodzinne perypetie. Każda książka to więcej i więcej tajemnic, ale żeby nie było tak łatwo wyjaśniane są one rzadko. Żeby przekonać się jakie sekrety skrywają trzeba być uważnym, czekać do samego końca, dzięki temu buduje się w nas napięcie, nakręcamy się i czytamy, czytamy aż do końca.

Tym razem chcę Wam opowiedzieć o 2 tomie, "Burza". Dlaczego Burza? Bo jedna z sióstr jest jak burza. Szybko i porywista.
Książkę czytało mi się bardzo szybko. Historia trzech sióstr i kręcących się koło nich Witka i Bartka, wciągnęła mnie tak bardzo, że nie wiedziałam nawet kiedy znalazłam się na ostatniej stronie.
Trzeba przyznać, że Katarzyna Michalak swoją najnowszą powieścią, potrafi dostarczyć wielu emocji. Było romantycznie, tragicznie i niebezpiecznie. Były momenty, w których pojawił się uśmiech, złość, ale też wzruszenie. I na każdym etapie powieści te emocje były inne.
To co wyróżnia tę serię to na pewno bohaterki. Są to młode i silne kobiety, które mają miały matkę jaką miały. Sprawiła ona, że dziewczyny przez parę lat nie utrzymywały kontaktu ze sobą, a nawet po śmierci potrafiła im dać popalić. Aż ciężko było mi uwierzyć do czego była zdolna Sara Sowa.
Zakończenie jest jak zwykle takie, ze na już potrzebuje się kolejnej części.
Jestem bardzo ciekawa tego jak zakończy się ta opowieść o siostrach i już nie mogę doczekać się kolejnego tomu.

"Burza" jest drugim tomem serii Trzy siostry. Każda z sióstr jest inna, ma swoje plany, marzenia i doświadczenia życiowe. Tym razem bliżej poznajemy rozważną Danielę, czyli tytułową Burzę. Jak już zdążyłam zauważyć w pierwszej części, mimo różnic charakterów dziewczyny łączy niezwykła miłość, wzajemna troska i wsparcie. Nieszczęśliwe wypadki, nieszczęścia, intryga, manipulacja, strach, rozterki, troski, radości, miłość - w życiu sióstr dzieje się coraz więcej. Pobyt w małej bieszczadzkiej wsi Koniecpolska wywraca ich życie do góry nogami. Poczucie odpowiedzialności za ranczo jeszcze bardziej je do siebie zbliża. Ale istnieje też ryzyko, że to, co do tej pory udało się im zbudować runie jak zamek z piasku...

Katarzyna Michalak potrafi tak namieszać w fabule, że czytamy z zapartym tchem. Sporo tu tajemnic i niewiadomych, które nawet w finale ponownie stawiają przed czytelnikiem znaki zapytania. Nasza wyobraźnia znów szaleje, tworząc różne scenariusze, jaki może być finał tej historii. 

Poszczególne rozdziały zaczynają się od przemyśleń konkretnej postaci, dzięki czemu możemy lepiej poznać i zrozumieć bohaterów. W poprzednim tomie największą zagadką był dla mnie Witold Sejbert, który w razie niepowodzenia dziewczyn, miał odziedziczyć spadek. Miałam do niego ambiwalentny stosunek, ale tu... dużo zyskał w moich oczach. Postaci poboczni zostali bardziej rozbudowani, co uczyniło książkę jeszcze ciekawszą. No i pojawia się postać Sary, na którą czekałam z ogromną niecierpliwością. Dlaczego chce zniszczyć córki? Chodzi o zemstę, zazdrość, nienawiść? Czy naprawdę ich nie kocha? 

"Burza" to powieść, która kradnie serca wspaniałymi bohaterami i rozgrywającymi się wydarzeniami. To książka o siostrzanej więzi, skomplikowanych relacjach rodzinnych, przyjaźni, bezinteresownej pomocy, dramatach, mnóstwem tajemnic i sekretów do odkrycia. Poznajcie siłę sióstr! Burza emocji gwarantowana!

Iskra była pozytywnym rozpoczęciem trylogii o trzech siostrach tj. Dominice, Dorocie i Danieli. Wydawałoby się, że każda pozycja skupia się na konkretnej siostrze, jednak autorka poświęca tyle samo czasu całej trójce. Drugi tom może i zajął ciut więcej czasu niż jedno przedpołudnie, jednak czytało się go z niemniejszą przyjemnością niż ten wcześniejszy.

Dominika dochodzi do siebie po wypadku. Co prawda nadal nie pamięta sporej części swojej przeszłości, jednak siostry uważają to za jedyny pozytywny aspekt tego, co się wydarzyło.
Dorota w dalszym ciągu przemieszcza się między Koniecpolem, a Warszawą. Między życiem na wsi wśród osób przy których może czuć się swobodnie, a ruchliwą stolicą z ogromnymi możliwościami rozwoju własnej kariery.
Daniela natomiast przeżywa sercowe rozterki ze względu na Witka, który z jednej strony jest dla niej czuły i serdeczny, a z drugiej strony nie jest z nią do końca szczery, co dotkliwie wbija klin między tę dwójkę.
Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy mogą namieszać w fabule, ale przecież wiedzieliśmy, że tak to się potoczy, prawda? ????

Fabuła mknie do przodu niczym burza. Akcja nie przestaje zwalniać, a jednocześnie nie jest to tak przesycone wieloma wątkami niepowiązanymi ze sobą, że naprawdę przyjemnie śledzi się kolejne wydarzenia. Niektóre z nich są trochę przepełnione emocjami na wyrost, ale nie jest to coś, z czym nie spotkalibyśmy się w innych tytułach autorki.
Problemem jest brak dobrej komunikacji między bohaterami. Zbyt często dopowiadają sobie oni historię, zanim usłyszą jej wersję z ust świadków. Do tego szybko wpadają w odmienne stany. W jednej chwili jest wszystko dobrze, a za chwilę ktoś dostaje plaskacza w twarz i to tak naprawdę za nic. Do tego nie ma co liczyć na to, że w jakikolwiek sposób bohaterowie drugoplanowi wezmą stronę osób, które nie są siostrami Sawa. Zawsze oberwać musi ten z którym się pokłóciły, mimo że nikt jeszcze nie wie, co się wydarzyło, o czym pisałam wcześniej.
Drugą rzeczą, którą może zauważyć czytelnik jest ten sam sposób mówienia przez wszystkich bohaterów. Oczywiście wypowiadane słowa się różnią, ale wszelkie zdrobnienia, czy wyrażenia są takie same. Podobnie jak sposób ekspresji swoich uczuć. Wszyscy są egzaltowani.

Poza tym autorka porusza trudne tematy takie jak traumy, nadużycia seksualne, alkoholizm, czy też przemoc. Nie jest to na tyle rozwinięte, żeby narzucić tematyką jakieś smutniejsze momenty, a bardziej aby nakreślić ważny element z życia bohatera. Dzięki temu nie skupiamy się na tym, co było złe, ale na tym, co dobrego można wyciągnąć z przyszłych wydarzeń.

Po raz kolejny miłe zaskoczenie. Kontynuacja wypada równie dobrze jak poprzedniczka i z niecierpliwością czekam na dalsze losy sióstr. Uważam, że jest to dobra trylogia.

Katarzyna Michalak nakreśliła wyjątkową, pasjonującą kontynuację, która nadzwyczaj silnie angażuje wszystkie zmysły, przyjmując formę przepięknej, niemal uchwytnej jawy, z której nie sposób się otrząsnąć jeszcze długo po zakończeniu lektury. Poróżniona rodzina, misternie utkana sieć oszałamiających sekretów, niezgłębione mroczne demony, a w tle rodzące się uczucia, które mogą stać się największym wybawieniem bądź zgubą. Wszystko to tworzy razem niesamowitą, misternie nakreśloną, dotykającą najciemniejszych zakamarków duszy całość, którą pochłania się z zapartym tchem.

Nie byłoby tak wspanialej, zmysłowej uczty literackiej, gdyby nie doskonałe, przemyślane i uderzająco złożone kreacje głównych bohaterek - trzech sióstr, boleśnie doświadczonych przez los, będących niepodważalną ostoją tej absorbującej, oryginalnej historii. I choć można między nimi dostrzec ogrom różnic, to jednak łączy je to, co najważniejsze, niewidoczne dla obcych oczu, albowiem ukryte na dnie serca. Zdawać się może, że tak potężnej, szczerej i pięknej więzi nic nie będzie w stanie zniszczyć, a jednak, na na ich ścieżce wciąż może pojawić się dusza przepełniona mrokiem, siejąca istne spustoszenie?

Warsztat pisarski jak zwykle zachwyca, słowa płyną jak szalone, kartki momentalnie przelatują przez palce, a świat stworzony przez autorkę na pewien czas staje się naszym własnym. Tak, to jedna z tych otumaniających lektur, w której przepada się bez pamięci!

"Burza" to porywająca, obezwładniająca kontynuacja, która zafunduje Wam zarówno chwile pełne wzruszeń, jak i te przesiąknięte adrenaliną, niszczące psychicznie! Poczucie bezsilności, próba odcięcia się od przeszłości, zawstydzające błędy, a pośród tego pragnienie odnalezienia siebie i ponownego otwarcia serca na miłość. Doskonale naszkicowane postacie, dotykające duszy tragedie, mroczne demony przeszłości, lawina skrajnych, obezwładniających emocji, a wszystko to nakreślone wyjątkowo przyjemnym i ekspresyjnym piórem utalentowanej Pisarki. Zapewniam, iż druga część wspaniałego cyklu "Trzy siostry" rozkocha Was w sobie!

,,Jeśli zdecydujesz się zawalczyć o lepszy los, ten los wcześniej czy później się do ciebie uśmiechnie. Jeśli nie robisz nic, tylko tkwisz w bagnie, ono wciąga cię coraz głębiej?

Siostry Sawa niestrudzone kontynuują remont na przekór problemów, które wciąż piętrzą się przed nimi. Mimo pozornego zgrania na ich wzajemnych relacjach zaczynają pojawiać się niechciane skazy a ta, o której chciałyby zapomnieć, wciąż niczym widmo jest obecna w ich życiu. Być może podświadomie czują, że zbliża się burza, która zmieni ich życie już na zawsze. Pomimo tego starają się być dla siebie wzajemnym wsparciem, dążąc z wielkim trudem do szczęścia i spokoju w swoim życiu.

,,Dorastanie to praca nie tylko nad przyszłością, lecz także nad przeszłością?

Tak bardzo szkoda mi Witolda, który jak wcześniej zakładałam padł ofiarą sprytnej manipulantki, która bez skrupułów wykorzystała jego cierpienie. Teraz miałam możliwość poznać go nieco lepiej, chociaż czuję, że nie zdradził jeszcze wszystkiego. On sam odnoszę wrażenie myślał, że jego zadanie będzie łatwiejsze dopóki nie poznał sióstr Sawa a szczególnie tej jednej, jedynej. Jest człowiekiem okrutnie skrzywdzonym, poranionym zarówno na duszy jak i ciele.

Gdy skończyłam czytać pierwszy tom, miałam nieodparte wrażenie, że Sara Sawa nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Patrząc na to co wiem teraz mam pewność, że wydarzy się jeszcze naprawdę wiele. Poprzednia część, nie zdradzała o wielkiej aktorce zbyt wiele, raczej były to jakieś szczątkowe informacje. Jednak już one sprawiły, że nie poczułam sympatii do jej postaci a wręcz przeciwnie. Wydała mi się odpychająca i niedostępna ale nie spodziewałam się, że również potrafi być tak bezwzględna i okrutna.

Niezmiennie jestem pod wrażeniem pióra Autorki, która bardzo sprytnie gmatwa fabułę i konsekwentnie gra na moich emocjach. Pomimo tego, że przeszłość sióstr Sawa powoli zaczyna się wyjaśniać, nawet nie próbuje się domyślać co wydarzy się dalej bo poznałam już nieco pióro Kasi i wiem, że potrafi być absolutnie nieprzewidywalna.

Są w życiu takie momenty, że los nie daje ani chwili wytchnienia. Wszystko, co mogłoby się wydarzyć, ma miejsce i niestety nie ma w sobie nic z pozytywnego zabarwienia. I choć trudne chwile potrafią przytłoczyć, a burzowe chmury zdają się nie mieć końca i nie widać zza nich ani jednego słonecznego promyka, to przy pomocy dobrych ludzi, z otwartym sercem i szczerością, można pokonać nawet najgorsze życiowe nawałnice.

Trzy siostry - Dorota, aspirująca aktorka i influencerka, Dominika, najmłodsza i od lat chroniona przez rodzeństwo oraz Daniela, nieustannie im matkująca i starająca się zawalczyć o spadek po matce, nie mają dobrego czasu. Los nieustannie rzuca im kłody pod nogi, a złe wydarzenia i wypadki nieustannie nawiedzają. Do tego dochodzą tajemnice sprzed lat, trauma z uwagi na nieudane dzieciństwo oraz problemy sercowe, które zupełnie nieproszone uderzają w siostry. Czy uda im się stawić czoła wszystkim wyzwaniom, jakie stają na ich drodze?

"Trzy Siostry: Burza" to nieustanny rollercoaster emocji, który nie daje wytchnienia. Autorka nie oszczędza bohaterów, a ilość nieszczęść, z którymi muszą się mierzyć, przytłoczyłaby najsilniejsze osoby. I choć mnogość dramatów w tak krótkim czasie może wydawać się nierealistyczna dla odbiorcy to przede wszystkim chodzi tu o przekaz, jaki płynie ze wszystkiego, co dzieje się w życiu młodych kobiet. Autorka nie obawia się trudnych tematów i dzięki siostrom, ale też i mężczyznom, którzy pojawiają się w ich życiu, porusza kwestie istotne, dotyczące chociażby wykorzystania seksualnego, skutków wychowywania w trudnych warunkach, cieni życia na świeczniku, tego, jak jeden błąd może zepsuć dalsze lata na ziemskim padole, kreując jedynie długą drogę w dół, czy też zwyczajnej, ludzkiej podłości. A w tle pozostają tajemnice, manipulacje, strach, dawne błędy, ale też powoli rodzące się ciepłe uczucia, których nikt się nie spodziewał i teoretycznie nie powinny mieć miejsca. Całość czyta się w mgnieniu oka, dzięki świetnej narracji Pani Katarzyny. I ze swojej strony mogę jedynie powiedzieć, że z niecierpliwością oczekuję kolejnego tomu serii, a Wam jak najbardziej tę obyczajową trylogię polecam!

Trzy siostry to cykl poświęcony siostrom Sawa - Danieli, Dorocie i Dominice, które po czterech latach rozłąki spotykają się ponownie. Wszystkie przy przybyły do stolicy w określonym celu. Dotarła do nich bowiem informacja o śmierci matki, której testament czekał na nie teraz u notariusza. Sara Sawa, matka dziewcząt, była znaną i cenioną aktorką, która karierę przedkładała nad rodzinę. Stąd też jej relacje i więź z córkami były właściwie zerowe. Jej śmierć przyniosła im więc nie tyle rozpacz co ulgę i pozwoliła w końcu na spotkanie, bo to właśnie ich matka była powodem tego, że Daniela, Dorota i Dominika rozpierzchły się po świecie i nie miały ze sobą żadnego kontaktu przez cztery długie lata. Gdy więc w końcu dotarły już do notariusza i poznały zapiski testamentu ich życie wywróciło się do góry nogami po raz kolejny. Spadek po matce mógł trafić w ich ręce pod pewnymi warunkami. Jeżeli siostry nie zdołają ich spełnić całość przypadnie Witoldowi, który przez ostatnie lata był jej doradcą.

Aby cały majątek po Sarze Sawie mógł trafić w ręce trzech sióstr muszą one wyremontować i otworzyć dla turystów w ciągu roku podupadłe ranczo Ambrozję. Nie mogą do tego celu zlecać wykonania jakichkolwiek prac innym, chyba że ci podjęli by się ich w ramach wolontariatu. Tak też się dzieje, bo poznawszy historię sióstr mieszkańcy Koniecpolski przyłączają się do prac remontowych, które powoli posuwają się do przodu. Niestety spokojem sióstr wstrząsają kolejne dramaty. Najpierw na długi miesiąc znika Witold. Gdy zaś pojawia się jak gdyby nigdy nic ulega wypadkowi. O życie walczyć musi też ponownie Dominika, a jakby tego było mało Dorota przepada bez wieści.

Czy w tych okolicznościach młode siostry będą w stanie podołać warunkom testamentu? A może zrezygnują aby czym prędzej uwolnić się od matki i wszystkiego co się z nią wiązało? Kto stanie po ich stronie, a kto będzie próbował im przeszkodzić?

"Trzy siostry. Burza" to chwytająca za serce historia rozdzielonych na długie lata sióstr, dla których los w końcu okazał się łaskawszy pozwalając im na ponowne spotkanie. Złudne okazały się jednak nadzieje bohaterek liczących na to, że śmierć matki przyniesie im wytchnienie. Chociaż może gdyby faktycznie tak było mogłyby spać spokojnie? Niestety nieodparta chęć zemsty, zazdrość, nienawiść i pycha jakie ma w sercu Sara nie tak szybko pozwolą im się od niej uwolnić.

Jest to opowieść o zawiłych rodzinnych relacjach, wielkich marzeniach, tajemnicach i dramatach, które mnożą się z każdą kolejną stroną. Historie takie jak ta czyta się właściwie ekspresowo, bo ta piękna, mądra i przewrotna opowieść na równi bawi co chwyta za serce przypominając o tym co w życiu jest tak naprawdę ważne. Siostry Sawa dorastały w domu w którym żyło się na pokaz i nie brakowało pieniędzy. Czy były szczęśliwe? Tak i nie. Z jednej strony nie mogły liczyć na matczyną troskę i uwagę z drugiej miały siebie. Nigdy więc nie czuły się samotne i niekochane.

Tom pierwszy pozwolił nam zaprzyjaźnić się z cudownymi siostrami, drugi odkryć kilka skrywanych przez nie sekretów i towarzyszyć bohaterkom w chwilach ich życiowych perturbacji. Jak się jednak okazało tajemnice skrywają nie tylko one. Wszystkich jestem ogromnie ciekawa, ale też ogromnie kibicuję każdej z sióstr, bo naprawdę zasługują na to aby być szczęśliwe. Czy znajdą to szczęście i spokój w położonej w najdalszych zakątkach kraju Ambrozji? Tego póki co nie wiem, chociaż z przyjemnością zagłębię się w finałowym tomie cyklu aby poznać odpowiedź na to pytanie.

Jeżeli więc lubujecie się w rodzinnych historiach, lubicie opowieści z mnóstwem tajemnic i dramatów z których jednak powoli dźwigają się bohaterowie, a także chcielibyście przyjemnie spędzić czas przy lekturze, zachęcam was do sięgnięcia po pierwsze dwa tomy tej cudownej trylogii. Naprawdę warto. ;)

"Iskra" skupiała się przede wszystkim na remoncie, na wstępie do serii. "Burza" to cały wachlarz emocji, często tych negatywnych. Na jaw wypływa cała masa brudnych sekretów przeszłości, bohaterowie pokazują swoje prawdziwe ja, a to nigdy nie jest czarno-białe.

Między trzy siostry wkradają się niesnaski, małe kłótnie przeradzają się w duże konflikty. Słowa rzucone nabierają mocy. Nieliczne sprawy rozjaśniają się dając nam czytelniejszy obraz całości. Ich więź, nawet pomimo burz jest niezachwiana i nawet największe czarne chmury nie są w stanie zniweczyć ich miłości, więzi.

Autorka kończy dugą część "Trzech sióstr" w sposób niewybaczalny. Taki, po którym pod ręką powinno się od razu mieć kontynuację.

Kasia Michalak w swoim stylu gnębi bohaterów. O ile w "Burzy" dopatrywałbym się zabawnych momentów, tak "Iskra" jest pełna mrocznych emocji, niebezpieczeństwa, chwil, w których serce przyspiesza. Dominika w dalszym ciągu żyje w zaprzeczeniu, w jej życiu pojawia się ktoś, kto pozwoli jej spojrzeć inaczej na świat. Dorotę również dotkną pozytywne zmiany, za to Daniela ponownie zostanie naznaczona przez życie. Witold będący zdecydowanie szarą postacią da nam się lepiej poznać, a fakty, które ujrzą światło dzienne łamią serce.

Jeśli czytałaś pierwszą część ta książka jest obowiązkową pozycją do nadrobienia, bezpośrednią kontynuacją i puzzlem w skomplikowanej układance.