Byle dalej od Wszeborowa

Nie znam drugiej takiej osoby, która miałaby tak niesamowite pióro jak pani Tekieli. Ona tak pięknie opisuje przyrodę, jakby była największym cudem świata. Wprowadziła tutaj odrobinę legendy o Wszeborze, która totalnie wpadła w moje serce. To wspaniała kontynuacja części pierwszej, która zachwyca nas sekretami, które miała osoba po którym nasza postać odziedziczyła spadek. Te wątki kocham najbardziej, gdyż czytamy o wielkim majątku, klejnotach i sekretach, które bardzo chcemy odkryć. Również to historia o spełnianiu marzeń, ucieczce od dawnego życia, lecz i magicznej przyjaźni, która trwa, chociaż jej nie widać. Autorka tak pięknie podkreśliła, że kto szuka spokoju w przyrodzie, to go znajdzie. Zwłaszcza w lesie do którego ludzie o złym sercu boją się wchodzić. Autorka zwróciła uwagę na to, że majątek wcale nie musi należeć do osób, które go nie szanują. Nie zawsze po człowieku można zobaczyć majętność jego portfela. Również sama bohaterka najpiękniej na świecie wspomina miejsce gdzie dorastała. Lecz pomimo, że to szczęście tam dla niej było, to jednak zamarzyła, aby wyjechać do zupełnie przeciwstawnego miejsca pełnego luksusu za który płaciła. Wszelkie strachy przypominały jej dziecięcy dom, ponury las, który zawsze dawał jej ukojenie i rozmowy, które mogła odbywać bez konsekwencji. Tam gdzie jest obecnie wszystko jest takie nowe i fascynujące, jednak jak wiadomo, nie ma takiej rzeczy, która nie mogłaby spowszednieć. Gdzie zatem faktycznie jest jej miejsce? Gdzie znajdzie kąt w którym bez przeszkód mogłaby odczuwać szczęście?
Historia doskonale odzwierciedla, że wszędzie jest dobrze gdzie nas nie ma. Czasami nie doceniamy wielkości szczęścia, gdyż pragniemy go dużo więcej. Nowe otoczenie nie zawsze zwiastuje to za czym gonimy, bo dopiero podczas straty widzimy i czujemy znaki, których wcześniej nie dostrzegaliśmy. Cudowna opowieść pisana życiem z perypetiami, nowymi doświadczeniami oraz strachem przed nieznanym. Smakując jej dosłownie rozpływałam się nad każdym słowem i ukrytym sensem. Koniecznie przeczytajcie tom pierwszy byście mogli wczuć się w panujący tutaj klimat. Szczerze polecam!

"Chyba czas najwyższy przestać myśleć, że szczęście zależy od miejsca, w którym mieszkamy Można być szczęśliwym, żyjąc w ubogiej lepiance, albo smucić się mieszkając w pałacu" A z drugiej strony, to ważne, aby w miejscu, gdzie się żyje, nie czuć się obco.
W lesie znajdziesz więcej niż w książkach. Drzewa i kamienie nauczą cię tego, czego nie usłyszysz od mistrzów.?
Kasia, farmaceutka mieszkająca w niewielkiej miejscowości Wszechborowo czuje, że ma dość życia jakie znała- wścibskich sąsiadów, oceniania jej życiowych wyborów i tego, że nigdy nie była w pełni sobą.
Jedynym miejscem w rodzinnych stronach za którym młoda kobieta będzie tęsknić jest polana Wszechbory.
Mimo to bohaterka postanawia wyruszyć w podróż swoim trabantem wymalowanym w barwne kwiatki i wyrusza w podróż, by odnaleźć własne miejsce w świecie.
Zanim jednak zrealizuje swój śmiały plan odkrywa,że jej zmarły wujek Romek pozostawił po sobie pokaźny majątek w postaci cennej biżuterii.
Skąd starszy pan ją miał i co zrobić teraz, gdy skarb trafił w inne ręce?
Kasia wraz z przyjacielem Czarkiem decydują się odkryć sekret seniora i odpowiedzieć na nurtujące ich pytania.
Czy im się uda?
Pierwszym przystankiem owej drogi jest niewielka nadmorska osada, ponieważ bohaterka uznała, że jej marzeniem jest zamieszkać w miejscu w którym słuchać szum fal.
Niestety poszukiwania wymarzonego lokum spełzają na niczym zaś ogrom wody nie wywołuje w sercu Kaśki niczego prócz strachu.
Tym niemniej przybyszka wynajmuje jeden z kilku domów, których właścicielem jest Konrad - mężczyzna z bolesną przeszłością, otoczony kokonem samotności.
Czy tę parę połączy coś więcej?
Kim jest Marta i co ją spotkało?
A może serce odważnej dziewczyny skradnie pewien autostopowicz?
O tym musicie się przekonać, a zapewniam, że zakończenie Was zaskoczy..
Pani Joanna ma dar tworzenia książek o których nie sposób zapomnieć. Mają w sobie bowiem iskierkę magi.
Opisują emocje, złożoność ludzkich charakterów i naturę, która nie jest wyłącznie tłem dla wydarzeń, lecz odgrywa bardzo ważną rolę pozwalając oderwać się od rzeczywistości.
Mam nadzieję,że będę mogła jeszcze wrócić do miejsc i osób które szczerze polubiłam.
Polecam z całego serca