?Caine? ? tytuł, z którym miałam pewien kłopot! I to nie wynikający bynajmniej z fabuły albo wykonania. Problemem okazał się być tytuł właśnie, bo odkryłam, że ta sama książka w ciągu lat została wydana pod kilkoma różnymi nazwami. Zwracam uwagę na pozornie banalną kwestię, abyście nie poczuli się rozczarowani, jeśli już sięgnęliście po ?Kodeks uczuć?, a teraz po ?Caine?a?. Obie pozycje dzieli wyłącznie tłumaczenie. Niemniej jednak, po wyjaśnieniu zagwozdki możemy spokojnie skupić się na naszym bohaterze i jego perypetiach, a ma ich w życiu całkiem dużo. Wielokrotnie powtarzałam, iż bywają dni, kiedy nie mam ochoty na powieści ciężkie, wymagające ode mnie sporej dawki cierpliwości. Wówczas przypominam sobie o Norze Roberts, zwłaszcza aktualnie, gdy regularnie otrzymujemy nowe wydania większości jej książek. Dlatego próbuję zaprzyjaźnić się z MacGregorami. Z jakim skutkiem?
W ostatnim tomie poznaliśmy Serenę, dziewczynę, którą polubiłam i której nieco współczułam. Jej wybranek, Justin, niezbyt wzbudził moją sympatię, więc liczyłam, iż Caine okaże się postacią ciekawszą, w dobrym tego słowa znaczeniu. Mężczyzna ambitny, skoncentrowany na prawniczej karierze, ale jednocześnie będący zmartwieniem ojca. Wszakże Danielowi najbardziej zależy na szczęściu jego potomstwa, a szczęście da tylko miłość! Na drodze Caine?a staje Diana ? uwaga, siostra Justina. Mylę się, czy podobny pomysł był wykorzystany w którejś z poprzednich powieści Nory? A może u Diany Palmer?
Dalsze losy bohaterów są dość klasyczne. Diana trzyma swojego przyszłego ukochanego na dystans, bojąc się zaangażować. Natomiast Caine widzi w kobiecie jakiś rodzaj wyzwania, przecież do tej pory żadna nie potrafiła oprzeć się jego urokowi. I tak też śledzimy zmieniające się uczucia, dążącego do konkretnego ? miłości, oczywiście. Jest w tym coś kojącego, świadomość, iż możemy być pewni radosnego zakończenia, mimo zawirowań. Bajkowy świat, bardzo daleki od naszej rzeczywistości. Kwieciste wyznania, troszkę łez, lecz finalnie wszystko trafia na dobre miejsce.
Abstrahując od romansu, spodobało mi się zestawienie dwóch różnych rodzin. Caine dorastał wśród rodzeństwa, które zawsze służy wsparciem. A Diana, wychowywana przez ciotkę, dopiero po dwudziestu latach może bliżej poznać brata, Justina. Ciekawie byłoby skupić się wyłącznie na rysie psychologicznym Diany, skrywającej emocje za fasadą zimnej i niedostępnej. Mając sześć lat straciła najbliższych, oprócz cioci, a tej daleko do bycia uroczą damą. Trochę żałuję, że autorka nie pociągnęła tego wątku w intensywniejszy sposób, bo interesuje mnie bardziej niż zawodowo-uczuciowe problemy MacGregora i Blade, chociaż doceniam, iż Roberts oboje uczyniła prawnikami. Bo Diana jest rzeczywiście dobra w swoim fachu.
Cóż, ten konkretny tom polecam fanom całej serii, natomiast całą serię polecam miłośnikom książek ?lekkich, łatwych i przyjemnych?. Często o tym wspominałam przy okazji poprzednich recenzji, ale z własnego doświadczenia zauważyłam, że powieści Nory Roberts szczególnie podobają się mamom, ciotkom oraz babciom. Boże Narodzenie zbliża się wielkimi krokami (co skutecznie przypominają nam sklepowe witryny) ? chyba już warto zacząć myśleć o prezentach, dlatego rekomenduję rozejrzenie się za publikacjami Nory
Opinia bierze udział w konkursie
książka 
