Cause i love you

Koniec trylogii Destiny. Koniec
historii Layli i Alexandra, która była pełna, PRZEPEŁNIONA przeszkodami na drodze do ich szczęścia. Przez wszystkie trzy tomy, z kartek wręcz wylewały się emocje, w większości te negatywne, bolące. W ?Cause I Love You? również ich nie brakuje, ale pojawia się coś jeszcze, w końcu dostajemy szczęście.

Tak jak w pierwszym i drugim tomie, Agata nie oszczędza czytelników i zasypuje nas zwrotami akcji w najmniej oczekiwanych momentach. Na pozór wszystko dobrze się układa, a nagle BUM i koniec sielanki. Muszę jednak powiedzieć, że niektóre wątki wydawały mi się takie na przymus, pojawiły się wcześniej, więc teraz muszą zostać jakoś zamknięte, ale czułam, że te zakończenia nie są rozwinięte w najdoskonalszy sposób, np. Rose, która się pojawiła i bardzo szybko zniknęła - te parę stron z nią były w moim odczuciu na siłę.

Nie chcę się powtarzać, ale jestem strasznie zadowolona zmianą Layli, bo da się ją lubić. Bardzo się cieszę, że w końcu wyszła na prostą i uciekła od uzależnień. Satysfakcjonuje mnie również jej coraz lepsza postawa i pewność siebie. Alexander mnie niestety czasami denerwował:/ Swoją taką nadpobudliwością i agresją o jakieś małe rzeczy. Dodatkowo myślę, że mało się o nim dowiedziałam. Poza tym w innych momentach był uroczy i oddany dziewczynie czym plusował. Ale czy to są bohaterzy, których mogę uwielbiać? Nie. Tak samo mam z ich relacją. W drugiej połowie książki, były chwile gdzie czułam jakby ich miłość była sztuczna. Tyle czasu byli daleko od siebie, że ta nagła bliskość mnie przytłoczyła, było jak dla mnie zbyt ?idealnie?, jakby problemy zostały zapomniane. Z drugiej strony cieszę się, że po takiej trudnej drodze zaznali spokoju.

Styl pisania autorki jest wciąż specyficzny, a przynajmniej tak jest w mojej głowie. Niby nie sprawia mi problemów, ale zauważyłam, że opornie mi szła ta lektura pomimo tego, że chciałam czytać. Zakończenie? no nie powiem wam czy było szczęśliwe bo sami musicie się przekonać! Mogę jedynie powiedzieć, że mi się podobało.