Charakternik

"Charakternik" jest pierwszą powieścią Piekary przenoszącą nas w czasy świetności naszej barwnej szlachty polskiej. W czasy, w których najwyższe wartości są respektowane i bronione na drodze pojedynków. W czasy, w których spalenie włości sąsiada nie jest niczym nie zwykłym. Gdy pierwszy raz sięgnąłem po tę książkę, mając już w swym czytelniczym dorobku wszystkie książki Jacka Komudy, odniosłem wrażenie jakbym już kiedyś miał tę książkach w rękach, jakbym ją już czytał. Na szczęści już po pierwszym rozdziale mylne wrażenie uleciało mi z głowy jak, nie przymierzając, przedni węgrzyn z głów polskich szlachciców podczas karczemnej zwady. Choć Piekara w swej powieści pisze o tych samych czasach co Komuda to jednak ich style różnią się znacznie. Choć oboje panowie bracia mają bogaty słownik staropolski i świetnie przekładają go na karty swych powieści to jednak w "Charakterniku" widać, iż autor preferuje liczne facecje i krotochwile niźli nastrój grozy choć i tego w pewnych momentach nie brakuje. Główni bohaterowie są barwni i potrafią doprowadzić do łez radości natomiast wątek główny potrafi zaciekawić czytelnika. Zastrzeżenia można mieć do nieco naiwnych zwrotów fabuły jednak wspaniałe opisy Polski XVII wieku rekompensują je czytelnikom w pełni. Nieprzypadły mi do gustu także rysunki, które są karykaturalne jednak z pewnością spodobają się one fanom imć Pana Zagłoby. "Charakternik" z pewnością zasługuje by zasiąść w karczmie wśród najprzedniejszych powieści Polski Szlacheckiej i wysuszyć kilka butelczyn węgrzyna.