Chcę, byś była w moim życiu

Klaudię Muniak dotąd kojarzyłam z thrillerami psychologicznymi i to był pierwszy raz, kiedy sięgnęłam po powieść obyczajową spod jej pióra. Byłam ogromnie ciekawa jak autorka poradziła sobie z tym gatunkiem. Jak mogłam przekonać się już po kilkudziesięciu stronach, odnalazła się w nim idealnie!

Książkę zaczęłam czytać wieczorem, a kolejnego dnia dosłuchałam do końca w wersji audio w samochodzie. To był wyśmienicie spędzony czas, od książki nie mogłam się oderwać i gdybym tylko nie musiała wstać rano do pracy, na pewno zarwałabym dla niej nockę.

Zuza od lat mieszka w Londynie, gdzie spełnia się zawodowo w roli dziennikarki. Od kilku lat nie obchodzi świąt Bożego Narodzenia, ale strasznie tęskni za celebrowaniem tego czasu. Postanawia więc wrócić do ukochanej tradycji, a dodatkowo namówić do tego samego swoich bliskich. Pierwsze przygotowania kończą się ewakuacją budynku, w którym mieszka. Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło, bo przy okazji poznaje nowych sąsiadów i będąc pod wrażeniem pasji jednego z nich, postanawia napisać o nim artykuł.

Książka idealnie się sprawdzi w długie jesienne wieczory pod kocykiem, z kubkiem ulubionej herbaty, w blasku świec. Obawiałam się czy nie jest za wcześnie na powieść typowo świąteczną, ale teraz nie żałuję, że sięgnęłam po nią w listopadzie. Uważam jednak, że jeżeli ktoś chce jeszcze poczekać, to w okresie przedświątecznym sprawdzi się ona jeszcze lepiej.

Mimo że mamy tu nie tylko radosne wątki, z książki bije ogromne ciepło, a bohaterowie zyskują sympatię już po kilku pierwszych rozdziałach. Takich świątecznych historii chcę więcej! ????