Chrobot. Życie najzwyklejszych ludzi świata (twarda)

Po reportaże Tomasza Michniewicza sięgam już od dawna. Ten dosyć cyniczny podróżnik, dziennikarz widział już kawał świata i z pewnością ma wiele do powiedzenia. Ostatni reportaż jego autorstwa, po który sięgnęłam to właśnie Chrobot. Jest to wspaniała, wnikliwa praca, która sięga głęboko do tego co trawi ówczesne społeczeństwa. Pokazuje ludzi, którzy chociaż żyją na tej samej planecie, na co dzień borykają się z innymi problemami.

W książce opisane są życia ludzi z siedmiu różnych krajów: USA, Ugandy, Indii, Japonii, Kolumbii, Finlandii i Zimbabwe.
Polski tam nie znajdziemy, ponieważ autor chce, abyśmy sami spojrzeli na nasze życia i porównali je z innymi.

Polecam tam reportaż każdemu, komu brakuje perspektywy. Pięknie pokazuje, że niezależnie od majątku, możliwości, czy statusu społczego, każdy z nas musi odnaleźć swoją drogę do szczęścia. Autor zwraca też uwagę, na wartości, które tracimy na rzecz kapitalizmu i rozwoju.

Uwielbiam czytać książki, jednak wybieram raczej książki fantasy lub komedie, po reportaże w zasadzie nie sięgam. Na szczęście klub książki, do którego nalezę, w każdym miesiącu proponuje przeczytanie czegoś z zupełnie innego gatunku. W lutym był to ?Chrobot. Życie najzwyklejszych ludzi świata? Tomasza Michniewicza.

W książce poznajemy przeplatające się losy siedmiorga ludzi; od dzieciństwa po dorosłość. Każde z nich urodziło się w innym kraju i wywodzi się z innej kultury. Są to: Marggie z Ugandy, Casey z USA, Juanita z Kolumbii, Madhuri z Indii, Mika z Finlandii, Reilly z Zimbabwe oraz Kanae z Japonii.

Bohaterowie są mniej więcej w moim wieku, więc podczas czytania porównywałam swoje życie i swój świat z tym, co przeżywali oni. Mimo wielu różnic znajdowałam też pewne podobieństwa.

Książka podzielona jest na rozdziały dotyczące jakiejś konkretne sfery życia: szkoły, małżeństwa, pracy, marzeń. Do tego każdy z tych rozdziałów dzieli się na mniejsze części. Składają się one z kilku do kilkunastu zdań i opowiadające dzieje poszczególnych osób. Niektóre podrozdziały są tak krótkie, że można mieć problem z przypisaniem ich do konkretnego bohatera.
Historie tych osób mnie urzekły. Każda z nich na swój sposób walczył o lepsze życie dla siebie i rodziny. Każda musiała z czegoś zrezygnować, aby coś osiągnąć.

Wcale nie uważam, że powinno się podziwiać tylko tych biedniejszych, a tym lepiej usytuowanym mówić, że marnują swoje życie, bo przecież wszystko już mają. Każdy z bohaterów sam kierował swoim życiem, a ich rodziny tylko ich przygotowały do przetrwania w świecie, jaki ich otaczał.

Jedyne co w książce mi się nie podobało, to rozdziały o wielkich korporacjach. W małych historiach o życiu prawdziwych ludzi opisywanie, jakie to wielkie firmy są złe i jak niszczą nasz świat, wygląda jak słabe lokowanie produktu. Zamiast wzbudzić we mnie gniew na korporacje, sprawiło, że wkurzyłam się na autora. Po co przerywa mi tak ciekawą lekturę argumentami rodem z telewizji śniadaniowej? Ja to wszystko już wiem. Chciałam poznać tych siedem osób, a nie słuchać przepisu na to jak można zarobić miliony, zakładając fabrykę w Bangladeszu.

Mimo tego słabego przerywnika książka bardzo mi się podobała. Mogę z czystym sumieniem polecić ?Chrobot? nie tylko miłośnikom reportaży, ale także wszystkim, którzy lubią czytać ciekawe historie. Historie życia ludzi, którzy mimo różnic kulturowych są tacy jak my.

CHROBOT to wspaniała książka i bardzo dobry reportaż. To niezwykła opowieść o zwykłych ludziach, obok których nie można przejść obojętnie. Zaprasza czytelnika do różnych zakątków świata w sposób bardzo malowniczy, rozbudza ciekawość i wyobraźnię. Podczas lektury kilka razy zadałam sobie pytanie jak wyglądałoby moje życie gdybym urodziła się gdzie indziej, w innym mieście, kraju, na innym kontynencie. Co by się zmieniło, a co zostałoby takie samo. Ta książka to podróż pełna przygód i wzruszeń. Bardzo polecam.

?Ależ się dobrze czyta ta książka. Niemal od pierwszych stron wciąga. Wprost ciężko się od niej oderwać. A przecież pokazuje zwykłych ludzi, takich jak ty, czy ja, gdyby przyszło nam urodzić się gdzie indziej. Czy właśnie tak byśmy żyli - nie martwiąc się o byt, a może ledwo wiążąc koniec z końcem. Możliwość przyjrzenia się życiu ludzi w Afryce, czy Indiach, a nawet USA jest wyjątkowa. Zwłaszcza, że śledzimy ich losy od czasów, gdy są małymi dziećmi do momentu, gdy mają lat trzydzieści kilka, a może nawet czterdzieści i mają własne dzieci, a niektórzy nawet wnuki. Niesamowite jest również posłowie, które podkreśla, że ta książka to tylko rzut oka i gdyby autor rozmawiał o czym innym lub z kimś innym, to byłaby zupełnie inna. Zachęcam wszystkich do lektury. 

Super

Przeczytałem jednym them. Super