Ciche cuda Z zachwytu nad życiem

Pani Anna jest dla mnie w odbiorze sympatyczną osobą, która dzięki temu, że nie boi się trudnych wyzwań, lubi dzielić się swoim życiem osobistym, które nie zawsze jest wzorowe, lecz ma ono walory barw jasnych i ciemnych blasków doświadczeń pozostawiających po sobie ślady nieprzewidywalnych ścieżek, z którymi należy przejść z podniesioną głową pełną pomysłowości, siłą perswazji, dającą mocną motywację do działania podejmując nieustanną walkę do przetrwania w nim.

Czy Pani Annie udało się tym razem udowodnić, że życie cudem jest, czy tylko chwilami pełnych łez, cierpienia, trwanie w niepewności jutra i ciągłym rozmyślaniem o tym, co już było i powróci we wspomnieniach, a może zniknie to i zacznie się nowy lepszy dzień pełen nadziei, że obraz życia z przeszłości minął i nie wróci? Będzie istniał jedynie w snach, pozostanie zapomniany, a być może posłuży jako doświadczenie, że kiedyś był ktoś, kto wpłynął na życie nie po naszej myśli, a nie osoba, z którą można, dzielić je w szczęściu pracując na nie.

Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem to książka zawierająca dwadzieścia opowiadań o życiu, które nie zawsze jest wspaniałe. Ono musi jakieś być barwne, przepełnione ciepłem, refleksją, wyciągnięciem wniosków z każdej przeżytej sytuacji.

Pani Anna H. Niemczynow jest przykładem na to, że ciężka praca, odwaga, serdeczność, wytrwałość, umiejętność bycia sobą i nieudawanie tym, kim się nie jest to gwarancja sukcesu.

Książki pt. Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem nie czytało mi się szybko ze względu na to, że trzeba, zrozumieć czym to życie dla jest dla autorki, co ono właściwie oznacza, czy możemy nazwać ją przyjaciółką tak od razu, czy jednak aby ją, tak nazywać musimy ją dobrze poznać?

Pani Anna przybliża, czytelnikowi kim tak naprawdę jest, jak się zachowuje na co dzień, jakie ma przemyślenia, opowiada o roli żony, matki, jaka była w dzieciństwie, co ją cieszy, a co smuci, jak każdy z nas ma swoje marzenia, przede wszystkim jest otwarta i pokonuje dzielnie przeszkody, jakie stawia przed nią życie będące zagadkę i niełatwą drogą do przejścia.

W książce zostały zamieszczone zdjęcia z prywatnego archiwum autorki, teksty modlitwy oraz dwóch piosenek.

Polecam przeczytać tę książkę.

Czasami wystarczy poznać czyjąś historię, by wreszcie się obudzić, zaznać wstrząsu, pokochać siebie i docenić swoje życie!??

Dziękuję z całego serca za szczerość, intymność, niesamowite ciepło i odwagę, by pisać o tym, co zraniło najmocniej, o każdej porażce, która dodała siły, o każdym upadku, jaki ukształtował tak piękne, szlachetne serce. Dziękuję za ukazanie sensu istnienia i kwintesencji miłości, za otwarcie oczu, że demony przeszłości, bolesne dzieciństwo czy krzywdy wyrządzone przez najbliższych nie muszą już być źródłem bólu, nie musimy często nieświadomie powielać tego nagannego postępowania.????

To skrzywdzone, zaniedbane dziecko, które nie zaznało miłości, bezpieczeństwa, wsparcia, wcale nie musi wiecznie się bać! Może być najwspanialszym rodzicem, może przełamać schemat i nieść miłość, której postanowiło się nauczyć samodzielnie, a co najważniejsze, może wszystko przebaczyć!

Bezsprzecznie, ta wyjątkowa, osobista książka gra na najczulszych strunach wrażliwości! I choć jest to zbiór opowieści, jakie każdy odbierze na swój indywidualny sposób, zależnie od posiadanego bagażu doświadczeń, to bez wątpienia, nikt nie będzie w stanie przejść obok niej obojętnie.

Publikacja ?Ciche Cuda? przenika wszelkie starannie ustawione bariery, burzy zbudowany mur ochronny i trafia do najciemniejszych zakamarków duszy, budząc uśpione tam demony, które mimo upływu czasu, często wciąż psychicznie miażdżą, turbują do utraty sił i powoli, z każdą kolejną stroną udowadnia, że uwolnienie od nich jest możliwe, napełnia serce nadzieją, iż wszystko powolutku da się przepracować, że można utulić siebie z tamtych dawnych, bolesnych czasów i wyciągnąć najważniejsze lekcje, czego pragniemy uniknąć w czasie obecnym, jakim człowiekiem nie chcemy się stać.

Boleśnie prawdziwa, przeszywająca na wskroś, doskonale ukazująca zarówno gorycz, jak i cud życia, niosąca nadzieję, że każdy z nas może być naprawdę szczęśliwy, i na to właśnie zasługujemy. Motywująca, otulająca, pokazująca, jak łatwo stać się dobrym człowiekiem, jakim zawsze chciało się być! Mogłabym pisać o niej godzinami... Moja książka życia, do której będę często powracać, a teraz zamierzam poznać wszystkie książki Autorki!????

Odmieniająca znaczenie słowa miłość przez wszystkie życiowe przypadki.
Nazanaczona ogromną determinacją, zarażająca optymizmem i szczerym uśmiechem.
Ukazująca siłę w walce z przeciwnościami losu.

"Ciche cuda" to książka, która czaruje piękną, subtelną i delikatną okładką. Ale to, co mieści się pod nią, nieraz wywołuje ciarki na plecach, nieraz sprawia, że w oczach błyszczą łzy.

Życie nikogo z nas nie rozpieszcza. Wszyscy, każdego dnia, dźwigamy swój krzyż. Czasami upadamy pod jego ciężarem. Jednak za każdym razem staramy się podnieść. Nie jest to proste. Wymaga od nas wielu wyrzeczeń, wiele poświęcenia. A mimo to robimy wszystko, co w naszej mocy, by iść dalej. Wierzymy, że kiedyś także dla nas zaświeci słońce. Że na końcu tej wyboistej drogi, czeka na nas coś dobrego.

***

Anna H. Niemczynow znana jest ze swojego pięknego uśmiechu, którym zaraża innych. Naprawdę, kiedy słyszę imię autorki, autentycznie przed moimi oczami staje obraz jej uśmiechniętej twarzy.
Lecz nigdy nie pomyślałabym, że osoba, która aż tryska optymizmem, taką beztroską, dźwiga na swoich barkach bagaż ciężkich, życiowych doświadczeń.

"Ciche cuda" to trudna i bolesna historia samej autorki. Ania uchyla nam rąbek swojego życia. Życia, które nigdy jej nie rozpieszczało, a mimo to, z którego potrafi czerpać pełnymi garściami.
Tego pragnie nauczyć także nas.
Ania stara się doceniać ciche cuda, jakie niesie za sobą każdy dzień. Cieszy się każdą chwilą, bo wie, że nic nie jest dane na zawsze. Dlatego tym bardziej dostrzega najdrobniejsze rzeczy, najmniejsze detale. Nieważne, czy świeci słońce, czy pada deszcz. Wie, że zawsze coś dzieje się po coś.
Ania z delikatnością i subtelnością dzieli się z nami swoim doświadczeniem. Negliżuje swoje słabości, dzięki którym urosła w siłę i jest w tym miejscu, w którym chce być. Bez presji otoczenia.
Ania udowadnia, że w każdym człowieku tkwi dobro, że kwintesencją każdego dnia, jest wybaczenie i dziękczynienie.
Nikt z nas nie jest bez wad, ale kiedy nauczymy się wybaczać i dziękować, nie tylko my staniemy się lepszymi ludźmi, ale każdy dzień będzie jawił się w jaśniejszych barwach.

"Ciche cuda" to niezwykła książka o dostrzeganiu dobra i piękna, które jest nie tylko dookoła nas, ale także w nas.
Zdecydowanie różni się od innych powieści autorki. Jest aktem niezwykłej odwagi, ale też dowodem na to, że nic nie dzieje się bez powodu.
Książka została okraszona nutką wiary. Wiary, która dodaje skrzydeł. Wiary, która czyni cuda.

Wpierw zaznaczę, że autorka wierzy w Boga i często śle do Niego swoje prośby, błagania czy nadzieję, więc jeśli ten temat cię drażni, to po książkę nie sięgaj. Niekiedy czytamy słowa modlitwy, które pomagały jej w trudnych czasach. Autorka jest z nami całkowicie szczera i wyjawia sekrety odnośnie wcześniejszych powieści. Często odnosi się do pytań, jakie czytelnicy do niej piszą i na nie odpowiada.
W książce znajduje się dwadzieścia opowieści i słowa od autorki. Na kartach jej zwierzeń można przyjrzeć się jej zdjęciom z bliskimi, które mają podkreślić temat jaki aktualnie poruszyła. W sumie to wydaje mi się, że cała opowieść jest wytłumaczeniem jej szczerego uśmiechu. Czytelnicy byli ciekawi co sprawia, że wciąż jest szczęśliwa. Odpowiada na to pytanie ale od początku. Każda z dwudziestu krótkich historii przedstawia czas od dzieciństwa do teraz. I jeśli ktoś jest pechowcem, to właśnie tak można było nazwać autorkę, ale do pewnego przełomowego momentu. Do telefonu przez który bardzo długo płakała i urósł w niej ten bunt, że tak nie powinno być. Każdy ma prawo powiedzieć: Stop, Nie, ja na to nie pozwalam!
W dalszych częściach uczy nas jak zastosować te słowa, bo często bywa tak, że chcemy przestać być traktowani jak popychadło, tylko nie wiemy jak się za to zabrać. Cała opowieść bardzo mi się spodobała, bo doskonale znałam ten temat. Jeśli ktoś potrafi być asertywny i nigdy nie miał problemów z wyznaczaniem swoich granic osobistych, to tej książki nie zrozumie. Ja znam temat od podszewki, bo sama go przerabiałam. Nawet miałam bardzo podobnie i też nie wstydzę się do tego przyznać. Jest tylko jedna rzecz, która w moim przypadku była zupełnie inna. Autorka napisała, że brak przekazywania miłości bierze się z braku jej odczuwania w dzieciństwie. U mojego męża to się zgadza, dopiero ja mu pokazałam co to znaczy miłość rodzinna, a czy potrafi ją stosować, to dłuższy temat. Ja natomiast od dziecka byłam obserwatorką. Wszędzie przypatrywałam się ludziom dookoła i wybierałam te zachowania, które innym sprawiały radość. Później zaczęłam je stosować na swoich bliskich, by zawsze mogli odczuwać dobre emocje. Wracając do treści, książkę polecam każdemu, kto jest smutny, załamany i przytłoczony życiem. Jest dla każdego, kto potrzebuje jakiejkolwiek pomocy, lub sam przeszedł piekło. Wydaje mi się, że tylko oni docenią ją najbardziej.

"Ciche cuda" Anny H. Niemczynow to książka, w której autorka opowiada nam o sobie. Możemy dowiedzieć się o ciężkim dzieciństwie autorki jak i o trudnych doświadczeniach życiowych. Mamy tutaj zbiór 20 opowiadań o życiu autorki z afirmacjami i modlitwami. Autorka podzieliła się z nami też zdjęciami ze swojego rodzinnego albumu. Autorka szczerze opowiada nam o sobie i pokazuje nam, że aby być szczęśliwą osobą trzeba pokonać demony przeszłości. To od nas zależy, czy świat będzie piękny. Autorka daje nam nadzieję na lepsze jutro i pokazuje, że dopóki żyjemy możemy wszystko. Każdy błąd w naszym życiu to lekcja życia, z której wyciągamy wnioski, a po każdym upadku możemy podnieść się i pójść dalej. Możemy realizować się i spełniać marzenia.
Gwarantuję Wam, że po przeczytaniu tej książki spojrzycie inaczej na swoje życie.
Piękna, wzruszająca, dająca nadzieję i skłaniająca do refleksji nad życiem.
Jeśli szukacie książki o treści mądrej, wartościowej, inspirującej i motywującej to ta będzie idealną lekturą dla Was.
Ja jako fanka autorki jestem totalnie zachwycona jej pięknym uśmiechem i każdą książkę autorki biorę w ciemno.

Polecam z całego serca!

BRUNETTE BOOKS

" [...] Bierność ? jest oddaniem decyzji w ręce innych.
Agresywność ? jest podejmowaniem decyzji za innych.
Asertywność ? jest podejmowaniem własnych decyzji. I braniem za nie odpowiedzialności. [...]".

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny H. Niemczynow. Co jakiś czas obserwuję tę autorkę na Fb i Instagramie i widzę ją uśmiechniętą. Mówię sobie co pogodna autorka. Ta to w życiu musi mieć dużo szczęścia. Czytając książkę "Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem" odkryłam, co kryje się za tym pięknym uśmiechem. Powiem wam, że byłam w głębokim szoku. Autorka tyle w życiu przeszła, a mimo tego ciągle jest pogodną osobą. Wierzę, że zawdzięcza to Bogu i swojemu Aniołowi Stróżowi.
W tej książce autorka dzieli się opowieściami ze swojego życia. Dosłownie odsłania, obnaża się przed nami. Jej historie tak wzruszyły mnie, że nie mogłam przestać płakać. Autorka trafiła głęboko do mojego serca.
Do swojego czytelnika mówi tak, jak do najlepszej przyjaciółki. Bardzo miło mi się zrobiło, bo czytając, czułam się, jakby Anna H. Niemczynow siedziała obok mnie i opowiadała mi swoje osobiste historie.
Tę książkę polecam każdemu czytelnikowi.
Autorka daje dobre rady. Warto z nich skorzystać, żeby iść przez życie z uśmiechem.
Podobają mi się modlitwy, które znalazłam w tej książce. Są godne uwagi.
Znalazłam tutaj również fotografie autorki.
Jak mówi sama autorka, tylko przebaczenie z głębi serca może dać nam prawdziwe szczęście. Coś w tym jest. A czy wy umiecie tak naprawdę przebaczać i nie wypominać? Czy mówicie "wybaczam" ale wypominam?
Bardzo trafne jest stwierdzenie, które znalazłam w tej książce "Wszyscy jesteśmy ofiarami ofiar". Czy zgadzacie się z tym?
Jeżeli szukacie dobrego poradnika oraz lubicie czytać wspomnienia znanych osób, to z czystym sercem polecam najnowsze dzieło Anny H. Niemczynow pod tytułem "Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem".

Jestem szczęśliwa i zachwycona, że mogłam przeczytać tak bardzo osobiste zapiski. Dziękuję autorce, że się z nami podzieliła swoim życiem.
Ta książka zasługuje na miejsce na mojej liście top 5 miesiąca.

Zobaczcie, jak autorka Anna H. Niemczynow odnalazła swoją drogę do Boga. Piękne świadectwo wiary.

Ps.

Nie warto szufladkować autora do jednego gatunku literackiego. Ta książka to udowadnia.

Chyba zgodzicie się ze mną, iż Anna H. Niemczynow wszystkich zaraża swoim przepięknym uśmiechem. Ale ten uśmiech nie wziął się znikąd. Autorka zdradza, że pracuje na niego każdego dnia. W "Cichych cudach. Z zachwytu nad życiem" w niewymuszony, ale jakże prawdziwy sposób zwierza się nam ze swoich życiowych doświadczeń. Opowiada nam o chwilach radosnych, słodkich, ale i tych gorzkich, bolących. Nie jest więc tak, że ta radość na jej twarzy jest od zawsze. Pozory mogą zmylić. Jednak znalazła w sobie siłę potrzebną do walki o lepsze jutro. Nie myślcie jednak, że książka miała na celu wywołać u czytelnika głęboki smutek i żal. Autorka zachowała we wszystkim umiar, subtelność i dyskretność, a mimo to dała nam kopa do działania, siłę, by wziąć życie w swoje ręce.

Problemy, jakie tu spotkamy, mogą równie dobrze dotyczyć i nas samych. Anoreksja, bulimia, uzależnienie od sportu, "zły dotyk", brak odpowiedniego zainteresowania ze strony rodziców, nieudane małżeństwo, samotne macierzyństwo czy błędne decyzje. Wszystkie te doświadczenia potraktowała z należytą powagą. Nauczyła się pokory, wybaczania, wdzięczności oraz szacunku do samej siebie i drugiego człowieka. Głęboka wiara w Boga autorki pomaga jej otworzyć się na nowy rozdział w życiu, na nową przyszłość.

To, że Ania wpuściła nas do znacznej części swojego życia i osoby, myślę, że mnie będzie znacznie łatwiej radzić sobie z moimi własnymi problemami. Takiej lektury potrzebowałam. Książki, która da mi nadzieję i wiarę, że wszystko jeszcze przede mną. Że nawet po upadku, trzeba się podnieść i dalej przeć do przodu. Nikt z nas nie jest idealny, ale jest wartościowy mimo popełnianych błędów, jest na tym świecie po coś.

W książce znalazło się sporo zdjęć z prywatnego archiwum autorki, które są doskonałym uzupełnieniem tego, o czym przeczytamy. 

Szukacie książki, która będzie do bólu życiowa, realna, szczera i napisana z sercem? Zapewniam, że "Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem" spełnią wszystkie Wasze oczekiwania. Trzeba nie lada odwagi, by uchylić nam rąbka swojej codzienności i życia. A Ania robi to z otwartością i wylewnością... Mnie zszokowała swoją historią. Kolejny raz ktoś mnie zaskoczył. To lektura wyjątkowa, nietypowa, trochę jakby autobiografia. Polecam!

Poryczałam się w czasie czytania tej książk.Jest to najszczerszy,prawdziwy i dodający otuchy pamiętnik z życia autorki.Przedstawia życiorys,jej zmagania,problemy,zmaganiam z anoreksją,bulimią,przemocą fizycznej,słowną i seksualną,alkoholizmem i dużo dużo więcej.
Zawiera szczere słowa,które pokazują,że życie wcale nie jest proste.Trzeba z nim walczyć,gdy kłody rzucane są pod nogi.
Jest to autobiografia pokazująca,że nawet po trudnym czasie,ciągłej pracy warto czekać na cud i czekać na lepsze jutro.Bo los zależy wyłącznie od nas samych.Nie pozwólmy,aby inne osoby odebrały nam radość życia!!!

Emocje przelewają się z każdym rozdziałem.Dostarczone rady,modlitwy i sugestie dają siłę do działania,by nie poddawać się w trudnych chwilach.Pojawiają się łzy,które są oczyszczające i budujące.
Nie spodziewałam się tak prawdziwej historii płynącej prosto serca.Miałam wrażenie,że Ania mówi wprost do mnie.Radzi,doradza i ostrzega?Jestem pod ogromnym wrażeniem poznania jej historii.Brawo za odwagę i pokazanie czytelnikom,że każdy z nas ma swój ?krzyż? w swoim życiu.Trzeba go zaakceptować i nie poddawać się!

Jęli chcecie poznać prawdziwą Anie H.Niemczynow i jej walkę to musicie przeczytać tą książkę.
Jest to książka bardzo wartościowa i budująca.
Koniecznie musicie ja przeczytać.Polecam