Cichy pokój

Co powiecie na prawdziwie mroczny kryminał?

W kościele zostają znalezione zwłoki pastora, który został wielokrotnie ugodzony nożem. Na miejscu pojawia się Henley i jej partner Ramouter. W trakcie sprawdzania innych pomieszczeń kościoła znajdują ukryty pokój, a w nim mężczyznę, który jest na granicy życia i śmierci. Na ciele ma liczne ślady tortur. Kim jest? Kto mu to zrobił?

O pastorze początkowo wszyscy mówią dobrze. Wspaniały człowiek, ostoja lokalnej społeczności. Jednak szybko śledczy odkrywają jego mroczną stronę. Sprawa staje się głośna. Dziennikarze patrzą Henley na ręce. Tymczasem giną kolejne osoby. Kto jest mordercą? Czy uda się go zatrzymać?

Seria napisana przez Nadine Matheson to dla mnie objawienie tego roku. Pierwszy tom, czyli "Naśladowca" był rewelacyjny. Mroczny, brutalny, krwawy. Autorka niesamowicie wysoko postawiła sobie poprzeczkę i wydawało mi się, że ciężko jej będzie ją przeskoczyć.

Po lekturze "Cichego pokoju" mogę powiedzieć, że moje obawy były nieuzasadnione. "Cichy pokój" dorównuje "Naśladowcy". Ponownie jest mrocznie, może mniej krwawo, ale bardzo dramatycznie. A poruszane kwestie są przejmujące i wywołują ogrom emocji.

Henley i Ramouter cały czas mierzą się ze skutkami poprzedniej sprawy. Oboje cierpią na PTSD. Teraz ponownie wkraczają w świat zbrodni, tym razem wszystko wskazuje na to, że rytualnej. Ktoś brutalnie torturuje i znęca się nad ofiarami, przeprowadzając egzorcyzmy. Ofiary łączy jedno, wszystkie cierpiały na jakiś rodzaj zaburzeń psychicznych.

Autorka przedstawia bardzo realistyczny obraz śledztwa i tego, z czym mierzą się śledczy, dzięki temu, że ma doświadczenie z pracy adwokatki w sprawach karnych. Porusza też problem rasizmu, który cały czas jest obecny i który dotyka również Henley i Ramoutera. Henley jako czarnoskórą śledcza musi walczyć z uprzedzeniami rasowymi i płciowymi. Czy nie można być jednocześnie dobrą śledczą i świetną matką?

Relacja duetu śledczych również ewoluuje. Wspólne przeżycia i prowadzone sprawy zbliżają ich do siebie. I można powiedzieć, że powoli rozwija się prawdziwa przyjaźń.

Mrok, zło i strach pojawia się już po uchyleniu drzwi do "Cichego pokoju". Im dalej wyjdziecie, tym ciężej będzie z niego wyjść. Jednak warto przekroczyć ten próg. Odważysz się?