Cień bogów. trylogia o krwiozaprzysiężonych. tom 1

"Cień bogów" to książka, której akcja rozgrywa się w świecie inspirowanym Norwegią, jest przepełniona magią, mitologią i chęcią zemsty. Byłam pod wrażeniem i bardzo podekscytowana na wieść, że John Gwynne rozpoczyna epicką nową sagę fantasy, czy można sobie odmówić takiej lektury? Oczywiście, że nie, rzadko się tak zdarza, ale nie tylko moje oczekiwania, jak i zniecierpliwienie były tak wysokie jak przepiękny Yggdrassil. Okładka tej książki bardzo mi się spodobała, uwielbiam smoki, a opis pochodzący od wydawcy mnie zaciekawił, dlatego też nie było takiej siły, która by mnie odciągnęła od książki. John Gwyne mistrzowsko splata ze sobą wiele wątków, trzymając czytelnika w napięciu. Tempo opowieści jest intensywne, ale autor ma talent do równoważenia go momentami introspekcji i rozwoju postaci. To jak szalony rollercoaster akcji, napięcia i epickich wydarzeń, które trzymają czytelnika w napięciu i sprawiają, że umiera z ciekawości, co wydarzy się dalej.
Głównymi bohaterami książi autorstwa Johna Gwynnea podtytułem "Cień bogów" są Orka, Elvarę i Valga. Największe wrażenie wywarła na mnie niezłomna kobieta Orka, byłą zdeterminowana, pełna pasji, aby osiągnąć swoje cele. Ścigała morderców i porywaczy swojej rodziny, a ona była dla niej wszystkim. Bohaterowie są odmienni, prowadzą zupełnie inny los, a jednak w pewien sposób są podobni. Zmuszeni do działania, niosą własne brzemię na barkach. Mroczny klimat, sprawił, że nie mogłam odłożyć książki, jestem przekonana, że nie tylko na mnie autor rzucił urok.
"Cień bogów" przedstawia świat, do którego chciałbym się wkroczyć. Jest niebezpieczny, cudowny i zamieszkany przez dziwne stworzenia, niektóre prawdopodobnie mogą się zmienić w lojalnych sojuszników, a inne w okrutnych antagonistów. Magia i moc upadłych bogów są wszędzie, zarówno jako pułapki, jak i skarby dla tych, którzy się z nimi zetkną. To boskie dziedzictwo kości i linii krwi nie zawsze jest błogosławieństwem. Potomkowie bogów są przetrzymywani jako niewolnicy, zakuci w obroże, sprzedawani temu, kto da najwięcej, są symbolem statusu i władzy. Każdy z nich ma ukryte talenty związane ze swoim przodkiem. Obroże thrall pomagają utrzymać moce pod kontrolą, aby mogły być użyte jedynie na wyraźne polecenie ich właściciela. W tej książce dostajemy tylko ich przedsmak i nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, co się wydarzy w kolejnych tomach. U Elvary jest cecha, która budzi mój podziw, która mi się podobała, to, że nie poddaje się życiu w niewoli, zamiast tego wybiera wolność i sławę w bitwach. W historii Varga, decyzja i znaczenie wyboru własnej rodziny są kluczową siłą napędową jego charakteru. Jeśli chodzi o samego Johna Gwynnea to musicie się przygotować na to, że nikt nigdy nie jest bezpieczny w jego książkach. Autor jest doskonały w tworzeniu charakteryzacji nie tylko protagonistów, ale także antagonistów. Im więcej czytam książek fantasy, tym bardziej chciałabym, aby więcej autorów miało taki talent jak Gwynne w pisaniu scen bitewnych. Naprawdę, jest w tym geniuszem. Przedstawione tutaj opisy krajobrazu, kultury i codziennego życia bohaterów były tak żywe i autentyczne, że czułam się, jakbym żyła w świecie, który zbudował Gwyne. Doceniłam talent autora do tworzenia wszechświata, który jest nie tylko wciągający i fantastyczny, ale jednocześnie wydaje się osadzony w rzeczywistości, jest naprawdę imponujący. ?Cień bogów? to jedna z najlepszych inspirowanych wikingami powieści fantasy, jakie miałam okazję przeczytać.

John Gwynne to brytyjski autor wielu książek z gatunku high fantasy, a także miłośnik rekonstrukcji historycznych. "Cień bogów", pierwszy tom "Sagi o Krwiozaprzysiężonych", musi być w takim razie ukochanym dziełem pisarza, ponieważ należy do fantastyki, a jego główna fabuła toczy się w świecie Wikingów.

Perspektywa w fabule należy do trójki wyjątkowych, głównych bohaterów. Orki, matki Breki i żony Thorkela, kobiety-wojowniczki, której lepiej nie wchodzić w drogę. A jeśli ktoś ma plan włamać się do jej domu, zabić męża i porwać syna, niech wie, że życie mu niemiłe, ponieważ Orka w okamgnieniu ruszy za nim w pogoń, by zabić. I ta śmierć wcale nie będzie należała do spokojnych i bezbolesnych.

Elvary, członkini bandy Zwiastunów Śmierci, kobiety, która marzy o walkach oraz o tym, by jej nazwisko zostało zapamiętane przez świat. Więc jeśli masz w planach zrobić z niej żonę siedzącą w domu i usługiwaczkę, to lepiej zastanów się dwukrotnie.

Oraz Varga, byłego niewolnika szukającego czarownicy, która pomoże mu odprawić specjalne, niezwykle trudne zaklęcie. Sęk w tym, że kiedy znalazł jedną, to należała ona do grupy Krwiozaprzysiężonych, toteż Varg musiał stoczyć bitwę z pewnym Półtrollem, by w ogóle móc z nią porozmawiać...

Każdy z nich jest różny. Każdemu przyświeca inny cel. A jednak zrobią wszystko, by zdobyć to, co sobie postanowili. I nie powstrzyma ich przed tym nic. Nawet dawni, martwi i zapomniani światu bogowie. Chyba?

"Cień bogów" to książka ciężka. Już od samego początku miałam lekki problem z prowadzoną narracją oraz z mocno rozbudowanym i skomplikowanym światem. Nie zrozumcie mnie źle, autor wspiął się na wyżyny kunsztu pisarstwa, by wykreować takie uniwersum, a jednak nie do końca mnie ono kupiło. Trudno było mi się wciągnąć w historię, zwłaszcza w tą prowadzoną z perspektywy Elvary, której nie polubiłam. Orka i Varg kupili mnie od razu. Z przyjemnością śledziłam ich losy i zmagania, dopingowałam i byłam po prostu ciekawa, jak potoczy się akcja. Niestety, ale do czasu. Jak jeszcze opowieść Varga jako-tako potrafiła mnie zainteresować, tak ta Orki od jakiejś połowy książki zaczęła mnie nużyć.

Czytałam jednak dalej z nadzieją, że zakończenie powali mnie na łopatki. Było w porządku, jednak oczekiwałam cudu i się po prostu zawiodłam.

W książce bardzo odczuwalny jest klimat rodem z Wikingów. Widać, że John Gwynne hobbistycznie zajmuje się rekonstrukcjami, ponieważ po przeczytanych treściach mogę z czystym sercem powiedzieć, że jest mistrzem w tej dziedzinie. Zbudowany świat, zwyczajna rzeczywistość, w której żyli bohaterowie, statki, którymi pływali, oręż, którą walczyli, i wyznawane zasady - całokształt wypadł niezwykle realistycznie.

Podsumowując, "Cień bogów" to dobra książka, która z pewnością znajdzie swoich fanów. Dla mnie, niestety, była zbyt ciężka. Nie potrafiłam zżyć się z bohaterami, choć z początku zapowiadało się odwrotnie. Mimo to ogromnie doceniam wiedzę autora w zakresie wikingów oraz umiejętności w kreacji rozbudowanego, zaawansowanego świata.

John Gwynne stworzył świat pełen okrucieństwa. Jest to świat krwi, kłów, szponów i ostrego żelaza. Świat w którym żyje się krótko, a umiera strasznie.
W świecie tym walczy o przetrwanie swoje i swoich bliskich Orka. Kobieta, którą polubiłam od pierwszego rozdziału. Od razu widziałam, ze jest to bardzo silna i odważna postać co udowodniła na kolejnych stronach książki, gdy jej syn zniknął. Varg z kolei to pan zagadka. Bardzo tajemnicza postać i dość ciekawa. Jest to mężczyzna, który szuka zemsty i w imię jej, jest w stanie zrobić wiele. Jest jeszcze Elvara - wojowniczka, która uwielbia różne bitwy. I z nią mam mały problem. Jeszcze mnie do siebie nie przekonała i liczę na to, że zmieni się to w kolejnym tomie.
Książka posiada specyficzny, nordycki klimat, który sprawia, że od książki nie można oderwać się. Narracja prowadzona jest z punktu różnych bohaterów, co sprawia, że każda postać można lepiej poznać. Pomimo tak wielu bohaterów i stworzeń nie ma mowy by pogubić się. Wszystko tutaj zostało dopracowane i przemyślane.
Książka zdecydowanie nie należy do łatwych. Znajdziemy w niej wiele brutalności, przemocy, morderstw. Dlatego nie jest ona przeznaczona dla każdego. Zdecydowanie odnająć się w niej fani Wikingów i nordycki legend, jak również czytelnicy high fantasy.
"Cień bogów" to pierwszy tom Sagi o Krwiozaprzysiężonych i myślę, że zdobędzie ta seria wielu fanów. Ja już wypatruje kolejnego tomu.