Ciotka Zgryzotka

Jerzycjada.... UWIELBIAM!!! To fantastyczna seria, po którą można sięgnąć w każdym wieku. Ja czytałam niektóre części będąc nastolatką. Teraz postanowiłam kupić całą serię. Przeczytałam wszystkie i mam ciągły niedosyt - kiedy będzie kolejna cześć? Macie tak? Ja kocham książki, które wywołują we mnie nieodpartą chęć czytania ich dalej. Ta seria czaruje codziennością, zwyczajnymi problemami dzieci, młodzieży i dorosłych. Pokazuje, że największy dar to rodzina i przyjaciele, na których zawsze można liczyć, którzy zawsze wyciągną pomocną dłoń, pocieszą, lub po prostu... będą z nami w każdej chwili - i tej dobrej i tej złej. Uczmy się wszyscy takiego podejścia do życia i do innych, bo tego nam dziś bardzo brakuje. Ludzie biegają z nosami w komórkach, na nic nie mają czasu. Gwarantuję, że ta seria przeniesie Was w inny świat a dotyk papierowej książki i jej zapach sprowadzi Was na ziemię - do realnego życia :)

Książki dostarczone sprawnie i bez opóźnienia.
powrót do serii z dziecinstwa.

Mam pięćdziesiątkę na karku a w dalszym ciągu kompletuję Jeżycjadę. Czy to świadczy o moim zdziecinnieniu, czy że to książki dla wszystkich, niezależnie od wieku?
Kolejny tom pozwolił mi znów zanurzyć się w życie rodziny Borejków i poznawać kolejne pokolenia. Książka nie różni się niczym od pozostałych z cyklu, jest tak samo wciągająca, przenosi mnie w świat ludzi dobrych i inteligentnych. Tym, którzy nie znają tematu polecam jednak rozpoczęcie od pierwszego tomu, naprawdę warto powoli wsiąkać w tą niepowtarzalną atmosferę.

Zacznę od tego, że kocham Jeżycjadę, całą rodzinę Borejków i tych, którzy tę rodzinę w każdym pokoleniu powiększają. Kocham ich szczerze i niezmiennie od wielu lat. Na "Ciotkę Zgryzotkę" czekałam wytrwale i nie bardzo cierpliwie. Nabyłam i przeczytałam natychmiast, ale nie jednym tchem. Lektura "Jeżycjady" jest dla mnie nadal miłym przeżyciem, spotkanie z Borejkami wszystkich pokoleń to jak spotkanie dobrych znajomych. A jednak... "Ciotka Zgryzotka" wypadła bardzo naiwnie w porównaniu z poprzednimi tomami. Egzaltacja jest cechą wielu - zbyt wielu - fragmentów. I to nie znaczy, że przez lata wyrosłam z książek MM. Nie, wczesne tomy czytane po latach nie są egzaltowane ani przesycone tym, co w zbyt dużym stężeniu po prostu razi.
Jako wierna czytelniczka i niepoprawna miłośniczka twórczości MM nadal będę czytać to, co ona napisze. I liczyć na to, że autorka wróci do subtelnego, wyważonego stylu z pierwszych 20 tomów.

Kolejny tom "Jeżycjady" i kolejne rozczarowanie :( Książka nie jest nawet w części tak ciekawa, jak pierwsze tomy serii, ale nałóg to nałóg: choć jakość spada, zawsze z ciekawością czekam na kolejną informację o rodzinie Borejków. Mimo wszystko: tylko dla prawdziwych miłośników.

Cudowna autorka, fantastyczne seria Jeżycjady towarzyszy mi odkąd jako pomocnik biblioteczny natrafiłam na nią pewnie jakimś 89 roku jako 10 latka. Wracałam do niej w liceum, wracałam na studiach i teraz jako dorosła matka 2 dzieci :) wracam ponownie, to zastrzyk ciepła miłości, normalności z duża dawką błyskotliwości, życiowych mądrości i niesamowitego humoru. Książkę z autografem autorki też mam a jakże ze spotkania z autorką we Wrocławiu w roku zdaje się wydania Kalamburki:)Pani Małgorzato życzę nieustającej weny twórczej!!!

Pierwszą książkę Pani Małgorzaty Musierowicz kupiłam na szkolnym pchlim targu w wieku 10 lat. Był to "Kwiat kalafiora" w brązowej, sztywnej okładce(mam ją do dziś choć troszkę się sypie) i to był początek. Potem kupowałam kolejne, a z czasem kiedy czekałam na kolejny, nowy tytuł dorosłam, urodziłam córkę i nie wyobrażam sobie żeby mogło ich nie być. Kiedyś wydawało mi się że pojawiają się regularnie, zauważyłam że z roku na rok nowe wychodzą w większych odstępach czasu. Na targach książki jakieś 11-12 lat dowiedziałam się od córki Pani Małgorzaty że tu cytat :MAMA MA MNIEJ CZASU, ZAJMUJE SIĘ WNUKAMI".Wtedy dotarło do mnie że muszę uzbroić się w cierpliwość, że nic nie trwa wiecznie i trzeba się cieszyć tymi tytułami które już są.Czekam na każdą nową książkę Pani Małgorzaty i nie dopuszczam do siebie myśli że mogłoby ich nie być. Bardzo, bardzo gorąco pozdrawiam i dziękuję Pani za cudowne dzięki Pani dzieciństwo, za pomoc w pokochaniu Poznania z którego nie pochodzę. Odwiedzam Roosevelta zawsze kiedy odwiedzam Pani miasto i chodzę ulicami którymi chodzą Borejkowie. Kochałam dziadka Kreski, był MI on ogromnie bliski. Dziękuję Pani za wszystko. Sylwia.

Prawie 40 lat... Od "Szóstej klepki" przeczytanej w szóstej klasie :)Miałam szczęscie być na spotkaniu autorskim z Panią Musierowicz,udało mi się z Nią porozmawiać, uściskała mnie i podpisała (wraz z rysunkiem )ukazującą się wówczas "Sprężynę ".Jej ksiązki idą ze mną przez nastoletnie i dorosłe życie ;są jak kubek herbaty z cytryną i ciepły koc w jesienny dzień...Dziękuję i czekam...

Kocham książki Pani Małgorzaty Musierowicz miłością bezwarunkową. Ale wkurza mnie to,że po kupieniu czytam ją dzień i pół nocy i znów muszę czekań ponad rok na następną. Ale dla tej półtorej doby warto żyć. A w międzyczasie można przeczytać całą Jeżycajde od początku

Ja jeszcze nie przeczytałam tej książki, ale też wyrażam miłość do Pani Musierowicz. Mam wszystkie z serii Jeżycjady,a dostałam od mamy " Kłamczuchę gdy miałam 14 lat. Teraz mam 42. Są to jadyne kaiążki ( no może poza " Jeźdźcem miedzianym) które czytam wiele razy. Inne tylko raz.

Jeśli ktokolwiek nie czytał jeszcze Jeżycjady to ma sporo do nadrobienia i gorąco polecam! Ciotka Zgryzotka to kolejna mistrzowska część Małgorzaty Musierowicz, autorki, której książki poznałam jeszcze jako nastolatka. Aż trudno mi uwierzyć, że zaczytuję się w nich już od niemal 15 lat... Szok! A najlepsze jest to, że nadal trzymają kapitalny poziom i jest w nich cała masa świetnych żartów. Niedawno podrzuciłam je mojej córce i chyba mamy nową fankę w rodzinie!

Nie mogę uwierzyć, że to już 22 tom mojej ulubionej, polskiej serii książkowej. Pamiętam, jak sięgałam po pierwszy tom Małgorzaty Musierowicz, który tak strasznie zachwalała moja ciocia-prawdziwy mol książkowy ;). Uwielbiam całą serię i ta książka podobała mi się tak samo mocno, jak wszystkie poprzednie. Cudowna, bardzo ciepła powieść rodzinna, w której to właśnie relacje z bliskimi, wspólne spędzanie czasu i po prostu dobre serce liczą się najbardziej. Masa wartości, o których często zapominamy w obecnym świecie. A warto o nich pamiętać. :)

Małgorzata Musierowicz to ulubiona pisarka czasów mojego dzieciństwa. Byłam nią zachwycona, gdy skończyłam 10 lat i otrzymałam pierwszą książkę od mamy. I szczerze mówiąc, mimo upływu ogromu czasu, Musierowicz to nadal moja ulubiona autorka! Jej książki są tak bardzo ciepłe, czułe, urocze, słodkie, rodzinne i piękne, że aż nie mogę się od nich oderwać. I myślę, że to powieści nie tylko dla młodszych czytelników, ale i dla starszych! Tę przeczytałam dosłownie w kilka dni i to była najprzyjemniejsza na świecie podróż w przeszłość, by znów spotkać się chociaż z częścią moich ulubionych bohaterów :).

Kocham Małgorzatę Musierowicz miłością szczerą i bezgraniczną od kiedy skończyłam 12 lat - mam już 25, więc trwa to dość długo. Jej książki były pierwszymi, które pochłaniałam jako nastolatka, ale nawet teraz chętnie po nie sięgam. Aż dziw bierze, że to już 22 tom Jeżycjady! Choć zabrnęło to już tak daleko, to książki z tej serii wciąż są dla mnie ogromnym ładunkiem ciepła i miłości, a do corocznego czytania kolejnych części podchodzę z niezwykłym pietyzmem, traktując to jako swój rytuał. Myślę, że zarówno tę, jak i wszystkie poprzednie części może skwitować określeniem przyjemna. Polecam!

Kocham książki pani Małgosi Musierowicz! Czytałam je już za dzieciaka i nadal mam do nich ogromną słabość. Oczywiście czekam na Ciotkę z ogromną niecierpliwością i już nie mogę się doczekać aż wpadnie mi w ręce! Najlepsze seria familijna na świecie!!!