Co wyszeptał nam deszcz

Dzieciństwo i młodość powinny być pełne beztroski, śmiechu, szczęśliwych wspomnień. To w końcu czas na poznawanie siebie, świata i doświadczenie wszystkiego, co najlepsze. Bez większych zobowiązań i ciężaru doświadczeń, łatwiej przecież czerpać z życia i z tego, co nas otacza to, co najlepsze. Niestety, nie dla każdego los jest łaskawy i nie każdy może pochwalić się pięknymi i dobrymi wspomnieniami ze swoich początkowych lat, i to z wielu różnych powodów. Jednak tym bardziej warto o nie walczyć, by pojawiły się, chociaż na chwilę i stały się promykiem słońca, gdy wokół panuje rzęsista ulewa zdająca się nie mieć końca.

Rain i Olivia to przyjaciele z dzieciństwa. Pomimo dzielących, ich różnic i pochodzenia z różnych środowisk, rozumieli się wręcz bez słów i stanowili duet wręcz doskonały. Liv miała dom pełen miłości i kochających rodziców. Rain doskonale wiedział, czym jest ból zadany przez najbliższych. Oboje uzdolnieni artystycznie, zatracali się w swoich występach i wspaniale rokowali na przyszłość. Wydawało im się, że nic ich nie rozdzieli, jednak czas pokazał, że były to jedynie dziecinne mrzonki. Ponieważ w dorosłość weszli już całkowicie osobno, a ich światy, w których przyszło im istnieć, nie mogły się bardziej od siebie różnić.

?Co wyszeptał nam deszcz? to powieść skierowana do młodszych czytelników, jednak z uwagi na fabułę i świetną kreację bohaterów uważam, że to jedna z tych pozycji, która jest odpowiednia dla każdego, bez względu na wiek. Niesie ze sobą całą gamę emocji, to one napędzają kolejne wydarzenia, one pozwalają zaangażować się w życie postaci i one sprawiają, że na długo zapisze się w głowach osób, które po nią sięgną. Nie czytałam wszystkich propozycji wydawniczych Autorki jednak zaryzykuję stwierdzeniem, że to najlepsza jej książka. Włożyła w nią swoje serce, i to po prostu czuć na każdej stronie tej powieści. To nie jest łatwa historia, a jednak jest niezwykle życiowa i choć ta opowieść należy do młodych ludzi, to aż nazbyt łatwo można w nich i w ich problemach odnaleźć cząstkę siebie lub osób nam bliskich. To powieść, która przypomina o tym, że los nie oszczędza nikogo ? bez względu na status społeczny, dobre serce, wiek czy jakąkolwiek inną cechę, która nas różnicuje. Autorka w znakomity sposób przekazuje nam uczucia, które targają głównymi bohaterami ? niełatwe, z którymi trudno jest się pogodzić ? nie tylko im, ale także i czytelnikom. Tutaj szczęście miesza się z bezdenną rozpaczą, chwile triumfu z totalną pustką w sercu, są momenty, gdy świat nie ma najmniejszego sensu, ale są także okamgnienia, gdy ten drugi człowiek jest wszystkim. Piękna i smutna zarazem powieść o pierwszej miłości dającej tytaniczną siłę na resztę życia i na zawsze zapisującej się w sercu. Szepce do naszych uczuć, niczym deszcz szeptał do bohaterów tej książki. Dodatkowo znajdziemy w niej idealnie wpasowujący się w fabułę rysunek, który mam nadzieję stanie się stałym elementem książek Wydawnictwa. Ze swojej strony polecam!

Piękna powieść młodzieżowa, kolejka chętnych w bibliotece się ustawia po nią. Chwyta za serce

Gdybym zapytała kogoś,kto już przeczytał tę książkę,jakim jednym słowem, by ją określił pewnie byłoby to coś związanego z ilością wylanych łez,a ja gdybym miała określić tę historię jednym słowem powiedziałabym,że jest po prostu ?piękna?. Nie wywarła na mnie ogromnego wrażenie przez to ile wylałam na niej łez,bo dusiłam się łzami tylko przez pierwsze 50 stron,ale wywarła na mnie ogromne wrażenie przez to jak cudownie została napisana,bo dawno nie spotkałam się z książką,która przedstawiałaby jednocześnie tak zwykłą,a z drugiej strony tak niezwykłą historię,która chwyta za serce i nie ma zamiaru go puścić,aż do ostatniej kropki.I,mimo że ta historia ma pewnie jakieś swoje wady to w sposobie,jaki opisała ją autorka są niedostrzegalne.A w dodatku pokochałam relację Raina i Liv już od pierwszej strony i pragnęłam każdej ich wspólnej chwili,jakby była mi potrzebna do życia i jakbym nie mogła bez tej dwójki przetrwać, a także relacja Raina i Roya sprawiała,że moje serce napełniało się ogromnym ciepłem,bo to ile obydwoje dla siebie znaczyli było wręcz niesamowite.I gdyby ktoś tym razem mnie zapytał o najpiękniejszą książkę,jaką przez ostatnie lata przeczytałam powiedziałabym ?DESZCZ?.

?...posłuchaj tego, co wyszepta ci deszcz. On zawsze wskaże ci odpowiednią drogę.?


Wolicie szczęśliwe czy smutne zakończenia w książkach?


?Co wyszeptał nam deszcz? to zupełnie inna Balicka, jaką znamy i tym razem podarowała nam piękną powieść NA.

Rain Sullivan i Olivia Hale przysięgali sobie przyjaźń na wieki, jednak los miał wobec nich inne plany. Rain wyjechał, by zostać światowej sławy raperem. Szybko osiągnął szczyt, ale równie szybko odkrył, że to wszystko ma swoją cenę. Miał wrażenie, że jego życie pędzi bez hamulców, a ciężkie dzieciństwo dodatkowo obciąża. Ucieka w używki, które omal go nie zabiły. Po powrocie z odwyku Rain postanawia odbudować swój wizerunek i pierwszym krokiem do tego ma być udział w fundacji spełniającej marzenia osób z chorobami krytycznymi.
W tym samym czasie życie Olivii wywróciło się do góry nogami, w momencie, w którym lekarze przekazali jej brutalną prawdę o chorobie. Dziewczyna musiała zrezygnować ze swoich marzeń, które do tej pory pomagały jej przetrwać wykańczające leczenie. Jednak dzięki fundacji może spełnić jedno z nich. Jej marzeniem było znów zobaczyć Raina.


To było piękne. To było bolesne. To było poruszające. To było pocieszające. Raz odbierało nadzieję, a raz ją dawało. Czasem łamało serce, a czasem to był plaster na duszę. Momentami zrezygnowanie i pogodzenie się z losem płynęło żyłami, aby chwilę później chęć walki wlewała się do serca.
Historia Olivii i Raina chwyta za serca swoją prawdziwością. Wszystko bez żadnych kłamstw, tajemnic, przemilczeń czy niedomówień.
Ta historia była jednocześnie piękną i pełna bólu.
Jest to historia pisana z głębi serca i jestem pewna, że część swojego smutku po stracie autorka przelała na kartki tej książki i myślę, że osoby, które doświadczyły bezpośrednio czy pośrednio to, czym jest i co robi ta okrutna choroba, jaką jest rak, odbiera ją nieco inaczej.

Ogromny plus, a raczej dwa plusy za cały wątek muzyczny, wstawki z tekstami piosenek i przede wszystkim za wątek z uzależnieniem. Wszystko wyszło genialnie.

Bez wątpienia sięgając po tę książkę, będziecie musieli uzbroić się w chusteczki higieniczne. Choć szczerze powiedziawszy, po tej całej burzy na temat książki, moje oczekiwania okazały się nieco większe, niż było w rzeczywistości, nie mniej jednak książka naprawdę jest bardzo dobra.

Polecam ją.

Siadając do tej recenzji dalej mam łzy w oczach.

Joanna Balicka stworzyła przepiękną, niemiłosiernie bolesną i niestety przerażająco prawdziwą historię, która rozbiła moje serce na milion kawałeczków. Swoim wyjątkowym stylem pozwoliła mi w pełni zatracić się w tej opowieści i to właśnie dzięki temu miałam niepowtarzalną okazję przeżyć każdą pojawiającą się tutaj emocję.

Odnajdziemy rozrywającą nadzieję, smutną niepewność, palące łzy i sztuczne uśmiechy pełne współczucia. Losy Raina i Olivii już od początku wyraźnie dają nam do zrozumienia, gdzie ostatecznie się spotkamy.

Zaczynając przygodę z tą książką, musimy przygotować się na mieszankę najróżniejszych odczuć, które będą powoli nas przepełniać. Ból, smutek, rozpacz i nieustanna walka o każdą minutę ? to jedne z tych najważniejszych elementów, które spotkamy na dosłownie każdej stronie ?Co wyszeptał nam deszcz?.

Jako wierny czytelnik jestem z Asią już jakiś czas, ale to pierwsza jej historia, która wywołała u mnie aż takie emocje. Przez całą pozycję wytrzymałam może jeden rozdział bez łez wzruszenia lub współczucia dla ukazanych bohaterów, którzy swoją drogą zostali wykreowani na najwyższym poziomie.

Za każdym słowem, które zostało zapisane, kryje się rozrywająca duszę, prawdziwa opowieść. Brakuje mi odpowiednich stwierdzeń, które pozwoliłyby mi określić moją miłość względem tej pozycji. Nawet nie sądziłam, że aż tak bardzo potrzebowałam jej w moim życiu.

?Co wyszeptał nam deszcz? porusza niekończącą się liczbę istotnych tematów. Uzależnienie, walka z czasem, nieuleczalna choroba, alkohol, zagubienie, śmierć, strata? Można by tak wymieniać i wymieniać, jednak warto pamiętać o tym, że odnajdziemy w tej pozycji również i te pozytywne motywy ? przyjaźń, bezgraniczna miłość, akceptacja i to niezbędne wszystkim pełne zrozumienie.

Asia ukazała w tej pozycji całkowicie inną wersję siebie. Stanęła na wysokości zadania i wykonała je perfekcyjnie. Ukazani bohaterowie zostali zmuszeni walczyć z okrutną rzeczywistością, która raz po raz rzucała im potężne kłody pod nogi. Przeżywanie tego wraz z nimi było niesamowitym doświadczeniem, które już na zawsze ze mną pozostanie.

Z tego miejsca chciałabym najzwyczajniej w świecie za nią podziękować.

Ta przygoda pozwoliła mi odkryć pewne fakty na nowo. Spojrzeć na swoje życie oraz przeszłość w całkowicie nowy, lepszy i spokojniejszy sposób. To nie jest tylko książka o dwójce zakochanych w sobie przyjaciół. To najpiękniejsza opowieść o młodych osobach, które w swoim życiu doświadczyły zbyt wiele krzywdzących rzeczy, ale pomimo trudności wciąż walczą o lepsze jutro. Pokazują nam, że nawet gdy jesteśmy na samym, mrocznym dnie, przyjdzie taki moment, w którym będziemy mogli wzbić się do góry i powrócić na lepsze, bezpieczniejsze tory.