Cordelia

Ostatnimi czasy coraz częściej sięgam po powieści, których akcja umiejscowiona jest kilkaset lat temu. Dziwnym trafem w ciągu minionego tygodnia przeczytałam aż trzy książki, które przedstawiały historię dziejącą się w XIX wieku. Uwierzcie mi ? nie było to planowane. Po prostu te książki mnie do siebie przyciągnęły. Jedną z nich jest Cordelia. Powieść Winstona Grahama czekała na swoją kolej dość długo, ale nic straconego. W tej recenzji opowiem Wam, dlaczego warto ją poznać oraz jaką ocenę jej dałam.

W roku 1867 wdowiec Brook Ferguson zostaje zmuszony przez swojego ojca do ponownego ożenku. Na jego drodze staje młodziutka Cordelia i to właśnie z nią postanawia się związać. Jednak dziewczyna ma swój charakter i z pewnością nie daje sobie w kaszę dmuchać. Kiedy więc wprowadza się ona do domu swojego męża, zaczyna się walka o dominację. Problem stanowi teść, który jest równie uparty i stale chce kontrolować domowników. Wkrótce Cordelia zaczyna szukać jakiejś zmiany, a na horyzoncie pojawia się przystojny i miły właściciel teatru. Co wygra: wierność czy prawdziwa miłość?

Początek książki, czyli około trzydzieści, czterdzieści pierwszych stron to nie było zbyt ciekawe doświadczenie. Piszę to z bólem, ponieważ liczyłam na to, że historia ta wciągnie mnie od pierwszej chwili. Jednak uznałam, że nic straconego ? i miałam rację. Im dalej w lekturze byłam, tym coraz mocniej angażowałam się w historię Cordelii oraz jej dość specyficznego małżeństwa.

Tytułowa bohaterka powieści to młoda kobieta, która na pierwszy rzut oka wydaje się dość wycofaną i zakrzyczaną postacią, która wszystko robi z myślą o swoich bliskich. Jednak poznając ją bliżej, można zauważyć, że potrafi być stanowcza, lubi się zbuntować, a także bardzo szybko się uczy. Uważam, że Winston Graham bardzo ciekawie wykreował tę bohaterkę i choć niestety nie zdołałam zżyć się z nią w stu procentach, to gdzieś poczułam w stosunku do niej sympatię.

O jej mężu nie jestem w stanie powiedzieć za wiele. Uważam go za słabo wykreowaną postać, ponieważ jeśli nie jestem w stanie wskazać żadnej cechy charakterystycznej danego bohatera lub nie umiem powiedzieć o nim czegoś więcej, to niestety nie wpływa to korzystnie na ocenę książki. Brook był bardzo zależny od swojego ojca i była to jego największa wada. Jakie miał dobre strony? No cóż, nie potrafię ich wskazać.

Winston Graham ma lekkie i dobre pióro i napisana przez niego powieść okazała się dla mnie bardzo przyjemną lekturą. W większym stopniu udało jej się również mnie wciągnąć, jednak nie był to taki stopień zaangażowania z mojej strony, jakiego oczekiwałam. Gdzieś liczyłam chyba na coś innego, czego Cordelia nie dała rady mi dać. Jednakże! Żeby nie było, że tylko tutaj narzekam, muszę przyznać, że historia ta zachęciła mnie to sięgnięcia po inne książki autora. Czy stanie się to szybciej, czy raczej później - to się jeszcze okaże.

Jeżeli lubicie literaturę obyczajową historyczną, to myślę, że Cordelia może przypaść Wam do gustu. No, a jeśli dodatkowo znacie poprzednie książki autora ? lektura tej powieści również może się u Was sprawdzić.

Winston Graham, kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego, jest najbardziej znany jako autor bestsellerowego cyklu powieści historycznych o rodzinie Poldarków. ?Cordelia? to powieść, w której po raz kolejny ujawnia on talent do snucia intrygujących, oddających ducha epoki fabuł.

O książce możemy przeczytać, że:
Manchester, 1867 rok. Brook Ferguson, owdowiały w tajemniczych okolicznościach i zmuszony do ponownego małżeństwa przez apodyktycznego ojca Fredericka, żeni się z piękną Cordelią, dziewczyną o silnym charakterze. Kiedy Cordelia wprowadza się do domu Fergusonów, rozpoczyna się cicha wojna o dominację między nią a teściem. W dusznej atmosferze okazałej wiktoriańskiej rezydencji, w której mieszka również dwoje ekscentrycznych członków rodziny Fergusonów, dochodzi do coraz częstszych konfliktów o błahostki, a każda drobna oznaka buntu jest traktowana jak wielka zdrada. W końcu napięcie sprawia, że Cordelia zaczyna czuć potrzebę czegoś nowego.

Historyczny romans to hasło brzmiące kiczowato i tandetnie. Być może wielbiciele talentu pisarza nie zgodzą się ze mną, ale trudno nazwać tą powieść tylko historyczną. Już samo hasło że to romans powinno odrzucić każdego czytelnika, który ma chociaż trochę czytelniczych ambicji. Ale nie wtedy gdy rzecz wyszła spod ręki Grahama Winstona. Być może nie jest to dzieło wybitne, ale czyta się zaskakująco dobrze i bardzo podoba mi się ta opowieść. Zważywszy na czasy w których osadził swoją historię jestem tym bardziej na tak. W powieści tej można odczuć ducha epoki, zostaniemy uwikłani w intrygi, a finał zapewne nas zaskoczy.

Ale ta książka mi się podoba. Choć nie bardzo odczułam klimat XIX wieku, to czytałam z ogromną ciekawością.

Cordelia pochodzi z rodziny robotniczej i aby pomóc rodzicom, wychodzi za mąż za Brooka - dobrze sytuowanego panicza. Przypadkiem poznaje Stephana, który jest kompletnie inny od jej męża, zaczyna między nimi iskrzyć. Delia stoi przed trudnym wyborem, czy wybrać stabilność i wiarę w nierozerwalność małżeństwa, czy jednak oddać się innemu mężczyźnie? Sprawy nie ułatwia konflikt z rygorystycznym teściem.

Uwielbiam takie lekkie książki, choć prócz dorożek, czy strojów, zabrakło mi trochę tego wiktoriańskiego klimatu. Niektóre momenty wydają mi się też dość absurdalne, jak na tamte czasy. Mimo to uważam, że książka jest naprawdę bardzo dobra. Pokochałam Cordelię. Była nie tylko piękna, ale i mądra, dobroduszna, pełna życia. Jej wybory, troski i przemyślenia niesamowicie mi się podobają. Nie jest rozchisteryzowaną panienką, ani nie została wykreowana na głupią młódkę. Jej mąż był okropny, nie mogłabym żyć z kimś takim. Reszta postaci, choć nie wszystkich polubiłam, też ma swoje indywidualne ciekawe charaktery, które również uznaję za kreacyjny sukces. Cała fabuła skradła moje serce. Jest z jednej strony urocza, z drugiej dramatyczna. Autor co i rusz mnie zaskakiwał.

Książka ma 600 stron, ale nieduży format i spory druk, więc czyta się ją naprawdę szybko i przyjemnie. Z pewnością przeczytam inne książki autora i was także zachęcam. Nie musicie się bać historii. Potraktujcie ją jak bardzo dobrą powieść obyczajową o miłości i cierpieniu. ...