Córeczka

Z okazji zbliżającego się Dnia Mamy, chcemy nawiązać do książki Kathryn Croft, która w swoim thrillerze psychologicznym umieściła na pierwszym planie Simone Porter, mamę zaginionego dziecka, które
podczas spaceru z babcią po prostu znika?
W jednej minucie przytula się, uśmiecha, chce tak bardzo na ręce, a w drugiej minucie pozostaje tylko cisza.
A czy ktoś zastanowił się przez chwilę co czuje matka?
Simone Porter była mamą do końca życia, chociaż w roli rodzicielki mogła się spełnić tylko przez sześć miesięcy. Autorka zaprasza nas do świata smutku, by po kilkudziesięciu latach potwierdzić znaną wszystkim tezę: mama zawsze pozostanie mamą.
Gdy tylko pojawi się malutki promyk nadziei, że jej dziecko wciąż żyje, zrobi wszystko by poznać prawdę i odzyskać swoją małą córeczkę? Jaka jest prawda? Polecamy zapoznać się z twórczością Kathryn Croft. Prawda może bardzo Was zaskoczyć?
Proponujemy abyście zastanowili się jaka przemiana zachodzi w Simone Porter oraz jak ważną rolę odgrywa instynkt macierzyński, który nie zmienił się przez te kilkanaście lat od tragedii. Nasza bohaterka, matka, przechodzi różne stany emocjonalne, które są wynikiem traumy, jednakże w ważnych momentach potrafi wyzwolić prawdziwe moce, które zaskoczą każdego czytelnika.

Bardzo trudno jest napisać historię o porwaniu. Jest to temat smutny, przerażający, nie raz mrożący krew w żyłach. Takie wątki zawsze wywołują w czytelniku silne emocje. Złość, przygnębienie, żal, bezsilność, wzburzenie. Paraliżujący jest fakt, że coś więcej może kryć się pod uprowadzeniem. Odbiorca z niepokojem przeżywa takie opowieści, nie ważne czy są one autentyczne, czy wyimaginowane. Zawsze mocno wzburzają i pozostawiają ślad w pamięci.

Kilkanaście lat temu, sześciomiesięczna Helena, córka Simone i Matta Porter została uprowadzona przez nieznanego sprawcę. Sprawa nigdy nie została wyjaśniona. Rozpacz po stracie córki jest obecna każdego dnia. Nieoczekiwanie do Simone zgłasza się młoda kobieta - Grace, która twierdzi, że posiada informacje o jej zaginionej córeczce. Simone początkowo podchodzi do niej ostrożnie i sceptycznie, jednak jej nastawienie szybko się zmienia, gdy dziewczyna na potwierdzenie swoich słów pokazuje jej niebieskiego pluszaka, który należał do Heleny. Kim jest Grace? Czy Simone może jej zaufać?

Początkowo sądziłam, że będzie to kolejna, przewidywalna historia o zaginięciu dziecka, jednak jeszcze wtedy nie wiedziałam jak bardzo się myliłam. Książka poruszyła mnie dogłębnie, mocno wzburzyła i porządnie przeraziła. Nie zabrakło w niej zaskakujących zwrotów akcji, dynamiki, szokujących incydentów i mrocznych bohaterów. Z każdą przewracaną kartką bicie serca przyspieszało. Wstrząsające wydarzenia wywołują zdumienie, szok, a nawet niesmak. Moje nerwy były napięte do granic możliwości.

Różne rzeczy dzieją się na tym świecie, ale cała historia oprócz ogromnych emocji wywołała również inne, osobliwe uczucie. Nie potrafię go nawet nazwać. Całość książki wydaje się wciągająca, mroczna, dramatyczna, ale były momenty, które wydawały mi się wręcz surrealistyczne, ale może za mało życia znam? Kto wie. Uważam, że książka może być również pewnym ostrzeżeniem przed naiwnością. Ukazuje również obłudę i zakłamanie osób, za które oddalibyśmy własne życie. Niewiarygodne wydaje się jak łatwo jest oszukać bliskich, przywdziać maskę dwulicowości. Córeczka obrazuje nam jak gwałtownie życie może zmienić się w piekło. Na miejscu głównej bohaterki, która najwidoczniej ma nerwy ze stali, chyba już dawno wylądowałabym w szpitalu psychiatrycznym.

Pomimo, że powieść porusza drażliwy, przykry temat to jednak czyta się ją szybko przez wzgląd na żywiołowość, rozmach i niecodzienną, zatrważającą treść. Fabuła jest spójna i zrozumiała. Jest to na prawdę dobry thriller psychologiczny i mimo małych mankamentów, polecam ją osobom, które gustują w tym gatunku.

Przyglądam się dziecku w moich ramionach, po raz setny zaskoczona świadomością, że stworzyliśmy razem coś tak pięknego. Pojawiła się kilka lat za wcześnie, ale nawet gdybym miała wybór, nic bym nie zmieniła.

Simone i Matt Porterowie są młodym małżeństwem. W trakcie spaceru z babcią zostaje uprowadzona ich maleńka półroczna córeczka. Niewyobrażalna jest rozpacz rodziców po stracie dziecka, zwłaszcza wtedy, gdy nie wiadomo co się z nim dzieje.

Od tego dramatycznego zdarzenia mija osiemnaście lat. Simone i Matt nadal są razem. Porwanie Helenki nie doprowadziło do rozpadu ich związku. Simone pracuje jako dziennikarka, a Matt jest lekarzem internistą. Wygodnie im się żyje, mają piękny dom, ale niestety nie odważyli się na kolejne dziecko. Nawet po tylu latach sprawa Helenki jest zadrą w ich sercach.

Pewnego dnia pojawia się młoda dziewczyna, Grace, która twierdzi, że jest zaginioną córką. Grace jest w posiadaniu niebieskiego królika, którego miała w wózku tamtego feralnego dnia Helenka. Simone się waha, ale bardzo chciałaby żeby to była prawda. Niestety nie jest im pisane bliższe poznanie, gdyż Grace również znika. Simone wraz ze swoim serdecznym przyjacielem Abbotem rozpoczynają prywatne śledztwo, gdzie nic nie jest takie, jakim się wydaje.

Staram się zachować ostrożność. W przeszłości niejeden raz dałam się nabrać komuś, kto twierdził, że wie coś o moim dziecku. Wprawdzie ostatni raz cos takiego zdarzyło się dawno, jeszcze kiedy Helena była malutka, ale ta dziewczyna też może starać się mnie oszukać czy też zwyczajnie zwrócić na siebie uwagę. W moim zawodzie spotyka się osoby z różnymi zaburzeniami. Szybko się nauczyłam, że ludzie sa zdolni do wszystkiego.

Córeczka to chyba pierwsza powieść Kathryn Croft wydana w Polsce, choć na skrzydełku można przeczytać o pięciu książkach. Powiem wam, że dobrze się stało, że w końcu zdecydowano się wydać Crotf w języku polskim, bo ta książka jest naprawdę niezła. Nie zamierzam piać z zachwytu, ale Córeczka jest napisana dobrze i czyta się ją bardzo szybko. Prawdę mówiąc kartki same się przewracają.

Narratorem historii jest Simone oraz w krótkich rozdziałach mężczyzna, który zdecydowanie nie ma dobrych zamiarów? Dobrze jest poznawać wszystkie wydarzenia z punktu widzenia matki po stracie dziecka. Bo przecież zupełnie inna sprawa jest, gdy dziecko umiera. Istnieje przynajmniej jakieś miejsce, gdzie można oddawać się żałobie, położyć kwiaty, zapalić świeczkę. Simone i Mattowi odebrano ten rodzaj spokoju. Oni nie wiedzą, co się dzieje z ich dzieckiem; czy żyje? czy jest szczęśliwa?

Córeczka jest thrillerem psychologicznym, momentami mrocznym i niepokojącym. Im dłużej czytałam tym miałam większy mętlik w głowie. Croft zamiast odkrywać po kolei karty, zaciemniała obraz. Przyznaję, że było to co najmniej denerwujące. Ale ile ma się radochy [choć to nie jest zbyt trafne określenie w tym przypadku], gdy w końcu coś drgnęło. Gdy ?zaświeciło się? światło i układanka zaczęła wskakiwać na właściwe miejsca.

Córeczka jest nadzwyczaj dramatycznie, zatrważająco, ale i elektryzująco napisaną powieścią. Wzbudza wiele, często całkiem sprzecznych emocji. Zaskakuje, trochę szokuje, zadziwia. Na pewno nie jest to jedna z tych książek, które zapomina się zaraz po przeczytaniu. Zakończenie powala i wbija czytelnika w fotel. Wszystko to składa się na powieść, którą z czystym sumieniem można polecić, zwłaszcza wielbicielom tego gatunku literackiego.