Córka dawcy nasienia Jak poznałam 35 swoich braci i sióstr

Czym jest normalna rodzina? Według różnych źródeł to pojęcie ma różne znaczenia w zależności od kontekstu i perspektywy. Ale ogólnie rzecz biorąc, normalna rodzina to taka, w której panuje miłość, zrozumienie i wzajemnie wsparcie. To taka, w której każdy może liczyć na pomoc innych jej członków i wszyscy starają się rozwiązywać konflikty w sposób racjonalny.

Książka/reportaż/wspomnienia Chrysty Bilton Córka dawcy nasienia przedstawia autobiograficzny zapis z życia autorki, zapis nie byle jaki. Chrysta opowiada o swoim nietypowym dzieciństwie, dorastaniu i jeszcze bardziej niecodziennej rodzinie. Główna bohaterka zabiera nas w podróż w głąb siebie. To trochę tak, jakby przez ten moment czytania książki żyło się jej życiem. Przeżywa się wszystko: każde dobre i złe chwile; porażki i sukcesy; jak radzi sobie z trudnościami dorastania. Trudno jednak nie czuć do Chrysty szacunku, bo siła jaką dysponuje jest tak wielka, że potrafi pokonać wszystkie przeszkody i przyznaję, że już to samo byłoby świetnym tematem na całkiem przyzwoitą książkę.

I mniej więcej w tym momencie dowiadujemy się wraz z Chrystą, że jej ojciec oddał nasienie do banku spermy i w tej chwili (po poszukiwaniach) kobieta odkryła szokującą prawdę - ma 35. rodzeństwa. Jak uważacie, czy łatwo jest się od razu pogodzić z taką sytuacją?
Winnam małe wytłumaczenie. Matka Chrysty miała niekonwencjonalne podejście do życia, była artystką i lesbijką, ale bardzo pragnęła mieć dziecko. Materiał na tatusia spotkała w zakładzie fryzjerskim. Jednak ów człowiek złamał wszystkie możliwe zasady i prośbę Debry (miał zostać ojcem tylko dla jej dzieci). Stało się jednak inaczej, co zaowocowało odnalezioną przez Chrystę ogromną liczbą braci i sióstr (a najpewniej ta liczba jest większa, bo tatuś odkrył na handlu nasieniem złoty interes).

Mimo iż ta autobiografia może niektórych szokować to przyznaję, że jest to bardzo interesująca propozycja na rynku wydawniczym. Czytanie o poznawaniu rodzeństwa oraz o budowaniu z nimi więzi wiąże się zarówno z sentymentem, refleksją, jak i z ogromnymi emocjami oraz humorem. Dzięki zapisom Chrysty można dowiedzieć się w jaki sposób zacząć badać swoje pochodzenie i od czego zacząć. Córka dawcy nasienia opisuje emocjonalną podróż autorki oraz proces budowania więzi z nowo poznanymi członkami rodziny.

Książka została utkana ze wspomnień autorki a także z odnalezionych dzienników. W powstaniu jej pomogły zgromadzone przez matkę Chrysty rodzinne zdjęcia i filmy oraz niewątpliwie szczere rozmowy tak z matką, ojcem, siostrą, jak i innymi osobami, które pojawiają się na kolejnych kartach tej książki/dokumentu/pamiętnika/autobiografii.

?Córka dawcy nasienia? to nieprawdopodobnie świetny debiut Chrysty Bilton i w tym momencie mogę tylko dodać, że mój apetyt wzrasta i jestem ogromnie ciekawa kolejnych książek autorstwa tej początkującej amerykańskiej pisarki.

Normalna rodzina. Kiedyś oczywistym było, że składa się z mamy, taty i dziecka/dzieci. Nieważne, co działo się za zamkniętymi drzwiami, czy w tej ?normalności? było szczęście, miłość, bezpieczeństwo ? to kobieta i mężczyzna tworzyli rodzinę. Obecnie odchodzi się od tego schematu, nie dziwią samotni rodzice, pary homoseksualne wychowujące dzieci, korzystanie z surogatek itp. Ale czterdzieści lat temu? Pewne rzeczy były nie do pomyślenia, nawet w postępowych Stanach Zjednoczonych.

Chrysta, która zdecydowała się opowiedzieć swoją historię, wraz z siostrą były jedynymi dziećmi, o których istnieniu miał pojęcie jej tata. Natomiast z uwagi na częste wizyty w banku nasienia i duże zainteresowanie jego materiałem genetycznym, tych dzieci miał naprawdę sporo. Chrysta decyduje się na przytoczenie swojego życia, niełatwego, pełnego błędów - najpierw wychowawczych, potem też błędów, które sama popełniała. Pełnego problemów ? z psychiką, uzależnieniem, poukładaniem swoich losów. Ale też zmierzania ku zrozumieniu swoich bliskich, wybaczeniu i życiu z nimi w zgodzie, bo tylko tak mogła rozpocząć życie w zgodzie ze sobą samą.

Córka dawcy nasienia to reportaż, który na długo pozostanie w mojej głowie. To szalenie trudna historia dziecka, a potem dojrzewającej dziewczyny i w końcu dorosłej kobiety, która nie miała wyboru, w jakiej rodzinie przyjdzie na świat. Po tej lekturze zaczęłam się nieco obawiać, że książka będzie wodą na młyn dla osób będących przeciwko wychowywaniu dzieci przez pary homoseksualne i/lub korzystających z innej formy zapłodnienia, aniżeli drogą naturalną. Ale nie o to w niej chodzi! Bowiem taka historia, jaką opowiedziała Chrysta, równie dobrze mogła dotknąć heteroseksualną parę w formalnym związku. Dlaczego postanowiłam o tym wspomnieć? Otóż dlatego, że ta historia porusza kwestię uzależnienia od alkoholu i narkotyków, tendencję do poszukiwania toksycznych relacji, chorób psychicznych oraz bycia rodzicem stanowiącym naprawdę kiepski wzorzec dla dziecka. Jednak nie ma to nic wspólnego z orientacją mamy bohaterki, a jest wynikiem problemów, nieprzepracowanych traum i zagubienia w życiu. Jednak nie można odebrać jej jednego ? na swój szalony sposób ta kobieta kochała swoje córki całym sercem. Co do życia tytułowego dawcy nasienia ? bolało mnie, że jego losy potoczyły się w taki, a nie inny sposób, że jego postawa życiowa pozostała bez fachowej pomocy, a jednak on też darzył miłością Chrystę i jej siostrę, na tyle, na ile potrafił. Sam temat reszty jego dzieci jest ciekawy, intryguje też ile jeszcze jego potomstwa pozostało nieodkryte, fascynują podobieństwa między rodzeństwem przecież sobie zupełnie obcym. Lecz w mojej ocenie to tylko dodatek do tej historii, która w głównej mierze opowiada o dzieciństwie stanowiącym wyzwanie i pozostawiającym trwały ślad na psychice. A jednak, co warte podkreślenia, ta opowieść daje też nadzieję, że wraz z silną wolą, odpowiednią pomocą i dostrzeżeniem, czego nie chce się od życia, a także otwarciem się na wybaczenie i miłość, można dokonać naprawdę wielkich rzeczy. I stworzyć tę ?typową normalność?, która niekoniecznie towarzyszyła nam w młodości. Polecam każdemu, kto lubi wymagające, dające do myślenia pozycje, które napisało samo życie.