Córka rabina

?Córka rabina? to wspaniale napisana powieść historyczna, która przenosi Czytelnika w czasie, pozwalając tym samym stać się jednym z mieszkańców Radomia tuż przed wybuchem II Wojny Światowej i tuż po jej nastaniu.
Autorka doskonale stworzyła tło tej powieści. Przedstawiona w książce codzienność wojennych czasów pozwala jeszcze dogłębniej przeżywać stworzoną przez Autorkę historię.
To jedna z tych książek, która wzrusza i zmusza do refleksji nie tylko nad przeszłością. Powieść porusza temat tolerancji, że pochodzenie, wyznanie czy przekonania nie mają większego znaczenia, bo najważniejsze to być dobrym człowiekiem, dla siebie i dla innych. I że "inność" nigdy nie powinna być powodem do nienawiści.

?Córka rabina? to pełna emocji powieść. To wspaniała i przejmująca opowieść o czasach okrutnych i o przyjaźni, której niestraszna była inność kulturowa i wyznaniowa. To również piękna opowieść o miłości i tolerancji, ale przede wszystkim to opowieść o człowieczeństwie, która na długo pozostaje w pamięci.

?Córka rabina? to godna polecenia powieść dla każdego, nie tylko dla miłośników powieści historycznych.

Od premiery tej książki minął już ponad miesiąc, więc zapewne większość z Was, a szczególnie fani twórczości Agnieszki Lis, lekturę ?Córki rabina? mają już dawno za sobą. Oczarowała mnie w niej okładka, przyciągnął opis i oczywiście nazwisko autorki. Zaintrygował mnie również tytuł, chociaż samej córki rabina w tej książce jest nie wiele. Tak naprawdę ta postać była zaledwie pretekstem do przedstawienia zupełnie innej historii. Książka opowiada o tolerancji, o tym, by unikać stereotypów, sugeruje, by spojrzeć w oczy drugiego człowieka, bez osądzania widząc w nim kogoś takiego jak my, a przede wszystkim opowiada o niesamowitej przyjaźni, która pozornie mogła wydawać się niemożliwa.

?Człowieczeństwo to znajdowanie wspólnoty i rozbijanie podziałów. Niech o tym będzie ta książka?, tak w posłowiu napisała autorka. Zastrzega jednak, że nie jest to powieść historyczna i wszystkie opowiedziane w niej wątki są fikcją literacką, choć pokusiła się o przywołanie kilku autentycznych postaci i miejsc.

?Córka rabina?, to historia Radomia tuż przed wojną i wkrótce po jej wybuchu, widziana oczami katolickiego księdza Kazimierza.

Ksiądz Kazimierz codziennie wychodzi z plebanii do swoich parafian, by się z nimi przywitać, wysłuchać zwierzeń, rozwiązywać problemy i każdemu służyć dobrą radą. Czuje jednak oddech zbliżającej się wojny i nie za bardzo wie, z kim mógłby o tym porozmawiać. Pewnego dnia, wbrew sobie, udaje się do dzielnicy żydowskiej, z wizytą do rabina Chila. Obaj są przedstawicielami innej wiary, ale przecież Bóg jest jeden. Ksiądz coraz chętniej odwiedza Rabina, w ich przyjaźń coraz bardziej się zacieśnia.

Okazuje się, że mają ze sobą dużo wspólnego i doskonale się uzupełniają, jeden drugiemu służy radą, a rabin chętnie opowiada księdzu o zwyczajach panujących w społeczności żydowskiej. Pomimo że dzieli ich sporo, to przecież obaj są Polakami i doskonale rozumieją, co tak naprawdę się dzieje dookoła.

Pomimo zaklinania rzeczywistości, Niemcy napadają na Polskę, wprowadzając swoje porządki i terror. Dla księdza doskonale znającego swoich parafian, Radom był miejscem, w którym toczyło się spokojne życie, a teraz ze smutkiem obserwuje, jak jego ukochane miasto, z dnia na dzień zmienia się nie do poznania. Jak dotąd życzliwi i otwarci ludzie, stają się powoli przerażonymi cieniami chyłkiem przemykającymi pod murami domów, byleby nie wejść w pole widzenia, znienawidzonych faszystów. Ksiądz stara się, jak może wszystko tłumaczyć i widzieć w najeźdźcy człowieka, ale i on zdaje sobie sprawę, że wszystko uległo zmianie i pragnie szybkiego końca wojny i powrotu do normalności.

Jeszcze świeci lampa, stoją książki na regale, na stoliku leży szydełkowa serweta, a w kubku jest zaparzona dobra herbata i świeżo upieczone rogaliki na talerzyku, lecz już za wszystko to odejdzie w przeszłość. Ludzie nie chcą dostrzegać rzeczywistości i tego, że świat stał się nonsensem. Za to Niemcy czują się jak u siebie, a na Polaków nie zwracają uwagi, bo dla nich są przecież nikim. Początkowo nie przeszkadzał im także pałętający się wszędzie ksiądz w sutannie. ?Wojna ma swoje sprawy, a życie swoje? Ludzie próbują normalnie żyć, łudząc się, że wszystko szybko się skończy. Jedno jest pewne nigdy i nic nie będzie już takie samo. Powoli z dnia na dzień musieli się przyzwyczajać do wszechobecnej biedy i tego, że za każdym rogiem czyhała śmierć z ręki wroga. Zaczyna działać podziemie, dołączają do niego ludzie, których wcześniej nikt by o to nie podejrzewał. Także córka rabina, którą pewnego dnia ksiądz widzi pod rękę z Niemcem, teraz nie wie, jak ma o ty powiedzieć przyjacielowi.

Zaimponowała mi niesamowita wiedza i mądrość księdza Kazimierza i Rabina Chila. W obliczu wojny wszyscy są równi, biedni i bogaci. Polacy i Żydzi, bo nie ważne, kim jesteśmy, tylko jak postępujemy. Nikt nie jest wolny od wad i przywar, niestety tak łatwo ulegamy stereotypom, zapominając, by w drugim człowieku dostrzec przede wszystkim bliźniego. Bóg jest jeden dla wszystkich i to nie wiara określa człowieka, lecz jego uczynki. Wydaje mi się, że taka mądrość, jest nam potrzebna, także dziś, bo ginie ona w medialnym bełkocie. Jest coraz bardziej przytłaczana, a nasze umysły i serca zatruwane są wszechogarniającą dezinformacją. Brzydota i zło wynoszone są na piedestał, a dobro obrzucane błotem i wystawiane na drwinę.

?Córka rabina?, to oryginalna powieść, przemyślana i nietuzinkowa, napisana z ogromną starannością i pięknym językiem. Wzruszająca opowieść o tolerancji, miłości i bezinteresownej przyjaźni, osadzona w scenerii okrutnej i bezwzględnej wojny. Wartościowa, refleksyjna i poruszająca, która dodatkowo zawiera ogromne przesłanie. Nie ma znaczenia, jakie jest pochodzenie człowieka, jego poglądy, ani to, jaki naród reprezentuje, czy jaką wiarę wyznaje. Najważniejsze, to być dobrym człowiekiem i widzieć tego człowieka w innych, by potem móc spokojnie spojrzeć sobie w oczy w lustrze.

Ta historia chwyciła mnie za serce i zmusiła do refleksji. Pomimo że autorka nie epatuje opisami scen walki, pól bitew czy rozlewu krwi, nie opisuje heroicznych czynów, to i tak czuje się cały czas, jak zwyczajne życie ludzi, stopniowo przeistacza się, bo musieli przywyknąć do wojennej rzeczywistości, głodu, śmierci i ciągłego strachu o własne życie.

?Córka rabina?, to historia niezwykłej przyjaźni katolickiego księdza i rabina, którzy mimo różnic kulturowych i religijnych, znaleźli wspólny język. Wzruszające są rozterki księdza Kazimierza, zmuszonego do kłamstw i oszustw w imię wyższego dobra, robi też wrażenie jego lęk przed Bogiem, który przysłaniał strach przed okupantem i śmiercią. Kazimierz nie czuje się dobrze, z tym, co robi, bo takie zachowania potępiał niegdyś w płomiennych niedzielnych kazaniach, kierowanych do parafian. Mimo tych dylematów postępuje zgodnie ze swoim sumieniem, bo nie wyobraża sobie by mógł podstąpić inaczej.

Autorka zafundowała mi wspaniałą literacką podróż do trudnych czasów, gdzie pomimo okropieństw wojny jest miejsce na prawdziwe człowieczeństwo i wielką przyjaźń. Pokazuje, że czynienie dobra jest człowiekowi potrzebne, by móc walczyć i mieć nadzieję.

Agnieszka Lis w swojej powieści oprócz pięknie opowiedzianej historii dostarczyła mi również wiedzy na temat żydowskiej wiary, kultury, obrzędów, pokazując przy tym, że ta inność kulturowa nie powinna być powodem do nienawiści. Wystarczy tylko chcieć zobaczyć człowieka w drugim człowieku.



?Wciąż wierzę w miłosierdzie. Choć dotarło do mnie, że to jest coś, co musimy dawać sobie nawzajem na ziemi, nie czekając na Królestwo niebieskie? myśli ksiądz, gdy pomaga uratować życie konspiratorce.

Piękna, wspaniała, mądra powieść, z otwartym zakończeniem, które i tak wszyscy doskonale znamy.

"Córka rabina" Agnieszka Lis

W przedwojennym Radomiu przenikają się dwie podobne, jednak całkiem różne od siebie kultury - żydowska i polska. Niebywale poważany przez parafian ksiądz Kazimierz, który zawsze służy radą i pomocą, przyjaźni się i oddaje długim rozmowom z żydowskim rabinem. Niestety, niedługo wybucha wojna i nic już nie będzie takie samo...
"Córka rabina" to pierwsza opowieść z historycznym tłem w dorobku popularnej i cenionej przez czytelników autorki urzekających i chwytających za serce powieści obyczajowych. Twórczość Agnieszki Lis uwielbia się przede wszystkim za tryskające zewsząd rozmaite emocje, i taka również jest jej najnowsza książka, gdyż rozpala w nas ogień różnobarwnych odczuć.
Na kartach owej pozycji odnajdziemy wyczerpujące, niepowierzchowne i bardzo konkretnie zarysowaną rzeczywistość w Radomiu w przededniu II wojny światowej. Poznajemy fascynujący obraz miasta, jego strukturę społeczną, religijną i narodowościową. Autorka konsekwentnie przekazuje czytelnikom ogrom informacji, które popiera zamieszczoną na ostatnich kilku stronach bibliografią.
Dogłębnie zostajemy zaznajomieni z kulturą judaistyczną, która kwitła obficie na terenach kraju nad Wisłą tuż przed Holokaustem. Agnieszka Lis opisuje mnóstwo żydowskich tradycji, zwyczajów, wszelkiego rodzaju obrzędów i przyzwyczajeń; genialnie odwzorowana w "Córce rabina" jest także mentalność tej grupy religijnej, bowiem autorka duży nacisk położyła właśnie na odpowiednią kreację portretów psychologicznych przedstawianych postaci. Dzięki temu mamy wiedzę, jakie emocje targają postaciami, co oni czują, co myślą i jak postrzegają otaczające ich realia.
Powieść "Córka rabina" traktuje o przyjaźni, poświęceniu, miłości, lojalności, tolerancji dla wszystkich ludzi, jak i również o człowieczeństwie i o tym, jak ciężko zachować je w czasach, kiedy człowiek człowiekowi wilkiem, a brat zabija brata. Agnieszka Lis idealnie podkreśla, że wojna nie bierze jeńców, jest okrutna i bezwzględna, a egzystowanie w takim okresie, to ciągłe balansowanie na granicy życia i śmierci.
Podsumowując, nie myślcie, że to kolejna płytka opowiastka o miłości podczas wojny. Stanowczo nie. Autorka na kilometr ucieka od romantyzowania konfliktu zbrojnego, który ogarnął całą Europę. Opowiada za to historię oryginalną, pomysłową i nietuzinkową, gdzie podczas lektury przed naszymi oczami krystalizują się sceny, których nigdy nie chcielibyśmy doświadczyć. Tutaj opisy mają moc.
?6/10

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Skarpa Warszawska.

Dzisiaj chciałabym wam troszkę opowiedzieć o najnowszej powieści Agnieszki Lis.Książce, która zaskoczyła mnie swoją opowieścią, wywołując przy tym przeróżne emocje oraz moment osłupienia bo jednak po samym tytule jak i ciekawym opisie spodziewałam się zupełnie innej historii.Nie wiem jak wy ale ja uwielbiam takie momenty zaskoczenia.

~Radom przed wybuchem || wojny światowej. Kazimierz jest szanowanym księdzem wśród swoich parafian.Przez co wielokrotnie oprócz wykonywania swojej posługi, karmi głodujące dzieci, pomaga rozstrzygać najgroźniejsze spory, służąc wiernym ogromną niezastąpioną wiedzą, radą oraz dozgonną pomocą.
Do tego jako szanowany "boski wysłannik" często zostaje zapraszany na przepyszne, wykwintne obiady przez bogatszą część społeczeństwa.
Niestety takie wypady nie zawsze podobają się jego gospodyni Florentynie, która uważa się za najlepszą "Panią domu" w mieście, przez co wielokrotnie prawi morały mężczyźnie.
Jednak kiedy przychodzi wolny czas i chwila wytchnienia, a wraz z nią niepokojące informacje o zbliżającej się wielkimi krokami kolejnej wojnie, mężczyzna czuję się osamotniony, gdyż nie ma z kim wymienić swoich myśli, uczuć, zdania oraz tego co podpowiada mu serce z rozumem.
Wkrótce z dnia na dzień życie stawia przed nim rabina Chila (żyda) z którym nawiązuje wspólny język pomimo różnic religijnych i kulturowych, co pozwala dzielić się przy tym wymianą poglądów, wiedzą, chwilami zwątpienia oraz tym co nieuniknione - wojnie która wisi w powietrzu.
Z upływającym czasem, między mężczyznami rodzi się w prawdziwa przyjaźń, której nie zniszczy nawet zbliżająca się wielkimi krokami wojna, która scala, wzmacnia i buduje prawdziwą przyjaźń tworząc między mężczyznami niezwykłą relację.
Pewnego dnia Kazimierz przechadzając się ulicami Radomia zauważa dobrze znaną mu kobiecą postać - córkę Rabina.
Wszystko było by niby normalne, gdyby nie fakt, że Rachela prowadziła się pod rękę z niemieckim żołnierzem.
Mężczyzna długo walczy sam ze sobą czy wyjawić prawdę swojemu przyjacielowi..
Czy pomimo szalejącej wielkiej wojny przetrwa przyjaźń pomiędzy żydem a polakiem?
Czy mężczyźni zdołają przetrwać ten trudny czas gdy toczy się walka o ludzkie życie?
Kim jest Rachela córka Rabina? Jaką rolę odgrywa w powieści?
Na te i inne pytania odsyłam was do treści tej ujmującej opowieści.
~"CÓRKA RABINA" autorstwa Agnieszki Lis to kolejna powieść, która niezmiernie mnie zaskoczyła, gdyż to co stworzyła dla nas autorka to zupełnie inna opowieść odbiegająca od utartego schematu co stało się dość ciekawym doświadczeniem.
Autorka w nowej odsłonie już od początku swej historii, za sprawą lekkiego i plastycznego języka, przeplata fikcję literacką z prawdziwymi wydarzeniami historycznymi jak i autentycznymi postaciami przez co poszerzamy naszą widzę i ogromną ciekawość.
~Tym razem Pani Agnieszka oddaje głos męskiej postaci - księdzu Kazimierzowi, który zabiera nas do swego świata, aby ukazać nam prawdziwe życie tuż przed, jak i po wybuchu || wojny światowej.
To właśnie razem z nim przemierzamy ulice Radomia, kosztując, smakując jak i wdychając zapachy przepysznych potraw, poznajemy również ich mieszkańców, którzy dzielą się z nami szczęściem jak i nieszczęściem, które nawiedza ich rodziny.
~Oprócz zwykłej sielskiej codzienności, jesteśmy świadkami rodzącej się prawdziwej przyjaźni, która pomimo barier, odmienności religijnej jak i kulturowej wnosi się ponad wyżyny dając dowód na to, że nawet ludzkie nieszczęście jakim jest wojna nie zaprzepaści solidnego fundamentu pomocy bliźniemu.
~Niestety kiedy nadchodzi woja, zwykła monotonia naszych bohaterów, przeistacza się w mroczną i brutalną rzeczywistość, gdzie głód, śmierć, kolaboracja, szpiegostwo antysemityzm, getto oraz ciągły starach o własne życie były wręcz na porządku dziennym.
~Reasumując "Córka rabina" to przepyszna, a jednocześnie niezwykle ujmująca historia dzięki, której przenosimy się do świata w którym inna wiara, kultura, zwyczaje, poglądy mieszają się z wojenną rzeczywistością dając przykład iż prawdziwe człowieczeństwo wraz wielką przyjaźnią nie znając żadnych granic!
Jest to również opowieść z ogromnym przesłaniem, przy której dodatkowo poszerzamy swoją wiedzę na temat żydowskiej wiary, kultury, obrzędów oraz wydarzeń historycznych, które pełnią ogromne rolę w tej całej emocjonującej przygodzie.
~Gwarantuje wam, że cała historia zostanie z wami na długo, a słowo tolerancja nabierze tutaj ogromnej mocy urzędowej! Całym sercem polecam.J.K