Córy Ziemi

Hipnotyzująca okładka tej książki jest równie tajemnicza i przyciągająca jak treść. Dawno nie czytałam czegoś tak baśniowego, sentymentalnego, pełnego emocji, a równoczenieśnie konkretnego i z jasnym celem.

Zabrałam się za czytanie, mając w głowie wrażenia, jakie towarzyszyły mi podczas lektury wcześniejszej książki tej autorki. "Las zna twoje imię" zachwycił mnie, a teraz zachwycają "Córy ziemi". To powieść o sile kobiet, utrzymana w hiszpańskim klimacie, w tle historycznym. Mimo "magiczności" jest tu dużo realizmu i prawdziwości. Polubiłam bohaterki, chociaż miały swoje lepsze i gorsze momenty.

To oryginalna powieść pełna niezwykłości, niepowtarzalnej atmosfery i mająca w sobie to "coś". Długa, treściwa, ale warta każdej chwili spędzonej na czytaniu.

Najpierw rzuciła mi się w oczy wspaniała okładka i już wtedy wiedziałam, że po prostu muszę przeczytać tę książkę, więc gdy tylko egzemplarz trafił w moje ręce, od razu zabrałam się do czytania i nie mogłam przestać! Na początku miałam pewne obawy, że autorka zasypie nas specjalistycznymi pojęciami odnośnie produkcji wina, datami i nazwami, trudnymi do zapamiętania, ale na szczęście nie było z tym problemu, a jedyne, do czego mogłabym się przeczepić to spore skip timey (nawet kilka lat).

Sama historia była wspaniała! Nie brakowało mrocznego klimatu i dramatycznych zwrotów akcji. Czytałam tę książkę z zapartym tchem ciekawa tego, co będzie dalej, co zrobi Gloria, jak upora się z danym problemem, a w wielu momentach życie naprawdę dawało jej w kość. Podoba mi się siła i zaradność głównej bohaterki, pokochałam ją i jej upór z całego serca. Autorka pokazała siłę kobiet, to, że powinny być traktowane na równi z mężczyznami, że wcale nie są gorsze czy słabe, ale zobrazowała też przepięknie od dawna znaną wszystkim prawdę - w grupie siła! W grupie można zdziałać wszystko.

Reasumując, książka jest cudowna, tak i jak i jej unikalni bohaterowie. Gloria jest niezwykle siną dziewczyną pomimo tego, że życie jej nie oszczędzało. Toksyczny brat bliźniak i ciotka, próbująca wypędzić z niej demony. Podejrzane morderstwa, intrygi i zagadki Las Urracas wraz ze swoimi domowniczkami oczarowały również i mnie. Szczerze polecam tę książkę. Alaitz jest świetną autorką!

Hiszpański region La Rioja, 1889 rok. To nadal okres, w którym przywiązuje się dużą wagę do klątw i demonów. One potrafią zniszczyć nie jedno życie i nie jedno wielkie przedsięwzięcie. Wkoło rozkwitają winnice, za wyjątkiem tej jednej, należącej do obłożonego klątwą rodu Veltran-Belasco. Mijają lata, winnicę od lat dosięgają ogromne susze i zarazy, właściciel nie jest w stanie się podnieść i nie ma pomysłu na ich reaktywację. Wkrótce, po burzliwych wydarzeniach, na czele rodzinnego interesu staje najstarsza z sióstr, Gloria. Podejmuje ogromne wyzwanie i stara się stawić czoła właścicielom innych winnic. Nie będzie to łatwe wyzwanie, tym bardziej, że jest kobietę i mężczyźni gardzą nią na każdym kroku, nie wyobrażają sobie, aby mogli prowadzić interesy z kobietą z przeklętego rodu. Czy młoda kobieta będzie w stanie skończyć z marazmem i rozwinąć rodzinny interes? Jak głęboka będzie więź między siostrami i czy da ona im sił, aby pokonać pojawiające się przeciwności losu? Czy jednak będą musiały pozbyć się rodzinnego dorobku, bo nie wystarczy im sił i pieniędzy na pokonanie klęsk nieurodzaju? Autorka subtelnie przeprowadzi was przez koleje losów bohaterek i każdego, nawet bardzo wymagającego, czytelnika, zadowoli.
Córy ziemi to piękna i wzruszająca historia sióstr, które z ogromną determinacją i poświęceniem walczą nie tylko o utrzymanie rodzinnej winnicy, ale też o zacieśnienie rodzinnych więzów. Jak pokazała historia, losy ich rodziny były bardzo trudne i okraszone krwią, wiele złych wydarzeń miało miejsce w przeszłości. Wydarzenia te odbiły się na relacjach rodzinnych i nadwyrężyły wzajemne zaufanie. To również piękna opowieść o niezłomności i wytrwałości kobiet, o dążeniu do celu, do zdobycia władzy, której celem jest poprawa warunków życia okolicznej ludności. Autorka w prosty i bardzo jednoznaczny sposób ukazała hołdowanie ponadczasowym wartościom, to jest szacunku dla drugiego człowieka, wierności wyznawanym ideałom, prawości i odwadze, bezinteresownej pomocy potrzebującym.
Tę powieść czyta się powoli, akcja płynie powolnym tempem, bez zbytniego pośpiechu. Delektowanie się każdą chwilą z bohaterami tej powieści jest niesamowitym przeżyciem i niecodziennym wrażeniem. Nie liczcie na szybkie zwroty akcji i nadmierny dynamizm. Przeżywanie losów sióstr to powolne i delikatne smakowanie najbardziej wrażliwych momentów, odkrywanie powoli tajemnic rodu Veltran-Belasco i pobudzanie wyobraźni do bezkresnych podróży po zakamarkach ludzkiej duszy. Ogromna satysfakcja ogarnia czytelnika, cieszy, że zwyciężają prawdziwe i bezcenne życiowe wartości.
Polecam każdemu, kto ma ochotę przeżyć przygodę życia, pośród klątw i złych demonów, w pięknej i słonecznej winnicy sióstr walczących każdego dnia o przetrwanie, nie poddających się i słynących z odwagi i wytrwałości. Na marginesie trzeba przyznać, że ta niezłomna walka z całym złem jest dla nas budująca i napawająca optymizmem, wyraźnie wskazuje, że warto walczyć o swoje racje i przekonania do ostatniej chwili, nie wolno się poddawać.
Oczywiście wielkie brawa dla Wydawnictwa Albatros za piękne wydanie powieści i cudowną, pobudzającą zmysły okładkę. Takie wydanie raduje serce i powoduje, że nie można się ani na chwilkę rozstać z tym dziełem. Mistrzostwo!

Trzy siostry o włosach rudych niczym ogień, posiadające niezwykle zdolności zapraszają w progi hiszpańskiej winnicy. Zanim tam dotrzecie musicie przekroczyć skrzyżowanie, na którym czatuje sam diabeł. Stamtąd już widać posiadłość Las Urracas z dziwnym wiatrowskazem w postaci trzech srok. Przekraczając progi tej tajemniczej willi odetchnięcie od upałów, być może siostry poczęstują Was zupą z dyni, lub lampką najlepszego wina...
Zatopicie się w klimacie szepczących ścian i wyjącego zachodniego wiatru. Jeśli wsłuchacie się uważnie usłyszycie odgłos rosnącej winorośli.
Ale miejcie oczy i uszy szeroko otwarte! Istnieją tu demony zdolne ukrywać się nawet w płomieniach najjaśniejszego słońca. Obyście tylko nie byli świadkami bicia dzwonu - on wróży nieszczęście! Musicie wiedzieć, że każda z kobiet z tego rodu nosiła w sobie demona!

"Córy ziemi" to powieść obyczajowa utrzymana w mrocznym klimacie, który przypomina dobrą grozę. Tajemnicza klątwa rzucona na winnicę, która nie wydaje owoców, motyw opętania, kazirodczej miłości brata i siostry przywodzi mi na myśl powieści o charakterze gotyckim.
Bohaterki to niezwykle silne i niezłomne kobiety, które odważnie walczą o swoje prawa i miejsce w tej małej społeczności. Każda z sióstr o włosach czerwonych jak krew posiada niezwykłe zdolności i nie omieszka zawahać się by wykorzystać je przeciwko swoim wrogom. Jak wiadomo koniec XIX wieku to niezwykle trudny czas dla kobiet także dla sióstr Veltran-Belasco, które muszą stawić czoło uprzedzeniom tej małej społeczności. Nadmiar wiedzy czynił z bohaterek osoby niebezpieczne i stwarzające zagrożenie ówczesnej władzy. Dlatego główny wątek opiera się na walce o równouprawnienie.

Całość czyta się z zainteresowaniem, choć są takie momenty, w których autorka nie ustrzegła się absurdów, jednak warto przymrużyć na nie oko. Pierwszy raz czytam powieść, w której codzienność stapia się z pewna magią, a do tego jest mrocznie, pełno tu duchów i tajemnic. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, ale w chwili lektury, już wiem, że sięgnę po poprzednią, debiutancką powieść "Las zna twoje imię". Komu polecam tę książkę? Wszystkim, którzy uwielbiają klasyczne powieści gotyckie, a przede wszystkim wielbicielom "Wichrowych wzgórz".
Kobiety z rodu Veltran-Belasco kradną w książce niejedną duszę - po tej lekturze stwierdzam, że skradły i moją,