Coś zabija dzieciaki Tom 5

Po fenomenalnym czwartym tomie nie miałam już wątpliwości, że seria "Coś zabija dzieciaki" jest jedną z najlepszych komiksowych serii, z jakimi miałam do czynienia. Tom piąty tylko utwierdził mnie w tym przekonaniu - zdecydowanie trzyma poziom swoich poprzedników!

Dla tych, którzy kompletnie nie kojarzą tej serii, w telegraficznym skrócie: główną bohaterką jest Erica, łowczyni potworów. Gdy w pewnym miasteczku zaczynają ginąć dzieciaki, Erica (wraz ze swoją pluszową ośmiornicą, heh) wkracza do akcji.

Oczywiście z czasem fabuła mocno się komplikuje, a przeszłości dziewczyny daje o siebie znać - pojawiają się nowi wrogowie, ale także nowi sojusznicy. No i - wiadomo! - nowe potwory do wyeliminowania.

Jestem bardziej niż pewna, że komiksy z tej serii spodobają się fanom Stranger Things. Klimat małego miasteczka, zaginione dzieciaki, tajemnicze zło i dziewczyna, która jako jedyna wie, jak sobie z nim poradzić - no przyznajcie, że to brzmi dobrze!

Jeśli chodzi o piąty tom, jest taki jak poprzednie - mocno brutalny, mocno krwawy, a przy tym doskonale przemyślany i świetnie narysowany. W pewien sposób zaczyna też nową historię - pierwsze trzy tomy były jedną całością, czwarty opowiadał o przeszłości Erici, z kolei piąty dzieje się rok po wydarzeniach z trzeciego - to nowy potwór, nowy dzieciak do uratowania i zupełnie nowe niebezpieczeństwa.

Polecam z całego serducha - i mocno czekam na dwa ostatnie tomy!

Wraz z albumem Coś zabija dzieciaki tom 5, rozpoczyna się zupełnie nowy łuk scenariuszowy. Komiks zawiera oryginalne zeszyty 21-25, w których akcja rozgrywa się rok po wydarzeniach Archer?s Peak. Erica zawitała do Nowego Meksyku, aby zbadać przypadek pewnej dziewczyny, która ocalała z masakry swojej rodziny i jest jedynym świadkiem tej tragedii. Za wszystkim tym stoi zupełnie nowy i bardzo niebezpieczny rodzaj potwora. Niestety, ale zerwane przez bohaterkę więzi z domem Slaughterów sprawiają, że nie może ona liczyć na żadne wsparcie. Na dodatek sama staje się celem, na który poluje pewien łowca.

Nowe miasto, nowy potwór, nowi bohaterowie i zestaw starych problemów, z którymi musi sobie poradzić łowczyni. Dzieciaki umierają w makabrycznych okolicznościach, dorośli nie widzą czyhającego zagrożenia, organy ścigania nie radzą sobie z problemem. Tak w dużym skrócie i uproszczeniu można opisać album. Autor nie wymyśla więc historii na nowo i sięga po sprawdzone schematy (które zachwyciły wcześniej fanów). Brak odtwórczości w żaden sposób nie umniejsza jakości scenariusza. Wykorzystane elementy ciągle bowiem potrafią mocno przykuć uwagę czytelnika i zapewnić mu wyśmienitą dawkę przerażającej rozrywki.

James Tynion IV (jak na wyśmienitego scenarzystę przystało) potrafi tu również zapewnić czytelnikowi sporo różnorakiej ekscytacji. W fabule pojawiają się bowiem zarówno mocno zaskakujące momenty, jak i fragmenty znacząco rozbudowujące przerażające uniwersum. Na kolejnych stronach można odnaleźć wiele drobnych wskazówek, które łącząc ze sobą, dają nam o wiele większy i bardziej złożony obraz świata otaczającego bohaterkę. To z kolei znacząco podbija świetny klimat komiksu, dzięki czemu czyta się go jeszcze przyjemniej i szybciej.

Świetnie również prezentuje się sama postać Erici, która na przestrzeni wcześniejszych numerów uległa przemianie i nie jest już tą samą łowczynią, którą znamy z początku serii. Niestety niczego dobrego nie można napisać na temat towarzyszącej jej dziewczyny. Dziecko jest bowiem tak irytującym bohaterem, że dosłownie czeka się tu, aby dopadł ją potwór i skrócił w ten sposób nasze męki.

ZNÓW COŚ ZABIJA DZIECIAKI

Shes a Killer Queen
Gunpowder, gelatine
Dynamite with a laser beam
Guaranteed to blow your mind
Anytime
- Queen

Pierwszy rozdział ?Coś zabija dzieciaki? zakończył się jakiś czas temu. Potem dostaliśmy jeszcze dodatek w postaci ?Domu Slaughterów?, czyli preqeul serii ? który jeszcze rozwijany będzie, bo to dopiero pierwszy to ? a teraz główna seria wraca. I całkiem fajnie wraca. Nadal uważam, że Tynion charakterów bohaterów tworzyć nie potrafi, ale jednak z horrorami radzi sobie całkiem całkiem i przyjemnie było wrócić do tego świata raz jeszcze.

Od wydarzeń z poprzednich części minął rok. Ale nie wiele się zmieniło. Właśnie pojawia się nowy rodzaj potwora, a Erica wraca, by zająć się sprawą. Ważniejsze jednak niż to wszystko staje się pytanie, jak odbije się na niej odrzucenie Domu Slaughterów. I jakie kłopoty jeszcze na nią czekają. Bo wiadomo, że to zaledwie początek?

James Tynion IV lubi horrory. No lubi też superhero, ale superhero mu nie wychodzi, więc od lat właściwie sięgam tylko po takie jego autorskie projekty, jak ?Coś zabija dzieciaki? właśnie. Perełki to to nie są, ale zabawa z nimi jest przyzwoita i w sumie z tego wszystkiego tylko znakomity ?Departament prawdy? naprawdę się wybija. No ale nawet tam wszystkie postacie skrojone są tak samo prosto, bez psychologicznej głębi, z tym że? No horror to i czego tu oczekiwać poza klimatem, akcją, krwią i tym podobnymi atrakcjami?

No i tego samego oczekuję od ?Coś zabija dzieciaki? i dostaję. Częściowo, ale dostaję. ?Departament? ma genialny klimat (okej, za dużo o tym ?Departamencie? piszę, ale serio, świetny to komiks, najlepszy Tyniona i jakoś wszystkie inne mierzę już jego miarą) dzięki wyśmienitej szacie graficznej i utrzymaniu posmaku legendy miejskiej. ?Coś zabija dzieciaki? jest bardziej horrorem akcji, opowieścią dynamiczną, w której liczy się tempo i starcia, niż sam klimat. Tu trochę tego mniej, więcej bohaterowie rozmawiają, więcej Tynion stawia na budowanie klimatu, co jest jak najbardziej na plus. Fajnie się to zmienia i mam nadzieję, że utrzyma bo takie podejście, najmocniej widoczne na początku serii, najbardziej mi podchodzi.

No i jeszcze mamy niezłe rysunki. Kreska brudna, specyficzna, nastrojowa. Nie jest wybitna, ale nieźle tu pasuje. Kto lubi serię i takie horrory, brać może śmiało, nie zawiedzie się - acz w tym drugim przypadku lepiej zacznijcie od początku. Bo może i fabuła nie jest jakaś złożona, wszystko to jednak część większej całości.