Cuda wianki (twarda)

Ociupinkę zabrakło powiewu świeżości, tego zachwytu czytelnika, który pierwszy raz jest otoczony intensywną obecnością Koźlaczek. Cóż, przecież nie da się dwa razy napisać pierwszego tomu. Za to zabawa nadal przednia, zwłaszcza gdy koty mnożą się niczym przysłowiowe króliki. Albo peniski. Kwarcytowe. Chcecie wiedzieć, co tym razem wymyśliły wiedźmy, to nie zwlekajcie ani chwili. Ja się tylko pytam, gdzie jest trzeci tom. No, przecież to zbrodnia na żywym ciele, tak porzucać, gdy już się zaprzyjaźniliśmy. Przecież czytelnik tęsknić będzie i z tej żałości paznokcie przy łokciach obgryzać. Może się w końcu doczekam, doproszę. Może wiecie, gdzie najskuteczniej takie podania tudzież wnioski zamieszczać?

Zauroczona książką ,,Cud, Miód, Malina" postanowiłam sięgnąć po kolejną część przygód rodziny Koźlaczków. I muszę powiedzieć, że ta była jeszcze lepsza od poprzedniej. Tutaj nie ma nudy, jest za to dreszczy emocji, duża dawka śmiechu, odrobiny niepewności i moc Koźlaczków, która jest wyjątkowa i niesamowita.
W tej części Malina będzie musiała zmierzyć z kłopotami jakie nieustannie spadają na jej rodzinę. Między innymi przyjdzie jej wyciągnąć z aresztu Aronię, oskarżoną o potrójne morderstwo. Będzie poniekąd zmuszona pomoc cioci Rucie, która przez przypadek wpakowała się w sam środek armagedonu, odkryła aferę narkotykową i sama omal nie wywołała trzęsienia ziemi. Oczywiście nie mogło zabraknąć szalonej Narcyzy z uroczą bandą przyjaciółek, poeszvzotliwie nazywanych przez wszytkich Harpiami.
Z Koźlaczkami dobra zabawa jest gwarantowana a i nie może zantkanac zagadki kryminalnej. Niemniej, ten klan ma dar do pakowania się w kłopoty. Opowiadań jest mniej, niż w poprzedniej książce, ale w żaden sposób nie ujmuje to lekturze, która jest w pewien sposób nawet pouczająca. Zwłaszcza rozdział o zakupach przez internet ????Powiedziałabym nawet, że wypadło to bardzo dobrze. W każdym opowiadaniu mamy okazję poznać inną bohaterkę, a każdy rozdział poprzedzony jest rysunkiem danej postaci.
Lektura idelana na lato, pełna niewymuszonego humoru zarówno słownego jak i sytuacyjnego.

?Niektórych rzeczy nie da się przewidzieć.?
*
Historie o niezwykłej rodzinie wiedźm, czyli Koźlaczki znowu w akcji!
*
Rok temu Anet Jadowska sprezentowała nam świetny zbiorek opowiadań o Koźlaczkach, które w genach zdają się dziedziczyć nie tylko talent do magii, ale również do wpadania w kłopoty. Mowa tu oczywiście o ?Cud, Miód, Malina?, w którym poznajemy Malinę oraz jej zwariowaną rodzinkę. W tym roku autorka ponownie zabrała nas w podróż do Zielonego Jaru i przedstawiła kolejne perypetie członkiń sabatu. Pytanie tylko czy przygody te wciągnęły mnie równie mocno?
*
Cóż?. Jeśli chodzi o książkę ?Cuda Wianki? nie mogę powiedzieć, że czytało mi się źle. Naprawdę fajnie było poznać kolejne przygody Koźlaczek, zwłaszcza że przy okazji miałam szansę sporo się pośmiać - UWAGA MAŁY SPOILER -chociażby dzięki pladze łysiejących kotów - KONIEC SPOILERU. Dodatkowo mamy tu świetne postacie, którym zdecydowanie nie można odmówić hmm? Nietypowego (pełnego Koźlaczkowej magii) uroku.
*
Niestety pomimo tego, że sama książka była całkiem fajnie napisana, to czegoś mi w tym zbiorku zabrakło. Tym czego jestem pewno, to że:
- Brakował mi tu Maliny, która grała w większości tych historii drugie skrzypce. Dodatkowo liczyłam, że dostaniemy również więcej Klona? niestety chłopak dostał naprawdę niewiele czasu książkowego. Jednocześnie jednak nie mogę powiedzieć, że ni polubiłam nowych postaci, które zostały tu lepiej przedstawione.
- W przeciwieństwie do pierwszego tomu, gdzie dostajemy 9 krótszych opowiadań, tutaj dostajemy 4 dłuższe i 1 króciutkie? Przez to chwilami historie wydały mi się zbyt rozpisane i co za tym idzie przewidywalne? Najbardziej bolało mnie, że większość zagadek odgadywałam znacznie szybciej niż bym tego chciała.
- Ostania sprawa to zmiany narracji/ perspektywy w opowiadaniach, które w tym wypadku nie raz mnie rozpraszały.
*
Na koniec jeszcze chcę pochwalić śliczne wydanie jakie sprezentowało na SQN. Naprawdę dobra robota!
*
Podsumowując? ?Cuda Wianki? dostają ode mnie 7/10 i pomimo, że dla mnie ten zbiorek opowiadań nie był idealny to mam nadzieję, że przyszłości będzie mi dane poznać kolejne perypetie Koźlaczek.

"Cud Miód Malina" to jedna z moich ulubionych książek - nie tylko Anety Jadowskiej, ale też w ogóle. Dlatego na wieść o kontynuacji z jednej strony bardzo się ucieszyłam, z drugiej obawiałam się, czy tom drugi na pewno dorówna pierwszemu - a poprzeczka została zawieszona naprawdę wysoko.

Na szczęście niepotrzebnie się martwiłam! ??

"Cuda Wianki" jest tak samo urocza, magiczna i pełna przygód jak "Cud Miód Malina". Każde z opowiadań zapada w pamięć, angażuje i sprawia, że darzymy Koźlaczki jeszcze większą sympatią. Ale jeju, przecież ich się nie da nie kochać!

Co to jest za rodzinka! Od niemowlaka zalewającego dom, przez siedmioletnią Lubę, która trzyma w swojej szafie potwora ludojada, aż po ponad stuletnią Narcyzę, którą za liczne wykroczenia ściga Europol. Mnóstwo różnych umiejętności, charakterów i kłopotów - to właśnie Koźlaczki i łącząca je rodzinna więź, mocniejsza niż cokolwiek innego. A pośrodku tego wszystkiego Malina, która stara się utrzymać swój szalony sabat w ryzach.

Kocham, uwielbiam i będę wracać do Koźlaczek jeszcze nie raz i nie dwa. Niesamowity klimat tych historii dopełniają piękne ilustracje Magdaleny Babińskiej - serio, mam ochotę wszystkie je wydrukować i powiesić sobie na ścianie!

Jeśli uwielbiacie pełną humoru fantastykę, w której nie brak wątków kryminalnych - nie zastanawiajcie się dłużej, czym prędzej MUSICIE poznać Koźlaczki!

?Cuda wianki? to drugi - po ?Cud miód Malina? - zbiór opowiadań Anety Jadowskiej o niezwykłych mieszkańcach Zielonego Jaru. Pięć przyjemnych tekstów opowiadających o losach Koźlaczek dostarcza masy rozrywki, w sam raz na zimowe wieczory. Historie te wciągają dzięki interesującym pomysłom oraz ciekawym wydarzeniom, ale największego smaczku dodają cudowni, charakterni bohaterowie. Głos otrzymują różne Koźlaczki, dzięki czemu poznajemy różne aspekty życia mieszkańców Zielonego Jaru. A dzieje się wiele - od trzech zaginionych mężczyzn, przez wizytę CBŚ oskarżającego Aronię o fuchę bossa narkotykowego po przygody w urzędzie celnym z niecodziennym zakupem z pewnego chińskiego portalu zakupowego w tle. Wszystko okraszone jest uroczym humorem i charakterystycznym stylem Anety Jadowskiej. Bawiłam się przednio. Polecam. :)