Cudowny chłopak

Sięgając po książkę "Cudowny chłopak" nie miałam żadnych oczekiwań. Ba, nawet ta książka nie była w moich planach, ale z ciekawości zaczęłam ją przeglądać. I kiedy tylko przeczytałam kilka pierwszych stron już nie mogłam się oderwać. Zarwałam noc, ale nie potrafiłam jej odłożyć na półkę. Nie spodziewałam się, aż tylu emocji. Słowa nie oddadzą moich odczuć. Po prostu każdy powinien sięgnąć po tę powieść.

Fabuła książki ma kilku narratorów. Każdy z nich jest w pewien sposób związany z Auggiem. Każdy z nich stanął na jego drodze i odegrał rolę w jego życiu. Jak się okazuje nie tylko oni wpłynęli znacząco na Auggiego, ale on właśnie na nich. Z każdą z tych postaci od razu poczułam ogromną więź. Od pierwszego momentu wzbudzili oni moją sympatię. Książka pokazuje, że osoba, która wkracza w twoje życie choćby tylko na chwilę może je zmienić w najbardziej niesamowity sposób.

"Cudowny chłopak" wywołał we mnie wachlarz emocji. Byłam zdumiona okrucieństwem jakie ludzie potrafią zadać drugiej osobie, ale później cieszyłam się i radowałam z dobroci, którą ludzie również potrafią okazać. Ostatnie rozdziały, w których Auggie na zawsze odcisnął piętno wśród swoich kolegów (i w końcu!) zdają sobie oni sprawę, że jest niesamowitym dzieckiem sprawiły, że zalałam się łzami.

R.J. Palacio ma niezwykły talent, jej słowa przyciągają czytelnika i pocieszają, jakby to był ciepły koc w zimową noc. Nie chcesz, aby historia się skończyła, chcesz czytać o cudownym, inteligentnym, mądrym, wrażliwym Auggiem, który dla nie jednego dorosłego mógłby być wzorem. Nie będziesz potrafił oderwać się od czytania, będziesz chciał poczuć wszystkie emocje, od wszechogarniającego szczęścia, aż po ogromny smutek. Po przeczytaniu tej książki będziesz chciał stać się lepszym człowiekiem, będziesz chciał naprawiać świat! Jeśli jesteś czytelnikiem, który naprawdę wczuwa się w bohaterów książki, z pewnością docenisz wszystkie uczucia i emocje w niej zawarte.

Uważam, że to bardzo wartościowa lektura dobra dla każdego niezależnie od wieku. Sądzę też, że takie właśnie lektury powinny obowiązywać w szkole. Bo ?Cudowny chłopak? przekazuje uniwersalne wartości, uczy jak być nie tyle dobrym, co przyzwoitym człowiekiem. Po lekturze zastanowisz się nad ludzką kondycją.

Książka na jeden wdech. Tak właśnie określiłabym opowiadanie o Cudownym Chłopcu. Bawi ale też rozczula. Idealnie autorka opisuje perspektywę wszystkich dzieci, bardzo podobają mi się wtrącenia porównawcze do gwiezdnych wojen i całego świata filmowego.

Książkę chciało się czytać nawet jak nie było na to czasu! Moim zdaniem opisuje to właśnie najlepszą formę pisania, bo sięgając po Cudownego Chłopaka nie miałam żadnych oczekiwań, a sama myślałam że będę czytać znacznie dłużej. Pozytywnie się zaskoczyłam i na pewno trafi ona do moich polecajek. Już zakupiłam kolejne części aby poznać inne perspektywy osób poznanych w świecie Auggiego Pullamana.

A tutaj mój ulubiony cytat, który daje do myślenia :) ?Jeżeli każdy na tej sali przyjmie zasadę, że zawsze będzie się starał postępować ciut lepiej niż trzeba, to nasz świat rzeczywiście stanie się lepszym miejscem. Jeżeli się postaracie, jeżeli będziecie lepsi niż trzeba, to pewnie ktoś kiedyś rozpozna w każdym z was twarz Boga.?

Okres dojrzewania i dorastania nie jest łatwy dla wszystkich młodych ludzi. Presja rówieśników, rodziców, nauczycieli, a do tego jeszcze te wszystkie zmiany zachodzące wewnątrz naszego ciała. Nie ma lekko, ale wyobraźcie sobie, że oprócz tych wszystkich problemów musicie sobie poradzić z faktem, że wyglądacie zupełnie inaczej niż każdy z uczniów, a to ze względu na rzadką kombinację genetycznych przypadłości. Z tym właśnie musi poradzić sobie August, bohater książki, z którą dziś was zapoznam.

Isabel, Nate, August i Olivia, to rodzina Pullmanów. Mieszkają w dzielnicy North River Heights "na samym czubku Manhattanu". Córka właśnie zaczyna naukę w liceum, a syn ze względu na swoją przypadłość, liczne operacje które przeszedł, a przede wszystkim ze względu na opiekuńczość czy może nawet nadopiekuńczość matki, uczy się w domu. Ma dziesięć lat i jeszcze nigdy nie uczęszczał do szkoły, ale to ma się właśnie zmienić i jest motorem napędzającym książkę.
A właśnie. Tytuł, o którym mowa, to "Cudowny Chłopak" autorstwa R. J. Palacio. Ukazał się w Polsce nakładem wydawnictwa Albatros w 2017 r. przy okazji premiery filmu, będącego jego kinową adaptacją. Co więcej, jest to literacki debiut autorki oraz pozycja zapoczątkowująca książkową serię, która stała się światowym bestsellerem!


"Cudowny chłopak" liczy sobie nieco ponad 400 stron i opowiada historię Augusta trafiającego do szkoły podstawowej średniej, zupełnie nowego, obcego środowiska, w którym będzie musiał się odnaleźć. Wydaje się, że jest to bardzo prosta historia, ale gdy przypomnimy sobie o wyglądzie bohatera, od razu zdajemy sobie sprawę z czym będzie zmuszony sobie poradzić. W końcu dzieci potrafią być dla siebie naprawdę okrutne.

Książka została podzielona na osiem części, a obserwujemy ją oczami sześciu bohaterów. Razem z nimi fabuła posuwa się do przodu, a poznajemy nie tylko ich perspektywę na osobę Auggie (jak nazywają bohatera najbliżsi) oraz jak wpłynął na ich życie, ale także ich własne rozterki, przez co lektura nabiera więcej kolorów.

Bardzo spodobał mi się fakt, że każdy z narratorów poszczególnych części książki wypowiada się na swój własny sposób, w charakterystycznym sobie stylu. Co więcej, z początku wydaje się, że "Cudowny chłopak" to historia opowiedziana tylko z perspektywy Augusta, by po jakimś czasie poczuć bardzo miłe zaskoczenie, tym bardziej, że bohaterowie pozostałych części, to nie tylko jego rodzina.

Wśród wyżej wspomnianych bohaterów pierwsze miejsce zajmuje oczywiście August. To niezwykle inteligentny chłopiec, fan Gwiezdnych Wojen o świetnym poczuciu humoru. Naprawdę łatwo go polubić. No chyba, że przeszkadza nam jego wygląd i z początku jest tak w przypadku większości jego rówieśników. Tylko osoby o naprawdę dobry sercu potrafią spojrzeć na to co ma w środku, a nie tylko na to co na zewnątrz.

Wśród nich jest choćby Jack, dobrze wychowany, ale bardzo wyluzowany kolega Auggiego z klasy, poznana na stołówce Summer, dziewczyna o złotym sercu, czy Olivia, a raczej Via, siostra bohatera, która szybko musiała pogodzić się z faktem, że nie będzie w centrum uwagi, ale zaakceptowała to i nigdy nie patrzyła na brata tak jak obcy ludzie.
"Cudowny chłopak", to ciepła opowieść o odnajdywaniu własnego miejsca na świecie, o akceptacji inności, o ludzkiej dobroci. Nie oznaczana, to jednak że przez cały czas jest wesoło i kolorów. Bohaterowie, w szczególności August, przechodzą wzloty i upadki. Autorka szybko przypomina nam, że nie ma osób idealnych i każdy z nas popełnia błędy, choć niestety nie zawsze je dostrzega jak choćby Julian, zadufany uczeń, który Auggiego cały czas traktuje jak dziwadło.

Widać, że autorka rozumie świat dzieci i nastolatków. Postacie mają swoje zainteresowania i często odnoszą się do popkultury, by wspomnieć choćby o nawiązaniach do Gwiezdnych Wojen, ale także gier komputerowych czy innych filmów. Poza tym znajduje się tu również rozdział zatytułowany "Listy, e-maile, wiadomości na Facebooku, SMS-y", który dosłownie składa się z wymienionych źródeł komunikacji, zdecydowanie bardziej popularnych wśród współczesnej młodzieży.

Każdy rozdział ma swój tytuł, który w sposób przejrzysty i zrozumiały zarysowuje nam sytuację z którą będziemy mieli do czynienia. Można wręcz powiedzieć, że książka składa się z krótkich scen z życia wziętych, pokazanych z różnych punktów widzenia. Jeszcze bardziej ułatwia to czytanie i wczucie się w przedstawioną historię.

Książka oferuje nam dużo humoru, ale także momenty przerażenia czy nawet wzruszenia. Podczas niewielu lektur zdarzało mi się płakać, a "Cudowny chłopak" jest jedną z nich. Poruszy każdą osobę, bez względu na wiek i uzmysłowi, że w życiu nie powinniśmy tylko oglądać się na siebie, a każdy dobry gest może zrobić różnicę w relacjach z innymi ludźmi.

Cudowny chłopak to jest tak urocza książka, że na samą myśl robi mi się ciepło na sercu. Bez wątpienia ta pozycja wskoczy na listę najlepszych, przeczytanych przeze mnie książek w tym roku. Jestem nią zachwycona i oczarowana. Przeczytałam ją w trzy dni, i to tylko dlatego, że specjalnie szukałam sobie czegoś do zrobienia, byleby jak najdłużej być w świecie Auggiego Pullmana! Bez wątpienia Cudowny chłopak powinien być lekturą szkolną, bowiem niesie wiele dobra, wartości i ciepła. Uczy życzliwości, akceptacji, wrażliwości i altruizmu. Jednocześnie pokazuje jak ludzie potrafią być podli i chamscy, oraz jak wpływa to na innych.

"Kiedy możesz dać dowód albo swojej racji albo dobroci, daj dowód swojej dobroci."

Historia Auggiego złapała mnie za serce. Cudowny chłopak to książka skierowana raczej do młodszych czytelników, napisana jest bardzo prostym i przystępnym językiem. Jednak dorośli również będą nią zachwyceni- jestem tego pewna! Mimo że jest to raczej prosta historia, to jednocześnie dojrzała, wnosząca wiele do życia, zmuszająca do refleksji i wywołująca masę skrajnych emocji. Przed sięgnięciem po tę pozycję spotkałam się z samymi pozytywnymi opiniami na jej temat. Przede wszystkim miała to być książka wzruszająca, owszem pojawiło się kilka wzruszających momentów, ale nie uroniłam ani jednej łzy... do czasu. Ostatnie pięć rozdziałów po prostu rozwaliło mnie na kawałki. Wszystkie skumulowane, przez całą książkę, emocje puściły, a ja zalałam się łzami. Nawet teraz, gdy piszę tę recenzję i myślę o zakończeniu to łzy same napływają mi do oczu. Wiem, że ta książka będzie zawsze w moim sercu, będę do niej wielokrotnie wracała, a mojej córce na pewno niejeden raz ją przeczytam. Chcę wpoić jej wszystkie wartości, jakie niesie za sobą ta książka.

Ogromnym plusem tej pozycji jest narracja pierwszoosobowa, dzięki której poznajemy dokładnie uczucia i emocje bohaterów. Historia przedstawiona jest z kilku perspektyw- Augusta, jego siostry oraz jego przyjaciół. Co jest niewątpliwie zaletą, bowiem jesteśmy świadkami wielu sytuacji i widzimy je oczami kilku bohaterów, przez co diametralnie może zmienić się nasz stosunek do nich. Styl autorki jest lekki, przyjemny, a książka wciąga od pierwszej strony. Jestem pewna, że niejedna osoba będzie w stanie ją przeczytać w jeden dzień, ale bez wątpienia będzie się hamowała, bo szkoda kończyć tak cudowną historię.

Życie Augusta uświadamia jak łatwo jest kogoś skrzywdzić. Czasami nawet nieumyślnie. Uczy jak ważna jest akceptacja i wartości jakie my, rodzicie, wpajamy swoim dzieciom. Cudowny chłopak zostawia w sercu ogromne ciepło i sprawia, że całkiem inaczej patrzymy na świat. Jak wspominałam wcześniej jestem tą pozycją OCZAROWANA! Jest urocza i bardzo dojrzała. Polecam wszystkim, bez wyjątku! ?

"Największym człowiekiem jest ten, kto swoją siłą potrafi porwać najwięcej serc, okazując swoje serce."

Moje pierwsze spotkanie z książką nastąpiło w ostatnich dniach stycznia, ale zaledwie wzięłam ją do rąk, natychmiast została ona przechwycona przez młodsze pokolenie, które za nic nie chciało się z nią rozstać zanim nie skończy czytać. Zatem po premierze, jednak z wielkim entuzjazmem, udało mi się w końcu zapoznać z "Cudownym chłopakiem". Nie dziwię się, że książka przekazywana była z rąk do rąk z pozytywną opinią, gdyż w wyjątkowy sposób potrafi przemówić do serc czytelników, bez względu na to czy młodszych czy starszych. Znajdziemy w niej tak wiele odwołań do najważniejszych wartości w życiu człowieka, że każdego urzeknie przybliżana historia.

Wzruszenie i przejęcie towarzyszą od pierwszej do ostatniej strony. Można na powieść spojrzeć z różnych perspektyw, dziecka, rodzeństwa, przyjaciela, rodzica, nauczyciela, każda z nich daje wgląd w mądre i pozytywne przesłania. Cudowny chłopak, główny bohater, ale i też cudowna rodzina, w której się wychowuje. Jakże potrzeba nam we współczesnym pospiesznym świecie tak ciepłych, sugestywnych, przyjaznych i inspirujących przygód czytelniczych. Podobały mi się cytaty inicjujące części powieści, zawierające sentymentalne i refleksyjne nuty.

August Pullman, to wspaniały dziesięciolatek, określany przez mamę cudem, gdyż przyszedł na świat z wadami genetycznymi, ale od początku dzielnie walczył o życie. Po wielu operacjach wciąż nie traci pogody ducha, odwagi i determinacji, by mimo deformacji twarzy, chwil zwątpienia i pragnienia bycia niewidzialnym, mężnie kroczyć przez świat. Dotąd kształcący się tylko w domu, staje przed ogromnym wyzwaniem pójścia do szkoły, spotkania się z rówieśnikami, nauczenia się funkcjonowania i współpracy w grupie. Liczy na zrozumienie, akceptację, życzliwość, sympatię i przyjaźń. Auggie do szczerych i prawdziwych więzi już dorósł, ale czy nowe otoczenie też?

Imponuje postawa chłopca, równocześnie tak zwykłego i niezwykłego, mającego wiele do zaoferowania światu, pokazującego postawą i wyrozumiałością, że tak naprawdę wszyscy jesteśmy wyjątkowi, bez względu na wygląd. Trzeba jednak zadać sobie trud, aby to dostrzec, zwłaszcza że zbyt łatwo i pochopnie szufladkujemy ludzi, z irracjonalnego strachu przed innym, obcym i nieznanym. Błyskawicznie mkniemy po stronach książki. Powieść fantastycznie rozchmurzy w pochmurny dzień, odrzuci smutki, nada blasku codzienności i sprawi sporo przyjemności. Chwytająca za serce, pogodna i przyjacielska opowieść.

Dla dziecka w wieku szkolnym nie ma nic gorszego niż brak akceptacji ze strony rówieśników. Bycie odmieńcem to niezwykle trudne doświadczenie, zwłaszcza dla młodego człowieka, który dopiero poznaje prawdziwy smak życia. Mówi się, że nie należy oceniać innych po wyglądzie... Prawda jest taka, że często postępujemy odwrotnie. To, jak ktoś się ubiera, jaki ma kolor skóry i ile waży, niejednokrotnie decyduje o naszej sympatii bądź niechęci względem drugiej osoby. R. J. Palacio w swojej powieści przypomina czytelnikowi, że to nie wygląd liczy się w życiu najbardziej. Ważniejsze jest to, co nosimy w sercu. To nasze wnętrze - osobowość, marzenia, wyznawane wartości - stanowi o nas samych.

"Cudowny chłopak" jest piękną i mądrą historią o sile miłości i przyjaźni, o akceptacji oraz poczuciu własnej wartości, czyli o tym, co w życiu dziecka jest najważniejsze. Sytuacje, z jakimi zderza się i jakich doświadcza młody człowiek, kształtują go i decydują o jego przyszłości. Dlatego tak ważna dla dziecka jest świadomość, że zawsze może na kogoś liczyć, ważne jest poczucie bezpieczeństwa, przynależności do grupy rówieśniczej. August, choć nie jest mu łatwo odnaleźć się w szkolnym światku, ma rodzinę, która nieustannie go wspiera. Dzięki temu nie poddaje się i codziennie stawia czoła trudnościom. Nowe doświadczenia zmieniają go, powodują, że zaczyna otwierać się na świat i otaczających go ludzi. W rezultacie wydobywa z głębi siebie tajemną broń, która powoli prowadzi go do zwycięstwa. Osobowość. Silna, mądra osobowość, która oddziałuje również na innych - to jest broń Augusta Pullmana.

Myślę, że "Cudowny chłopak" należy do tych lektur, po które powinien sięgnąć każdy. Wszyscy, którzy spotkali się z jakimikolwiek przejawami nietolerancji ze strony innych. Jak również ci, którzy kiedykolwiek potraktowali kogoś podle bądź niesprawiedliwie. Ta książka nosi w sobie niezwykle cenny przekaz, uczy empatii, zrozumienia i spojrzenia na daną sytuację z szerszej perspektywy. Pokazuje, jak ważne są nasze czyny względem drugiego człowieka, jak wielką mają moc - i że tylko od nas zależy, czy jest to moc sprawcza, czy niszcząca. Powieść pozostawia trwały ślad w sercu czytelnika i mnóstwo emocji, które jeszcze długo po zakończeniu lektury nie gasną.

Książka napisana została prostym, dynamicznym językiem, który trafi zarówno do osoby dorosłej, jak i do dziecka. Autorka podzieliła powieść na krótkie rozdziały, dzięki czemu można bez problemu może rozłożyć sobie lekturę w czasie. Sądzę jednak, że wielu czytelników nie będzie zbyt długo zwlekać z kontynuowaniem czytania, ponieważ historia niesamowicie wciąga, bawi i porusza, niejednokrotnie doprowadzając czytelnika do łez. Opowieść jest lekka i porywająca, zaś bohaterowie bardzo realistyczni. Czytelnikowi nie trudno się z nimi związać, ponieważ przejawiają cechy dość powszechne w prawdziwym świecie. Niekiedy przypominają nas samych, a ich doświadczenia często pokrywają się z tym, co sami przeżywaliśmy bądź aktualnie przeżywamy.

"Cudowny chłopak" to niezwykła historia o niezwykłym chłopcu. Jego niezwykłość nie polega na tym, że ma zdeformowaną twarz. Ani na tym, że udaje mu się przebrnąć przez piątą klasę. Polega na czymś zupełnie innym. Swoją postawą Auggie uświadamia czytelnikom, że najważniejsze jest to, co niewidoczne na pierwszy rzut oka. A jeśli ktoś przypina nam łatkę odmieńca, czasem lepiej pozostać odmieńcem, by pozostać sobą. W końcu znajdzie się ktoś, kto polubi nas za to, jakimi jesteśmy, a nie jakimi ktoś chciałby, abyśmy byli. Polecam tę książkę każdemu, bez wyjątku!

R. J. Palacio to amerykańska autorka mieszkająca w Nowym Jorku. Przez wiele lat pracowała jako dyrektor artystyczny w wydawnictwach oraz projektantka okładek książkowych. ?Cudowny chłopak? jest jej debiutem literackim, który sprzedał się w nakładzie ponad 6 milionów egzemplarzy!

W książce poznajemy niesamowitego i niezwykłego chłopca ? Auggie Pullman ma 10 lat i w swoim krótkim życiu przeszedł już bardzo wiele? Ma za sobą 27 operacji, ciężkie rehabilitacje, a do tego codziennie musi borykać się ze spojrzeniami i niechęcią innych osób. Jednak kolejne trudne zadanie dopiero przed nim ? August idzie do szkoły, a tam spotyka się z wieloma dziećmi, które nie potrafią ukryć swoich emocji. Czeka go ciężka przeprawa, ale jego hart ducha i poczucie humoru roztapiają nawet najtwardsze serca.

Historia Augusta to niesamowita lekcja dla każdego z nas. Ile razy ocenialiśmy ludzi tylko po wyglądzie, nie kłopocząc się poznaniem ich historii czy choćby charakteru? Ile razy odwracaliśmy wzrok, nie wiedząc jak się zachować? Ile razy sami byliśmy w grupie, która niezbyt przyjaźnie odnosiła się do inaczej niż my wyglądających osób? Może nigdy, a może nam się zdarzyło. Ta książka pokazuje zarówno spojrzenie Augusta na takie sytuacje, jak i otaczających go osób, dzięki czemu możemy poznać różne punkty widzenia. Nie zmienia to faktu, że August jest cudownym chłopcem, który swoim humorem potrafi zjednać sobie każdego! Nie poddaje się, walczy o samego siebie i jest przy tym naprawdę dzielny. Historia porusza, wzrusza i nie daje o sobie zapomnieć, bo tak wiele możemy nauczyć się od tego chłopca. Miłość jego rodziny odgrywa tu niebagatelną rolę, to jego rodzice i siostra wpajali mu, że jest niezwykły i został stworzony do tego, by wyróżniać się z tłumu. August Pullman może stać się przykładem dla każdego z nas ? w końcu liczy się wnętrze, a nie wygląd, o czym chłopiec doskonale wie.

?Wszyscy powinniśmy przynajmniej raz w życiu dostać owację na stojąco, bo przecież każdy z nas zwycięża ten świat?.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Albatros.

W ostatnim czasie nie spotkałam się z książkami, które w jakikolwiek sposób zmuszałyby mnie do głębszych refleksji, co bardzo chciałam zmienić, licząc na to, że powieść Palacio w pewien sposób do mnie przemówi. W jakimś stopniu, może wpłynie na sposób postrzegania otaczającego mnie świata. A także sprawi, że ta historia podsunie mi kilka istotnych tematów, nad którymi będę mogła troszkę dłużej pomyśleć.

Augustus Pulman (Auggie) to normalny chłopiec. Jak każdy dzieciak w wieku dziesięciu lat uwielbia się bawić. Jest wielkim fanem Gwiezdnych wojen. Ma kochających rodziców, cudowną siostrę Vię i suczkę Daisy, która jest jego najlepszym przyjacielem. I naprawdę, ale to naprawdę jego jedynym ulubionym dniem w roku jest Halloween, kiedy może być kimkolwiek zechce i choćby na ten jeden dzień zapomnieć o swoim wyglądzie. Auggie to normalny chłopiec. Od rówieśników różni go jedynie wygląd.

Jego życie wyglądałoby pewnie zupełnie inaczej, gdyby nie jeden gen, który zdeformował mu twarz. I zanim skończył 10 lat musiał przejść 27 operacji, by mógł swobodnie oddychać, widzieć, a przede wszystkim żyć. Auggiego poznajemy w chwili, gdy rodzice postanowili wysłać go do szkoły, ponieważ do tej pory jego jedynym nauczycielem była mama, która uczyła go w domu. Chłopiec idzie od razu do 5 klasy. Wizja szkoły i innych dzieci otaczających go w koło ogromnie go przeraża, ponieważ do tej pory Auggie patrzył na świat przez pryzmat kochających go rodziców i Vii. Teraz idąc do szkoły przyjdzie mu zmierzyć się z okrucieństwem rówieśników, uprzedzeniami i podłością. Spotka się także z dobrocią, akceptacją, bezwarunkową przyjaźnią i zrozumie, że kontakt z innymi dzieciakami zmieni go, a także i ludzi, z którymi przyjdzie mu się zaprzyjaźnić.

"Cudowny chłopak" to taka książka, którą powinien przeczytać każdy. Ogromną zaletą tej historii, jest to, że jest niesamowicie ciepła, mądra i dająca nadzieję. Nie spodziewałam się, że aż tak będę przeżywać tę historię i już po kilku stronach zalewałam się łzami, do tego stopnia, że musiałam przerywać czytanie, ponieważ zamazywały mi się literki.

Książka ma kilku narratorów. Każdy z bohaterów dostał swoje pięć minut, by ze swojej perspektywy opowiedzieć, jak Auggie wpłynął na ich życie i jak to spotkanie ich zmieniło. Każdy z nich stanął na jego drodze i odegrał istotną rolę w jego życiu. Oni pomogli jemu, a on pomógł im dostrzec piękno postrzegania ludzi, nie ze względu na wygląd, ale na to, co ta osoba ma to zaprezentowania. Jestem pod wrażeniem jak autorka wykreowała każdego z bohaterów. Od razu wzbudzili oni moją sympatię. Książka uświadamia nam, że osoba, która wkracza w nasze życie, choćby tylko na chwilę może je zmienić w najbardziej niesamowity sposób.

"Cudowny chłopak" to piękna w swej prostocie książka o człowieku i jego potrzebach ze względu na okoliczności w jakich przyszło mu żyć. Autorka pokazuje nam prawdę, otwiera oczy na krzywdę drugiego człowieka, uczy empatii, a przed wszystkim akceptacji. Pouczająca lektura, która trafi do każdego młodego i starszego człowieka. Mogłabym się jeszcze rozpisać nad cudownością tej książki, ale zostawię wam również tę przyjemność odkrywania na własną rękę po kolei piękna tej historii.

August urodził się z zdeformowaną twarzą. Przeszedł wiele operacji by móc normalnie oddychać, słyszeć, widzieć i jeść. Teraz nadszedł ten moment, w którym musi iść do szkoły i zmierzyć się z rówieśnikami. Czy to dobry pomysł, by chłopiec poszedł do szkoły? Czy ludzie go zaakceptują?




Tylu zachwytów to ja o książce dawno nie czytałam. Cud chłopak przewijał mi się niejednokrotnie i od dawna chciałam się z tą powieścią zapoznać. Dzięki ekranizacji miałam motywację, by w końcu się za nią zabrać. Tylko mam z nią malutki problem i postaram się Wam to wyjaśnić.

Historia jest naprawdę piękna i łapiąca za serce, jednak nie wywołała u mnie łez, na co jednak liczyłam. Przesłanie, które mimo to za sobą niesie jest świetne i moim zdaniem ta pozycja powinna znaleźć się w kanonie lektur szkolnych.

Bohaterowie bardzo mi się spodobali, ponieważ byli różnorodni. Augusta chyba polubiłam najbardziej, ponieważ mimo swojego wyglądu zazwyczaj nie przejmował się zachowaniem ludzi, a nawet potrafił sam z siebie się śmiać. Jack i Summer też byli świetnie wykreowanymi postaciami i bardzo podobało mi się ich zachowanie względem głównego bohatera, chociaż Jack zrobił jedną bardzo głupią rzecz. Rodzice i siostra Augusta byli ciekawi, ale czasami działali mi na nerwy.




"(...) Ale rzeczywista i najprawdziwsza prawda jest taka, że brakowało mi widoku twojej twarzy Auggie. Wiem, że ty nie zawsze ją kochasz, ale musisz zrozumieć, że ja ją kocham. Kocham twoją twarz bezgranicznie. I serce mi pękało, gdy ją ciągle ukrywałeś."




Książka jest poprowadzona z różnych perspektyw, dzięki czemu mamy szerszy obraz na wydarzenia, które miały miejsce i jeszcze lepiej możemy poznać bohaterów i się z nimi zżyć.

Miałam także okazję niedawno obejrzeć ekranizacje i szczerze podobała mi się ona nawet bardziej niż sama powieść. Już w 25 minucie płakałam i tak było do samego końca. Jakoś dla mnie film lepiej ukazywał całą sytuację i bardziej się w niego wyczułam.

Podsumowując jeżeli macie ochotę na książkę, która zmusi Was do refleksji i wywoła wiele emocji, to koniecznie po nią sięgnięcie. Na pewno nie pożałujecie spędzonego z nią czasu i od momentu jej skończenia, będziecie inaczej widzieć świat. Powtórzę się, ale no nie mogę się powstrzymać, dla mnie ta książka powinna być lekturą, ponieważ jej przesłanie jest bardzo ważne, a młodzi ludzie nie zawsze zwracają na takie rzeczy sprawy.

O co chodzi?

Chodzi o to, by nie oceniać człowieka po wyglądzie. Chodzi o to, by uważać na uczucia innych. Chodzi o empatię, miłość, przyjaźń, postrzeganie drugiego człowieka, otworzenie się na zmiany i chęć życia. Na przykładzie Augusta można się naprawdę wiele nauczyć, dlatego sądzę, że z historią tego chłopca powinien się zapoznać każdy. Nie tylko osoby, które mają problemy z samooceną, ale dosłownie wszyscy, bo ta książka ? moim zdaniem ? uwrażliwia czytelnika na wiele spraw.

Jak to z tymi postaciami:

August jest postacią numer jeden w tej książce. Tytułowy Cudowny chłopak jest naprawdę cudowny. Jego podejście do życia, poczucie humoru, szczerość i moc ducha, w obliczu tego, jak wygląda. Kolejnym mocnym ogniwem są jego rodzice, siostra oraz znajomi ze szkoły. Fajne jest to, że autorka pokazała nam każdy punkt widzenia (poszczególne postaci), dzięki temu mamy pogląd na ich myśli, uczucia i to, dlaczego reagują tak a nie inaczej. Ogromny plus!

Dobrze się czytało?

Książkę czytało mi się REWELACYJNIE! Naprawdę. Pochłonęłam ją w jeden dzień. Historia jest świetnie przedstawiona, język lekki i przyjemny. Właściwie autorka dostosowała powieść do czytelnika młodszego i starszego, naprawdę każdy się w niej odnajdzie.


Wnioski:

Wniosek jest taki, że pokochałam tę książkę całym sercem. Historia Augusta jest piękna, poruszająca, smutna i jednocześnie pełna mądrego humoru. Historia tego chłopca jest w pewnym sensie pokrzepiająca, to jak on radzi sobie ze swoją przypadłością, z tym jak traktują go inni i z własnymi uczuciami? To wszystko jest (jak dla mnie) budujące.

Ocena:

Celujący!

https://sol-shadowhunter.blogspot.com/2018/02/cudowny-chopakrj-palacio.html

Marzeniem dziesięcioletniego Augusta Pullmana jest być zwyczajnym i niewyróżniającym się z tłumu. W środku jest taki sam, jak każde inne dziecko, uwielbia lody, jazdę na rowerze, "Gwiezdne Wojny" i gry na konsoli, ale nawet po dwudziestu siedmiu operacjach, które przeszedł, ludzie na ulicach wciąż na niego spoglądają i z trudem potrafią ukryć swój szok, przerażenie, odrazę i lęk. "Cokolwiek sobie wyobrażacie, w rzeczywistości jest pewnie gorzej." twierdzi główny bohater "Cudownego chłopaka" R.J.Palacio, który choruje na ?nieznany wcześniej typ dyzostozy żuchwowo-twarzowej, wywołanej przez autosomalną mutację recesywną w genie TCOF1 zlokalizowanym na chromosomie piątym, z towarzyszącym połowicznym niedorozwojem twarzy charakterystycznym dla zespołu Goldenhara.?

Auggiego poznajemy w momencie, gdy po raz pierwszy ma iść do szkoły. Do tej pory uczył się w domu, jednak rodzice dochodzą do wniosku, że nie mogą go przez cały czas chronić przed światem. Chłopiec wraz z rozpoczęciem roku szkolnego musi zmierzyć się z nowymi kolegami, nowym środowiskiem, brakiem tolerancji, ignorancją, dyskryminacją i wrogością.

Historia "Cudownego chłopaka" opowiedziana jest z pięciu różnych punktów widzenia, Auggiego, jego siostry Olivii oraz innych dzieci z otoczenia Augusta. Takie spojrzenie z różnych perspektyw pozwala nam nie tylko zobaczyć świat oczami chłopca, poznać problemy z którymi musi zmierzyć się na co dzień. Pozwala przekonać się, że życie nie jest wcale łaskawsze dla jego siostry Vii, która musi dorastać w cieniu swojego brata, musi walczyć o uwagę rodziców, a jej życie do mieszanka miłości, zazdrości i poczucia winy. Koledzy Augusta uświadamiają sobie, jak trudno jest wyciągnąć rękę do drugiego człowieka i jak łatwo zapomnieć o prostych zasadach, które czynią nas lepszymi.

"Kim jesteśmy. My sami. Rozumiecie? Jacy z nas ludzie? Jakim jesteś człowiekiem? Czy nie to jest najważniejsze ze wszystkiego? Czy nie powinniśmy ciągle zadawać sobie pytania, jakim jestem człowiekiem."

Potrafimy być okrutni, wolimy odwrócić wzrok, boimy się inności, reagując na nią złośliwością, strachem, w najgorszym przypadku agresją, nie potrafimy okazać empatii, dotrzeć do drugiego człowieka, gdyż paraliżuje nas strach, przed tym co odmienne i inne. "Cudowny chłopak" to jedna z tych wyjątkowych książek, która uczy nas bycia otwartym na świat i na ludzi. Dla małych czytelników powieść R. J. Palacio jest niezwykłą lekcja tolerancji i życzliwości. Dorosłych uczy, że to na naszych barkach spoczywa odpowiedzialność wychowania naszych dzieci, pokazania im, czym jest tolerancja, życzliwość, empatia, i że nie wolno oceniać ludzi po wyglądzie.

"Cudowny chłopak" R. J. Palacio to napisana bez zbędnego patosu, bez prób grania na uczuciach czytelnika, pełna humoru, ciepła, poruszająca, o niesamowitej sile przekazu opowieść o nadzwyczajnym chłopcu walczącym ze swym nietypowym schorzeniem, który potrafi zmieniać ludzi, zmusić ich do zastanowienia się nad sobą i swoim postępowaniem.
Piękna historia o sile przyjaźni, problemach dorastania, tolerancji, lojalności, o codziennych wzlotach i upadkach i o tym, że każdy z nas jest wyjątkowy.

Wszyscy powinniśmy przynajmniej raz w życiu dostać owację na stojąco, bo przecież każdy z nas zwycięża ten świat.


August Pullman, główny bohater niniejszej publikacji jest dowcipnym, inteligentnym dziesięcioletnim chłopcem. Ma wspaniałych rodziców i cudowną siostrę. Jego życie wyglądałaby znacznie lepiej, gdyby nie fakt, iż z powodu zmutowanego genu, jego twarz jest zdeformowana. Nim skończył dziesięć lat, przeszedł ponad dwadzieścia operacji. Do tej pory, uczył się w domu pod czujnym okiem swojej mamy, jednak przyszedł czas na zmiany. Rodzice Augusta, zapisują go do szkoły. Jako uczeń piątej klasy będzie musiał zmierzyć się ze światem rówieśników, uprzedzeniami, ?krzywymi? spojrzeniami, z zawiścią, i szyderczym śmiechem. Czy temu podoła? Czy uda mu się z kimś zaprzyjaźnić? Jak go odbiorą rówieśnicy i nauczyciele? Czy stanie się obiektem drwin? A może spotka się z przyjaźnią, dobrocią i wsparciem? Przeczytaj tę książkę i przekonaj się, czy kontakt z rówieśnikami odmieni świat Augusta na lepsze.


Kiedy pierwszy raz ujrzałam tę książkę i przeczytałam na tylnej okładce Nie oceniaj książki po okładce (gdzie słowo książki i okładce jest skreślone i zamienione na ludzi i wyglądzie), pomyślałam, że koniecznie muszę poznać tę historię. Kiedy rozpoczęłam zagłębianie się w jej treść, przepadłam na kilka godzin. Zostałam zafrapowana, zaintrygowana i nie odłożyłam jej dopóki, nie przeczytałam ostatniego zdania. A tym bardziej, że Autorka operuje bardzo lekkim, bogatym i dynamicznym językiem, co spowodowało, iż czytanie stało się jeszcze większą przyjemnością. Cudowny chłopak, to poruszająca, niepowtarzalna, momentami zabawna, wzruszająca i wyjątkowa historia. Nie tylko o walce z przeciwnościami losu, ale także o przyjaźni i kontaktach z rówieśnikami.


Bardzo mi się spodobało to, iż cała książka nie zostałam przedstawiona tylko i wyłącznie z perspektywy Augusta. Początkowo widzimy świat jego oczami, zaś później poznajemy kolejne wydarzenia z perspektywy szkolnych przyjaciół Augusta, jego siostry, czy też jej chłopaka. Każdy rozdział ma również swój tytuł, który bezpośrednio nawiązuje, do tego, co się wydarzy na kolejnych stronach.

Jeśli chodzi o bohaterów, to w szczególności ujęła mnie postać Summer, która już pierwszego dnia była skłonna zaprzyjaźnić się z Augustem. Zaczęło się od wspólnego lunchu, później zaś zaczęli spędzać razem przerwy i spotykać się po szkole. Jako jedyna, nie oceniała go poprzez pryzmat jego wyglądu. Każda postać, przewijająca się przez karty tej publikacji, jest bardzo autentyczna i dokładnie nakreślona. Dostarcza wielu emocji, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych.

August jest Słońcem. Ja, mama i tato jesteśmy planetami, które krążą wokół Słońca.



Historia Augusta naprawdę porusza, bowiem jego świat, świat, w którym egzystuje nie należy do łatwych. Przekaz tej książki jest piękny. Każdy z Nas jest wyjątkowy, mimo jakichkolwiek niedoskonałości. Każdy z Nas też, posiada w sobie piękno, które dość często ukrywamy, pod różnymi maskami i pozorami. Nie pozwalamy się jemu wydostać, wolimy pozostawać w cieniu. Jednak powinniśmy dać szansę uwolnić się tej Naszej niepowtarzalności i wyjątkowości, która drzemie w Naszym wnętrzu. Pokazać to jacy jesteśmy. Bo naprawdę jesteśmy wyjątkowi! Tak jak August. :)

Wszyscy jesteśmy wyjątkowi?
Piękne słowa Marii Grzegorzewskiej: ?Nie ma kaleki - jest człowiek? skierowane są zarówno do społeczeństwa, jak i do samego człowieka niepełnosprawnego. Niepełnosprawność jest bowiem stanem, którego każdy pragnie uniknąć, a często fizyczne jej objawy budzą lęk, przejawiający się nawet agresją. Podobnie zresztą, jak każda odmienność ? nie lubimy nikogo, kto odstaje od przyjętych schematów, szablonów, szczególnie jeśli wpływa to na wizualny odbiór danej osoby. Im większy dysonans pomiędzy tym, co przyjęte, co jest kanonem piękna, a tym, jak dana osoba wygląda w rzeczywistości, tym większą odrazę, lęk, nienawiść można zaobserwować w oczach patrzących na nią ludzi.
Dorosła jednostka, dotknięta chorobą czy borykająca się ze skutkami różnego rodzaju wypadków, często potrafi sobie te sytuacje zracjonalizować, choć mimo tego i tak zadają one rany jej sercu i duszy. Co ma jednak powiedzieć dziecko, które przeglądając się w oczach otoczenia, dostrzega wyłącznie obrzydzenie i wszechogarniającą panikę? Jak wytłumaczyć sobie, że nie ma przyjaciół, że niechętni są mu zarówno rówieśnicy, jak i ich rodzice? Mogłoby się wydawać, że rozwiązaniem jest ukrycie swojej inności ? włożenie na przykład kasku astronauty? Tak właśnie robi bohater pięknej, wzruszającej historii ?Cudowny chłopak. Wszyscy jesteśmy wyjątkowi?, autorstwa R.J.Palacio. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros opowieść, to adresowana do dzieci wersja historii o Auguście Pullmanie, zwykłym chłopcu, robiącym zwykłe w jego wieku rzeczy, który został jednak obdarzony niezwykłą twarzą. Ta mądra i piękna opowieść powinna znaleźć się w każdym domu, powinno ją przeczytać każde dziecko i każdy rodzin / opiekun, powinno mówić się o niej zarówno w domach, jak i w szkołach. Uczy ona tolerancji, pokazuje nieprawidłowe niestety postawy wobec ułomności, inności, pokazuje też, że tak naprawdę wszyscy jesteśmy cudowni, wyjątkowi, wystarczy tylko zmienić sposób, w jaki patrzymy na świat. Warto sięgnąć po tę cudowną publikację, która jednocześnie stanowi dla autorki debiut ilustratorski, warto przypominać sobie wielokrotnie płynącą z niej mądrość i żyć tak, by dostrzegać piękno w każdym człowieku, również w sobie.
?Wiem, że nie mogę zmienić tego, jak wyglądam. A MOŻE, tylko może? ludzie mogą zmienić sposób, w jaki na mnie patrzą? ? te piękne, wzruszające i pełne nadziei słowa, są jednocześnie świadectwem wielkiego bólu, który chłopiec musiał przeżywać obserwując niechętne spojrzenia innych, wytykanie go palcami czy słysząc niewybredne komentarze na swój temat. Kask stał się jego maską, za którą czuł się bezpiecznie, wyjątkowo. W kasku astronauty był w stanie wznosić się ku chmurom, poprzez galaktykę, aż na Pluton. Z tej perspektywy mogłoby się wydawać, że Ziemia jest na tyle duża, by pomieścić wszystkich, niezależnie od ich wyglądu. Zmienić się muszą jednak sami ludzie ? ci zaś są biedni, w swojej niewiedzy. A przecież są wyjątkowi ?