Cudzy kraj

Przepiękna opowieść o Francuzce Mathilde, która po zakończeniu II wojny światowej opuszcza ojczyznę, by u boku męża Marokańczyka żyć w jego kraju. Zamieszkują w Meknes, w domu na wzgórzu. Mathilde jest odosobniona ze względu na położenie domu, na odludziu, ale także za sprawą dziwnych reguł, które ustala jej maż. Te reguły są sprzeczne ze wszystkim, co do tej pory znała.
Z dala od zachodniej cywilizacji, w centrum islamskiego kraju zdominowanego przez mężczyzn, u boku małomównego, jak się okazało dziwnego męża, kobieta z Europy nie ma lekko, ma wrażenie niewoli, duszenia się.
Mathilde postanawia znależć dla siebie zajęcie, miejsce w tym dziwnym świecie. Zaczyna pomagać tubylcom, leczyć ich, znajdować im domy, pracę. Kobieta powoli wnika w miejscową społeczność, jest świadkiem wielu zmian, przemian, choć nadal czasami myśli o ucieczce, powrocie do swojego kraju.
Z biegiem czasu zmienia się jej stosunek do męża. Między nimi zaczyna się coś nowego. A to dopiero początek, którego punktem przełomowym są wydarzenia 1956 roku i ciężko wywalczona wolność Maroka.
Wspaniała, pełna uczuć, namiętności, walki książka. Trudno jednoznacznie napisać o czym ta historia jest. Przede wszystkim o miłości i najróżniejszych jej obliczach. Historia ponad 10-letniego życia Europejki w Maroku, w latach 40. i 50. XX wieku to tylko pretekst do pokazania czegoś więcej, czegoś innego. Różne spojrzenie na życie Mathilde i Amina, próba pogodzenia dzielących ich różnic, różne spojrzenie mimo wielkiej miłości, która ich połączyła. Oboje mają różne wizje tego, jak powinno wyglądać ich życie. Każde z nich zostało inaczej wychowane, są zanurzeni w innej kulturze, religii, co rodzi wiele konfliktów. Dotyczy to nie tylko tej pary. Jest wiele takich małżeństw, związków na świecie. Czy to miłość, przyjażń, czy tylko sąsiedztwo, często różnimy się od siebie, ludzie są różni, warto szukać kompromisów.
Różnice, akceptacja, wolność, miłość, emocje to najważniejsze aspekty Cudzego kraju. Z pozoru wydaja się niezbyt istotne. Jednak jak pokazuje autorka potrafią być kwintesencją życia.
Le?la Slimani, francusko-marokańska pisarka i dziennikarka stworzyła wyjątkową, niejednoznaczną, ale piękną w swojej wymowie opowieść. Cała opowieść bardzo porusza. Dodatkowo chwyta za serce fakt, iż jest ona oparta na fragmentach historii rodziny autorki. Niecierpliwie czekam na kolejny tom. Liczę na opowieść z okresu, gdy w Maroku m.in dwa razy próbowano zabić króla, a na świecie szerzył się ruch hipisowski, wybuchła wojna w Wietnamie. Jestem ciekawa na ile te wydarzenia przeniknęły do Maroka, do życia tamtejszych ludzi.

...Wydawnictwo Sonia Draga
?Cudzy kraj? to dziesięć lat życia kobiety w obcym dla niej kraju. Walki o siebie, o swoje miejsce w nowej rzeczywistości.
Mathilde zakochuje się w Aminie. Mężczyźnie, który walczył w francuskiej armii. Gdy był w wojsku nie myślał jak inni o swoich ukochanych. Jego myśli zaprzątała ziemia, którą pragnął nawodnić i uprawiać na niej pomarańcze. Odziedziczył on bowiem gospodarstwo znajdujące się na kamienistej jałowej ziemi.
Po wojnie wszystko się zmieniło. Osiedlili się w Meknesie, w Maroku. Amin był zupełnie innym człowiekiem. Więcej czasu poświęcał uprawą i coraz lepszym pomysłom na pracę w polu, niż żonie. Na swoją ukochaną patrzył z pogardą. Zdążało mu się nawet ją uderzyć.
Mathilde szybko zaczyna dusić się w małżeństwie. Stawała się coraz bardziej samotna na tym odludziu. Ale problemy w domu nie są jej jedynymi zmartwieniami. W obcym kraju czuje się jak gorszy i niegodna zaufania. Z czasem jednak kobieta nauczyła się żyć nowych warunkach. Pokazała, że potrafi być potrzebna innym. Zaczęła leczyć tubylców i poznawać coraz więcej kolonistów.
?Cudzy kraj? to nie to nie tylko historia kobiety, która pomimo przeciwności losu potrafiła odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Jest to również historia Arabów, którzy w skolonizowanym państwie czuli się jak w więzieniu. Dopiero w 1956 roku udało im się wywalczyć niepodległość.
Jak dalej potoczyły się losy Mathilde? Czy Aminowi udało się zamienić kamienistą ziemię w rajski ogród? Przekonacie się sami.
Lelia Slimani znana jest jako autorka powieści ?Kołysanki?. Książka zdobyła dużą popularność. ?Cudzy kraj? ma szansę powielić jej sukces. Jestem oczarowana stylem pisania autorki. Lekki a zarazem bardzo przemyślany. Dbający o detale i wspaniałe dialogi. Książkę czyta się bardzo szybko. Jest jedna z tych, które właściwie same się czytają. Nie jest jednak lektura łatwą. Główna bohaterka wyzwala wiele emocji. Jest na pewno postacią, która potrafi pokonać swoje słabości i zadbać o siebie. Gorąco polecam na długie jesienne wieczory.