Cukiernia pod Amorem. Cieślakowie

"Cukiernia Pod Amorem. Cieślakowie" Małgorzata Gutowska-Adamczyk

Waldemara Hryć wiodącego życie wdowca ze swoimi wzlotami i upadkami nieoczekiwanie trafia strzała Amora. Niejaka Helena kompletnie zawraca w głowie mężczyźnie ku niezadowoleniu jego córki Igi, która od początku jest przeciwna związkowi ojca. Jak potoczy się romans tej dwójki?
"Cukiernia Pod Amorem. Cieślakowie" jest kolejnym tomem serii, której akcja rozgrywa się w Gutowie. Miasteczko owe w jakiś niewytłumaczalny sposób zdobywa naszą sympatię, otula nas, jego kreacja płynnie wprowadza w ten niezwykły, pełen zatracenia klimat, jaki cechuje właśnie małe miasteczka. Jest ono swoistym uzupełnieniem historii, jaka wyszła spod ręki Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk, jednym z kluczowych elementów fabularnych. Muszę przyznać, że nie wyobrażam sobie, by z powieści tego cyklu nie powiewała przyjemnym tchnieniem małomiasteczkowość, kameralność, pewna wyjątkowa nostalgia i urok.
Tak samo, jak w części poprzedniej autorka nie zawodzi pod względem ukazania realiów historycznych konkretnej epoki. Udajemy się w pasjonujący, wypełniony całą paletą barw okres, gdy Polska niedługo wróci na mapy kontynentu europejskiego oraz tuż po tym wydarzeniu. Gościmy także w roztańczonych, rozśpiewanych do cna latach międzywojnia, kiedy to ludzie nie są gotowi na kolejną wojenną zawieruchę, jednak wiedzą, że i jej czas zbliża się nieuchronnie.
Z wypiekami na twarzy śledzimy dalsze losy rodów Zajezierskich i Cieślaków, poznajemy kolejne postacie odgrywające w życiu rodzinnym bardzo ważne role, mające realny wpływ na to, co przyniesie jutro.
Przekonujemy się również, że koleje losu są bezwarunkowo nieubłagane, nie da się oszukać przeznaczenia, a czas płynie szybciej, niż mogłoby się wydawać. Jedni odchodzą, drudzy przybywają na ten świat, a żeby zagościć na nim na dłużej lub krócej.
Podsumowując, "Cukiernia Pod Amorem" dotychczas pasjonuje, wciąga czytelnika bez reszty w wir wielkiej historii i małych rodzinnych dramatów, rozsmakowuje w słodkich wypiekach Hryciów oraz pozostawia niedosyt.
?6/10
...

Poznajemy dalsze losy członków rodu Zajezierskich oraz ich bliskich. Żona Tomasza rodzi syna, nastomiast Marianna, uwiedziona przez hrabiego wyjeżdża do Ameryki, gdzie wychodzi za mąż i również rodzi potomka Zajezierskiego. Córka Kingi Toroszyn - Grażyna, zakochuje się w starszym mężczyźnie i wkracza do artystycznego świata. Poznajemy również Cieślaków, którzy odmienia los Zajezierskich. Natomiast we współczesności Iga nadal próbuje rozwikłać zagadkę tajemniczego, rodzinnego pierścienia.

Muszę przyznać, że drugi tom cyklu cukierniapodamorem czytało mi się zdecydowanie lepiej. Pewnie to dlatego, że teraz doskonale odnajdywałem się w koneksjach rodzinnych Zajezierskich, wiedziałam kto, z kim i dlaczego.
Bardzo podoba mi się styl autorki, jest lekki i przyjemny w odbiorze, co sprawiło, że przez tą książkę wręcz się płynie.
Byłam ogromnie ciekawa dalszych losów bohaterów, zarówno tych z przeszłości jak również Igi Hryć i jej rodziny.
Tutaj autorka zdecydowanie skupiła się na przybliżeniu czytelnikowi tego co działo się z Zajezierskimi i ich krewnymi na przełomie XIX i XX wieku, a uwierzcie mi, działo się naprawdę dużo, będzie wiele nieprzewidzianych zwrotów akcji, które tylko spotęgują w czytelniku nagromadzone emocje. Bardzo podobały mi się momenty związane ze zmaganiami bohaterów w trakcie I Wojny Światowej, opisy w realistyczny sposób oddawały "klimat" tamtych czasów. Ta historia to niezwykle barwna, wciągająca, ale również podszyta bólem i cierpieniem opowieść o ludziach, którzy byli zmuszeni zwalczyć o szczęście swoje i swoich bliskich, jednocześnie podejmując próby znalezienia swojego miejsca w życiu.
Zakończenie tej części jak najbardziej skłania do sięgnięcia, po trzeci, ostatni już tom sagi. Mam ogromną nadzieję, że znajdę w końcu odpowiedzi na wszystkie pytania, które już od początku mnie nurtują. Moja ocena to 8/10.

"- Chyba będzie burza.
Adam spojrzał to góry. Niebo było błękitne i czyste. - Nawet jeśli, wuju... - powiedział spokojnym tonem dorosłego. - Nawet jeśli, to jakoś ją przecież przetrwamy."
__________
Druga część sagi jest według mnie jeszcze lepsza niż pierwsza. W dalszym ciągu przeszłość przeplata się z teraźniejszością i łączy w logiczną całość. Możemy poczuć klimat XIX i XX wieku, a także okresu międzywojennej Polski. Historia to nigdy nie była moja ulubiona dziedzina, a autorka ma tak przyjemne pióro, że w ogóle nie nudziły mnie te fragmenty powieści. Motyw cukierni nadal nie został rozwinięty, ale chyba w trzecim tomie zostanie w końcu wysunięty na pierwszy plan. Przynajmniej tak zapowiada opis z okładki. Bardzo polubiłam jedną z nowych bohaterek, Ginę - niezależną i silną kobietę, która wie, czego pragnie w życiu i do tego dąży. Niestety trochę mnie zawiodła w pewnym momencie, ale mimo tego wnosi do książki powiew świeżości, dzięki swojej barwnej osobowości. Jako jedyna sprzeciwia się małżeństwu z rozsądku i życiu typowej kobiety w tamtych czasach. Podobał mi się również wątek podróży Marianny do Ameryki i jej próby odnalezienia się w nowym miejscu. Całość była dla mnie niestety przykra i przygnębiająca, chociaż były też pokrzepiające fragmenty. Nie jest to natomiast tak łatwa literatura, jak mi się wydawało.