Cypek

Dawno żadna książka nie zaskoczyła mnie tak bardzo jak "Cypek" - oczywiście pozytywnie! Chociaż pióro autorki już znałam, nie miałam pojęcia, czego mogę spodziewać się po samej historii. Wam też nie chcę zdradzać za dużo, żebyście mogli osobiście odkryć wszystko, co ta powieść ma do zaoferowania - a gwarantuję, że ma naprawdę dużo!

Rok po samob_wie siostry, Lidka - wciąż pogrążona w żałobie i ogarnięta tęsknotą - postanawia dowiedzieć się, co skłoniło Lusię do podjęcia takiej decyzji. Próbuje porozmawiać z byłym narzeczonym siostry, a jednocześnie uporać się z własnymi problemami - rodziną (której unika jak ognia), byłym chłopakiem (który musi udawać, że wciąż są razem), studiami (które prawdopodobnie zawali) i mętlikiem, który wciąż ma w głowie.

Autorka świetnie opisała wewnętrzne rozterki pogrążonej w smutku dziewczyny, nadała też powieści nieco nostalgiczny klimat, który w idealnych momentach umiejętnie rozładowywała.

Co ciekawe, akcja tej książki rozgrywa się w ciągu jednej nocy. Pojawiają się oczywiście retrospekcje czy wspomnienia, nie zmienia to jednak faktu, że trzeba pisać naprawdę dobrze, by z sukcesem zastosować tego typu zabieg. Mice udało się to doskonale!

"Cypek" to książka, którą absolutnie uwielbiam. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie, wywołała mnóstwo przeróżnych emocji i jestem pewna, że na długo ją zapamiętam. Czy spodoba się każdemu? Nie wiem. Jest to z pewnością nietypowa, ale też niebanalna historia, którą moim zdaniem warto przeczytać.

Zacznę nietypowo, bo bardzo zaintrygował mnie tytuł powieści Miki Modrzyńskiej. Co to jest ?Cypek?, a może kto? Oczywiście gdzieś już to słowo słyszałem, kojarzy mi się z męskim imieniem Cyprian i jego zdrobnieniem. Niezawodny w tym jest Internet i w pierwszym wyszukiwaniu na globalnej encyklopedii słowo cypek oznacza? rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, przestarzale tak określało się penisa. Matko! Czy to będzie książka o penisach? ? pomyślałem i trochę się przeraziłem.

Pani Mika Modrzyńska nie napisała powieści o męskich przyrodzeniach i bardzo dobrze, bo nie wiem, jakbym przetrawił blisko trzysta stron. Ufff, mogłem odetchnąć po przeczytaniu lektury, która była całkiem inna, niż się spodziewałem. Kilka słów zatem o autorce. To nie pierwsza powieść autorki, bo na rynku wydawniczym zadebiutowała książką pt.: Styczniowa letnia noc, gdzie fabułę umieściła w Nowej Zelandii, tam, gdzie ostatnio mieszka. Studiowała w Bydgoszczy lingwistykę stosowaną i jak sama twierdzi, od sześciu lat jest pełnoetatową podróżniczką. Prowadzi stronę alecojak, na którym opisuje swoje podróże i nie tylko.

Okładka kontrastuje mocno kolorami czerwonym i niebieskim. Widzimy fragment włosów w kolorze dość odważnym, jeśli można tak określić niebieski kolor. Osoba ma na sobie czerwoną koszulkę. I nad tytułem widzimy napis: Tej nocy wszystko mi powiesz.

Przez blisko trzysta stron będziemy przemierzać ulice największego miasta województwa kujawsko-pomorskiego, Bydgoszczy. Tak naprawdę znajdziemy się we współczesnym czasie, ale główna bohaterka będzie często powracać do wydarzeń, które miały miejsce dużo wcześniej. Jak wcześniej? Można to określić w ten sposób. Przed niespodziewaną śmiercią jej siostry. Akcja zaś rozgrywa się na przestrzeni kilkunastu godzin. Między godziną czternastą, a szóstą rano.

Lidia, to postać, która opowiada nam wydarzenia z jej życia. Dosyć tragiczne, ponieważ mija rok od śmierci jej siostry Lusi. Do tej pory dziewczyna nie może się pozbierać po tamtym strasznym wydarzeniu. Nie może pojąć, jak do tego doszło, że jej ukochana siostrzyczka popełniła samobójstwo. Przez to jej życie nie układa się tak, jakby sobie wymarzyła. Postanawia raz na zawsze, w rocznicę śmieci siostry, dotrzeć do prawdy, zrozumieć co stało się 15 października, rok wcześniej. Ta kilkunastogodzinna podróż oddaje samopoczucie głównej bohaterki, jej rozterki, problemy i stosunek do otaczającego ją świata. Autorka przeskakuje do wspomnień Lidki, gdy jeszcze siostra żyła, w czas teraźniejszy.

Wiele tu emocji, zadawanych pytań, które można podsumować jednym słowem ? dlaczego? Dlaczego żałoba trwa tak długo, dlaczego musiała porzucić studnia, dlaczego życie osobiste również jej się nie ułożyło, dlaczego w wieku dwudziestu dwóch lat jeszcze jest dziewicą, mimo że obiecała siostrze, że taki stan wkrótce się zmieni. Dlaczego, dlaczego, dlaczego!!!

Mam wrażenie, że powieść jest przez te przeskoki trochę chaotyczna, ale jak wynika z treści, takie przeskoki były bardzo potrzebne, by zrozumieć ból, jaki nosi w sobie bohaterka. Jej młodzieńcze rozterki, bolesne wejście w dorosłe życie często jest przeplatane ironicznym humorem. Dialogi może mnie nie zachwyciły do końca, ale mam takie wrażenia z autopsji, że wiele młodych ludzi tak właśnie rozmawia. No i dowiedziałem się, o jakie cypki chodzi, czego w ogóle nie brałem pod uwagę.

To powieść psychologiczna, obyczajowa, dla młodszego pokolenia. To powieść o tym, jak życie w traumie może odcisnąć piętno na innym człowieku.

?Cypek? to powieść, która mnie zaskoczyła i zachwyciła. Na kartach tej niewielkiej książki znajduje się ogrom emocji. Jest to opowieść o młodej dziewczynie, która próbuje ułożyć sobie życie na nowa po stracie ukochanej siostry. Lidka, bo o niej jest mowa ma dopiero 22 lata i czuje, że wszystko co robi nagle straci sens. Nie najlepiej idzie jej na studiach oraz rozstała się z chłopakiem, z którym była od wielu lat. W pierwszą rocznicę jej śmierci postanowiła odnaleźć odpowiedź na dręczące ją pytania. Nie będzie to jednak łatwe zadanie. Czy Lidia będzie umiała pogodzić się ze stratą i ruszyć dalej? Przekonajcie się sami.
Książka zawiera wiele bólu i żalu, ale również miłości i nadziei. Nie brakuje tutaj tajemnic rodzinnych oraz momentów, które wywołają uśmiech na twarzy. Współczułam głównej bohaterce, nie tylko ze względu na stratę jakiej doznała, ale również ze względu na te wszystkie uczucia, które nią targały.
Książka należy do tych co wywołują nie tylko ogrom emocji ale również skłaniają do refleksji. I jeśli lubicie tego typu powieści to bardzo polecam ?Cypka?.

Mija rok od śmierci osoby najbliższej sercu Lidii, jej siostry. Dziewczyna przez cały ten czas nie może pogodzić się z tragedią i dręczącym ją pytaniem : dlaczego? Noc w pierwszą rocznicę odejścia Lusi, postanawia odnaleźć odpowiedź ,choćby nie wiem co. Po niezbyt udanym ,rodzinnym spotkaniu Lidia wyrusza w miasto. Ta noc będzie dla niej długą wędrówką, w trakcie której odkryje kilka prawd, o sobie, o innych i co najważniejsze, pozna wreszcie odpowiedź. Tylko czy naprawdę nie znała jej już od samego początku?

....

Książkę pochłonęłam w jeden dzień. Nie dało się jej odłożyć na później nie poznając wcześniej prawdy. Historia ,choć napisana w dość lekki sposób, że bardzo dobrze sie ją czyta, jest nie łatwa, przepełniona bólem straty i samotności, poszukiwaniem sensu i bliskości. Wbrew pozorom to nie Lidka odegrała główną rolę w tej opowieści, ale tak naprawdę właśnie samotność i jakiś niewypowiedziany żal, pustka, które odniosłam wrażenie, były udziałem każdego z bohaterów tej historii. Nieznajomość osób z którymi żyjemy na codzień, strach skrywany pod maską uśmiechu... Ta książka może otworzyć oczy, gdy wczytamy się w nią tak naprawdę, zauważając jej głębię.. pomimo nie jednej zabawnej sytuacji jaka wydarzyła się w tę długą ,rocznicową noc.

Sięgając po książkę oczekiwałam wielu emocji wraz z odgadywaniem zagadek i powodów zachowania naszej bohaterki.I wszystko to otrzymałam w tej historii.
Dzięki opisom z przeszłości i teraźniejszości mamy możliwość poznania szczegółów z jej życia oraz ważnych momentów dotyczących zmarłej siostry.Determinacja Lidki jest ogromna,ponieważ wie,że już nigdy nie będzie miała możliwości rozmowy z Lusią.Poznanie przyczyn odejścia jej jest ważne,by wreszcie mogła zacząć żyć bez niej.
Historia jest przepełniona wieloma emocjami dążącymi do osiągnięcia swojego celu.Śmierć młodej osoby-zwłaszcza bardzo bliskiej sercu-zawsze rani całą rodzinę.Jedna noc bohaterki i przeżyte w niej wydarzenia staną się punktem zapalnym do zmian.

Otrzymacie nie tylko wewnętrzna walkę bohaterki,ale także mnóstwo jej decyzji,które nie zawsze były przemyślane.Bardzo mnie one zaskakiwały,ponieważ czasem jedna chwila może mieć konsekwencje w przyszłości.
Ważnymi elementami w historii jest rodzina,chłopak siostry oraz eks bohaterki.Ich informacje zespoliły ważne elementy w poznaniu prawdy.Lidka jest mistrzyni? w ukrywaniu uczuć i ciężko było ją czasem zrozumieć.

Powieść niesie ze sobą ważne przesłanie-rozmawiać,zauważać istotne zachowanie u najbliższych i nie patrzeć tylko na siebie.W odpowiednim momencie wesprzeć a nie tylko stawiać siebie na pierwszym miejscu.Lektura skłania do przemyśleń nad swoim życiem.W najmniej oczekiwanym momencie możemy stracić bezpowrotnie ważna dla siebie osobę i dlatego dostrzegajmy innych.
Naprawdę warto sięgnąć po tą powieść.Polecam.

,, Bo nie oszukujmy się, nieważne, co chcesz przekazać, zawsze mówisz trochę co innego ".

Ta książka jest jak nasze życie. Jedna wielka niewiadoma, gdzie spotkać nas może wszystko i nic jednocześnie. To opowieść kobiety po dwudziestce, która ukazuje nam życie przez pryzmat tego, co się wydarzyło ale mieszając z tym, co kiedyś było. Widzimy, że Lidia miała dobry kontakt ze swoją siostrą. Sama miała narzeczonego, ale ze względu na jego wymówki dotyczące zbliżeń, rozstała się z nim. Młodsza siostra szydziła z niej i jednocześnie dawała do zrozumienia, że nie może wciąż patrzeć na potrzeby innych. To ona się liczy i jeśli pragnęła, by współżyć, to on powinien się zgodzić. Planowała nawet dla siostry zapoznanie jej z kimś, kto by się zajął jej potrzebą. Sama Lidia go broni, choć widzimy i czujemy jaka jest nieszczęśliwa. Ten smutek i rezygnacja przelewa się przez całą książkę. Początkowo mamy jakieś wspominki o dniu w którym wszystko się zmieniło, ale nic więcej. Jakby sama Lidia ukryła go głęboko w świadomości. Później dowiadujemy się, że jej siostra nie żyje od pewnego czasu. Gdy przychodzi dzień rocznicy, rodzice zapraszają ją do siebie. Oczywiście odmawia, lecz nie podaje jeszcze konkretnego powodu. W zamian za to umawia się z mężczyznami, by spełnić marzenie siostry. Dopiero pewien młody osobnik coś jej uświadamia, co jest bardzo mądre. A ona odpłaca mu się inną mądrością, która bardzo mnie wzruszyła. Jak sądzicie, kto tu kogo posłucha? Co mamy zrobić, kiedy kogoś straciliśmy i nie potrafimy sobie z tym poradzić? Czy warto by alkohol był naszym zapomnieniem?

,, Nie wszyscy wiedzą, czego chcą w tym wieku, ale też nie wszyscy dostają szansę, by dorosnąć i się dowiedzieć. "

To naprawdę piękna książka! Wielu z nas straciło kogoś w swoim życiu i nie wie co dalej począć. Wielu może zastanawia się jak poznać, że to, co czujemy to miłość. Niektórym się wydaje, że na wszystko przyjdzie czas i mogą korzystać z życia do woli. Tylko nie pomyślą, że tego później może zabraknąć. Czasami robimy coś ze swoim wyglądem, co ma ukazać nasz bunt, cierpienie i niezrozumienie tego, dlaczego coś przytrafiło się właśnie nam. Ktoś chce uczcić pamięć o zmarłym, a nie pomyśli, że każdy żałobę przechodzi inaczej. Naprawdę bardzo dużo razy się wzruszyłam, czytałam ją w skupieniu i uwadze, tak wiele cennych lekcji potrafiła mi udzielić. Z całego serduszka ją polecam!