Cytoniczka

Skyward to cyk autorstwa Brandona Sandersona, który jakiś czas temu dla Was recenzowałam, pojawiła się ?Cytoniczka? czyli trzeci tom historii przygód Spensy. W poprzednich książkach poznawaliśmy świat, który wykreował dla nas autor, tym razem pozostało się skupić i zagłębić w dylematy moralne i sedno tego konfliktu. Byłam ciekawa, co nowego spotka bohaterkę, jej życie trochę się skomplikowało, zostały przed nią postawione nowe wyzwania, a ja chciałam je odkryć. Są książki, których bohaterki potrafią zmienić świat i czytelników swoją historią, czy ta lektura właśnie taka będzie?
Główną bohaterką książki autorstwa Brandona Sandersona pod tytułem ?Cytoniczka? jest Spensa, pilotka Sił Powietrznych Śmiałych. Ma na swoim koncie wiele dokonań, jak na przykład uratowanie ludzkich mieszkańców na Detritusie przed niszczycielską siłą Krelli, zinfiltrowała Zwierzchnictwo, posiada niesamowite zdolności pilotażu myśliwców. Niestety rozpoczęły się działania wojenne, o których zdecydowało Zwierzchnictwo, a broń, którą zamierzają użyć jest potężna, wątpliwym jest to, czy Siły Powietrzne Śmiałych będą w stanie ochronić Detritusa. Dziewczyna jest Cytoniczką i miała już styczność z Wnikaczami, musi jedynie odkryć, kim naprawdę jest, co sprawia, że musi udać się do niebytu. Spensa jest zdeterminowana, aby ocalić galaktykę, czy jej się to powiedzie?
?Cytoniczka? to książka w stylu Sandersona, wszystko powaliło mnie na łopatki i stało się o wiele bardziej skomplikowane i fascynujące za razem. Od walk powietrznych po interakcje między postaciami. Wszystko było tak przyjemne i ekscytujące, że zaczęłam sobie przypominać moje pierwsze kroki z powieścią, ta seria zawsze miała dużo dynamiki, a także humoru. Nie można nie dostrzec tego, że główna bohaterka bardzo dojrzała. Spensa i mbot tworzą oszałamiający, inteligentny, szalony duet, za którym z przyjemnością się podąża. Radzenie sobie z samotnością, własną tożsamością, obowiązkiem, tym, co czyni nas tym, kim jesteśmy, nie jest łatwe. Wszystkie te tematy są trudne nawet, jeśli nie doświadczamy ich dokładnie tak, jak Spensa nie sprawiło to, że lektura stała się mniej satysfakcjonująca. ?Cytoniczka? przenosi Spensę, w obce środowisko, ukazuje wiele tajemnic, introspekcji i refleksji. Jest też zdecydowanie wolniejsza pod względem rozwoju akcji, więc rozumiem, że nie każdemu przypadnie to do gustu, chociaż dla mnie nie miało to większego znaczenia.

POWRÓT DO CYTOWERSUM

Trzecia i docelowo przedostatnia część cyklu ?Skyward? ? części tzw. ?Cytoverse? ? to kolejna lekka, prosta, niewymagająca i całkiem sympatyczna książka w dorobku Sandersona. Kosmiczna młodzieżówka, która sporo czerpie ze starwarsowej tradycji i wchodzi całkiem przyjemnie. A i posiada całkiem sporo rozmachu.

Spensa pokazała już na co ją stać, co potrafi i że wstydzić nie ma się czego. A teraz jest w niebycie i czekają na nią nowe wyzwania. Dokąd doprowadzi ją to wszystko, co na nią czeka i co odkryje?

Chociaż to wydana w 2018 roku powieść ?Do gwiazd? otwiera cykl o tym samym tytule (?Skyward? to jej oryginalny tytuł właśnie), historia ?Cytoverse? zaczęła się dekadę wcześniej od opowiadania ?Defending Elysium?. Do tego w roku 2021 ukazały się jeszcze trzy nowelki napisane wspólnie z Janci Patterson (?Sunreach?, ?ReDawn? i ?Evershore? zebrane potem w tomie ?Skyward Flight: The Collection?), ale tak naprawdę liczy się główny cykl, którego trzeci tom właśnie pojawił się na księgarskich półkach. A jest to tom, co tu dużo mówić, taki, jak jego poprzednicy.

Czyli? Czyli to, co już wcześniej pisałem, omawiając tę serię: to całkiem niezła lektura młodzieżowa, coś, co ma i akcję, i klimat ? i kilka ciekawych popisów wyobraźni także. A i o rozmachu zapomnieć nie można, bo swoją ilość stron to posiada, cykl nam się rozrasta i czytać w nim jest co. Chociaż czasem, a w tym tomie to widać, bywa to nazbyt rozbudowane, a wiele wątków można było poprowadzić w bardziej zwięzłej formie. Niemniej jest nadal nieźle, nadal miło, mniej tu space opery, a więcej aspektów bardziej rodem z fantasy. A w tym wszystkim, przynajmniej dla mnie, chyba najprzyjemniejsze pozostaje to, że całość zbudowana została na mixie schematów, które szczególnie mocno pobrzmiewały w kinie science fiction lat 70. i 80. XX wieku. Tym razem jednak więcej tu fantastyki przygodowej, czasem iście baśniowych elementów i tym podobnych atrakcji, co nie każdemu przypadnie do gustu.

Poza tym powieść, jak jej poprzedniczki, na nadmiar odkrywczości nie cierpi. Odtwórstwo to bardziej, czy może jednak hołd dla wszystkim doskonale znanych motywów, ocenić trzeba samemu. Liczy się, że rzecz jest przyzwoicie napisana, ma swój urok, akcję, a dla nastolatków sporo momentów, które nazwać możemy dramatyzowaniem ? oni to lubią, starsi niekoniecznie, ale trzeba pamiętać, że to w końcu Young Adult. I, jak na współczesne YA, jest to rzecz o wiele bardziej przyjemna i lepiej wykonana, niż znaczna część konkurencji. Nadal więc ? jeśli lubicie prozę autora ? śmiało możecie sięgnąć.