Czarcie lustro

"Czarcie lustro" to niesamowita książka, która wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu do ostatnich. Autorka świetnie radzi sobie z trudnym tematem pedofilii, nie oszczędzając czytelnika, ale jednocześnie prowadząc go przez historię w sposób, który nie pozwala oderwać się od lektury.

Zimniak po mistrzowsku zagęszcza fabułę, opowiadając ją równocześnie w dwóch płaszczyznach czasowych i z perspektywy kilku bohaterów. Głównymi narratorkami są Marta, porwana i wykorzystywana przez Mistrza, która powraca po latach do rodziny oraz Elwira, podejrzana o zniknięcie dyrektora szkoły.

Fabuła jest perfekcyjnie skonstruowana, a tajemnica i niedopowiedzenia sprawiają, że czytelnik chce poznać całą prawdę. Książka porusza również temat noszenia emocjonalnego bagażu i radzenia sobie z przeszłością, co czyni ją jeszcze bardziej uniwersalną i wzruszającą. "Czarcie lustro" to intrygujący thriller, który posiada również elementy symboliki z baśni Andersena "Królowa śniegu". Książka tworzy niesamowity klimat pełen napięcia i dramatycznych momentów, a przeszłość bohaterów rzuca na teraźniejszość swoje cienie.

Walka dobra ze złem i brutalne konfrontacje z dorosłością, które burzą niewinny świat. Autorce udaje się pokazać, jak zło może zniszczyć niewinne istoty, pozostawiając trwałe blizny. Ostateczne zmierzenie się bohaterów z przeszłością staje się dla nich kluczowym krokiem w kierunku uwolnienia.

Magda Zimniak mistrzowsko splata wątki i prowadzi czytelnika do zaskakującego finału, odkrywając skrywane tajemnice i zapewniając niezapomniany ból, poszukiwanie własnej tożsamości i inicjację w dorosłość. Książkę gorąco polecam! Dodatkowo, warto wspomnieć, że autorka udowadnia, że można napisać poruszający thriller bez przemocowych scen czy niepotrzebnych opisów erotycznych.

ubicie książki, które swoją fabułą potrafią zamącić w głowie czytelnika?

Marta nie wie w jakim jest wieku. Nie wie, gdzie znajdowała się przez ostatnie kilka lat. Doskonale pamięta jednak Mistrza, człowieka, u boku którego spędziła ten czas. Kim był? Dlaczego to właśnie ona miała przy nim być? Nie wie. Dlaczego pozwolił jej odejść? To pytanie również pozostaje bez odpowiedzi.

Elwira jest młodą nauczycielką. Niespodziewanie znika dyrektor szkoły, w której pracuje. W śledztwie, które jest prowadzone w sprawie jego zaginięcia zaczynają wychodzić istotne, niechlubne fakty z jego życia. Czy kobieta miała coś wspólnego z jego zniknięciem? Kim był tak naprawdę szanowany dyrektor?

?Czarcie lustro? to historia, która, mimo iż nie znajdziemy w niej nadmiernego rozlewu krwi to jednak aż napawa trwogą. Niektóre moment, to fakt, były brutalne, ale to nie one najbardziej wpływają na poczucie zagrożenia, które odczuwałam w trakcie lektury. To przemoc wobec dzieci, molestowanie, które przyprawia dosłownie o odruch wymiotny i jest głównym wątkiem w tej historii jak i sytuacja w jakiej znajdują się jej ofiary, również po tym czego doświadczą..

Uwielbiam pióro autorki, bo doskonale potrafi za pomocą słowa wzniecić ocean emocji w głowie czytelnika. Podobnie jest w przypadku tej historii. Autorka bawi się z czytelnikiem podsuwając mu nowe tropy, wracając do wspomnień by za chwilę, jednym wydarzeniem wprowadzić go w chaos i zburzyć koncepcję, którą budował próbując wyjaśnić wszelkie niewiadome. Przeczuwałam jakie dostanę zakończenie jednak zostałam zaskoczona rozwojem wydarzeń a przede wszystkim bohaterami.

To książka dla osób o mocnych nerwach. Sięgając po nią nie wiedziałam, że nieco strzelę sobie w piętę achillesową, którą dla mnie jest właśnie przemoc, zwłaszcza seksualna, wobec dzieci. Ta tematyka zawsze jest dla mnie trudna. Tutaj nie było inaczej. Momentami odkładałam ją na później by w spokoju przetrawić niektóre fakty po czym z jeszcze większym zaintrygowaniem śledzić ciąg dalszy. Autorka porusza tu wiele trudnych tematów, które otaczają tę tematykę, Jak żyć dalej po takich przeżyciach? Jak wesprzeć i pomóc ruszyć dalej osobie z tak traumatycznymi doświadczeniami? Było to doskonałe dopełnienie tej książki, która zapada w pamięci, mrozi krew w żyłach i zarazem wywołuje ciarki na plecach. Polecam.

Czasami w naszym życiu dzieją się tak złe rzeczy, że nikomu nie chcemy o nich powiedzieć. Wstydzimy się tego, że ktoś nas krzywdzi. Bywa też i tak, że skrzywdzeni zostaliśmy jakiś czas temu i zakopaliśmy głęboko te wspomnienia, by nie mogły nas już dłużej ranić. Nie chodzimy na terapię, bo uważamy, że to, co wydarzyło się kiedyś nie jest na tyle istotne by o tym mówić, lub ponownie wstyd nam tego zabrania. Co ciekawe, wstydzimy się i obwiniany za coś, co zrobił nam ktoś i nie myślimy o sobie jako o ofierze, tylko jak o boidudku, który może mógł z tym coś zrobić, ale nie starczyło mu odwagi. I właśnie takie postacie tutaj spotkacie.
Historia jest opowiedziana z perspektywy kilku osób. Jedną z nich jest porwana za młodu dziewczynka, która cudem się odnajduje mając teraz czternaście lat. Żyje w wielkim strachu i przekonaniach, które wpoił w nią Mistrz, czyli osoba, która ją przetrzymywała i tak kazała siebie nazywać. Dziewczynka w szpitalu dowiaduje się kim jest i skleja skrawki z dzieciństwa, które pamięta z tym, co mówi jej rodzina. Sami zobaczycie, że nie tak łatwo jest być po obu stronach. Ona boi się pewnych rzeczy, a rodzina nie wie jak na nie reagować. W międzyczasie w innej historii czytamy o zaginionym dyrektorze. Poznajemy przy tym nowo zatrudnioną nauczycielkę, która nie jest szczera w swoich wyznaniach. Będzie tam urywek, który znacznie zaważy na naszej ocenie co do jej pobudek i kłamstw. Jak widać każdy tutaj ukrywa swoje tajemnice. Postacie robią rzeczy złe o różnej wadze tej złości. Mają pewien ukryty cel, a my na odpowiedzi, które nas trapią musimy czekać do końca książki. I tam, kiedy zostają wszystkie karty odkryte, poznajemy ich od zupełnie innej strony. Jak widać każdy z nas ma dwie natury, tylko od nas zależy, która przejmie kontrolę nad naszym życiem. Cała opowieść bardzo wciąga, tylko początkowo musimy zwracać uwagę na imiona osób, które opowiadają nam swoją historię. Niekiedy wydaje nam się, że ich życie nie wpływa na akcję, a później zmieniamy zdanie. Opowieść pokazuje jak bardzo nasze dzieciństwo ma wpływ na nasze dorosłe życie. Powtarzanie tych samych, choćby złych schematów, sprawia, że postępujemy w określony sposób. Jest też podkreślone, że terapie mają dobry wpływ na nasze problemy, bo choć ich nie rozwiążą, to jednak nakierują na błędy, które powtarzamy i pomogą nam z tego wyjść. Jednak wybór zawsze należy do nas. Świetna książka, bardzo niepokojąca i trzymająca w napięciu:-)

Miałam ostatnio przyjemność przeczytać książkę pt. ,,Czarcie lustro"

W wieku ośmiu lat Marta została porwana podczas powrotu do domu. Nikt nie miał pojęcia co się wtedy wydarzyło i gdzie przebywała przez te kilka lat. W wieku 14 lat zostaje odnaleziona. Dziewczyna jest przerażona. Nie pamięta kim jest, kto jest jej rodziną. Jej życie i rozwój zatrzymały się na wieku, w którym została porwana. A w pamięci ma tylko tajemniczego człowieka, który więził ją przez te kilka lat nazywanego przez nią Mistrzem. Teraz z pomocą matki oraz siostry próbuje wrócić do normalności i zacząć żyć.

W tym samym czasie zaginął dyrektor prestiżowego liceum. Mąż, ojciec i człowiek szanowany w społeczeństwie. Zostaje wszczęte śledztwo, w toku którego wytypowano prawdopodobnego podejrzanego. Jest to nowa nauczycielka języka angielskiego, która niedawno zaczęła pracę w liceum prowadzonym przez zaginionego.
Podczas śledztwa na jaw wychodzą fakty, które łączą że sobą oba śledztwa.

Kto stoi za porwaniem małej Marty? Co działo się z dziewczyną przez te kilka lat? Czy uda jej się wrócić do normalnego życia? Czy uda się odnaleźć zaginionego dyrektora? Czy anglistka faktycznie miała coś wspólnego z jego zaginięciem?

Jest to kolejna książka autorki, którą miałam przyjemność przeczytać. I jak zwykle się nie zawiodłam. Jest to mocny thriller psychologiczny, który trzyma w napięciu. Z każdą stroną ciekawość wzrasta jakie okaże się rozwiązanie zagadek. To co wydarzyło się w tej książce powoduję dreszcze na skórze. To przerażające przez co musiała przejść ta mała dziewczynka i do czego zdolny jest człowiek aby zaspokoić swoje chore żądze. Samo zakończenie totanie mnie rozwaliło. Ani przez chwilę nie byłam w stanie przewidzieć takiego obrotu spraw. Mimo iż książka jest mocna naprawdę warto ją przeczytać.

Marta po sześciu latach niewoli wraca do swojego domu. Jest zdezorientowana, przerażona, ale też szczęśliwa, że jej koszmar się skończył. Musi się teraz na nowo odnaleźć w rzeczywistości, w otoczeniu swojej rodziny, z której brutalnie ją wyrwano. Musi na nowo stworzyć więzi rodzinne. Czy jej się to uda? Czy prawda, która wyjdzie na jaw nie zniszczy jej do końca?

Elwira, młoda anglistka, rozpoczyna pracę w prestiżowej szkole. Niedługo potem znika dyrektor tejże szkoły. Czy Elwira miała z tym coś wspólnego?

?Czarcie lustro? to kolejne spotkanie z piórem autorki i jestem z niego jak najbardziej zadowolona. Autorka potrafi stworzyć ekscytującą i mroczną historię. Powieść porusza ważny temat jakim jest wykorzystanie seksualne. W dalszym ciągu to ofiara jest napiętnowana, musi zmagać się ze skutkami tego czynu w późniejszym życiu, kiedy to oprawcy często uchodzi wszystko na sucho. Bo jest majętny i ma poważanie wśród okolicznej społeczności. Historia Marty jest wstrząsająca, dogłębnie poruszająca. Powieść jest nasycona strachem, bólem i złem, ale i też nadzieją, że Marta odnajdzie się na nowo w otaczającej ją rzeczywistości i zwalczy syndrom sztokholmski. Historia Elwiry mnie znowu ciekawiła. Jest to postać owiana tajemnicą, po woli dowiadujemy się co raz to więcej faktów z jej życia, ale dopiero w końcówce wszystko staje się jasne. Cały czas z zainteresowaniem śledziłam historie obu kobiet i wyczekiwałam momentu kiedy się połączą i w jaki sposób, bo to, że się łączą nie ulegało wątpliwości. Ciekawie jest też wpleciony motyw i symbolika baśni do fabuły. To mroczna opowieść, bogata w zwroty akcji, oplata czytelnika i pochłania, aż do poznania zakończenia i zostaje na dłużej. Rodzinne sekrety, które doprowadzają do destrukcji i mają swoje konsekwencje w przyszłości, traumę. Autorka stworzyła ciekawe i rozbudowane postaci, dopracowane pod względem psychologicznym. Narracja jest zmienna i prowadzona z perspektywy kilku bohaterów, by połączyć wszystko w spójną całość.

?Czarcie lustro" to wciągający thriller, pełen napięcia i z zaskakującym zakończeniem. Powieść zapada w pamięć i wzbudza ogrom emocji. Polecam!

Są książki, na które czeka się z utęsknieniem. Niby widzisz tylko okładkę, opis i już wiesz, że ta książka jest dla Ciebie. Też tak macie? Mnie się często to zdarza i jakoś intuicja rzadko mnie zawodzi. Tak również było z "Czarcim lustrem" Magdaleny Zimniak. Wyczekiwałam kuriera i gdy już rozpakowałam paczkę, to przepadłam na kilka godzin.

Wyobraźcie sobie taką sytuację: znika Wasze dziecko, co robicie? Wiadomo, rodzice staną na głowie, żeby je odnaleźć, poruszą niebo i ziemię, ale czy to wystarczy? A najgorsza jest niewiedza, stan zawieszenia, bo skoro nasze dziecko się nie odnalazło, to cały czas mamy nadzieję, że żyje i wróci do domu.

"Jeśli ktoś kłamie w jednej sprawie, może kłamać w innych. To nie zawsze tak działa. Czasem kłamstwo i prawda są wymieszane".

Poznajcie dwie historie.
Warszawa to tutaj w wieku ośmiu lat zaginęła Marta Jędrasik, a po sześciu latach się odnalazła. Dziewczynka ma problem z przystosowaniem się do nowej rzeczywistości. Ostatnie lata spędziła z człowiekiem, który kazał nazywać siebie Mistrzem. Teraz po powrocie do domu Marcie mieszają się lata, a wspomnienia nakładają na siebie.
Zaćmień słynie z jednego z najlepszych liceów w Polsce. Mariusz Sułecki człowiek, który stworzył to liceum praktycznie od zera, obecny dyrektor tej placówki znika. Człowiek ciepły, wyrozumiały i lubiany. Jak to możliwe? Główną podejrzaną w tej sprawie staje się młoda nauczycielka języka angielskiego Elwira. W jaki sposób te dwie sprawy się ze sobą łączą?

Czasami wystarczy mała iskra, żeby wzniecić ogień, później następuje sytuacja łańcuchowa. Machina ruszyła i ciężko ją zatrzymać. Na jaw wychodzą przerażające fakty. Czy ktokolwiek był na to przygotowany? Nie sądzę.

"Szczęście po rozpaczy, życie po śmierci, światło po ciemności. Tak było zawsze".

Ta książka zapiera dech w piersiach. Ja nie chciałam wierzyć w to co czytam. Przecierałam oczy ze zdumienia i robiłam przerwy w czytaniu. Niby to tylko fikcja, ale przecież takie rzeczy się zdarzają. Ta historia mnie przeczołgała, a mimo to brnęłam i czytałam dalej. Moje dotychczasowe pojmowanie słowa rodzicielstwo legło w gruzach. Moje emocje sięgały zenitu. Czułam bezsilność i wszechogarniający smutek. Jestem matką i dlatego tak trudno było mi zaakceptować to co czytam. Ta historia mną wstrząsnęła do głębi. Autorce należą się ogromne brawa za stworzenie tak zawiłej fabuły. Sprytny zabieg, który dość długo pozostawia czytelnika w niewiedzy, a nawet w błędzie. Książka trudna, nawet pokusiłabym się o stwierdzenie, że nie każdy ją zrozumie i przez to wysnuje błędne wnioski. Autorka porusza trudne tematy pedofilia, syndrom sztokholmski, manipulacja. Największymi potworami na ziemi są i będą zawsze ludzie. A metafora "czarcie lustro" idealnie odzwierciedla ludzkie oblicze. Ludzie przywdziewają maski i sprytnie się kamuflują ze swoimi zachowaniami, emocjami, a każdy, kto spojrzy, widzi co innego.

"Czarcie lustro" to dla mnie numer 1 wśród książek przeczytanych w tym miesiącu.

"... Wszystko jest na sprzedaż
Nawet wtedy gdy chcesz inaczej
Bo zawsze jest ktoś, kto chce zapłacić
Wszystko jest na sprzedaż
Sprzedajemy też naszą wiarę..." De Mono "Wszystko na sprzedaż"

Przemoc. Dzieci. Gwałt. Nieletni. Pedofilia. Morderstwo.

To tylko kilka słów, a już można sobie wyobrazić, o czym może być powieść pani Magdaleny Zimniak. Czy tylko? To pierwsza powieść autorki, którą miałem okazję przeczytać. Pani Magda ma ich już na swoim koncie piętnaście. Absolwentka wydziału filologii angielskiej Uniwersytetu Warszawskiego od 1990 roku prowadzi szkołę językową.

Okładka książki ma coś takiego, że chce się od razu zacząć czytać lekturę. Ma coś w sobie to odbicie twarzy dziewczynki, te oczy podwójne robią wrażenie, choć bije z nich smutek i strach. I ten napis nad tytułem:

Spróbuj zajrzeć w czarcie lustro i nie zapomnij oddychać...
Zapowiada to lekturę, która na pewno na długo powinna zostać w pamięci czytelnikowi. I na pewno taka była dla mnie! Dlaczego? Jeszcze tylko wspomnę, zanim o fabule i o bohaterach, że na wstępie autorka zamieściła fragment baśni Andersena Królowa Śniegu, która jest ważna dla treści powieści.

Nie sposób jest przejść obojętnie, gdy dorosły człowiek krzywdzi nieletnich. A gdy już dotyczy się to małych dzieci, zapewne "nóż w kieszeni się otwiera". Nie sposób jest znieść takich zwyrodniałych praktyk, zachowań. I to nie jest tylko wymysł pani Magdaleny, takie rzeczy dzieją się na świecie, niestety... Po kilku latach niespodziewanie odnajduje się Marta, zaginiona dziewczynka. Poznajemy dramatyczne losy, widziane jej oczami. Opowiada swoje przeżycia, to co robił jej człowiek, którego nazwała Mistrzem. Oczywiście nie jest to opisane w drastyczny sposób, ponieważ chyba nikt nie mógłby znieść pedofilskich "wyczynów" dorosłego człowieka. Bardziej poznajemy jej psychikę, jak czuła się przez te kilka lat, więziona w domu, z dala od ludzi. Ba! Marta na swój sposób przywiązuje się do bestii, czyli mamy tutaj klasyczny przykład syndromu sztokholmskiego, gdzie ofiara przywiązuje się do oprawcy. To jeden wątek. Są inne. W pewnej szkole dyrektor liceum, szanowany obywatel, znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Na początku wszystko wskazuje, że winną zaginięcia może być nowoprzyjęta do szkoły, nauczycielka języka angielskiego, Elwira.

Co łączy oba wydarzenia, jakie jeszcze okropne tajemnice wyjdą na jaw?

Znakomicie skonstruowana powieść z elementami psychologicznymi, kryminalnymi, mocny thriller z niesamowitymi przeskokami, które powodują, że chce się szybciej "dotrzeć do prawdy". Fani tego typu literatury będą ukontentowani.

Móc czytać książki przedpremierowo to wyjątkowe wyróżnienie. Szczególnie jeśli są to książki poruszające ważne kwestie społeczne. ?Czarcie lustro? Magdaleny Zimniak jeszcze przed premierą zyskała niebywałą popularność. Moim zdaniem zasłużenie. Nie da się przejść obojętnie wobec historii dziewczynki uprowadzonej i przetrzymywanej przez zwyrodnialca w celach seksualnych. Z pozoru kochający mąż, troskliwy ojciec i przykładny pracownik a w rzeczywistości kierujący się mrocznymi instynktami drapieżnik polujący na swoje ofiary, zwykle te najbardziej bezbronne i niewinne. Czy to możliwe, aby jedna osoba miała tak wiele różnych twarzy? Jak się okazuje w baśniach tak jak i w życiu również zdarzają się potwory.
.
Mam wrażenie, że problem przemocy seksualnej a szczególnie pedofilii jest nadal tematem tabu. Podczas gdy sprawcy pozostają bezkarni bądź ich czyny się przedawniają, ofiary żyją latami z poczuciem wstydu i napiętnowania. Co ważne autorka doskonale opisała tu tzw. syndrom sztokholmski, czyli specyficzne przywiązanie ofiary do sprawcy. Nie jest to więc zwykły kryminał a książka z przesłaniem. Mam nadzieję, że po jej przeczytaniu zwrócimy baczniejszą uwagę na nasze pociechy i to jakie sygnały być może nam wysyłają swoim zachowaniem. Pamiętajmy moi drodzy, aby w pogoni za pracą i karierą nie zaniedbać tego, co najważniejsze, czyli rodziny. Tytułowe czarcie lustro to nawiązanie do jednej z baśni Andersena, w której beztroska dzieciństwa zostaje brutalnie przerwana przez złą królową. Autorka z rozmysłem bierze to, co najlepsze z kryminału, thrillera psychologicznego, a także z baśni i splata to w jedną historię. Ja tę historię kupuję. Jak dla mnie sztos, choć gdyby autorka pominęła w niej wątek kryminalny i całkowicie skupiła się na opowiedzeniu historii Marty, Elwiry i Moniki, a także innych skrzywdzonych przez Mistrza osób (bo zapewne takie by się jeszcze znalazły) to byłoby perfekcyjnie. Jednak to już materiał na całkowicie inną książkę:)
Polecam wam serdecznie ?Czarcie lustro?, a jeśli już jesteście po lekturze, to dajcie mi znać, co wam się w niej najbardziej podobało (lub co nie).
.

"Pewnych rzeczy nie można za sobą zostawić. One zawsze w nas będą."

Zimny podmuch wiatru otula zagubioną, zziębniętą dziewczynkę. Z jej oczu wydziera się lęk i przeraźliwy bezdenny smutek. Niewiele pamięta ze swojej przeszłości. Odarta z wszystkiego, co kiedyś było jej bliskie.
Nikt nie słyszy pełnego determinacji wołania o pomoc.
Nikt nie wie, gdzie się znajduje...
Marta miała osiem lat, gdy została uprowadzona. Po sześciu latach wraca do domu. Wspierana przez matkę i siostrę, stara na nowo odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Nie jest to łatwe, bo obraz "Mistrza" często powraca w jej myślach. "Dziury zostały. Dziury wywiercone przez słowa."

...

Zaginięcie dyrektora prestiżowego liceum wzbudza wiele pytań. Policja, badając wszystkie możliwości, odkrywa zamiłowanie Sułeckiego do pięknych kobiet. Podejrzenia padają na nową nauczycielkę angielskiego Elwirę.

...

Co łączy oba wydarzenia? Jakie sekrety wyjdą na jaw podczas śledztwa?

Odczułam ten mrok, który wydzielał się z każdej strony książki. Tak wiele cierpienia, bólu, zła... Ładunek emocjonalny, jaki zawiera Czarcie lustro jest ogromny. Szczególnie poruszyły mnie przeżycia Marty i koszmar, z którym musiała się mierzyć, każdego dnia.

Stopniowo odkrywane tajemnice, tylko potęgowały otaczający mnie niepokój i napięcie. Zastanawiałam się jak wiele niewiadomych skrywa przed nami autorka i czym jeszcze mnie zaskoczy. Poznajemy tę historię z kilku różnych perspektyw co pozwala spojrzeć na szerszy obraz wydarzeń oraz częściowe zrozumienie podejmowanych decyzji. Skala dramatu, który obserwujemy przyprawia o dreszcze i szokuje. Wyborna kreacja bohaterów, porażająco realistyczna, przemyślana i dopracowana w każdym aspekcie.

Gorąco polecam.

?Czarcie lustra? to książka idealna dla każdego fana thrillerów. Potrafi trzymać w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, potrafi zatrwożyć i nie da się odłożyć puki nie poznamy zakończenia, które nie jest przewidywalne. Oprócz tego książka posiada zaskakujące zwroty akcji i ciekawych, złożony portret psychiczny bohaterów.
Poznajemy Martę, która znajduje się w lesie i stara się z niego wydostać. Nie wie co w nim robi, kim jest i w ogóle mało co pamięta. Od samego początku jest bardzo intrygującą osobą.
Elwira to nauczycielka, która jak dla mnie od samego początku zachowywała się jakby się czegoś bała. Jakby była mocno pogubioną osoba.
Monika to kolejna ciekawa, kobieca postać. To żona zaginionego dyrektora Sułeckiego. Co się stało z mężem? Żyje? Czy ktoś go zamordował?
Co łączy Elwirę, Monikę i jej męża z Martą? Kim jest Mistrz? Przekonacie się sami.
Książka dostarczyła mi wielu emocji. Przede wszystkim uczucie napięcia i strachu. Jest tutaj wiele kłamstw, drastycznych scen oraz ślepych tropów. Autorka posiada niezwykle lekkie pióro, dzięki czemu książkę wręcz pochłania się. Tępo akcji jest taka jakie lubię. Cały czas coś się tutaj dzieje i nie ma mowy o nudzie. Do tego uwielbiam książki, w których przeplatane są wątki dotyczące różnych bohaterów i które w pewnym momencie łączą się ze sobą. Oprócz poszukiwania mordeccy, książka jest również literacką podróżą po zakamarkach ludzkiej psychiki. Pani Zimniak porusza tu temat traumy i złych wspomnień. To wszystko sprawia, że powieść zostanie ze mną na dłużej.