Czarna loteria

Doktor Kate Chesne ma przeprowadzić prostą operację wycięcia woreczka żółciowego u jednej z pielęgniarek pracujących w tym samym szpitalu. Wszystko jednak idzie nie tak jak trzeba. Serce pacjentki nagle przestaje pracować, a pani anestezjolog zostaje posądzona o błąd w sztuce lekarskiej. Zrozpaczona rodzina zmarłej za wszelką cenę próbuje ukarać kobietę. Wynajmują adwokata Davida Ransoma, znanego z tego, że wygrywa wszystkie sprawy. Mężczyzna wierzy w winę Kate. Kiedy jednak w niewyjaśnionych okolicznościach ginie kolejna pielęgniarka, David nie jest już takie pewien, co ma o tym myśleć. Postanawia dać szansę lekarce i razem z nią rozpoczyna śledztwo, mające na celu oczyszczenie kobiety z zarzutów.

"Czarna loteria" to kryminał i thriller medyczny, w którym zamiast stereotypowych super-detektywów mamy prawnika i lekarkę, ubranych w pancerz z niezwykle twardej psychiki, wysłanych na poszukiwania mordercy. Poznajemy wytrwałą, nieugiętą i zdeterminowaną, ale bojącą się uczuć doktor Kate oraz Davida - naznaczonego piętnem, doskonałego adwokata, którego życiowym celem jest wymierzanie sprawiedliwości na sali sądowej. Ta dwójka sprzymierza się ze sobą i próbuje znaleźć odpowiedź na pytania - kto i dlaczego zabija ludzi, pracowników szpitala?

W książce tej nie działo się tak dużo i w tak krótkim czasie jak np. w "Chirurgu" tej samej autorki. Akcja jest tutaj znacznie wolniejsza, a zagadka kryminalna mniej brutalna i skomplikowana. Momentami tempo wydarzeń znacznie przyspiesza, ale nie na długo, choć nie uważam tego za zły zabieg. Dzięki w miarę powolnej fabule miałam czas do zastanowienia się i wytypowania mordercy. I przez dłuższą część książki sądziłam, że udało mi się rozszyfrować tożsamość sprawcy. Kiedy jednak nadszedł moment kulminacyjny, nieźle się zdziwiłam, bo każdy mój trop i typ okazał się błędny.

Szczerze mówiąc powiedziałabym, że jest to bardziej książka obyczajowa z wątkiem kryminalnym niż kryminał z krwi i kości. "Czarna loteria" w dużej mierze skupia się na relacji Kate i Davida. Jest ona dosyć burzliwa i przechodzi przemiany: najpierw się nie lubią, potem się sobą fascynują, a na końcu kochają. I jestem trochę zawiedziona wprowadzonym tu wątkiem miłosnym. Nie mam nic przeciwko elementom romansu w kryminale, pod warunkiem, że nie przyćmiewa on fabuły. W tej książce zdarzały się takie momenty, że nasz rycerz na białym koniu i dama w opałach wysuwali się na pierwszy plan. Od początku wiedziałam, że między Davidem i Kate będzie coś więcej, nie sądziłam jednak, że para ta zacznie się zachowywać jak dwójka nastolatków. Przeszkadzało mi to. Nie podobała mi się też ta przewidywalność między nimi, ciągłe podchody (mimo że byli dorośli), a także wmawianie, że nie jest się zdolnym do miłości. Nikt nie lubi tego słuchać na okrągło.

W ostatecznym rozrachunku "Czarna loteria" nie jest zła, ale z pewnością można znaleźć wśród książek tej autorki dużo lepsze pozycje.

"Czasem przeszłość powraca, żeby nas zniszczyć."

Druga, po debiutanckiej "Telefon o północy", powieść Tess Gerritsen, z zadziornym i intrygującym pazurem literackim, ale wyczuwalnym w mniejszym stężeniu niż we współczesnych powieściach autorki, choćby w "Igrając z ogniem" i "Sekrecie, którego nie zdradzę". Widać, jak z biegiem lat udoskonalił się warsztat, jak wielki nastąpił postęp.

"Czarna loteria" zawiera ciekawy pomysł na intrygę, bazujący na elementach sensacji, kryminału i thrillera medycznego. Gerritsen atrakcyjnie splata różne fragmenty śledztwa, wystawia bohaterów na niebezpieczeństwo, prawdę owiewa gęstą i mroczną mgłą. Dopiero pod koniec przygody zaczynamy dostrzegać, kto okazuje się czarnym charakterem i jakie motywy stoją za jego postępowaniem. I w tym aspekcie powieść zaliczam do zajmujących. Jednak infantylność romansowego wątku, spłaszczenie uczucia rodzącego się między kluczowymi postaciami, nadanie im jednolitego odcienia, powoduje, że obniżam ocenę. Szkoda, że autorka zbyt schematycznie podeszła do relacji między Kate a Davidem. Jeśli potraficie na to przymknąć oko, powieść w lekkiej i niezobowiązującej formie dostarczy dreszczyku emocji, pozwoli złapać chwilę przyjemnego relaksu.

Podczas zabiegu chirurgicznego pacjentka będąca pod opieką anestezjologa Kate Chesne umiera w nieoczekiwanych okolicznościach. Kate zostaje oskarżona o błąd w sztuce lekarskiej, wysłana na przymusowy urlop, a jednocześnie grozi jej proces. Adwokatem strony przeciwnej jest David Ransom, znany z bezwzględności i wrogości wobec środowiska medycznego. Nagle niepokojące przypuszczenia zaczynają rzucać inne niż oficjalne światło na śmierć pacjentki. Powoli dochodzą nowe fakty i dowody. Kate i David łączą siły i decydują się poprowadzić dochodzenie na własną rękę, choć dziwne wydarzenia i osobliwe incydenty wprowadzają potężny zamęt.

Tess dobrze wie jak budować napięcie. Czarna loteria jest to bardzo intrygująca pozycja,która już od samego początku serwuje nam czytelniką dawkę
emocji.

Gdy na stole operacyjnym umiera pacjentka cała wina spada na Kate,która jest anastezjologiem i to ona podała coś co zakończyło życie pacjentki.
Lecz Kate nie zgadza się z tym oskarżeniem bo wszystko co robiła było zgodne z procedurą przed i w trakcie operacji.
Zmarłą pacjentkę znała gdyż była pielęgnierką w tym samym szpitalu więc starała się robić wszystko jeszcze lepiej niż umiała.

Wszystko się komplikuje gdy Kate staje się świadkiem morderstwa. Wtedy to ona jest w niebezpieczeństwie.
Starając się wyjaśnić sprawę zmarłej pacjetki odkrywa intrygę,której korzenie sięgają kilka lat wstecz.
Gdy giną kolejne osoby Kate zaczyna łączyć fakty lecz prawda okazuje się zupełnie inna.
Czy ktoś robi to z zemsty? A może chodzi o coś innego? Jeśli chcecie się dowiedzieć to polecam zapoznać się z tą książką.

Książka na jeden wieczór. Ciekawa fabuła,która zaskakuje z rodziału na rozdział aż do samego końca. I gdy już myślimy,że wiemy kto za tym stoi tak naprawdę
jesteśmy w błędzie bo okazuje się zupełnie inaczej.

Tess Gerritsen to chyba jedna z tych autorek, których przedstawiać nikomu nie trzeba, bo nawet jeśli nie czytał żadnej jej książki to musiał o niej słyszeć. "Czarna loteria" to dla mnie też pierwsza jej książka, z którą w końcu zdecydowałam się zapoznać. To, co skusiło mnie najbardziej to połączenie thrillera z wątkami medycznymi. Pierwsze co nasunęło mi się na myśl to to, że powieść będzie dla mnie idealna i muszę ją przeczytać. Swoją drogą zajęło mi to zdecydowanie mało czasu.

W jednym z miejscowych szpitali banalnego zabiegu wycięcia pęcherzyka żółciowego poddaje się jedna z pielęgniarek. Do pewnego momentu podczas operacji wszystko przebiegało bez komplikacji. Jednak w ostateczności pacjentka umiera. O błąd w sztuce lekarskiej oskarżona zostaje anestezjolog Kate Chesne, która nie może się z tym pogodzić ponieważ pewna jest, że zrobiła wszystko jak należy.

Wynajęty przez rodzinę zmarłej adwokat jest pewny całkowitej winy lekarki i planuje zniszczyć jej karierę medyczną. Do czasu aż ginie kolejna pielęgniarka. Wtedy David Ransome wysłuchuje tego, co do powiedzenia ma Kate. Mało tego jej sprawę przekazuje komuś innemu, a on zaczyna zadawać te same pytania, co pani anestezjolog. Problem w tym, że odpowiedzi, jakie próbują uzyskać mogą brzmieć różnie, a każda z nich wydaje się być gorsza. W pewnym momencie do Davida i Kate dociera, że morderca wybiera na ofiary pracowników szpitala. Chesne zaczyna bać się także o siebie, ale nie powstrzymuje jej to przed znalezieniem tych jedynych odpowiedzi by móc złożyć wszystko w całość. W czasie szukania dowodów, sprawcy i uważania na siebie między adwokatem, a anestezjolog rodzi się więź, która wychodzi poza ramy znajomości, która miała służyć rozwiązaniu sprawy.

Sięgnęłam po tę książkę z kilku powodów, ale tym głównym była zawartość medycyny. Thrillery czy kryminały z tego typu wątkami są u mnie niezwykle mile widziane. Owszem dostałam to co było w zapowiedzi, ale czuję niedosyt. Dlaczego? Bo nastawiłam się na mocniejszą pozycję, a dostałam w zasadzie romans z wątkiem kryminalnym związanym ze szpitalem. To trochę mało jak na moje zapotrzebowanie. Żałuję, że nie zostało wspomniane o rozbudowanym wątku miłosnym, bo inaczej bym do tej powieści podeszła, a tak mam ochotę poważnie zaniżyć ocenę. Przez notkę na okładce moje oczekiwania związane z "Czarną loterią" były inne niż zawartość treści, którą dostałam. Gwarantuję, że gdyby nie to, to inaczej bym to oceniła, bo książka sama w sobie jest naprawdę warta uwagi. Niezwykle łatwa w odbiorze, przyjemna i szybka w czytaniu idealnie nadaje się dla osób, które zaczynają przygodę z kryminałami. Niektóre sceny mogą wydawać się mocne, ale szybko są równoważone przez delikatniejsze sytuacje. Medyczna strona ukazana tak, że każdy laik wszystko zrozumie.

Jedno jest pewne - nie zrezygnuję z książek Tess. Poprostu muszę rozdzielić romanse z wątkiem kryminalnym i kryminały z wątkiem romantycznym i czytać odpowiednio do nastroju i chęci. Wam też to radzę jeśli nie chcecie się rozczarować.

Bój się szpitali?
Mimo iż na co dzień nie mamy zbyt dobrego zdania o lekarzach, zaś mechanizm finansowania służby zdrowia wcale tego nie próbuje zmienić, to jednak idąc na operację liczymy, że trafiamy w dobre ręce. Zwykle wybierając szpital posiłkujemy się opinią znajomych, ewentualnie dopytujemy innych pacjentów, za każdym razem jednak ufnie dajemy się znieczulić bądź uśpić, będąc przekonanym, że operacja się uda, my zaś wrócimy do zdrowia.
Im trudniejsza, bardziej skomplikowana operacja, tym większy jest nasz strach, ale i wiara w lekarzy. Dochodzi do tego, że operacją wycięcia woreczka już się nawet nie przejmujemy, uznając ja za rutynową ? wszak lekarze wykonują rocznie takich setki. Co się jednak dzieje, kiedy problemy pojawiają się właśnie przy takich rutynowych operacjach czy zabiegach? Kto jest wówczas winien? Czy to właśnie ta rutyna gubi lekarzy przekonanych, że nic nie może pójść źle? A może to po prostu splot niefortunnych wydarzeń? Może zmęczenie? Niezależnie od przyczyny, faktem jest, że konsekwencje takich problemów ponosi zawsze pacjent. On, lub jego rodzina, jeśli sam chory nie przeżyje?
Właśnie jedną z tych rutynowych operacji miało być usunięcie woreczka żółciowego u Ellen O`Brien, pacjentki dobrze znanej operującym ją lekarzom i personelowi, bowiem sama była pielęgniarką zatrudnioną w tym szpitalu, gdzie obecnie przebywała. Operacją kierował chirurg z wieloletnim stażem Guy Santini, zaś anestezjologiem była pracująca w szpitalu niespełna rok, za to z bogatym dorobkiem naukowym, doktor Kate Chesne, znana ze swojej skrupulatności i zapobiegawczości. Co się zatem takiego stało, że ten duet znakomitych lekarzy stracił pacjentkę na stole operacyjnym? Czy był to błąd w sztuce lekarskiej, jak uważa dyrektor szpitala, a także David Ransom, były prokurator, obecnie prowadzący prywatną praktykę prawnik, który w imieniu rodziny zmarłej Ellen wytoczył szpitalowi proces?
Przekonamy się o tym sięgając po trzymającą w napięciu powieść autorstwa Tess Gerritsen, pt. ?Czarna loteria?, która już od pierwszych stron przykuwa naszą uwagę i ? potęguje lęk przed lekarzami. Opublikowana nakładem Wydawnictwa HarperColins powieść, to doskonała pozycja nie tylko dla wszystkich wielbicieli thrillerów medycznych, ale i dla tych czytelników, którzy cenią sobie dobrze skonstruowane historie, które nie tylko nie pozwalają nam się nudzić, ale do ostatniej strony pozostawiają w niepewności co do tożsamości mordercy?
Winą za śmierć Ellen wszyscy obarczają Kate, obciąża ją bowiem zapis EKG karcie pacjentki, z którego wynika że przed operacją miała ona atak serca. Doktor Chesne jest jednak przekonana, że w chwili badania pielęgniarka była zdrowa, zaś wynik został podmieniony. Kto jednak miałby w tym interes? Wygląda na to, że nikt nie wierzy anestezjolog, przynajmniej do chwili, kiedy próbuje skontaktować się z nią niejaka Ann Richter, instrumentariuszka, która twierdzi że wie, dlaczego umarła O`Brien. Dla Kate spotkanie z Ann to szansa na oczyszczenie się z zarzutów, tyle tylko, że kiedy kobieta dociera do jej domu, tamta leży w kałuży krwi.
Okazuje się, że morderca, który podciął tętnice instrumentariuszki, dwa tygodnie wcześniej zamordował w ten sposób również lekarza ginekologa. Co te zabójstwa mają jednak wspólnego z Ann, a także z Ellen? Przekonamy się dzięki lekturze książki Gerritsen, choć nie dajmy się zwieść pozorom. Prawda o opisywanych wydarzeniach jest bowiem dużo bardziej złożona, niż by się mogło wydawać? Mimo niewielkiej objętości powieści, to właśnie fabuła oraz sposób prowadzenia akcji sprawia, że od książki nie można się oderwać. Wyobraźnia wciąż podpowiada nam nowe rozwiązania tej kryminalnej zagadki, wszystkie one jednak okazują się ślepą uliczką. Kiedy jednak zaczynamy czuć się bezpiecznie, prawda uderza nas ze zdwojoną mocą, a my będziemy mieć szczęście, jeśli uda nam się ujść z życiem?

Podczas rutynowej operacji usunięcia woreczka żółciowego pacjentka umiera na stole operacyjnym. Jest to pielęgniarka miejscowego szpitala, a o jej śmierć zostaje oskarżona młoda anastezjolog dr Kate Chesne. Na jej nieszczęście sprawę w imieniu rodziców zmarłej podejmuje się prowadzić David Ransom. Jest nie tylko świetnym adwokatem, ale również nienawidzi lekarzy - z bardzo osobistych powodów. Zdesperowana Kate za wszelką cenę chce udowodnić, że śmierć pielęgniarki nie była spowodowana jej błędem czy niedokładnością. Postanawia więc na własną rękę znaleźć dowody tego, że śmierć na sali operacyjnej była dokładnie zaplaowaną zbrodnią. Na dodatek powiązaną z innymi morderstwami popełnianymi na pracownikach tego samego szpitala. Szybko okazuje się, że również ona znalazła się na liście zabójcy.

Czarna loteria to taki bardzo lekki thriller, niestety albo stety, zdominowany przez romans. Moim zdaniem "niestety", bo jednak w pewnych momentach za dużo mi było tego pożądania w całej historii, a za mało kryminału.

Fabuła całkiem całkiem; na początku nie mogłam się wciągnąć, ale z każdym rozdziałem było coraz lepiej. Autorka ciekawie to wszystko uknuła, pozastawiała na czytelnika intrygujące pułapki, które okazały się ślepymi zaułkami, a na końcu zafundowała taki finał, że czapki z głów!

Poza głównymi bohaterami, którzy ciut za mocno mają się ku sobie, w Czarnej loterii można spotkać przeróżne postacie: lekarzy, prawników, cudowną mamę pana adwokata... Pod tym względem na nudę narzekać nie można!

Książka jest dobra - raczej nie wybitnie dobra, ale bardziej poprawnie dobra. Lektura na raz, lekka, odprężająca, bez fajerwerków, ale i bez walenia głową w ścianę. Dla mnie trochę za dużo w niej romansu.
Nie jest to lektura obowiązkowa, ale miło spędziłam przy niej czas, więc ostatecznie jestem na tak ;)

Sympatyczny, na jeden dzień czytania kryminalik medyczny. Czyta się dobrze.