Czarna wdowa

Przyznam się wam, że nie lubię wszystkich książek autora, gdyż ma sztywny styl pisarski, jednak przy tej serii z Ptasznikiem bardzo się zżyłam z postaciami. Wszystko za sprawą części pierwszej, gdzie poznałam postać Ptasznika, jego smutną historie i to jak niesprawiedliwie los się z nim obszedł. Ten tom opowiada przygody Heinricha, który wiedziony poprzednimi wydarzeniami pojechał odwiedzić swoją rodzinę. Zatrzymał się u siostry matki i to tam właśnie, kiedy na nią spogląda czasami przypomina sobie swoją rodzicielkę. Oczywiście nie odpowiada jej na wiele pytań, ale ona sama jakby rozumie jego wolę i przygarnia nie pytając o sprawy, o których nie chce mówić. Wciąż krył się w tym pewien cel, który gdzieś tam czaił się w mojej głowie, ale nie mogłam do niego dojść, gdyż on nawet w treści swoich myśli ukazuje tylko tyle, by nie móc go osądzić, a jedynie snuć domysły na jego temat. Podoba mi się jego kontakt z Iwoną. Od pierwszego tomu mamy wyjaśnione jak to się stało, że się poznali, tutaj zdradzę wam tylko, że tą znajomość kontynuują. Często do siebie dzwonią i choć żadne z nich o nic nie pyta, potrafią się wspierać nawet drobnostkami. W końcu każde z nich ma swoją mroczną historię, więc ich mowa ciała oraz kontakty są ułożone na ich własnych zasadach, których pobożny czytelnik może nie zrozumieć. Pomimo tego, że to historia z książki, nie prawdziwa, to jednak postacie przyciągają nas jak magnes, łakniemy informacji na ich temat. Ich przygody są poprowadzone od strony różnych postaci, ale nigdzie nie dadzą nam dojść do swojej całkowitej prywatności. Przeczytajcie od tomu pierwszego, to jej kontynuacja. Zaznaczam to, bo ukryte według was wątki w tym tomie, były dobrze rozwinięte w pierwszym. Czytając ją zwrócimy uwagę na to, że za grzechy rodziny przyjdzie głównej postaci odpokutować. Policjantka będzie mu pomagała się bronić i dojść do problemu, w którym nagle Vogel się znalazł. Rozbawiły mnie tutaj niedyskretne pytania:-) Oczywiście to czarny humor, poutykane są tutaj sarkazmy i żarty czasami niesmaczne, które nie każdy zrozumie. Ja poznałam jego przygody od początku, więc wiedziałam na co się piszę. Świetny czarny klimat i szybka akcja. Jeśli czytaliście Ptasznika, to koniecznie musicie też poznać Czarną wdowę:-)

Heinrich Vogel postanawia wrócić w rodzinne strony. Przyjeżdża do Budziszyna, serca Łużyc, skąd pochodzi jego matka i nadal mieszka jej siostra. Rodzina przyjmuje go z otwartymi ramionami. Dla Heinricha to idealna okazja, żeby dowiedzieć się czegoś o swojej matce i odnowić relacje rodzinne.

Pewnego dnia w domu ciotki zjawia się komisarz Kurtz. W okolicy został zamordowany robotnik. Jego śmierć jest bardzo podobna do zbrodni sprzed lat. Sprawca, nazwany Silvesterkiller, nigdy nie został zatrzymany. Kurtz czuje, że przyjazd Vogela ma coś wspólnego z nową zbrodnią. A atak na niego, tylko go w tym utwierdza. Vogel pomaga komisarzowi w śledztwie. Nie wie jeszcze jakie skutki przyniesie grzebanie w przeszłości.

"Czarna wdowa" to drugi po "Ptaszniku" tom cyklu z Heinrichem Vogelem. Moim zdaniem ten to tom jest jeszcze lepszy od części pierwszej. Autor wplótł tu bardzo ciekawy wątek Łużyc, kultury i legend łużyckich. Nie wiele wcześniej wiedziałam o tej historycznej krainie na pograniczu polsko-niemieckim. Po lekturze mam ochotę poszerzyć swoją wiedzę i poznać bliżej legendę o Krabacie.

Vogel postanawia odkryć swoje korzenie. Po matce jest w połowie Łużyczaninem. Pragnie dowiedzieć się czego więcej o kobiecie, która dała mu tyle miłości, jej dzieciństwie, o którym ta bardzo rzadko opowiadała. Całkiem przypadkiem dowiaduje się, że rodzina go okłamała. I nie jest to jedno małe kłamstewko. Co krok odkrywa nowe wstrząsające informacje, które przez lata były przemilczane i zakopane gdzieś głęboko. Przewraca to do góry nogami jego świat.

Chyba można powiedzieć, że milczenie, ukrywanie prawdy to motyw przewodni. W rodzinie Vogela każdy coś ukrywał, nie mówił wszystkiego. Tajemnica goni tajemnice. Kiedy odkrywasz jeden sekret, za nim pojawia się kolejny. I być może były to działania w dobrej wierze. Wszystko dla dobra rodziny. To jednak skutki są opłakane. W końcu kłamstwa mają to do siebie, że w końcu wypływają.

"Czarna wdowa" to jeden z tych kryminałów, który wywołuje sporo emocji. Przeszłość ma ogromny wpływ na teraźniejszość. Czytelnik ma okazję poznać historię rodzinną, która jest przepełniona bólem, strachem, przemocą, ale również miłością i wsparciem.

Intryga kryminalna jest równie ciekawa i sięga glebo w przeszłość. Gdzieś cały czas przewija się w niej wątek rodziny Vogela. Jej rozwiązanie zaskakuje i wstrząsa jednocześnie. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem tej historii i czekam na kolejne.

Heinrich Vogel postanawia wrócić do swoich korzeni i wyjeżdża do Budziszyna. Stamtąd pochodzi jego matka i mężczyzna próbuje się dowiedzieć, dlaczego wyszła ona za znienawidzonego przez niego ojca, a później opuścić rodzinną miejscowość. Zostaje ciepło przyjęty, ale spokój nie trwa długo. Komisarz Kurtz łączy jego przyjazd ze śmiercią robotnika budowlanego, a żeby było tego mało z zabójstwami, które miały miejsce 30 lat wcześniej.
Robi się niebezpiecznie i Vogel sam staje się celem zabójcy. Mężczyzna wracając do rodzinnych stron odkrywa wiele tajemnic.
Książka chociaż należy do kryminałów, to posiada bardzo dobrze i ciekawie rozwinięty wątek obyczajowy oraz psychologiczny. Osobiście uwielbiam ten typ kryminałów. Autor od pierwszych stron wprowadza gęsty klimat oraz buduje napięcie, co sprawia, że książki nie można odłożyć. Przeczytałam ją bardzo szybko, a czas z nią spędzony uważam, za bardzo dobrze spędzonym czasem.
Znajdziemy tutaj również zaskakujące zwroty akcji, ślepe tropy i zakończenie, którego tak szybko nie domyślicie się.
Muszę jednak przyznać, że ?Ptasznik? bardziej podobała mi się od ?Czarnej wdowy?, ale nie uważam, że była zła. Szkoda, że tym razem śledztwo prowadzi ktoś inny niż Vogel. Bardzo polubiłam postać Heinrich i dlatego trochę więcej bym go chciała.
Ogólnie książka jest bardzo dobra. Idealna na dwa jesienne wieczory i bardzo ją polecam.

Chcąc wrócić do swoich korzeni, Heinrich Vogel postanawia opuścić Polskę i wyjeżdża do Budziszyna, skąd pochodziła jego matka. Przyjęty ciepło przez rodzinę chce koniecznie poznać przyczynę decyzji swojej rodzicielki sprzed niemal pół wieku, która zdecydowała się na życie ze nienawidzonym przez niego ojcem, opuściwszy wcześniej swój kraj. Jego przyjazd doprowadza do serii wyjątkowo tajemniczych i niespodziewanych zdarzeń, w których komisarz Kurtz z budziszyńskiej policji dopatruje się powiązań z zabójstwami dokonanymi przez sprawcę określanego mianem Silvesterkiller trzydzieści lat wcześniej?

"Czarna wdowa" autorstwa Marka Stelara to druga część cyklu, którego głównym bohaterem jest Heinrich Vogel. Książka już od pierwszych stron wrzuca czytelnika w samo centrum wydarzeń, krążących wokół zagubionego komisarza, który poszukując w przeszłości odpowiedzi na nurtujące go pytania mierzy się z nieznaną mu wcześniej historią, mając za przeciwnika przebiegłego mordercę. Stelar nie po raz pierwszy ukazuje czytelnikowi bohatera z krwi i kości- naznaczonego bagażem wielu życiowych doświadczeń, błędnych decyzji i mnóstwa emocji, tykających w nim niczym w bombie o dużej sile rażenia. Zabieg ten na tle skomplikowanych relacji rodzinnych, pełnych tajemnic, przeplatanych niewyjaśnionymi zbrodnia sprawia, że historię tę czyta się z największą przyjemnością.

Najnowsza książka Marka Stelara to emocjonująca i wciągająca powieść kryminalna, której przemyślana i utkana niczym z pajęczej sieci fabuła sprawia, że czyta się ją właściwie jednym tchem, zapominając o otaczającej rzeczywistości, delektując się przy okazji jej złożonością. Premiera już jutro, więc nie zwlekajcie i czym prędzej pędźcie do księgarń. Czytajcie Marka Stelara!

Współpraca reklamowa z wydawnictwem Filia.

Nie wiem, jaki patent na pisanie ma Marek Stelar, ale spod jego pióra wychodzą kryminały doskonałe, a on sam w sobie jest już gwarantem najwyższej jakości. Jestem przekonana, że ci z Was, którzy już poznali twórczość autora zacierają ręce w oczekiwaniu kryminalnej uczty, której dostarczy druga część cyklu z Heinrichem Voglem ?Czarna wdowa?. Pozostałych mam nadzieję zachęcić do sięgnięcia, bo naprawdę warto nie tylko ze względu na jej wyjątkowość i unikalny charakter, ale przede wszystkim emocje, które budzi.

Czy to tragiczne wydarzenia, o których czytaliśmy w ?Ptaszniku? sprawiają, że ten żyjący bez oczekiwań i zobowiązań, pokiereszowany przez życie mężczyzna decyduje się na powrót do rodzinnych korzeni? A może rozwijająca się relacja z Iwoną Banach wzbudza w Heinrichu chęć odnalezienia środowiska, z którym poczuje prawdziwą więź? Wracając do łużyckiego Budziszyna nie spodziewa się, że jego przyjazd nie tylko skruszy wieloletni mur milczenia, wydobędzie na światło dzienne wstydliwe i wstrząsające sekrety, ale i doprowadzi do zbrodni.

Autor zabiera nas w przeszłość odkrywając brutalną NRD-owską rzeczywistość pod butem Stasi, przypominając niewyjaśnione morderstwa Silvesterkillera i pogmatwane losy rodziny Witkojców, krewnych Heinricha. Stopniowo łączy je ze współczesnymi wydarzeniami, które po przyjeździe mężczyzny zaczynają przyjmować coraz bardziej niepokojący obrót. Czy rozwiązanie zagadek przeszłości pozwoli Heinrichowi i prowadzącemu śledztwo w sprawie kolejnego morderstwa komisarzowi Kurtzowi poukładać obraz z niepasujących do siebie elementów i odnaleźć te brakujące?

Osadzenie przeszłych i teraźniejszych wydarzeń w realiach Górnych Łużyc dodaje powieści unikalnego charakteru i jest niewątpliwie jej wartością dodaną, a czytelnik ma możliwość poznać zarówno tło historyczne, kulturowe, jak i lokalne tradycje i legendy tego ciekawego regionu. Wiarygodności dodają wplatane w dialogi bohaterów łużyckie zwroty, które autor jednak dawkuje z wyczuciem.

Nie sposób również nie wspomnieć o wyrazistych postaciach wiodących prym w drugiej części powieści. Rolę Iwony, prowadzącej śledztwo w pierwszym tomie, przejmuje inteligentny i nieustępliwy komisarz Joachim Kurtz, a ona sama zostaje tym razem zepchnięta (niestety) do rangi ozdobnika. Jednak i każdy przedstawiciel rodziny Vogla przyciąga uwagę, a autor szczególny nacisk kładzie na kobiety uzurpujące sobie prawo do decydowania o tym, co ujawnić, a co zataić w imię opacznie rozumianego wyższego dobra.

Ta złożona, wielowątkowa opowieść, która łączy kryminalną intrygę z osobistymi dramatami i historycznymi sekretami to dużo więcej niż kryminał i budzi dużo większe emocje. I to trudne emocje, bo nie sposób przejść obojętnie wobec zbrukanej niewinności, ciężaru zdrady, traumy przekazywanej z pokolenia na pokolenie, zmowy milczenia, które zamiast chronić, pogrąża w coraz większej ciemności i w końcu miłości, która nie wystarcza, by przerwać krąg przemocy.

W moim odczuciu to kolejna książka, która ma szansę przynieść Autorowi kolejną Nagrodę Wielkiego Kalibru i tego autorowi szczerze życzę, a Wy przeczytajcie i oceńcie sami!