Czarna Wiedźma

Jeśli lubicie książki z motywem uniwersytetu, silną, kobiecą bohaterką i postaciami różnych magicznych ras "Czarna wiedźma" z pewnością jest książką dla Was. Elloren Gardner to wnuczka wielkiej czarownicy, która według przepowiedni nazwana była czarną wiedźmą. Dziewczyna poza identycznym wyglądem nie odziedziczyła jednak po swej babce magicznych mocy. Ren wiedzie spokojne życie na prowincji, wychowywana przez wujka o dość oryginalnych poglądach. Za sprawą ciotki wybiera się na studia, gdzie zderza się z brutalną rzeczywistością. Nie tylko poznaje zakłamanie i rasizm gardenian, musi stawić czoła zazdrosnej czarownicy piątego stopnia, która uznawana jest za nową Czarną wiedźmę oraz poradzić sobie z ciągłymi kłodami rzucanymi pod nogi przez upartą ciotkę. Nasza bohaterka z naiwnej dziewczyny szybko musi przeistoczyć się w kobietę, która potrafi o sobie zawalczyć i zmienić swój światopogląd. Nie ukrywam, że fabuła "Czarnej wiedźmy" dość mocno kojarzyła mi się z "Fourth wing". Mamy tu magiczny uniwersytet, bohaterkę, na którą na każdym kroku czyha niebezpieczeństwo, wątek slow burn i świat pogrążony w politycznych intrygach. Fabuła książki toczy się dość niespiesznie i koncentruje się głównie na Elloreen oraz nakreśleniu międzygatunkowych niesnasek. Ren z naiwnej nastolatki przechodzi olbrzymią przemianę. Musi odkryć w sobie duszę buntowniczki oraz wyzbyć się uprzedzeń, które były jej wpajane przez lata. Bardzo podobały mi się kreacje postaci pobocznych, które w miarę rozwoju fabuły wnosiły do niej coraz więcej wartości. Powiedziałabym wręcz, że jestem ich bardziej ciekawa niż samej głównej bohaterki. Po skończeniu książki odniosłam wrażenie, że to dopiero wstęp do prawdziwej przygody. Zatem z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

"Czarna wiedźma" otwiera nam świat magii, uprzedzeń i tajemnic, które czytelnik ma ochotę rozwiązać. Używanie czarnej magii nigdy nie kończyło się dobrze, dawało potęgę, ale bardzo wiele odbierało jej użytkownikowi. Zastanawiałam się nad tym, czy świat wykreowany przez autorkę da mi wiele emocji, a bohaterowie staną kimś bliższym, o kogo będzie warto się troszczyć. Laurie Forest w przemyślany sposób ukazuje, jak wielkie uprzedzenia względem innych, czasem i siebie mają ludzie. Często zapominamy o tym, jak wychowanie i rodzina mogą wpływać i kształtować nasz pogląd na świat. Zasiane ziarno nienawiści i uprzedzeń z czasem kiełkuje kształtując człowieka. Czy w świecie, gdzie magia jest tak istotna ktoś bez talentu do niej będzie potrafił przetrwać?
Główną bohaterką książki autorstwa Laurie Forest pod tytułem, "Czarna wiedźma" jest Elloren Garndner, to siedemnastoletnia dziewczyna, która należy do wpływowej rodziny. Bardzo przypomina swoją babcię, Carnissa była bardzo potężną czarownicą, którą wszyscy nazywali Czarną Wiedźmą. Była odważną kobietą, która uratowała ludzi podczas wojny. Chociaż ciąży na niej porównywanie do babci, Elloren zdaje się nie posiadać magicznego talentu. Jak to w ogóle jest możliwe? Społeczeństwo, w którym żyje jest nastawione na jej posiadanie. Marzeniem dziewczyny jest zostanie aptekarką, na tym cichłaby się skupić, jednak nie wszystko zawsze idzie po jej myśli. Wspólnie z braćmi jest wychowywana przez wuja, ma dołączyć do nich na Uniwersytecie Verpax, a ono okazuje się niezbyt bezpiecznym miejscem. Nie dla niej. Na uczelni naukę pobiera wiele różnych ras i nie wszystkie spoglądają przychylnie na wnuczkę Czarnej Wiedźmy. Czy znajdzie w tym miejscu przyjaciół? Komu będzie mogła zaufać?
"Czarna wiedźma" to niesamowita książka, która tak świetnie ukazuje nam budowę świata, w umiejętny sposób rozbudzając ciekawość, aby dowiedzieć się znacznie więcej. Autorka kładzie nacisk na siłę współpracy i pracy zespołowej, sugerując, że jesteśmy najsilniejsi, gdy działamy razem. Trudno się z nią nie zgodzić, szkoda, że tak często o tym zapominamy. Głównym celem Laurie Forest było pokazanie, jak nawet miła osoba może być przesiąknięta uprzedzeniami z powodu kultury i wychowania. To wszystko może się zmieniać, gdy poznaje nowych ludzi, zdobywa nowe doświadczenia. Uważam, że to naprawdę świetny pomysł na powieść fantasy. Ważna i konieczna jest edukacja, uniwersytety, szkoły, zarówno w świecie "Czarnej Wiedźmy", jak i w naszym, łączą ze sobą ludzi z różnych środowisk. Pozwalają ludziom poszerzać swoje umysły poza granice małego świata, do którego są przyzwyczajeni. Laurie Forest ukazuje w ten sposób, jak ważny jest multikulturalizm i jak sprzyja zrozumieniu i empatii. "Czarna wiedźma" to historia o uświadomieniu sobie, jak wadliwe i toksyczne może być środowisko, z którego się pochodzi, nie ważne czy to rodzina, czy przyjaciele, potrafią zatruć umysł. To opowieść o młodej kobiecie, która uświadamia sobie niebezpieczeństwa związane ze sposobem, w jaki została ukształtowana. To książka o odkupieniu i przyjaźni, które przychodzą wraz ze zrozumieniem, że siła tkwi w różnorodności i wielokulturowości.

Zobaczyłam słowo wiedźma i już wiedziałam, że muszę przeczytać książkę. Jako fanka
fantastyki nie mogłam przejść obojętnie obok tej pozycji. I nie myliłam się, bo historia
pochłonęła mnie bez reszty.
Główna bohaterka jakoś niespecjalnie zyskała moją aprobatę w pierwszych rozdziałach, lecz
z każdą kolejną kartką zaczynałam się do niej przekonywać. Obserwowałam jej zmiany z
wielkim zaciekawieniem. Pragnęłam sprawdzić, dokąd, mnie one doprowadzą.
Na uniwersytecie mamy wiele różnych przedstawicieli gatunków. Każdy z nich musi jakoś
żyć z innymi, czasami wrogo nastawionymi uczniami. Najbardziej polubiłam parę wilkołaków.
Jarod i Diana są specyficzni, a ich zachowanie dostarcza niemałej rozrywki.
Wszechobecna jest również magia, którą uwielbiam w czytanych powieściach. Tutaj czujemy
ją na każdym kroku. I to ona dodaje całej historii pewnego niepowtarzalnego uroku.
Początkowe rozdziały może nie wróżą obiecującej przygody, lecz nie dajcie się zwieść. Im
dalej, tym bardziej fabuła nas porywa i już nie chce wypuścić ze swoich szponów. Dałam się
jej porwać na całego.
Intrygi, tajemnice i spiskowanie wydają się obecne na porządku dziennym. Odkrywamy, że
chodzi o coś więcej. Elloren zostaje rzucona w sam środek czegoś o wiele poważniejszego.
I widać, że zdołała się odnaleźć w tej sytuacji bardzo dobrze.
Czy mogę prosić o kolejną część jak najszybciej? Losy bohaterów tak mnie, zaintrygowały,
że chciałabym już znać ciąg dalszy.

"Czarna wiedźma" to wciągająca pozycja, z fascynującym światem. Świat ten jest na prawdę dobrze wykreowany, ze szczegółami poznajemy jego mechanizmy działania, system polityczny w skłóconym społeczeństwie, podzielonym na rasy z powodu przekonań, bądź krwawej historii. Mamy rasy takie jak czarodzieje, elfy, wilkołaki, demoniczni ikaryci, fae, selkie i Keltowie. Wszystkie te skłócone, pełne błędnych przekonań, dyskryminacji rasy, spotykają się na Uniwersytecie.

Ciężko czytało się momenty kiedy Elloren była gnębiona, bardzo to przypomina współczesne czasy szkolne, wielu czytelników na pewno się z nią utożsami. Elloren to jednak silna i zdeterminowana postać, obdarzona dużą wrażliwością, która nie poddała się, nie ulegała błędnym przekonaniom i do końca była przyjaźnie nastawiona do świata. Dzięki temu zyskała przyjaciół mimo podziałów.

W powieści mamy też wątki miłosne, które są subtelne i nie wpływają na główną oś fabularną. Władza głosi poglądy o czystości rasowej i podziale na lepszych i gorszych, tak więc wprowadza to trochę dramatu i komplikuje sytuację sercową kilku bohaterów. Elloren wplątała się w trójkąt miłosny, a nadchodząca wojna wywoła jeszcze większe zamieszanie.

"Czarna wiedźma" to wciągająca, wielowątkowa powieść z motywem magicznej szkoły, gdzie rywalizacja, zakazane sojusze oraz bunt wobec konserwatywnych zasad panującej władzy, grają pierwsze skrzypce. Polecam!

Książki o wiedźmach zawsze przyciągały moje oko. Często sięgam po takie i często się nimi zachwycam, dlatego i tym razem musiałam sięgnąć po kolejną książkę od wydawnictwa Jaguar "Czarna wiedźma" Laurie Forest, która rozpoczyna nowy cykl Kroniki Czarnej Wiedźmy.

Lubicie historie o wiedźmach?

Książka mimo ilości stron, blisko 600, jest w całości spójna i nie wahałam się z jej oceną. Może nie będzie moją ulubienicą, jednak coś czuję, że to dopiero początek i pierwszy tom jest swoistym wprowadzeniem do całej historii. Dość długim i niekiedy męczącym, jednak patrząc na całość, nie ma momentu, w którym autorka obniżyła poziom tej książki. Nie ma tu wiele akcji, jest za to przemiana głównej bohaterki, która jest spektakularna, ale zarazem w pełni zrozumiała. Wraz z bohaterką towarzyszymy jej w odkrywaniu tajemnic, w poznaniu świata, który do tej pory był dla niej zamknięty i w odnajdywaniu się w nowej rzeczywistości.

Babka Elloren Gardner była Czarną wiedźmą, która odepchnęła wroga podczas bitwy o królestwo. Ludzie widzą w Elloren nową Czarną wiedźmę, jednak nie wiedzą, że magia, jaką posiada, jest niewystarczająca do najprostszych zaklęć, a co dopiero do pretendowania do miana Czarnej wiedźmy. Do tej pory Elloren była chowana pod kloszem przez wuja, który chciał ją chronić, zarazem dając jej to, czego pragnie. Zgadza się na to, by nasza bohaterka mogła zacząć uczęszczać do szkoły, a dokładniej na Uniwersytet Verpax, który miał być jej kolejnym azylem, jednak okazał się czymś zgoła innym.
Elloren z każdym dniem dowiaduje się nowych rzeczy, które pchają ją w objęcia rebeliantów, którym postanawia pomóc.

Lubicie książki z klimatem Dark Academia?

Osobiście je lubię, jednak brak mi w nich akcji i emocji, które otrzymuję w innych książkach fantasy.
Tym razem było identycznie, mimo że potrzebowałam spokoju i wytchnienia, nie potrafiłam się całkowicie zżyć z bohaterami książki i brakowało mi wartkiej akcji, która pochłonęłaby mnie bez reszty.
"Czarna wiedźma" może nie jest klasyfikowana jako książka z motywem dark academia, jednak znalazłam w niej sporo elementów, które idealnie pasują do niego. W końcu nasza bohaterka wylądowała na uniwersytecie, uczy się czegoś, choć brakowało mi tu opisów tej nauki, bardziej skupiła się autorka na czystości rasowej niż na samej nauce.
Czystość rasowa w tej powieści jest często wspominana i bardzo na niej zależy ciotce naszej bohaterki. Jednak po przeczytaniu całej książki, dochodzę do wniosku, że jest ona jednym z głównych czynników powstawania konfliktów w tej historii.

Czuję, że brak magii głównej bohaterki to też kluczowa sprawa, może i trochę przewidywalna i schematyczna, ale tak naprawdę prawdy dowiemy się w kolejnych tomach, bo teraz zostało mi tylko ?gdybanie?.
Ciekawią mnie również inne gatunki magicznych stworzeń, które mogłam poznać w tej powieści. Ikaryci, Kelci, Wilkołaki, uriski czy Elfy, to tylko niektóre z nich i wszyscy są godni uwagi i bliższego poznania.
Jak pisałam, jest to dopiero wprowadzenie i tak na to patrząc, można się zachwycić w tej książce, jednak jeśli jesteś głodny akcji, bitew, emocji i dreszczyku, to może zalecam poczekanie na kolejne tomy. Dlatego ja potrzebuję kolejnego tomu dosłownie na ?JUŻ?.
Dzięki swojej obszerności mogliśmy dość dobrze poznać miejsca i osoby występujące w książce, autorka bardzo sprawnie się posługiwała opisami, przeplatając je z dialogami, które nie były zapchajdziurą, tylko wiele wnosiły do książki.
Główna bohaterka została za to dopieszczona do granic możliwości. Nie mam do czego się przyczepić, a jak wiecie, lubię się często czepiać bohaterek, jednak tu Elloren mimo swojego łagodnego usposobienia, pokazała siłę i determinację, a to bardzo lubię u bohaterów. Liczę, że kolejny tom, będzie tylko lepszy i zapewni mi więcej emocji niż ten.
Dziękuję bardzo Jaguar za możliwość poznania tej historii i czekan na informacje o kolejnym tomie.

Pierwszy tom Kronik Czarnej Wiedźmy rozbudził na nowo moją pasję i miłość do czarownic i świata fantastyki.

Pomimo sporej objętości książka nie pozwala nam się odłożyć, czytałam ze stale rosnącym zainteresowaniem od początku do końca i z przyjemnością przeżywałam przygody z nową bohaterką a lektura skończyła się nagle, pozostawiając uczucie pustki.
Co mam ze sobą teraz zrobić, nim otrzymamy drugi tom?

Mam przeczucie, że tu kryje się więcej tajemnic niż sądzimy i więcej niż już zdążyła odkryć prawdy nasza Elloren.

Elloren pochodzi z najstarszego rodu czarownic, jest potomkinią słynnej Czarnej Wiedźmy i... nie ma w sobie ani krztyny magii.
A przynajmniej tak ona i wszyscy wokół uważają.
Co ciekawe, dziewczyna z wyglądu dosłownie kropka w kropkę przypomina swoją babkę.

Gdy trafia na magiczny uniwersytet, ze zdziwieniem zauważa, że w niektórych wzbudza podziw a w innych paniczny strach.

Co się za tym kryje?
Czy jej rodzina jest taka, jak Elloren myślała?
Czy na terenie kampusu może czuć się bezpieczna?

Do mieszanki wybuchowej można dorzucić ciotkę, która uprzykrza dziewczynie życie próbując ją zeswatać z pewnym znakomitym magiem.
Bowiem w przypadku ludu Elloren, przyrzeczenia można dokonać już w wieku trzynastu lat a dziewczyna niebawem osiągnie już osiemnaście.

Świat w tej historii pełen jest nie tylko magii, której akurat tutaj nie mamy aż tak dużo choć to absolutnie nie jest minusem,ale także rozmaitych stworzeń, niektórych dziwnych a innych fascynujących.
Mogłabym godzinami o nich opowiadać ale cóż to by była za przyjemność, gdybyście nie przeczytali o tym sami i ruszyli swoją wyobraźnią, by poznać ten wspaniały, różnorodny świat.

Elloren krok po kroku otwiera oczy i dostrzega to, co jej wujek zobaczył już dziesięć lat temu, kiedy trafiła pod jego opiekę.
Do tego dziewczyna brata się z innymi rasami, co nie przez wszystkich jest dobrze postrzegane ale wydaje się tym nie przejmować.
Wciąż jeszcze jest na wysokiej pozycji dzięki swojemu wyglądowi i korzeniom, co zamierza wykorzystać do ratowania przyjaciół.

Czy wspominałam już, że są smoki?
Nie? No to mówię teraz.
Są także wilkołaki, selkie i inne stworzenia, niektórych się zupełnie nie spodziewacie bo stanowią swego rodzaju mieszanki gatunków.

Nie brak także intryg, niebezpieczeństw, zauroczeń - te akurat są bardzo, bardzo delikatnie zarysowane i nie dominują fabuły.

Znajdziemy także sporo poczucia humoru a moim zdaniem ten tom stanowi wprowadzenie do magicznego świata, który w kolejnym tomie pokaże, na co go stać.

Dla mnie zawsze wejście w nowy świat jest dość trudne, co niestety wiążę się z tym, że początek każdego nowego cyklu dłuży mi się.
Tak też było w przypadku "Czarnej Wiedźmy", w szczególności, że ta historia zaczyna się dość niepozornie.
Dziewczyna wychowana na wsi z swoimi braćmi i wujkiem, gdy trafia do domu swojej ciotki w stolicy ma wrażenie, że jest w raju. Jednak kiedy fasady zaczynają pękać, a to, w co wierzyła Elloren niekoniecznie okazuje się prawdą, wtedy dopiero ta historia tak naprawdę się rozpoczyna.

I wiecie co? Od momentu, gdy Ren trafiła na uczelnie, nie potrafiłam już więcej oderwać się od lektury tej historii.
Co tu się działo?!
Jednak to nie tylko dynamiczna akcja mnie tak urzekła, ale przede wszystkim to, że ta historia zmusza do myślenia. Chociaż jest to młodzieżówka, autorka nie boi się trudnych tematów. Pisze o tolerancji, uprzedzeniach, fanatyzmie. Pokazuje jak jedna osoba może pociągnąć za sobą tłum, niekoniecznie w dobrym kierunku, uświadamia jak ważna jest wolność i że warto o nią walczyć za wszelką cenę. Jednak by nie było za trudno wzbogaca całą historią wątkiem pierwszej miłości oraz przyjaźni, która rodzi się w najmniej spodziewanym momencie.

Elloren początkowo mnie irytowała. Była tak zaślepiona, że miałam momentami ochotę nią potrząsnąć. Szczęśliwie, gdy zaczęła zauważać, że nie wszystko jest takie, jak jej wmawiano zaczyna drążyć i szukać prawdy. Podziwiałam ją za to, również za to, że mimo wszystkiego co ją spotkało nie ugięła się. Tak więc z każdą stroną moja irytacja zmieniała się w powolutku rodzącą się sympatię. Nie sposób również nie wspomnieć o jej niesamowitej relacji z braćmi. Zawsze chciałam mieć starszego brata, więc trochę jej zazdrościłam w trakcie lektury tej więzi.
Gdy piszę o postaciach nie sposób nie wspomnieć o tym najbardziej tajemniczym. Yvan, jest postacią niesamowicie intrygującą postacią i jestem ciekawa jak potoczy się jego wątek i kim tak właściwie się okaże.

Brakowało mi takiej fantastyki młodzieżowej: wciągającej, z świetnie wykreowanym i spójnym światem, ciekawą fabułą, ale przede wszystkim zmuszającą do myślenia. Dodatkowo bardzo na plus był dla mnie wątek romantyczny, który nie przysłaniał fabuły i był bardzo delikatny. Naprawdę ja chcę więcej! Mam nadzieję, że już niedługo doczekamy się kolejnego tomu, bo końcówka zostawiła mnie z szczęką na podłodze.

Jeśli w tym właśnie momencie przechodzisz niezwykle irytujący zastój czytelniczy, nie jesteś w stanie zmusić się do czytania bądź nie możesz trafić na żadną książkę, która posiada "to coś", co pozwoli ci zanurzyć się w wyimaginowanej rzeczywistości, to mam dla ciebie wyjście z tej nieciekawej sytuacji. "Czarną Wiedźmę" Laurie Forest, pierwszy tom Kronik Czarnej Wiedźmy. Gwarantuję, że gdy tylko przeczytasz kilka początkowych rozdziałów, przepadniesz, a wspomniany zastój odejdzie w niepamięć. Tak, jak to było w moim przypadku. :)

Ale po kolei.

Historia kręci się wokół nastoletniej Elloren Gardner, wnuczki Carnissy Gardner, tytułowej Czarnej Wiedźmy, niezwykle potężnej kobiety, dzięki której kilkanaście lat temu Gardnerianie wygrali Wielką Wojnę. Elloren żyje w cieniu babki i to dosłownie - mimo że wygląda identycznie jak babcia, to nie odziedziczyła po niej żadnych mocy.

Dziewczynę oraz dwóch jej starszych braci wychowuje wujek i to on postanawia zapisać Elloren na studia aptekarskie na sławetny Uniwersytet Verpax. Dopiero po wyjeździe z rodzinnego domu Elloren doświadcza brutalności, pogardy oraz niesprawiedliwości ze świata zewnętrznego. Oraz rozumie znaczenie strachu, zwłaszcza w chwili kiedy ktoś postanawia ją zabić...

Czy Elloren uda się odnaleźć w uniwersyteckiej rzeczywistości? Czy pozna przyjaciół, a może znajdzie samych wrogów? Jedyne, co jest pewne, to fakt, że nie będzie jej łatwo. Osoby niewykazujące żadnych predyspozycji magicznych znajdują się bowiem na samym dole hierarchii szkolnej, o czym Elloren nie dane będzie zapomnieć.

"Czarna Wiedźma" to epicka fantastyka, w której czytelnika poza cudownie wykreowanym światem urzekną także rozbudowane wątki oraz nietuzinkowi bohaterowie. Laurie Forest dała popis niezwykłych umiejętności, powołując do życia obszerne i zachwycające uniwersum. W książce pojawiają się takie wątki jak: magiczna szkoła, motyw buntowników, problemy tożsamościowe, życie w cieniu starszego pokolenia oraz motyw niezgody politycznej, związanej z torturami, niewolnictwem, a nawet morderstwami. Wszystko to sprawi, że oderwanie się od lektury będzie graniczyło z cudem.

Elloren to wyjątkowa bohaterka: zbudowana z wad i zalet, ze złożonym charakterem i wyrobionymi, niekoniecznie popularnymi poglądami politycznymi. Już od samego początku jej zachowanie wzbudza przeróżne emocje, co określiłabym jako ogromny plus, zwłaszcza że z biegiem fabuły w dziewczynie następuje diametralna zmiana. Osobiście uwielbiam taki zabieg literacki - bohater wskutek przeżytych wydarzeń staje się zupełnie inną osobą niż na początku powieści. Dzięki temu czytelnik mocniej się angażuje.

Dużą zaletą "Czarnej Wiedźmy" było rozbudowane, interesujące uniwersum. Nie mówię tu wyłącznie o ciekawych krainach, lecz przede wszystkim o istniejących w świecie Laurie Forest rasach i potworach oraz o obiecującym systemie magicznym.

W historii pojawiają się wątki szykanowania międzyrasowego, hierarchii społeczeństwa oraz związanego z ową niesprawiedliwością buntu. Osobiście uwielbiam tego typu zawirowania, szczególnie że autorka poprowadziła temat genialnie. Zakończenie sprawiło, że po raz pierwszy w życiu postanowiłam sięgnąć po kontynuację w oryginale, tak mocno nie mogłam doczekać się poznania dalszych wydarzeń.

Jedynym minusem książki była lekka przewidywalność, ale w gruncie rzeczy tak pochłonęła mnie akcja, że aż tak mocno się tym nie przejęłam.

"Czarna Wiedźma" Laurie Forest to fantastyka zdecydowanie warta polecenia. Jeśli lubujecie się w motywach wiedźm, magii oraz magicznej szkoły, życia w cieniu starszego pokolenia oraz szykanowania międzyrasowego, to ta pozycja będzie waszym must readem! Dawno żadna książka aż tak mocno mnie nie wciągnęła w swój świat, dlatego tym mocniej będę was namawiać na sięgnięcie. Czytajcie. Proszę! :)