Czarnobyl. Spowiedź reportera (twarda)

Unikalna książka, fotodokument o największej tragedii atomowej Europy. Cała prawda o katastrofie widziana "okiem" obiektywu, ludzkie tragedie wypisane na twarzach; zniszczenia nie tylko reaktora ale i ludzkich marzeń i nadziei; ludzie ryzykujący własne życie; niewystarczające zabezpieczenia przy usuwaniu skutków katastrofy; ci którzy wbrew zakazom zostali. Do obejrzenia i zapamiętania oraz przekazania następnym pokoleniom. Polecam.

super książka z duża ilością ciekawych przykładów i nietypowym spojrzeniem na temat tragedii i rozwiazań zastosowanych później. Bardzo ciekawe spojrzenie, widać, że pisarz przeżył prawdziwy koszmar i pisze tak, że jesteśmy w stanie poczuć się tak jak byśmy tam byli. Dwadzieścia lat po tych zdarzeniach, zmagając się z chorobą popromienną, wydał niezwykłą książkę, zgadzam się z tym w 100 procentach, świetnie opisuje kolejne lata i skutki katastrofy, które rozkładają się nie na samą chwilę tragedii ale i na wiele lat później. To co było pokazane w serialu to tak na prawdę początek tragedii mieszkańców Czarnobyla i całej Ukrainy. W książce prawdziwa tragedia i prawdziwa wiedza. #zawódrezencent

Bardzo interesująca książka poruszająca historię największej katastrofy nuklearnej w dziejach. Nie zawiera wielu słów, jednak są one bardzo poruszające, trafiają do serca czytelnika, pomagają uzmysłowić sobie rozmiary tragedii, konsekwencje minionych zdarzeń, które będą obecne mniej lub bardziej w naszych życiach prawdopodobnie jeszcze przez wiele, wiele lat. Ukazuje losy ludzi obecnych przy likwidowaniu skutków awarii, a także zwyczajnych mieszkańców okolicznych terenów. Do przeczytania w jeden albo dwa wieczory, polecam serdecznie.

Fakt, niewiele w tej książce słów, lecz te, które są, poruszają. Na dobrą sprawę każdy podpis pod zdjęciem jest ważny. Autor, w swoich wypowiedziach, zaledwie opisuje wierzchołek góry lodowej, lecz już to, co napisał wiele mówi. O władzach komunistycznych, o sposobach w jakich usuwano skutki wybuchu reaktora, o zapomnianych (celowo) bohaterach, o ludziach, którzy oddali życie, aby inni mogli żyć we w miarę bezpiecznej okolicy. Zdjęcia nie są idealne, najczęściej są nieostre, czarno-białe, jednakże są to jedyne dostępne zdjęcia obrazujące katastrofę. Autor robił je narażając własne życie i zdrowie, a klisze nie wytrzymywały napromieniowania radioaktywnego. Podobnie zresztą jak roboty, które miały być użyte do zasypania reaktora, dlatego ?biologicznymi robotami? stali się ludzie. Polecam.