Czarny Lampart, Czerwony Wilk (twarda)

Macie czasami tak, że dany tytuł przyciąga Was do siebie okładką i opisem, a kiedy już poznacie daną książkę, okazuje się, że nie było to coś, czego od początku oczekiwaliście? Ja miałam tak właśnie z powieścią Marlona Jamesa, czyli Czarnym Lampartem, Czerwonym Wilkiem. Powieść ta okazała się na tyle dziwna i chwilami niepokojąca, że aż ciekawa. Jednak czy to wystarczyło, bym mogła wystawić jej wysoką ocenę? O tym opowiem poniżej.

Pewnego dnia w tajemniczych okolicznościach znika Dziecko. Źródła mówią, że ono nie żyje i nie ma potrzeby go szukać. Jednak tropiciel jest znany w aż trzynastu królestwach i by mimo wszystko podjąć próbę odnalezienia dziecka, postanawia sprzymierzyć się z grupą najemników, wśród których jest m.in. zmiennokształtny lampart i prawdziwa wiedźma. Przejdą oni przez różne miasta, niebezpieczne rzeki i puszcze, na każdym kroku zważając na istoty, które pragną ich śmierci. Komu tak bardzo zależy na utrzymaniu w tajemnicy miejsca pobytu dziecka? Kto mówi prawdę?

Pozwólcie, że zacznę od słów: jaka to była dziwna książka. Naprawdę, jeszcze nigdy nie czytałam aż tak pogmatwanej i jednocześnie zadziwiającej na każdym kroku historii. Twórczość Marlona Jamesa była mi wcześniej znana, ale tylko ze słyszenie. Dlatego też nie wiedziałam, czego mogę spodziewać się o tej książce - podchodziłam do niej z całkowicie czystą głową. Czy wyszło mi to na dobre? No cóż, myślę, że raczej tak. Dzięki temu mogę teraz wydać stosunkowo dobry osąd.

Bohaterowie, którzy się tutaj przewijają, są niezwykle barwnie przedstawieni. O dziwo, podczas lektury potrafiłam ich sobie bez problemu wyobrazić. Oczywiście najbardziej zaciekawiła mnie postać Lamparta, który potrafił przybrać dowolny kształt. Ten fantastyczny element okazał się strzałem w dziesiątkę i myślę, że gdyby go tutaj nie było - ta książka wypadłaby w moich oczach znacznie gorzej.

Powieść ta jest gabarytowa i nie oszukujmy się - dla niektórych jej lektura może być prawdziwą torturą. Ponad siedemset stron czystego tekstu, a na dodatek dość zagmatwanej momentami historii, której nie potrafiłam ogarnąć swoimi myślami. Bywały rozdziały, przez które przelatywałam z ogromnym zainteresowaniem, ale nie zabrakło i tych, których teraz po prostu nie pamiętam. Autor zadbał o to, by działo się tutaj dużo, ale chwilami było tego po prostu ZA wiele.

Pióro Marlona Jamesa jest bardzo dobre i ciekawe. Widać, że autor ma już wyrobiony pewien sposób przedstawiania postaci czy samej historii i to w tym wszystkim było najlepsze. Nie zmienia to jednak faktu, że trochę żałuję tego, iż wcześniej nie przeczytałam innej jego książki. Po skończeniu Czarnego Lamparta, Czerwonego Wilka poczułam się po prostu przeciążona i nie wiem, czy zechcę w najbliższym czasie przeczytać inne książki pana Jamesa.

Pozycja ta to twór, który na pewno nie spodoba się wszystkim. Czytelnicy oczekujący czegoś w stylu bardziej kryminalno/thrillerowym mogą poczuć się srogo rozczarowani. Znacznie więcej tutaj elementów fantastycznych i surrealistycznych, więc miłośnicy właśnie takich klimatów powinni poczuć się zainteresowani. Jest to pierwszy tom trylogii, jednak ja raczej nie będę sięgać po kolejne - czuję przesyt i brak większego zainteresowania kontynuacją. Mimo wszystko oceniam tę powieść na ocenę dobrą - nie mogę odmówić jej fenomenalnie przedstawionego świata, ciekawych bohaterów oraz stylu autora, który jest bardzo charakterystyczny.

Widząc w zapowiedziach tę pozycję musiałam zapoznać się z opisem, bo okładka jak sami widzicie robi wrażenie. Książka zaczyna się od słów
?Dziecko nie żyje. Nie ma potrzeby wiedzieć nic więcej?
Napotkamy na sytuacje, kiedy dziecko dowiaduje się, że nie jest synem swego ojca, lecz swego dziadka i ze nosi w sobie kobietę, bo nie przeszedł rytuału. W pewnym momencie autor pokazał konflikt starszych pokoleń i tego jak bardzo nasz umysł jest ograniczony i nie chcemy przyjąć czegoś innego, czegoś, co dobrze prosperuje gdzieś w dalekich krajach a mam tu na myśli związki obydwu kobiet jak i mężczyzn. Wierzenia ludzi tych, których spotkał są różnorodne, co daje chłopcu szerszy punkt widzenia, ale w książce jest o wiele więcej historii, o jakich się dowiecie. Świat przedstawiony w książce momentami przypomina nasz współczesny
Potem zabiera nas w świat mitologicznych wierzeń afrykańskich oraz w świat, w którym brutalność, podporządkowanie jak i świat drapieżników rządzi się swoimi prawami. Poznajemy tropiciela, wiedźmę oraz lamparta, który potrafi się zmienić oraz olbrzyma. Łączy ich wspólne przymierze i podążają za tropem dziecka, ale każdy z nich ukrywa pewną tajemnice i nie dokończa jest szczery oraz niebezpieczni. W książce znajdziemy obraz, historii, wierzenia starożytnej afrykańskiej kultury oraz potężna wyobraźnia autora.
Człowiek zwany wilkiem opowiada historię, która zaczyna się od lamparta i wiedzmy oraz chłopca, który uciekł z domu zabijając ojca, z którym wcześniej grał w grę Bao. Jak stał tak wyszedł. Imię nawet zmienił, bo imię należało do ojca. Podczas podróży spotyka mnóstwo ludzi i chyba istot ( tutaj nie jestem pewna) książka, w której pojawia się mnóstwo wierzeń, ludzkich tragedii, mitów, historii. Kim jest tajemniczy chłopiec, którego muszą odnaleźć? Dlaczego tak wiele osób chce przerwać ich poszukiwania? I przede wszystkim, ? kto kłamie, a kto mówi prawdę?

Książka, która nie jest łatwa, ponieważ wymaga mnóstwa uwagi i skupienia od czytelnika. Autor posługuje się dobitnie językiem nie dość, że wulgarnym to jeszcze momenty, obrazy są w taki sposób przedstawione, że miałam wrażenie, że to widzę.. Lecz niestety mnie to lekko przeraża.
Przyznam się, że dwa razy przesłuchałam książkę, bo czytanie mi nie szło. Gubiłam watek i od nowa zaczynałam. Głos lektora dawał mi ten plus, że szłam do przodu. Książka dla wymagających czytelników i tu mnie boli, ponieważ nie złapałam wspólnego języka z książką i treścią, jaką autor nam przedstawia. Dla mnie za trudna, ale to nie znaczy, że ktoś z was ma z niej zrezygnować! Nic bardziej mylnego. Postanowiłam być szczera ze sobą i z wami, bo nie każdy lubi bigos.

?Czarny lampart, czerwony wilk? to zupełnie ?nie mój? gatunek, jednak nie mogę nie docenić tej pozycji. Autor łączy legendy, mity, przesądy i tradycje kontynentu afrykańskiego, budując wokół nich opowieść na kształt bardzo brutalnej i trudnej baśni dla dorosłych. Lawiruje między prawdą a fikcją, światem realnym (choć dla nas zupełnie obcym) a światem magicznym i stworami z afrykańskich mitologii. To nie jest łatwa historia. Język jest trudny, a akcja bardzo wymagająca. Nie jest to też pozycja dla ludzi wrażliwych czy pruderyjnych. Bohaterzy kierują się bowiem pierwotnymi instynktami m.in. dzikim pożądaniem, stąd w powieści ogromna ilość scen dziwnego, brutalnego i szokującego seksu. A morderstwa, dekapitacje, tradycyjne obrządki mogą przyprawić o mdłości nawet największych twardzieli.
Nie ulega jednak wątpliwości, że autor ma niesamowite pióro! Książka, choć trudna i wymagająca, wciąga od pierwszych stron, a niezwykłe plastyczne opisy pozwalają wręcz przenieść się w opisywane miejsca.
Poruszyła mnie nie raz, bulwersowała jeszcze częściej, przyprawiła o mdłości i rozśmieszała jednocześnie. Prawdziwy rollercoaster emocji!
Sami musicie ocenić czy to pozycja dla Was, więc nie namawiam. Przeczytanie jej jest dużym wyzwaniem, na które musicie poświęcić ogrom czasu. Zdecydowanie więcej niż na jakąkolwiek inną znaną mi książkę.
Jednak myślę, że warto.

Pełna przemocy, napięcia i tajemnicy, taka jest właśnie książka ?Czarny Lampart, Czerwony Wilk?. Długo czekałam z recenzją tej książki, bo musiałam najpierw się po niej pozbierać. Jeszcze nigdy nie czytałam tak dziwnej, a zarazem intrygującej i poruszającej książki. I tak naprawdę do dnia dzisiejszego nie wiem co o niej myśleć. Z pewnością nie jest to książka dla każdego. Trzeba mieć naprawdę wytrzymałą psychikę. W książce znajdziecie brutalną przemoc, bezwstydną seksualność, perwersję, ale także ostry humor i dowcip. Ponadto wyczuć można silną obecność fantastycznych wątków, jak duchy, demony, wierzenia i legendy, które nawiedzają strony tej książki.

Fabuła książki przedstawia przygody niezapomnianej pary najemników, którzy próbują odnaleźć zaginione dziecko. Rozgrywająca się w fikcyjnym świecie opowieść stanowi połączenie fantastyki z fikcją historyczną. W tej misternie skonstruowanej prozie Tropiciel opowiada nie tylko o jego poszukiwaniach zaginionego chłopca, ale także o jego dojrzewaniu, pochodzeniu, romansach i nie tylko. Powieść czyta się jako zbiór powiązanych ze sobą historii, których akcja toczy się w cywilizacji w kryzysie, zamieszkanej przez niespokojnych najemników, bezlitosną władzę i fantastyczne stworzenia. Całość koncentruje się na intymnej więzi między dwoma tytułowymi bohaterami, czyli Czerwonym Wilkiem i Czarnym Lampartem, którzy walczą o przetrwanie, komunikację i miłość w świecie nękanym konfliktami zbrojnymi i napięciem społecznym.


Żeby dobrze zrozumieć tę książkę, należy poświęcić jej całą swoją uwagę. Jest dużo do przyswojenia, bardzo dużo postaci, imion, miejsc i historii do zapamiętania. Powieść Marlona Jamesa jest mocna, pełna tajemnic, intryg i dramatycznych absurdów, i całkowicie mnie pochłonęła. Jest wielowarstwowa, jeśli chodzi o sposób wykorzystania narracji, ale także język i dialog. Czytanie większości tej książki nie było przyjemne. Było to trudne, ale tak właśnie powinno być. Mimo tego w pewien sposób była genialna i ważna. Autor naprawdę zręcznie połączył starożytną afrykańską mitologię i kulturę z pomysłowym i w pełni rozwiniętym budowaniem świata.

Tak jak wspominałam wcześniej, uważam, że ta książka nie jest dla każdego. Opisana w niej przemoc może być bardzo trudna i niepokojąca, ale myślę, że jest to mocny punkt tej powieści. Może spowodować to, że laktura będzie bardzo ciężka, ale taka właśnie miała być. Jeżeli boicie się brutalnych scen, które nie chcą opuścić głowy, to ta książka nie będzie dla Was. Ale jeżeli fascynują Was mroczne umysły i brutalność, to z pewnością ta książka przypadnie Wam do gustu.

,,Czarny wilk, czerwony lampart" zasługuje na miano książki fantastycznej, niebanalnej i osobliwej pod wieloma względami Marlon James zabiera nas w podróż do świata afrykańskich mitów, wierzeń i legend.
Przewodnikami tej podróży są głównie Lampart i Tropiciel, a celem odnalezienie zaginionego chłopca. Trochę frasowało mnie to, że odnalezienie chłopca nie było głównym wątkiem a tylko tłem do reszty wydarzeń. Książka o tyle niezwykła co fascynująca, napisana specyficznym językiem z niecodzienną naracją. W tej powieści trzeba czytać miedzy wierszami i mieć szeroko otwarty umysł. Mi zajęło trochę czasu jej przeczytanie, bo nie należy ona do książek, które czyta się szybko i łatwo, ale warto było poświęcić jej czas???? Poznałam wszelkiej maści storzenia fantstyczne od chochlików i wiedźm po trole, demony i wampiry. Różnorodność istotot i zróżnicowanie postaci są tu zniewalające.
Język i styl należą zdecydowanie do tych ordynarnych, często ocierają się o prostacki i kolokwialny, co nie każdemu czytelnikowi może się spodobać. Powieść charakteryzuje brutalność, barbarzyństwo, zezwierzęcenie, ale też fantazyjność i ekscentryczność, więc jeśli lubicie takie klimaty to jest książka dla was.

Druga powieść którą przeczytałem pisarza, który zachwycił mnie swoją powieścią ?Krótka historia siedmiu zabójstw?. A kolejnym jego dziełem, z którym się zapoznałem, a raczej z fragmentami dzieła jest ?Czarny lampart. Czerwony wilk?.


Tropiciel jest myśliwym, znanym w trzynastu królestwach jako ten, który ma nos. I choć zawsze pracuje sam, ten jeden jedyny raz musi zrobić wyjątek. By odnaleźć zaginione dziecko, sprzymierza się z grupą podobnych sobie najemników. A są tam wszyscy: od wiedźmy, przez smutnego olbrzyma, aż do zmiennokształtnego Lamparta. Każde z nich jest śmiertelnie niebezpieczne. Każde z nich pilnie strzeże swoich tajemnic.
Podążając za zapachem dziecka, grupa przejdzie przez potężne miasta, groźne rzeki i zaklęte puszcze, na każdym kroku tropiona przez istoty, które pragną ich śmierci. Wątpliwości nie opuszczają Tropiciela ani przez chwilę. Kim jest tajemniczy chłopiec, którego muszą odnaleźć? Dlaczego tak wiele osób chce przerwać ich poszukiwania? I przede wszystkim ? kto kłamie, a kto mówi prawdę?


Słowem podsumowania.
Jedna z tych książek których się nie zapomina po przeczytaniu. Wspaniała opowieść dziejąca się w świecie w którym praktycznie wszystko jest możliwe, ale to nie znaczy że się zdarza . Oczywiście świetnie zarysowane postacie, interesujący świat, intrygi, potyczki, mnóstwo odwołań do do mitologii, czyli to wszystko co czyni powieść interesująca. Jako że moja wersja jest wersją przedpremierową nie napiszę nic więcej. Nawet te fragmenty przypadły mi do gustu, tak że zapewne sięgnę po pełna wersję gdy już będzie dostępna. Być może autora poniosła wyobraźnia co do opisywanych scen seksu, ale w żadnych stopniu nie umniejszyło to mojego zachwytu nad resztą tego co przeczytałem. Polecam zatem.