Czarny portret

Julia Łapińska ma niepowtarzalny styl i niebywały talent do tworzenia nietuzinkowych historii, a wykreowany przez Julię Łapińską duet Kuba Krall i podkomisarz Inga Rojczyk stali się jedną z moich ulubionych par, występujących we współczesnych kryminałach. Łączą ich wyjątkowe więzy przyjaźni, może z nutką czegoś więcej, bo to, co razem przeżyli, nie zostało bez wpływu na ich nastawienie do siebie i wzajemne relacje. W ?Czarnym portrecie? ponownie łączą siły, by tym razem podążyć tropem wielkiej sztuki i sekretów instytucji, w których naziści wtłaczali w umysły polskich dzieci swoje doktryny. Julia Łapińska wojenne tajemnice perfekcyjnie połączyła ze współczesnym wątkiem o sponsorowanym wyjeździe emerytów nad morze opłaconym przez anonimowego darczyńcę, podczas którego zostaje zamordowany jeden z uczestników. Ta wycieczka jest doskonałym punktem wyjścia do niecodziennej opowieści, w którą autorka po mistrzowsku wplotła trzy historyczne wątki: temat nazistowskich Lebensbornów, grabieży sztuki przez Niemców oraz Ziem Odzyskanych. Akcja powieści dzieje się w Połczynie, czyli dawnym niemieckim Luisenbadzie miejscu, w którym w czasie wojny działał jeden z Lebesbornów, gdzie germanizowano polskie dzieci, a fanatyczne Niemki rodziły dla III Rzeszy i Hitlera dzieci.

Kuba Krall, były wojenny fotoreporter zmaga się nie tylko ze stresem pourazowym, ale także z uzależnieniem od alkoholu. Utrzymuje się z przypadkowych zleceń na sesje fotograficzne. Uwiecznienie wyjazdu grupy emerytów nad morze, opłaconą przez nieznanego sponsora, jest jednym z nich. Kuba wyznaczył sobie ambitne zadanie. Na czas wykonywania pracy postanowił alkoholowi powiedzieć zdecydowane nie i pozostać trzeźwym, ale zdaje sobie sprawę, że walka z nałogiem jest z góry przegrana i sam sobie z nim nie poradzi. Zlecenie wydawało mu się nudne i mało angażujące, jedynie jego niepokój wzbudzał brak znajomości personaliów zleceniodawcy. Uwiecznianie pobytu emerytów na zdjęciach nie okazał się tak nudny, jak początkowo sądził Kuba, bo już pierwszej nocy zaginął jeden z uczestników wycieczki, 88-letni mężczyzna Gretkowski, z którym jako ostatni rozmawiał młody dziennikarz lokalnej gazety. Michał Kreft, nie chce jednak zdradzić, czego ta rozmowa dotyczyła. Poszukiwania mężczyzny mają tragiczny finał, gdyż jego zwłoki zostają odnalezione na hotelowym dachu. Wszystko wskazuje na to, że Gretkowskiemu ktoś pomógł zejść z tego świata.

Potem w tajemniczych okolicznościach znika żona denata i wtedy do sprawy zostaje oddelegowana podkomisarz Inga Rojczyk, która nie spodziewała się tutaj spotkać Kuby. Z ustaleń Ingi wynika, że historia Gretkowskiego zatoczyła koło bowiem, jako młody człowiek przebywał w Luisenbadzie, obecnie Borkowie na terenie Połczyna-Zdroju. Jakiś czas temu wspólnie z żoną kupili pensjonat, a Gretkowski zamierzał wydać książkę związaną z przeszłością tego miejsca i jego powojenną historią. Dla Ingi i Kuby jest oczywiste, że jego powrót nie mógł być tylko zwykłym zbiegiem okoliczności, których w tej sprawie jest więcej.

Czarny portret to świetnie opowiedziana historia, w której wątek z przeszłości przeplata się z teraźniejszością. Fabuła powieści od początku do końca jest fikcją literacką, opartą na solidnych badaniach i dokumentach historycznych, które pozwalają należycie wyobrazić sobie i poczuć tamte czasy. Czarny portret to mistrzowsko napisana książka, jedna z tych, które trudno odłożyć, dopóki nie przeczyta się jej do końca. Julia Łapińska napisała wyśmienitą powieść sensacyjno-kryminalną z intrygującą zagadką, w której umiejętnie połączyła wszystkie elementy fabuły. Autorka wykreowała świetnych bohaterów z krwi i kości zmagających się z własnymi problemami i traumami, stworzyła intrygującą zagadkę kryminalną i przewyborny wątek dotyczący przeszłości. Styl pisania Julii Łapińskiej jest lekki i przyjemny, autorka nie przytłacza mnogością informacji, ani zbędnymi opisami, powieść czyta się jednym tchem, z ogromnym zainteresowaniem. Połączenie dwóch linii czasowych wypadło znakomicie, bo zwykle dwutorowo prowadzona akcja przechyla się na jedną ze stron i rzadko któremu autorowi udaje się zachować równowagę pomiędzy nimi, a Julii Łapińskiej udało się to perfekcyjnie. Płynnie manewruje pomiędzy dwiema płaszczyznami czasowymi, stopniowo odkrywając kolejne elementy i tajemnice zarówno te współczesne, jak i te z przeszłości. Całość czyta się z niekłamanym zachwytem i ciekawością. ?Czarny portret? to kolejna znakomita książka autorki, po którą warto sięgnąć.

Pani Julia Łapińska z przytupem wkroczyła na polski rynek wydawniczy za sprawą swojej debiutanckiej powieści "Czerwone jezioro", która zwyciężyła w Konkursie na Powieść Sensacyjną Wydawnictwa Agora. Autorka nie spoczęła na laurach i stworzyła cykl o Kubie Krallu, który liczy już 3 części. Każda kolejna powieść Pani Julii pokazuje, że autorka jest w świetnej formie.

"Gwałtowna śmierć zostawia między ludźmi sporo niewyjaśnionych spraw. Całe życie oszczędzamy bliskim wielu prawd o sobie, bo nie chcemy ich ranić, a potem jest za późno".

Kołobrzeg to właśnie tutaj grupa seniorów ma spędzić tydzień w luksusowym hotelu. Anonimowy darczyńca zafundował wycieczkę ludziom z Ziem Odzyskanych, więc grzechem byłoby nie skorzystać. Pierwsza noc jest katastrofalna w skutkach. Jeden z najstarszych rezydentów hotelu Zygmunt Gretkowski, konserwator obrazów znika. Okazuje się, że zaginiony pisał książkę o swoim pobycie w Lebensborn w Połczyn-Zdroju. Przypadek sprawia, że w samym centrum wydarzeń w luksusowym hotelu jest również Kuba Krall i to właśnie on i jego przyjaciółka, a zarazem policjantka Inga Rojczyk postanawiają odkryć sekrety Gretkowskiego. Czeka ich powrót do przeszłości. Czasy II wojny światowej i okres powojenny kryją mnóstwo tajemnic. Kuba razem z Ingą natrafiają na aferę związaną ze sztuką zdegenerowaną, do tego dochodzi wątek organizacji Lebensborn, gdzie kobiety rodziły dzieci dla partii i wodza, porywano i germanizowano dzieci z Polski i innych krajów okupowanych. Kuba ma okazję odwrócić swoje myśli od demonów przeszłości i swojego nałogu. Walczy, ale póki co jest na straconej pozycji. Bez fachowego wsparcia raczej nie ma szans.

Dwie przestrzenie czasowe to jest to, co najbardziej uwielbiam w książkach. Pani Julia Łapińska w sposób kapitalny wplotła wydarzenia z czasów II wojny światowej w czasy obecne. Pięknie połączyła przeszłość z teraźniejszością. Trzy najważniejsze wątki, które zawarła w swojej powieści: nazistowskie ośrodki Lebensborn, grabież dzieł sztuki i Ziemie Odzyskane pasują tutaj idealnie. Wstyd i zemsta to bodźce, które mogą prowadzić do tragedii. Ale czy dokonując zemsty, można liczyć na spokój? Okazuje się, że dramatyczne historie z przeszłości mają wpływ na teraźniejszość.

To była uczta literacka na wysokim poziomie, ciekawa fabuła i zaskakujący finał to wszystko sprawia, że ciężko się oderwać od tej książki.

Nie znałam twórczości autorki oraz poprzednich części z cyklu, ale uważam, że również można zacząć od trzeciej części. Zawsze można sięgnąć po poprzednie tomy w międzyczasie i nadrobić zaległości czy też bliżej poznać bohaterów.
Grupa seniorów wyjeżdża na wycieczkę do Kołobrzegu, którą funduje tajemniczy sponsor, o którym nikt z uczestników nic nie wie. Kuba Krall ma przygotować relację z pobytu uczestników nad morzem. Nieoczekiwanie najstarszy z uczestników wycieczki, Zygmunt Gretkowski, znika i umiera w niejasnych okolicznościach. Sprawa wydaje się być dziwna i zagadkowa. Do Kołobrzegu zmierza małżonka Zygmunta, która również w drodze nad morze, zostaje pozbawiona życia. Czyżby jakieś fatum wisiało nad rodziną? A może łączyła ich jakaś tajemnica, która nigdy nie miała ujrzeć światła dziennego? Zygmunt w przeszłości był znanym i cenionym konserwatorem obrazów i wiele widział i wiedział. Przeszłość chodziła za nim i nie dawała spokoju. Mężczyzna w ostatnich latach życia pracował nad książką, która dokumentowała jego pobyt w ośrodku nazistowskiej organizacji Lebensborn działającym przed laty w Połczynie-Zdroju. Na jaw mogą wyjść szokujące ustalenia i informacje. I wiele osób chciałoby, aby przeszłość została nadal utajniona i nie ujrzała światła dziennego. Widać komuś bardzo zależało na tym, aby dzieło Zygmunta nadal pozostało schowane w szufladzie. Tajemniczą śmiercią mężczyzna zajmuje się policjantka Inga Rojczyk. Przy udziale i współpracy z Kubą dokonuje szokujących ustaleń, a trop wiedzie do czasów II wojny światowej, gdy naziści rządzili światem. Mordy, germanizowanie dzieci, rodzenie dzieci dla niemieckich rodzin, kradzieże i grabieże dzieł sztuki to tylko nieliczne z przewinień faszystów. Do jakich ustaleń dojdą Inga z Kubą i jak skończy się ich przygoda? Czy będą w niebezpieczeństwie i czy ich dawna zażyłość wpłynie na ich obecne relacje i wspólną pracę? Czy mężczyzna będzie na tyle odporny, aby poradzić sobie z nałogiem? Co łączy sponsora wycieczki z Zygmuntem Gretkowskim i dlaczego się teraz ujawnił?
Czarny portret to opowieść, w której prawda łączy się z fikcją literacką. Fabuła jest przedstawiona na dwóch płaszczyznach czasowych, obecnie i w czasie II wojny światowej. Dzisiaj są odkrywane konsekwencje działań, które miały miejsce wiele lat wcześniej. Warto się wsłuchać uważnie w głos przeszłości, aby skutecznie rozwiązać intrygujące zagadki.
Styl pisania autorki prosty i czytelny, czyta się przyjemnie i z zaciekawieniem. Fabuła rozbudowana, pojawia się kilka wątków, które trzeba połączyć wspólnym elementem w jedną całość. Dla wnikliwych i uważnych. Nastrój stonowany, chwilami niespokojny i przerażający, ale nie może być inny, gdy dotyka się tak trudnych spraw.
Warto nazwisko autorki zapamiętać i wyczekiwać kolejnych tomów z tego cyklu, bo zapewne się jeszcze pojawią. A przynajmniej wiele na to wskazuje.
Warto tę lekturę mieć w domowej biblioteczce. Zachęcam do sięgnięcia po nią!

Lubicie książki, w których narracja prowadzona jest w dwóch liniach czasu? Ja uwielbiam. Julia Łapińska ma natomiast świetny patent na wykorzystanie tego zabiegu. Powoli staje się to jej znakiem firmowym. W swojej najnowszej powieści autorka ponownie przedstawia nam historię, w której centrum mimowolnie znajdzie się fotograf wojenny Jakub Krall. Tym razem rzecz dzieje się nad morzem. Tajemniczy sponsor sfinansował wyjazd grupy seniorów do luksusowego hotelu w Kołobrzegu. Kuba ma za zadanie uwiecznienie ich pobytu w kurorcie. Już pierwszej nocy zamordowany zostaje jeden z uczestników wyjazdu Zygmunt Gretkowski. Kto i dlaczego zasadził się na życie staruszka? Tego będzie próbował dowiedzieć się Jakub oraz przybyła na miejsce komisarz Inga Rojczyk. Dlaczego policjantka została oddelegowana do Kołobrzegu? Odpowiedź na to, jak i wiele innych pytań czeka na kartach powieści. Większość z nich kryje się w przeszłości. Czytelnicy dowiedzą się więcej na temat działalności organizacji Lebensborn, która w czasie drugiej wojny działała w Połczynie Zdroju oraz na temat wywozu dzieł sztuki przez nazistów. Kuba i Inga podążają tymi tropami. Który z nich doprowadzi ich do rozwiązania zagadki? Czytajcie, a wszystko stanie się jasne. Na pewno czas spędzony z książką będzie przyjemnością. Julia Łapińska pięknie operuje słowem i tworzy świetne, plastyczne historie. Martwi mnie trochę, że Kuba znajduje się na równi pochyłej. Nie do końca potrafię też sobie wytłumaczyć dziwną relację dwójki głównych bohaterów. Ciekawa jestem jak autorka dalej pokieruje ich losami. Polecam.