Czarodzieje i ich dzieje Tom 3 (twarda)

Poprzednie tomy serii autorstwa Stefano Ambrosio serwowały czytelnikowi dosyć zwartą przygodowo-magiczną historię. W Czarodzieje i ich dzieje tom 3 trend ten ulega pewnej przemianie. Komiks składa się bowiem z czterech oddzielnych rozdziałów/historii, do stworzenia których zostali również dopuszczeni inni scenarzyści. Na fana przygód arcymaga Mikiego i jego przyjaciół czeka tutaj nie tylko kontynuacja napoczętych wątków, ale również opowieść stanowiąca swoistego rodzaju prequel do całego cyklu. Brzmi to wszystko bardzo intrygująco. Czy tak też jest w rzeczywistości?

Na pewno albumowi nie można niczego zarzucić pod kątem czysto rozrywkowym. Poszczególne rozdziały wypełnione są magią, wartką przygodą, licznymi zwrotami akcji, wyrazistymi Disneyowskimi bohaterami i przyjemnym w odbiorze humorem. Czysty ?fun? płynący z obcowania z tym dziełem jest więc niezaprzeczalny.

Ponarzekać można jednak trochę na jakość tytułu, jeśli porówna się go bezpośrednio z poprzednimi tomami. Szczególnie widać to w scenariuszu Ambrosio i historii Lemuria. Ciężko nie odnieść tu wrażenia, że autorowi zabrakło trochę nowych pomysłów na rozwój dzieła. Mało tego wraz ze zbliżającym się końcem serii postanowił on wrzucić do opowieści wszystko, co tylko znajdowało się w jego głowie. Wedle starego powiedzenia ?co za dużo to niezdrowo? mnogość wykorzystanych pomysłów prowadzi momentami do niepotrzebnego chaosu. Lepiej pod tym względem prezentują się historie autorstwa Marii Muzzolini i Matteo Venerusa

NASTAŁY SPOKOJNE CZASY, ALE?

Trzeci tom ?Czarodziei i ich dziejów? kończy kolejny etap tej historii. Nie kończy jednak całości. To po prostu kolejny etap, dość zamknięty, nieco inny, rozwijający to, co już znamy, dopełniający, a zarazem wprowadzający w to, co będzie dalej. Na koniec więc tym razem nie czeka nas napis ?ciąg dalszy nastąpi?, w tym miejscu można przestać czytać, tym bardziej, że to ostanie komiksy z cyklu, które współtworzył jego twórca, ale jednocześnie jest też na co czekać dalej, jeśli przygody Kaczek i Myszy do Was trafiły.

Miki, Donald, magia, smoki? Niby nastał pokój, niby wszystko jest tak, jak być powinno, ale? Właśnie, zło nie śpi, zagrożenia czają się wszędzie, a nasi czarodzieje będą musieli działać i pokazać na, co ich stać. A okazji do tego będą mieli wiele. A my? My odkryjemy jeszcze co nieco o ich przeszłości i wiele, wiele więcej!

Co tu dużo mówić, choć ten tom nieco różni się od poprzednich ? tym razem nie mamy jednej, długiej opowieści, a kilka krótszych, w tym prequel wydarzeń ? wszystko tu pozostało takie samo, jak w tomach wcześniejszych. W skrócie? Akcja, przygody, humor, magia, niezwykłości szybkie tempo, przesłanie, puszczanie oka do czytelników z klasyką fantasy obeznanych, wszystko to sprawia, że dostajemy niezły komiks familijny. Bardzo ładnie w swej prostocie narysowany, kolorowy i miły zarówno dla oka, jak i po porostu w odbiorze.

Choć pewne minusy posiada. Bo na początku się to bardzo przyjemnie czytało, ale z czasem widzimy, że to ten sam schemat powielany z części na część. Coś tam trzeba znaleźć, coś zdobyć i tak rozdział po rozdziale na drodze do konkretnego celu. To taka historia, gdy wystarczy przeczytać jedną część i można już czuć się, jakby przeczytało się wszystkie. Zarzut? W pewnym sensie, ale przecież lubimy wracać do tego, co znamy i cenimy i jeśli podobało się dotąd, teraz też nikogo nie zawiedzenie. Po prostu trzeba to lubić.

No i warto parę słów poświęcić wydaniu. Z jednej strony mamy solidną ilość stron, papier kredowy i twardą oprawę, z drugiej tomik ma format typowego ?Giganta?, a zatem jest niewielki. Ale dla mnie nie trzeba tu większego komiksu. Wszystko jest czytelne, wyraźne i przyjemne, a w takiej formie bardziej przypomina powieść w twardej okładce, niż komiks, co jakoś pasuje mi do gatunku fantasy.

Ot rzecz dla fanów Kaczek i Myszy. I fantasy. Familijna historia fantastyczno-przygodowa, gdzie dzieje się dużo i ładnie wizualnie.