Czarownica

Książka, która zaczęła się bardzo dobrze, bo autor nie bawił się w przydługie wprowadzenie, tylko od razu poczęstował mnie akcją, a ja uwielbiam właśnie taki zabieg. Do tego już w pierwszym rozdziale dostałam to, czego oczekiwałam, przyglądając się okładce i wczytując się w opis ? magiczny i nieco mroczny klimat. Mogło być więc pięknie, ale niestety ostatecznie w ogóle nie polubiłam się z ?Czarownicą? Finbara Hawkinsa.

Zacznę może od tego, że od pewnego czasu mam zastój czytelniczy, który próbuję przezwyciężyć. Ta książka mi w tym nie pomogła, tylko wręcz pogłębiła ten problem. Po moim początkowym zachwycie czytało mi się ją strasznie ciężko. Styl autora jest niezaprzeczalnie piękny, baśniowy, ale niestety czasem utrudniał mi on odbiór tekstu. Oszczędność i artyzm sprawdzały się dla mnie w scenach, gdy pojawiała się sama główna bohaterka, jednak kiedy na scenę wchodziło więcej postaci, powstawał chaos. Szczególnie w końcówce książki, gdzie akcja pędziła do przodu, a ja nie wiedziałam, co się tak naprawdę dzieje. Była zemsta, zazdrość, moc siostrzanej miłości, ale niestety zabrakło głębi w postaciach i całej historii. Pomogłyby wątki poboczne, być może inna narracja i kilka różnych perspektyw. ?Czarownica? to opowieść z przesłaniem i nawiązaniem do prawdziwych wydarzeń, jednak niestety jest to jednocześnie zbyt prosta i za bardzo przekombinowana historia.

????Główne bohaterki poznajemy, gdy uciekają przed łowcami czarownic, którzy zamordowali ich matkę. Evey i Dill są roztrzęsione, ale próbują ratować swoje życia. Ich matka kazała im znaleźć sabat, gdzie schronienie zapewni im ich ciotka. Po drodze przygarniają szczeniaka, który od teraz podróżuje z nimi. Evey postanawia zostawić siostrę w sabacie, gdzie będzie "bezpieczna", a sama wyrusza na poszukiwania zabójców jej matki. Pomimo młodego wieku, jest żądna zemsty i nic nie powstrzyma jej na drodze do niej. Jest to historia sile siostrzanej miłości, zemście i zazdrości.

????Czytałam dużo opinii o tej książce i większość z nich miała nieprzychylne opinie. Według mnie nie jest to książka, która na nie zasługuje. Po pierwszych stronach bardzo się wciągnęłam. Jest ona dosyć brutalna, co po prostu kocham. Klimat książki jest cudowny, wpada w klimaty baśni albo legendy. Pomimo, że jest krótka i akcja miejscami ?galopuje?, a główne bohaterki niekiedy denerwują, to polubiłam tą książkę. Muszę jeszcze wypowiedzieć się o ilustracjach, ponieważ byłam nimi zachwycona. Kończąc rozdział, nie mogłam się doczekać, aż przewinę stronę, żeby zobaczyć nowy obrazek i według mnie przyczyniły się one do baśniowego klimatu. Polecam przeczytać i wyrobić sobie o niej zdanie.

Evey wraz z młodszą siostrą są świadkami brutalnego morderstwa ich matki. Dziewczynki uciekają przed łowcami czarownic, a po pomoc udają się do swojej ciotki i sabatu. Evey, chcąc dokonać zemsty na mężczyznach odpowiedzialnych za śmierć matki, mimo obietnicy złożonej rodzicielce, zostawia siostrę pod opieką sabatu, a sama wyrusza na polowanie. W momencie, kiedy dziewczyna walczyła o sprawiedliwość, nie mogła przewidzieć, że jej młodsza siostra znajdzie się w ogromnym niebezpieczeństwie.

Historia zaczyna się dość tragicznie dla bohaterek. Evey z jednej strony związana jest obietnicą z matką, a z drugiej strony pała chęcią zemsty. Sama chce dopaść łowców, a młodsza siostra będzie jej w tym przeszkadzać, dlatego zostawia ją pod opieką sabatu. Pozostawienie młodszej siostry i sposób pożegnania się z nią są okrutne ze strony Evey. Dziewczyna zachowuje się do niej wręcz nienawistnie, a w dodatku zabiera jej cenną pamiątkę po matce.
Czuć ciągłe napięcie między siostrami. Evey przez długi czas okazuje sporą niechęć wobec młodszej siostry, która jest jeszcze małą dziewczynką. Evey, zamiast ją wspierać, traktuje ją z góry i przedmiotowo, głównie z zazdrości o jej dary czy faworyzowanie przez matkę.

Fantastyka z odrobiną magii. Autor bardziej skupił się na pokazaniu przemiany Evey, którą ogarnęła chęć mordu, a zapomniała, że młodsza siostra jej potrzebuje. Dziewczyna przez cały czas toczy wewnętrzną walkę, ale kiedy zaczyna rozumieć swój błąd, jest już za późno. Evey musi ratować siostrę przed więzieniem, ale na szczęście nie jest z tym sama.
Ciekawa, lekka opowieść, z intrygującymi postaciami. Idealna na jesienny wieczór. Tekst jest prosty, opisy są czasami dłuższe, sporo jest też dialogów. Przepiękna oprawa graficzna, rysunki w środku umilały czytanie i były dopasowane do historii zawartej w danym rozdziale. Pomijając brutalne morderstwo na początku, w kolejnych rozdziałach jest raczej spokojnie. Dopiero pod koniec zaczyna się prawdziwa jazda bez trzymanki. Bohaterowie będą musieli wiele ryzykować, bo ocalić czarownice, będą musieli mierzyć się ze zdradą bliskich, rozszalałym tłumem, odzyskać stracone zaufanie i odkryć w sobie magię.

Evey i jej siostra Dill są świadkami brutalnego zabójstwa ich matki. Łowcy czarownic są okrutni i nie znają litości. Dziewczynkom cudem udaje się uciec. Evey poprzysięga zemstę i czuje się winna zaistniałej sytuacji. Zamiast dotrzymać obietnicy i zaopiekować się siostrą, Evey rusza w poszukiwaniu zemsty. Pozostawia Dill u ciotki, w sabacie czarownic, gdzie ma być bezpieczna. Jednakże okazuje się, że zdrajcy mogą być wszędzie. Niedługo rozpocznie się sąd nad uwięzionymi domniemanymi czarownicami. Jak potoczą się dalej ich losy dowiecie się sięgając po tą powieść.

Ile jest czarownicy w "Czarownicy"? Miała być to opowieść pełna magii i czarów, a jest przepełniona poszukiwaniem zemsty. Dla mnie jest tu zdecydowanie za mało pierwiastka fantastycznego, ale i tak dobrze się bawiłam przy lekturze tej powieści. Książkę czyta się ekspresowo i z niecierpliwością śledzi losy sióstr. Mimo, że czuć iż jest to debiutancka powieść to jest to udany debiut. Jest to książka młodzieżowa i czuć to w trakcie lektury, nie tylko mamy nastoletnią bohaterkę, ale i historia opowiedziana jest w prosto i jednotorowo, czyli prosta droga do zemsty bez zbędnych wątków pobocznych. Fajnie by było gdyby historia była bardziej rozwinięta, ale to gdy patrzymy z perspektywy starszego czytelnika, który wie, że nie zawsze tak łatwo jest osiągnąć swój cel.

Okładka i oprawa graficzna są świetne. Rysunki przed każdym rozdziałem są cudowne i dodatkowe akcenty z piórami. Idealnie pasują do treści zawartej w powieści.

Jeśli macie ochotę na lekką powieść o zemście i poszukiwaniu sprawiedliwości z odrobiną magii to bardzo polecam Wam tą powieść.

...

?Czarownica? autorstwa Finbar?a Hawkins?a, stanowi opowieść pełną magii, zemsty, oraz siły kobiet, które w obliczu zagrożenia stają się silne jak nigdy wcześniej. Jestem totalnie zaskoczona tą historią, nie spodziewałam się, że wciągnę się w nią do takiego stopnia, że przeczytam ją w jeden poranek!

Kilkunastoletnia Evey oraz jej młodsza siostra Dill są świadkami brutalnego morderstwa matki dokonanego przez łowców czarownic. Dziewczynkom udaje się uciec w ostatniej chwili. Zrozpaczona nastolatka przysięga sobie, że nie spocznie dopóki nie dopadnie morderców.
Eveey zaślepiona chęcią zemsty oraz zazdrością postanawia odebrać młodszej siostrze wróżebny kamień, który dała jej matka oraz zostawia ją samą na sabacie czarownic. Dziewczyna nie wie, że tym samym skazuje swoją siostrę na niebezpieczeństwo, które może kosztować ją wiele, nawet jej własne życie...

?Czarownica? stanowi kolejny tytuł, który zaraz po ?Królewskiej buntowniczce? kupił mnie swoją oprawą graficzną. Dopóki nie sięgnęłam po tę powieść, książki z obrazkami kojarzyły mi się przede wszystkim z pozycjami skierowanymi dla dzieci, jednak po tej lekturze wiem, że to kompletne bzdury! Rysunki znajdujące się na początku każdego rozdziału zapowiadały co takiego wydarzy się w fabule oraz nadawały niespokojny klimat. Nie tylko ilustracje występujące wewnątrz tego tytuły mnie kupiły - okładka ?Czarownicy? jest nie z tej ziemi! Bardzo podoba mi się ta ruda dziewczyna, wokół której mamy latające kruki oraz świetliki - do tej pory nie potrafię oderwać od nich wzroku.

Hawkins serwuje nam tutaj wątek czarownic oraz siostrzanej miłości - ten drugi motyw najbardziej mnie zaciekawił. Mimo iż nie do końca byłam w stanie zrozumieć relację pomiędzy Evey oraz Dill, (była dla mnie przedstawiona zbyt chaotycznie), to coś czuję, że wiele czytelników na podstawie ich kontaktów odnajdzie jakąś cząstkę siebie.

Jeśli chodzi o główne bohaterki... Chyba nie muszę Wam mówić, że Dill w zupełności mnie kupiła. Jest to wręcz pozytywny promyczek całej fabuły, chętnie spotkałabym ją na swojej drodze. Natomiast jeśli chodzi o Evey.. do niej mam już mieszane uczucia. Z jednej strony podziwiam ją za jej upór i odwagę by stawić czoła niemożliwemu, to jednak odstraszała mnie jej naiwność. Jak dla mnie zbyt szybko zaczęła darzyć zaufaniem nowych bohaterów, przez co Dill skończyła tak a nie inaczej.

Pomimo moich zachwytów muszę wspomnieć o jednej malutkiej wadzie - ?Czarownica? jest za krótka, przez co czuję pewien niedosyt. Według mnie niektóre wydarzenia mogłyby zostać bardziej opisane - dodałoby to nie tylko kilka stron więcej tej książce, ale pobudziłyby to moją wyobraźnię w pełni.

I na koniec dosłownie kilka zdań o zakończeniu. Odetchnęłam z ulgą kiedy przeczytałam dwa ostatnie rozdziały - bałam się, że autor podąży w zupełnie innym kierunku. Po przeczytaniu mogę z ręką na sercu powiedzieć, że finał kupił mnie w pełni.

Czy książkę polecam? Polecam ten tytuł przede wszystkim ze względu na piękne oraz niespotykane wydanie. Historia pomimo drobnych niedociągnięć dostarczy Wam wiele emocji i wciągnie do tego stopnia, że przeczytacie ją w zaledwie kilka godzin.

Czytaliście w dzieciństwie baśnie? Ja uwielbiałam, lecz najbardziej podobały mi się te mroczne, krwawe i z przesłaniem. Wiele dziewczyn w moim wieku się zachwycało księżniczkami Disneya a ja wyszukiwałam książki, dzięki którym będę czuła dreszczyk emocji. Z przyjemnością sięgnęłam po ?Czarownicę? Finbara Hawkinsa, która zapowiadała się bardzo dobrze. Skusiła mnie przede wszystkim przepiękna okładka i liczne grafiki w książce, które idealnie odwzorowywały klimat książki, lecz nie pomyślcie sobie, że jest to książka dla młodzieży. Książka mimo swojej małej ilości stron, jest przepełniona brutalnością, krzywdą i mrocznymi czarami. Wiele osób opisuje ją jaką dziwną, ja ją raczej opisałabym jako bardzo mroczną, napisaną językiem specyficznym, bardzo przypominającym stare baśnie, w których również lała się krew. Nie jest to książka idealna, lecz dość przyjemna lektura.



?Nie płacz, już lecę. Jak te ptaki, które uwielbiamy gonić. Wleciałam w płomienie, żar i światło. I zawyłam, bo ciebie tam nie było. Więc samotnie płonęłam dla ciebie.?



Kilkunastoletnia Evey, wraz z kilkuletnią siostrą Dill są świadkami brutalnego morderstwa matki, która została posądzona o czary. Dziewczynki uciekają przed oprawcami matki chcąc się schronić u siostry matki, która ma im pomóc. Oskarżenia oprawców matki nie były wyssane z palca, matka Evey była prawdziwą czarownicą, lecz nie była zła i przebiegła, swoją magią chciała tylko pomagać innym ludziom. Starsza dziewczyna obiecuje pomścić śmierć swojej matki, lecz zaślepiona zazdrością o moc, która drzemie w jej siostrze, pozostawia ją pod opieką sabatu i wyrusza w podróż, która ma się skończyć śmiercią morderców jej matki.



?Była dolina.
A w tej dolinie,
Kobieta czyniła czary.?



Język jakim posługiwał się autor w swojej debiutanckiej książce ?Czarownica? nie jest łatwy w odbiorze, przypomina mi stare baśnie, które przez lata w większości zostały przekształcone tak, by nie straszyć młodszych czytelników. Na samym początku musiałam się przyzwyczaić do tak prowadzonej fabuły, brak w niej jest opisów przedstawiających świat, w którym toczy się dana historia, brak w niej dłuższych przemyśleń bohaterki. Narratorem jest Evey, młoda i bardzo zawistna dziewczyna, co niekiedy doprowadzało do szewskiej pasji, to w jaki sposób traktowała własną siostrę, jak jej dokuczała, raniła słowami, irytowało mnie niemiłosiernie.

Anne, bohaterka drugoplanowa, bardzo mi się spodobała, została przedstawiona jako silna i pewna siebie młoda kobieta, która potrafi się przeciwstawić mężczyznom. Za to reszta postaci została potraktowana po macoszemu, właśnie brak opisów, czy to miejsc, czy postaci, bardzo mi przeszkadzał, nie potrafiłam się zaaklimatyzować w książce.

Magia, którą powinna być wypełniona książka, w końcu jest ona o czarownicach, była opisywana dość rzadko. Brakowało mi jakiś spektakularnych czarów, czy może magicznych eliksirów. W książce był za to opisany obszernie temat polowań na czarownice i procesów, które były bardzo niesprawiedliwe.

Mimo tych wszystkich moich uwag, czytało mi się dość dobrze książkę. Dzięki temu, że liczy niecałe 300 stron i jest zapełniona grafikami, lektura wydawała się dość przyjemna. Nie powiem, że mnie porwała, prędzej powiem, że czytało mi się ją przyjemnie i na tym poprzestanę. ...





??Nie płacz, już lecę. Jak te ptaki, które uwielbiamy gonić. Wleciałam w płomienie, żar i światło. I zawyłam, bo ciebie tam nie było. Więc samotnie płonęłam dla ciebie.?