Czas huraganów (twarda)

Dawno nie miałam do czynienia z tak wulgarną, odpychającą, a zarazem... wciągającą i ciekawą książką. Mrok i brutalność wyziera z każdej strony, otacza czytelnika strachem i niepokojem.
Duszna atmosfera nie pozwala na zaczerpnięcie oddechu- niemal czuć na własnej skórze, upał meksykańskiego klimatu a w nozdrzach smród niemytych ciał- bieda i beznadzieja życia bije czytelnika dosłownie po oczach, i nie pozwala odwrócić wzroku.

Autorka pisze brutalnie i bardzo wulgarnie, pozwala nam poczuć klimat brudnego, dziwnego, a zarazem fascynującego Meksyku, (nie liczcie jednak na podróżnicze ciekawostki) gdzie narkotyki, prostytucja, homoseksualizm, gwałt i mord jest na porządku dziennym, gdzie ze śmierci się śmieje, a życie przepływa przez palce i nim człowiek się obejrzy, jest wrakiem na dnie.
Przedstawia świat pozbawiony, jakichkolwiek skrupułów, gdzie człowiek nienawidzi człowieka a pozbawiony środków do życia... gotowy jest na wszystko.
Nie brakuje także szczypty magii, zaklęć i pradawnych wierzeń. Wzbudziły one niejednokrotnie dreszcze na ciele. Osnuły magią i tajemniczością.
Wydarzenia opisane są brutalnymi, dosadnymi i niemalże niekończącymi się zdaniami- nie liczcie na dialogi, cała historia leci niemal z "automatu".
Postaci jest wiele, wymaga to sporo uwagi i skupienia. Kilkakrotnie byłam zmuszona wyjść z mojej strefy komfortu, bo książkę czyta się dość długo i momentami topornie, ale świetnie to oddaje jej mroczny i duszący klimat. Zdecydowanie było warto!
Uwielbiam takie "odjechane" książki- wykraczające poza wszelkie przyjęte normy.

Czy polecam?
Jest to książka trudna, zdecydowanie nie dla każdego, na pewno wywoła wiele skrajnych emocji i kontrowersji.
Ja jestem zachwycona, ale zdaję sobie sprawę, że dla wielu osób będzie ona nie do przejścia. Ta historia to ostra, przenikliwa i niezwykle brudna opowieść o meksykańskiej codzienności.

POLECAM...

"Czas huraganów" recenzenci kochają albo nienawidzą. Tutaj forma przesłania treść, dlatego na niej przede wszystkim skupię się w mojej ocenie. Narracja przypomina język mówiony, a raczej burzę myśli. Zdania bywają tak długie, że można się zgubić i stracić wątek. Pokażę jedno dla przykładu:

"Wszyscy osłupieli na jej widok, nie wiadomo tylko, czy bardziej ich on przeraził czy rozśmieszył, bo wyglądała komicznie - żeby w tym upale, w którym mózg się wręcz gotował, ubrać się na czarno, chyba zwariowała, idiotka, skąd ta potrzeba robienia z siebie stracha na wróble jak ci transwestyci, którzy co roku zjeżdżali na karnawał do Villi".

Zdanie kolejne jest jeszcze dłuższe, ale obawiam się, że zabrakłoby mi miejsca w recenzji, gdybym je przytoczyła. Język jest również bardzo wulgarny. Ta powieść zdecydowanie nie jest tym, czego zazwyczaj od literatury się oczekuje. Świat przedstawiony jest tak zły, że wygląda jak odbicie naszej rzeczywistości w krzywym zwierciadle. Szok i kontrowersje przebijają tutaj z każdej strony. Tak jakby autorka pragnęła wylać na współczesnego czytelnika wiadro zimnej wody.

Jak ja odebrałam tę książkę? Przede wszystkim widzę w niej eksperyment literacki. Dzieło, które mogłoby być lekturą na studiach. To coś trudnego, nad czym można się pochylić i zanalizować pod różnymi kątami. Na pewno nie odczuwałam przyjemności podczas czytania, to zdecydowanie nie jest tytuł dla rozrywki. Myślę, że to jedna z takich książek, na czytanie której musi być odpowiedni czas i miejsce w życiu czytelnika. Również nie jestem specjalnie poruszona taką tematyką (prostytucja, bieda, agresja... długo by wymieniać, co tutaj się znalazło), bo pamiętajmy, że to nie jest reportaż, tylko fikcja literacka. Poza tym od początku jesteśmy bombardowani szokującymi treściami, z czasem po prostu przestaje się na to zwracać uwagę.

Dlatego moja ocena pozostaje neutralna. Doceniam pomysł i wykonanie, ale nie porwało mnie to ze sobą. Polecam osobom, które mają ochotę przeczytać coś innego niż zwykle i trudniejszego w odbiorze.

Smród, brud i ubóstwo. Okraszone wieloma, raczej mało wyszukanymi epitetami. Musiałam wręcz zmuszać się do czytania, i te nie ze względu na trudny przekaz czy kaliber tej powieści, a przez to że była niesamowicie nudna. Przez większość czasu nierozumiałam o czym czytam, a może nie chciałam?
Liczyłam na mocny kryminał, brudny i dosadny, a dostałam opis każdej możliwej patologii, tyle że w meksykańskim środowisku. Nie czułam żeby to było wybitne, ani pod względem treści, ani pod względem stylu, który był chaotyczny, rozwlekły i nie miał nic wspólnego z pięknem. Nie podobała mi się i jest to największe rozczarowanie tego roku.

Ta okładka skrywa huragan pełen brutalności i zła. Ta historia obdarta jest ze wszelkiego człowieczeństwa. Bohaterom odebrano jakąkolwiek intymność. Wszystko jest zepsute, brudne, chore, okropne. Obraz społeczeństwa Meksyku przeraża i szokuje. Zostawia z ogromem skrajnych emocji. Po opisie spodziewałam się czegoś innego. Książki, w której zbrodnia będzie głównym wątkiem, a nie tylko tłem. A może jest tylko powodem, by opisać to, co zostało opisane? Nie wiem, o czym jest ta książka. Nie wiem, gdzie podziała się fabuła, bo na darmo jej szukać. Nie wiem, o co chodziło autorce. ?Czas huraganów? zaskakuje formą. Narracja bez dialogów .Pozbawiona jakiejkolwiek cenzury, pełna wulgaryzmów. Zdania sprawiają wrażenie pisanych na szybko, w przypływie myśl. Zapisać, aby nie uciekły. Sformułować je w długie zdania, czasami nawet na całą stronę. A potem czytać je i pięć razy, aby zrozumieć. Tysiące myśli i brak dialogów. Całe strony tekstu, z którego wylewa się brud. W pewnych momentach i czytelnik czuje się brudny .Inna, dziwna? To nie jest delikatna książka. To nie jest lekka historia. To ból, patologia, okrucieństwo, obrzydliwość. To życie, które kręci się wokół ćpania, picia, złodziejstwa, krętactw, bicia, zaspokajania potrzeb seksualnych i prostytucji. To opowieść, gdzie kobietę sprowadza się tylko do jednego i to już od najmłodszych lat. To książka, w której człowiek jest sam ze sobą . Można ją śmiało odłożyć, być może już do niej nie wrócić. Miałam ochotę tak zrobić, ale doczytałam do końca. To było dla mnie nowe doświadczenie, które pokazało mi, że ta książka nie jest dla mnie, że nie mam aż tak silnej psychiki, ale nie żałuję tego, że ją przeczytałam. Dlatego też zostawię pierwszy raz książkę bez kwiatowej oceny. Nie dla ludzi o słabych nerwach.