Czas nienawiści

Każde ruchy dozwolone.


?Czas nienawiści? miałam na oku, jak zobaczyłam okładkę. Prosta, a tak wiele mówiąca, z dłoni połączonych drutem kolczastym rzuca się w oczy i przykuwa uwagę. W końcu nadszedł czas. ?Czas nienawiści?.

FABUŁA

2022 rok. Ameryka rozdarta między władzę, a ludzi walczących przeciwko niej, każdego dnia chyli się ku powolnemu upadkowi. Kto ma odwagę się zbuntować i walczyć, przeciwko systemowi, musi liczyć się z tym, że jeden zły krok i trafi do swoistego obozu pracy. Amanda, dziennikarka i Huilan, architektka, kiedyś będące w związku, który miał szansę, nie tylko na szczęśliwe zakończenie, ale też na powiększenie duetu w trio, rozpadł się, a kobiety trafiły na dwie strony barykady. Amanda postanowiła dołączyć do walczących z systemem, a Huilan poddała się i dołączyła do systemu.
Która z nich ma rację?
A przed wszystkim, jak będzie wyglądać ich ponowne spotkanie, po wszystkim, co się wydarzyło?


OPRAWA GRAFICZNA

Okładka, o której pisałam na początku zaciekawia, nawet wręcz namawia do sięgnięcia po komiks i sprawdzenia, jak prezentuje się środek. Cały ten komiks jest brudny. Mroczne kadry, rozjaśnione jednym, czy dwoma neonami. Czarne obramowania postaci, niechlujne, chociaż tutaj w dobrym tego słowa znaczeniu pociągnięcia ołówka, które pokazują twardość, a także trudność sytuacji, w jakich znalazły się obie bohaterki. Dystopia bije po oczach z każdego zakamarka tego komiksu i muszę przyznać, że w całej tej fabule jest wiele racji.


OPINIA OGÓLNA

Opis komiksu, który jest na stronach internetowych wskazywał na nieco inną lekturę, chociaż może to ja sobie coś innego wyobraziłam. Mimo tego, nie jestem zła, że nie sprawdziły się moje przewidywania, bo ?Czas nienawiści? to historia, w której widać potencjał i mam nadzieję, że w kolejnych tomach będzie on wykorzystany. Oby, bo historia zapowiada się naprawdę dobrze, a i oprawa graficzna, o której także już pisałam jest przyjemna dla oka. Z bohaterek zdecydowanie bardziej polubiłam Huilan, czyli amerykankę chińskiego pochodzenia. Jej wątek wydaje mi się znacznie bardziej ciekawszy, niż Amandy, chociaż podejrzewam, że to właśnie blondyna miała przykuć większą uwagę.
?Czas nienawiści? to dobrze rozpoczynająca się historia, która wciąga i wywołuje przemyślenia o świecie. Śmiejcie się, ale rok 2022 już prawie za dwa lata i co, jak okaże się, że autorzy tego komiksu mieli rację? Stanisława Lema też nikt nie doceniał z robotami, a teraz proszę. Na porządku dziennym mamy drony, a roboty potrafią robić drinki.

JAK TO DYSTOPIA

Ten komiks urzekł mnie swoją okładką na tyle, że postanowiłem sięgnąć po niego w ciemno. O treści wiedziałem tylko tyle, że prezentuje nam dystopijną wizję przyszłości, a takie zawsze lubiłem, nawet jeśli temat wydawał się być wyczerpany lata temu. I co? I trochę się zawiodłem, bo owa wizja przyszłości nie zdołała mnie przekonać. Wciąż jednak ?Czas nienawiści? to niezły komiks, który dobrze się czyta.

Jest rok 2022. Ameryka jest rozdarta między opresyjną władzę i walczących z nią ludzi. Kto nie pasuje do systemu, trafia do swoistych obozów pracy. Amanda i Hulian, niegdyś żony, obecnie stoją po dwóch stronach barykady. Ta pierwsza zajęła się partyzantką, ta druga, choć ze względu na swoją ex podejrzana, opowiedziała się za państwem. Gdy walka trwa, jak będzie wyglądało ponowne spotkanie ich obu?

Z dystopijnymi wizjami przyszłości zawsze jest jeden zasadniczy problem: ich twórcy, wiedząc że przedstawiają nam je bardziej w alegorycznej, niż dosłownej formie, uważają, że nie muszą dbać o realizm, choć jednocześnie starają się przekonać nas o prawdziwości swoich historii. Widać to było w ?Opowieści podręcznej?, gdzie zabrakło przekonania, że to co się dzieje rzeczywiście jest możliwe. Widać to było także w ?Śpiących królewnach? (naprawdę ktoś uwierzył, że ludzkość tak zdziczała w kilka dni?). Podobnych przykładów można by oczywiście mnożyć, ale nie ma to sensu. Rozwiązaniem jest albo zachowanie skrajnego realizmu, albo odejście całkowicie w alegorię (jak to robi np. Chuck Palahniuk, u którego nawet bohaterowie są bardziej personifikacją konkretnych cech czy idei, niż czymkolwiek innym). Tu jednak autorzy trzymają się wspomnianego rozdarcia między metaforyczną przypowieścią, a realizmem. Nie do końca mnie to kupuje, ale na szczęście album ma do zaoferowania wiele dobrych elementów.

Jednym z nich bezwzględnie jest mroczny klimat panujący na stronach. Całość jest brudna, surowa i utrzymana w ciemnej tonacji. Pod pewnymi względami przypomina mi to polskie współczesne dzieła, które okres PRL-u przedstawiają tak, jakby nie istniało tam nic dobrego, ale mimo to i tak ?Czas nienawiści? ma swój urok. Poza tym udana jest też sama akcja. Tempo nie jest szybkie, więcej tu rozmawiania niż działania jako takiego, ale dzięki temu lepiej możemy poznać bohaterów i świat. Owszem, postacie nakreślone są dość płasko i schematycznie, ale też nie stanowią jakiegoś rozczarowania. Całości dopełnia niezła w swej brudnej stylistyce szata graficzna, uzupełniona o dobrze dobrany, stonowany kolor.

W skrócie: niezła propozycja. Zaangażowana, ale nie spełniona pod tym względem. Przeczytać można, bo to całkiem przyzwoita lektura, niemniej wielkiej głębi się po niej nie spodziewajcie. Wciąż jednak mam nadzieję, że kolejne tomy zdołają lepiej wykorzystać potencjał.