Czekam na ciebie

"Jej serce nagle zamarło. Rozpoznała te oczy. Wszędzie rozpoznałaby tę twarz. Seryjny morderca był ich dawcą numer 3319."

Właśnie takich satysfakcjonujących propozycji czytelniczych wyszukuję, gdzie wspaniale łączą się cztery elementy powieści, intrygująca i złożona fabuła, ciekawe portrety postaci, frapujące zagadnienia społeczne i wciągający styl narracji. Wówczas chętnie angażujemy się w śledzenie zajmująco rozwijającego się scenariusza zdarzeń, ulegając umiejętnie wytworzonej atmosferze niepokoju i niepewności, a przy tym poddajemy się frapującej grze wysuwania przypuszczeń i domysłów. Ogólnego pozytywnego wrażenia nie psują nawet pojawiające się mało prawdopodobne epizody czy zadziwiające decyzje bohaterów. Autorka sprytnie przykuwa uwagę czytelnika, odwołując się do szerokiego wachlarzu emocji, dylematów moralnych i zagadnień etycznych. Dynamiczne rytmy, zaskakujące zwroty akcji, tajemnice do odkrycia, to wszystko znajdziemy w książce, która nie tylko dostarcza znakomitej rozrywki, ale również skłania do przemyśleń.

Christine Nilsson, nauczycielkę prowadzącą zajęcia wyrównawcze dla uczniów borykających się z trudnościami w czytaniu, poznajemy podczas szkolnej imprezy pożegnalnej. Kobieta jest w szóstym tygodniu ciąży i decyduje się na zawieszenie kariery zawodowej, poświęcenie ognisku domowemu i wychowaniu dziecka. Snucie przez nią wspaniałych marzeń przerywają podejrzenia, że biologicznym ojcem jej dziecka jest seryjny morderca. Ponieważ firma zarządzająca bankiem spermy, uwarunkowana prawnymi przepisami, nie rozwiewa wątpliwości Christine i jej męża Marcusa, kobieta zaczyna na własną rękę prowadzić śledztwo w sprawie tożsamości zabójcy pielęgniarek, tak aby dotrzeć do prawdy i uzyskać niezbędne dla spokoju ducha informacje.

Małżeństwo, które zamiast cieszyć się szczęściem bliskiego rodzicielstwa, przechodzi bardzo trudne chwile, mąż i żona w różny sposób radzą sobie z nieoczekiwanymi wydarzeniami, ich wzajemna więź miłości i zaufania wystawiona zostaje na ciężką próbę. To także spojrzenie na aspekty bezpłodności, choroby współczesności, jej psychologiczne powiązania i sprzężenia. Biznesowe uwarunkowania leczenia bezpłodności, nadużywanie zaufania dla zysku, a także szczerość w związku, potęga macierzyńskich instynktów, siła przyjaźni, trudne wybory związane z aborcją. Ale przede wszystkim spojrzenie na genetyczne predyspozycje do zaburzeń psychicznych, skłonności do przemocy, agresywnych zachowań, socjopatycznych skłonności, czy wpływu czynników środowiska i wzorców wychowania. Inna pasjonująca i ekscytująca powieść autorki to thriller psychologiczny "Mów do mnie".

bookendorfina.pl

Mam dwie ukochane autorki. Pierwsza to Jodie Picoult, która ostatnio napisała powieść pt. "Małe wielkie rzeczy". Książka zachwyciła i potrząsnęła mną niczym landrynkami w pudełku. Druga pisarka to Lisa Scottoline, która również słynie z książek silnie naładowanych emocjami. Jej powieści też porywają niczym rwąca rzeka. No i własnie. Po zamknięciu książki pt. "Małe wielkie rzeczy", powinnam dać sobie chwilkę i przeczytać "Karolcię", albo "Dzieci z Bullerbyn", pozwalając uspokoić się myślom w głowie. A ja tymczasem szybko przesiadłam się na "Czekając na ciebie". Z deszczu pod rynnę :-)
Christine Nilsson bardzo długo nie mogła zajść w ciążę. Po wykonaniu miliona badań okazało się, że jej mąż Marcus, nie może być ojcem. Para jednak nie rezygnuje z marzeń o potomstwie i postanawia spróbować skorzystać z innych możliwości, jakie daje współczesna medycyna. Decydują się na skorzystanie z usług banku spermy. Cała sytuacja jest dość krepująca, ale bardzo uważnie wybierają ojca dziecka, oglądając zdjęcia i czytając opisy kandydatów. Wybierają młodego, przystojnego i ambitnego chłopaka, marzącego o studiach medycznych. Rachu ciachu i po strachu - Christine zachodzi w wymarzoną ciążę. Wydaje się, że sukces został osiągnięty i nic nie zmąci radości przyszłych rodziców. Nic bardziej mylnego. Pewnego dnia Christine, oglądając wiadomości, w schwytanym mordercy rozpoznaje dawcę, którego pamięta ze zdjęć opublikowanych na stronach banku spermy. Został on oskarżony o zabójstwo trzech pielęgniarek.
Christine nie zastanawia się długo i podejmuje decyzję o własnym śledztwie, które da odpowiedź na pytanie, czy Jej dziecko będzie dzieckiem mordercy. Sam Zachary twierdzi, że jest niewinny, ale to trochę mało... kobieta stawia na szali własne szczęście i rusza w podróż w poszukiwaniu prawdy.
Na początku bardzo irytowała mnie główna bohaterka. Uparcie, wręcz namolnie próbowała wszystkich dookoła przekonać, że domniemany morderca jest ojcem biologicznym dziecka. Wszyscy mówili, że podobieństwo jest złudne, a ona dalej swoje. Już zębami zgrzytałam ze złości na myśl, że cała powieść to będą rozterki rozhisteryzowanej przyszłej mamy. Na szczęście po kilkunastu stronach fabuła się rozwinęła i to szeroką wstęgą.
Autorka stworzyła niesamowitą, pełną emocji i niezwykłą powieść, poruszającą bardzo trudny temat. Wykreowała postacie tak, aby czytelnik mógł wczuć się w ich sytuację i wraz z nimi przeżywać rozterki. Małżonkowie mają zupełnie odmienne sposoby radzenia sobie ze stresem. Co więcej - oboje w całkowicie odmienny sposób zareagowali na całą sytuację. Christine postanawiała działać i jedzie do więzienia rozmówić się z podejrzanym, co uruchamia całą lawinę dramatycznych wydarzeń. Marcus natomiast wybiera inną ścieżkę i postanawia walczyć o swoje prawa przed sądem. To powoduje, że małżonkowie się od siebie coraz bardziej oddalają i w najtrudniejszych chwilach Christine jest sama.
Wielką sympatią zapałałam do samotnego prawnika, który podejmuje się obrony Zacharyego. Ten ekscentryczny, małomówny staruszek, który od początku budził niechęć, okazał się wspaniałym człowiekiem. Uwielbiam te fragmenty książki, które ukazują jego szorstkość, wręcz niegrzeczność w kontaktach z Christine. I co? I ponownie okazało się, że to co na zewnątrz człowieka ma się nijak do tego, co w środku.
Polecam lekturę z całą stanowczością. To połączenie książki obyczajowej, kryminału, a nawet thrillera. Jest ciekawie, miejscami strasznie, a miejscami zabawnie, ale należy podkreślić, że całość jest mocno wciągająca i intrygująca.

Skorzystali z usług banku spermy. Oczekiwanie na dziecko przerodziło się jednak w prawdziwy dramat. Nie spodziewali się, że to dopiero początek koszmaru.

Do nowej książki Lisy Scottoline podchodziłam z wielką ciekawością i umiarkowanym zaufaniem. Jej poprzednia powieść zrobiła na mnie bardzo dobrze wrażenie, ale ta, którą zaczęła się nasza znajomość mocno mnie rozczarowała. Długo zastanawiałam się, jak będzie tym razem, ale niezwykły temat nie pozwolił mi odpuścić.

Nie przypominam sobie, żebym czytała powieść choć zbliżoną tematycznie do tej. Skorzystanie z usług banku spermy, podejrzenie, że dawca może być mordercą, poszukiwania prawdy- tak naprawdę nawet nie brałam pod uwagę, że ta książka mogłaby być zła, w innym wypadku mowa byłaby o zmarnowanym potencjale. Tymczasem Scottoline zaczyna bardzo dobrze, a z każdym kolejnym rozdziałem jest lepiej. Od początku czuć wielkie emocje, udzielające się nam na każdym etapie lektury.

Christine i jej mąż marzyli by zostać rodzicami, niestety tradycyjne rozwiązanie nie wchodziło w ich przypadku w grę. Skorzystanie z banku spermy wydawało się dobrym wyborem. Kolejne rozdziały uświadamiają nam, że niekoniecznie. Autorka bardzo dobrze oddaje uczucia małżonków, z jednej strony ukazując naturalne wątpliwości w przypadku takiej metody, z drugiej podkreślając pogłębianie się wewnętrznych konfliktów w miarę rozwoju akcji. Co ciekawe, rozwijając akcję z nastawieniem na główną bohaterkę, udało się jej ukazać emocje towarzyszące również jej małżonkowi, co moim zdaniem zasługuje na duże uznanie czytelnika.

Christine i Marcusa poznajemy bardzo dobrze. Konsekwencje skorzystania z usług dawcy spermy zmuszają ich do niecodziennych wyborów i decyzji, których konieczności podjęcia w ogóle się nie spodziewali. Konsekwentnie za nimi podążając wikłamy się w sieć wzajemnych oskarżeń, przykrych pretensji, poruszających dylematów, gorących łez i niezapomnianych kłamstw. Bardzo mocno zaangażowałam się w lekturę, w dużej mierze właśnie za sprawą towarzyszących mi uczuć wobec bohaterów i przykrej sytuacji, jakiej uczestnikami się stali. Scottoline skłania nas do refleksji, zachęca do posłuchania głosu własnego serca, do pamiętania o sumieniu i moralności. Pojawiają się też jednak złość, bezbronność, protest. Podczas lektury w naszych głowach przewija się cała gama uczuć, wyborów, konfliktów.

Autorka zbudowała bardzo wyraziste sylwetki bohaterów. Ich kreacje sprawiają, że nie można pozostać wobec nich obojętnym, a podejmowane przez nich decyzje skazują nas na zajęcie stanowiska i opowiedzenie się po którejś ze stron. Żadna z powieściowych postaci nie jest krystalicznie czysta. Popełniają błędy, kierują się egoizmem, kłamią. Dzięki temu jednak książka przepełniona została realizmem i po części może kojarzyć się z sytuacjami wyjętymi prosto z życia.

Interesujący temat, który został bardzo dobrze rozwinięty, charyzmatyczne sylwetki bohaterów, istotna i aktualna tematyka- elementy te tworzą z ?Czekam na ciebie? bardzo dobrą powieść obyczajową. Co ciekawe, to wprowadzenie wątków przypominających te obecne na stronach thrillerów czy kryminałów, w dużej mierze sprawia, że ta książka jest jeszcze lepsza, urozmaica ją, ubogaca i sprawia, iż może przekonać większe grono odbiorców. W pewnym momencie Scottoline bez wahania odcina się od mądrej, choć dość słodkiej powieści kobiecej, na rzecz morderstw, krwi, pełnych mroku i zła obrazów. Wówczas, gdy książka zaczęła przypominać kryminał, moja ciekawość sięgnęła zenitu. I nie pozwoliła mi oderwać się od niej aż do ostatnich stron.

Większą część książki czytałam z zapartym tchem. Tak naprawdę do końca nie byłam pewna, czy dawca spermy faktycznie jest mordercą czy nie. Autorka chętnie zmieniała bieg akcji, wprowadzała nowych bohaterów, trzymała w napięciu. Dobrze się bawiła, a ja razem z nią.