Czerń rubinu

Zakochałam się w naszych głównych bohaterach Luizie i Dawidzie. Cóż to za wybuchowa para. Drwal z początku tajemniczy i niedostępny pokazał również swoją drugą twarz. W opiekuńczej wersji spodobał mi się bardzo. ???? Takiego ochroniarza sama chętnie bym przygarnęła. ???? Z kolei Luiza jest dla mnie totalnym zaskoczeniem. Nie spodziewałam się po niej pewnych rzeczy. Z każdą kolejną stroną odkrywałam jej tajemnice i byłam w coraz większym szoku. Zaczęłam ją również podziwiać. I bardzo ciekawa byłam, co też jeszcze nam zafunduje. ????

Od dawna miałam chęć na przeczytanie tej książki. Odstraszała mnie ilość stron, zupełnie niepotrzebnie. Wykreowany świat przez autorkę pochłonął i wciągnął mnie na całego. Całkowicie zatraciłam się w przedstawionej fabule. Z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów. Wręcz nie mogłam się oderwać. ????

Klaudia za zakończenie mam ochotę Cię uszkodzić. ???? Tak nie można robić, to się nie godzi. Autorka zaserwowała nam takie zakończenie historii, że do tej pory nie mogę się pozbierać. ???? Mam nadzieję, iż da się to jakoś odkręcić. Zaczynam drugi tom i szczerze mówiąc, boję się go trochę.

Teraz już wiem, o co chodziło wszystkim. ???? I zdecydowanie jestem teamdrwal.????????

Niekoniecznie wszystko w życiu musi być takie, jak je pozornie postrzegamy, gdyż niektóre zdarzenia wymykają się nam z przyjętych naukowych ram. Niekiedy nadprzyrodzone umiejętności albo zjawiska tłumaczymy sobie przemęczeniem albo chorobą psychiczną, ale czy naprawdę zawsze tak jest? Raczej odpowiedzi na to nigdzie nie znajdziemy i sami musimy wybrać drogę rozumowania.

Zarys fabuły

W książce spotykamy Luizę młodą studentkę psychologii, która pracuje w klubie nocnym, jako kelnerka. Życie dziewczynie zaczyna się powoli układać do momentu, aż na jej drodze stanął Dawid. Mężczyzna spodobał się Luizie, który dodatkowo okazał się jej wykładowcą. Bohaterka zaczęła coraz częściej go spotykać, co poskutkowało rozterkami wewnętrznymi, gdyż nieetyczny byłby romans ze swoim wykładowcą. Na domiar złego duchy przeszłości zaczęły powracać, bowiem jako mała dziewczynka leczyła się psychiatrycznie po tym, jak widywała nadprzyrodzone zjawiska. Obecnie zaczęła dostrzegać u innych chwilowe zmiany kolorów oczu między innymi na czerwone, a także słyszała głosy. Luiza myślała, że wariuje, ale czy na pewno to co widzi jest wytworem jej wyobraźni? Dawid tak naprawdę jest wojownikiem mającym misję do spełnienia. Czego dowie się Luiza? Co dalej z uczuciem do Dawida? Jak potoczą się dalsze losy bohaterów? O tym w książce ?Czerń rubinu? autorstwa Klaudii Max.

Luiza

Książka dzięki nadzwyczajnej bohaterce, jaką jest Luiza staje się bardzo ciekawa, a zarazem stawia człowieka w pewnym dylemacie. Otóż pozycja jest świetnym wymysłem literackim autorki, ale to, że ludzie widzą różne rzeczy i uważa się ich za obłąkanych jest, jak najbardziej prawdziwe. Takie osoby, jak Luiza potrzebują wsparcia, zrozumienia, akceptacji, a także głębszych uczuć, jakimi z wzajemnością darzyła Dawida. Większość społeczeństwa wierzy w te, czy inne zjawiska, więc Luiza staje się przykładem takich osób. O dalszych losach jej i Dawida nie chcę wspominać, dlatego, że za wiele bym zdradził, a to czytelnik ma poznać ten wspaniały świat fantasy. Natomiast czytając początek dotyczący Luizy na myśl przyszła mi moja koleżanka, która zmaga się z podobnymi problemami i trzymam kciuki, że kiedyś wyda książkę o tym, co ją spotkało, ale nie będącą fantasy, tylko prawdziwą autobiografią.

Odczucia

Na początek chcę ostrzec czytelników żeby nie czytali opisu, który moim zdaniem owszem zachęca do lektury, ale też może za dużo zdradzić i ewentualny efekt zaskoczenia będzie mniejszy, niż być powinien. Sam pisząc zarys fabuły starałem się podać tyle ile potrzeba, a jednocześnie nie wspominać za dużo. Gabaryt książki nie powinien nikogo przerażać, bo w tym przypadku mamy dużo akcji i mało opisów dzięki czemu nikt nie będzie się nudzić. Moim zdaniem książka za sprawą pojawiających się uczuć jest połączeniem romansu z fantasy. Czytelnicy nieobcujący na co dzień z tym gatunkiem dzięki tej pozycji mają możliwość polubienia go i po lekturze przekonają się, że czasem warto sięgnąć po takie książki, bowiem w tym przypadku autorka wpadła na świetny pomysł połączenia naszego świata z tym nadzwyczajnym, dzięki czemu historia zawarta w niej jest nam bliższa i wywołuje w nas szereg różnych emocji.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się płynnie dzięki doskonałemu stylowi pisarskiemu autorki, a także dlatego, że byłem pod wpływem niepewności o dalsze losy bohaterów, gdyż akcja to istny rollercoaster zdarzeń i zlepek różnorakich uczuć począwszy od miłości, wsparcia, a skończywszy na zazdrości i nienawiści. Niebawem ujrzymy kolejną część historii dwójki tych bohaterów i mam nadzieję, że równie dużo się wydarzy, co w tym przypadku. Okładka pasuje do treści lektury i przykuwa wzrok odbiorcy. Gorąco polecam książkę wszystkim czytelnikom pragnącym poznać niecodzienny obraz dwojga bohaterów zmagającymi się z wrogami czyhającymi na ich życie z nutą romansu w tle.

Wolicie czytać długie czy krótkie powieści?
Ja zdecydowanie nie jestem fanką potężnych lektur. Niezależnie czy są wciągające, czy nie, czytanie ich zawsze idzie mi mozolnie.

Nie inaczej było w przypadku "Czerń rubinu" Klaudii Max. Obszerna opowieść fantasy o losach dziewczyny, która żyła w kłamstwie od dziecięcych lat. Niektórzy widzą więcej, wiedzą lepiej, słyszą wyraźniej. Mówimy, że mają wyostrzone zmysły, dobrą intuicję. Niektórzy kierują się wyłącznie przeczuciami i zdrowy rozsądek odkładają na półkę. Jednak w tym wszystkim jest coś wspólnego. Odwaga. To dzięki niej możemy zrobić kolejny krok i zaufać naszym i instynktom. Kiedy świat jaki znała Luiza zmienia się bezpowrotnie, to właśnie odwaga trzyma ją na powierzchni i nie pozwala się poddać. Niechciana, zdystansowana, osamotniona, w końcu znajduje miejsce i ludzi, którzy docenią ją za to że jest.
Czy będzie dane zostać jej z nimi już na zawsze?

Fantastyka jest gatunkiem wyobraźni. Tutaj wszystko jest możliwe, a najważniejszy jest dobry plan na fabułę. W tym przypadku nie mam do niej zastrzeżeń. Ciekawy pomysł, wiele zawirowań i zależności. Można by powiedzieć, że przepis na sukces. Tylko z tym efektem końcowym jest lekki problem. Wiele wątków jest niespójnych, wręcz niedorzecznych i to nie ze względu na brak wyobraźni czytelnika, a raczej niekonsekwencję w chronologii wydarzeń. Na początku jest się rzuconym na głęboką wodę, kiedy czytelnik nie rozumie jeszcze zasad gry, wszystko wydaje się niezrozumiałe i potrzeba chwili aby połapać się w wydarzeniach na tyle by czerpać przyjemność z zagłębiania się w historię, a ta chwila to co najmniej 1/3 książki.
Ciekawy pomysł jest bazą udanej powieści, jednak potrzeba jeszcze dobrego wykonania aby przyniosła ona zadowalający efekt.

Luiza Dot prowadzi zwykłe życie, całkiem zwyczajnej studentki. Tylko nocne koszmary niepokoją ją. Od małego dziecka miała wrażenie, że nie do końca pasuje do otaczającego ją świata. Wie i widzi więcej niż przeciętny człowiek, co niejednokrotnie ściągało na nią kłopoty.
Dawid Drwal jest najpotężniejszym Wojownikiem. Przywódcą zmagającym się również z własnymi demonami. Priorytetem dla niego jest ochronić poddanych oraz .... znaleźć kobietę, którą niegdyś zawiódł. I tak pewnego dnia na jego drodze staje Wisząca inna niż wszystkie.
Czy uda im się ocalić ich Wymiar od zagłady? Czy zapobiegną wojnie? Jakie sekrety ujrzą światło dzienne?

Na tą książkę zwróciłam uwagę już jakiś czas temu. Całe szczęście, że jednak udało mi się zapoznać z tą konkretną w swych rozmiarach powieścią. Lubię lekkie fantasy naszpikowane przygodami.
Autorka praktycznie od samego początku wciągnęła mnie w stworzoną przez siebie historię. Spodobała mi się główna bohaterka. Luiza Dot to postać odważna, sprytna, troskliwa, szczera, czystą w swych zamiarach i całkowicie bezinteresowna. Bardzo fajnie została dokładana jej przeszłość, co pobudzało moją wyobraźnię. Budziło grozę i nawet niedowierzanie. Koszmary dziewczyny natomiast napawały przerażeniem.
Główny męski bohater, jak wskazuje jego ranga, to wojownik. Obrońca. Nieustępliwy, odważny, budzący respekt. Niezwykle silna osobowość. Charyzmatyczny.
Pod względem fantasy lektura została wrecz naszpikowana różnymi smakowitymi wątkami. Nie zabrakło różnych ciekawych postaci, takich jak chociażby Demonów, Opętanych czy Wampirów. Sceny z udziałem tych wszystkich niebezpiecznych ale nader interesujących bohaterów były bardzo ciekawe o ożywcze. Chwile grozy mroziły krew w żyłach. Autorka popuściła wodze wyobraźni i wyszło to bardzo dobrze.
Lektura okazała się być bardzo pasjonująca. Dostarczyła mi ogromu emocji i wrażeń. Bohaterowie i ich poczynania utrzymywali moją uwagę do samego końca. Końca, po którym będę chciała poznać dalsze losy. Między innymi po to, by znaleźć odpowiedzi na masę pozostawionych pytać, jak i odkryć prawdę poruszonych i nie rozwiniętych tutaj wątków. Książka jest słusznych rozmiarów ale wcale to nie przeszkadzało mi w czytaniu. Czyta się ją lekko i bardzo szybko. Mi wystarczyły dwa dni. Lekkie fantasy z miłością i przeszłością w tle. Jeśli lubicie takie pozycje, to ta powinna przypaść wam do gustu. Miejcie na uwadze tylko fakt, iż jest to pierwszy tom serii. Ta mała ale bardzo istotna informacja troszkę ułatwi wam czytanie. Zobaczcie sami co zgotowała autorka swoim bohaterom. Warto.

Polecam.
...

...

Ach, te debiuty !

Sięgacie po debiuty? Lubicie po nie sięgać i odważyć się zaufać nowym pretendentom do miana pisarza? Ja sięgam po debiuty, bo czemu nie, czasem uda się trafić na perełkę i na autora, który ma talent. Ale czasem po lekturze zostaje roczarowanie i niesmak. Tak było w przypadku "Czerni rubinu", no niestety.

Poznajemy tu życie Luizy Dot, z pozoru normalnej dziewczyny, która studiuje psychologię, pracuje w klubie jako kelnerka. Okazuje się jednak, że Luiza zmaga się z koszmarami z dzieciństwa, a na dodatek zauważa, że trauma powraca. Od dziecka bowiem główna bohaterka widziała i słyszała więcej od zwykłych śmiertelników. Gdy myślała, że się z tym uporała, głosy i znaki powracają.

Dawid Drwal, to najpotężniejszy Wojownik, który nagle pojawia się w życiu Luizy i nieźle w nim namiesza. Oczywiście połączy ich gorące uczucie(no naprawdę nikt się tego nie spodziewał), i razem będą musieli stanąć do walki ze złem i je pokonać, by uchronić swoje światy przed zniszczeniem.

Opis zapowiadał ciekawą historię, fantastyczną historię, a dostałam zlepek Zmierzchu i Buffy, postrach wampirów. Główna bohaterka jest ciągle w tarapatach, z których wyciąga ją Drwal bądź któryś z jego kompanów. Autorka stara się kreować ją na odważną i nieznającą strachu ani bólu, ale marnie jej to wychodzi, dla mnie Luiza jawi się jako mało rozsądna, bezmyślna dziewczyna, która przyciąga kłopoty jak magnes. No i oczywiście Dawid, superbohater, który dla swojej ukochanej zrobi wszystko, nawet zginie. Czy my już o tym gdzieś nie czytaliśmy?
Poza bohaterami, którzy działali mi na nerwy, irytowała mnie akcja książki, która ciągnęła się niemiłosiernie. Praktycznie przez jedną trzecią powieści nic się nie dzieje. Poznajemy tryb życia bohaterki, uczelnia-praca-dom, niby miewa ona jakieś wizje, migreny, dziwne oderwania od rzeczywistości, ale w żaden sposób nie intryguje to czytelnika na tyle, by czytać z ciekawością dalej. W książce panuje też straszny chaos, nie ma rozgraniczeń między kolejnymi scenami, czy to poprzez gwiazdeczki na stronie, czy poprzez sprawny opis. Momentami gubiłam się w akcji, która przeskakiwała tak nagle, że nie wiedziałam w końcu o czym w danej chwili czytam. Podobnie jest z dialogami, które są w dziwny sposób zapisane, czytelnik w pewnym momencie nie wie, który bohater co mówi i do kogo. Za dużo niepotrzebnych opisów, powolna akcja, niesatysfakcjonujące wprowadzenie w świat przedstawiony, szczególnie ten paranormalny. Pomysł na fabułę jest nawet ciekawy, choć ginie w natłoku innych rzeczy, gdyby bardziej skupić się na wątku fantastycznym, a zrezygnować z romantycznego, których jest już przesyt w tego typu książkach, gdyby książkę odchudzić, wyrzucić zbędne rzeczy, które są zapychaczami stron, nadać akcji tempa, przeredagować całość i popracować nad bohaterami i całym wątkiem romantycznym(albo zrezygnować z niego w ogóle) by nie byli tacy wtórni, to być może ten debiut czytałby się lepiej i nie irytował aż tak. Ja rozumiem, że to pierwsza książka autorki, oby kolejne tomy, bo tak wynika z zakończenia tego, były bardziej dopracowane i lepsze, po prostu lepsze.

"Czerń rubinu" to książka dla lubiących fantasy, a także dla czytelników cierpliwych, i dla tych, którym nie przeszkadzają podobieństwa do innych książek czy seriali. Ja jestem rozczarowana i zirytowana, ale zanim wyjdzie drugi tom, może mi przejdzie i po niego sięgnę, by zobaczyć jak rozwinęła się autorka i jej kunszt pisarski, w końcu wypadałoby znać całą serię, zresztą jak to mówił Gadulix z "Asterix i Obelix kontra Cezar": "Lubię skończyć, to co zacząłem. Lepiej wtedy śpię", ja także lubię kończyć serie, które zaczęłam.

A wy, czytaliście "Czerń rubinu"? Macie ją w planach? Piszcie koniecznie !

...

Po tej lekturze jestem w lekkim szoku i nie bardzo wiem od czego zacząć. Wiem, najlepiej od początku.

Ta powieść jest z gatunku fantasy, jednak zupełnie różni się od znanych mi do tej pory książek. Przeczytawszy prolog przepadłam z kretesem i ciężko było mi się oderwać od tej niezwykle pasjonującej i jakże ciekawej lektury. Po mimo, że jest dosyć obszerna objętościowo, to proszę nie zrażajcie się, bo historia w niej zawarta jest genialna, pełna dynamizmu i tak wciągająca, że będziecie jak zahipnotyzowani.

Od pierwszych stronic naszpikowana jest sensacją, wartkimi i zaskakującymi wątkami oraz tajemniczą aurą, która nie opuszcza aż do finałowych kart. Przypadł mi do gustu pomysł autorki na wplecenie świata z innych wymiarów w nasz, rzeczywisty.

Ogromną zaletą tej powieści są bohaterowie, którzy są wspaniale wykreowani, charakterni, zadziorni, z wadami, popełniający błędy. Postaci drugoplanowe nie ustępują tym pierwszoplanowym, dzięki czemu uatrakcyjniają tę historię.

Muszę wam powiedzieć, że nudą tu nie wieje, ta opowieść wręcz kipi od wciąż nowych przygód i zdarzeń, z którymi co rusz mierzy się Luiza z Dawidem.

Dziewczyna z pozoru jest zwykłą studentką, pracującą w klubie. Jednak pod maską spokoju i dystansu do otoczenia ukrywa pewne zdolności, których początkowo i ona nie jest świadoma. To co widzi, wyczuwa i doświadcza zrzuca na chorobliwą wyobraźnię. Wkroczenie w jej życie trochę starszego, nieziemsko przystojnego mężczyzny, trochę namiesza w jej życiu, ale i otworzy oczy na to co od dziecka próbowano w niej zatrzeć. Od tej chwili, nic już nie jest takie same, a jej osobowość zmienia się i ewoluuje.

Kim tak naprawdę jest Luiza i co oznacza bycie Widzącą? Dlaczego profesor Drwal stara się ją za wszelką cenę chronić i jaką mroczną tajemnice skrywa? Jakie konsekwencje poniesie Dot, gdy odkryje w pełni swoje zdolności? Czy zapobiegnie wojnie i morderstwom, które są coraz częstsze?

Przyznam się wam szczerze, że pokochałam główne postaci, oddałam im serce i duszę oraz mocno im kibicowałam. Pikanterii tej historii dodawały naprawdę namiętne sceny erotyczne, które były przedstawione gustownie i bez przesadnej wulgarności.

Jestem pod ogromnym wrażeniem przeczytanej książki i polecam ją wam z całego serca. Mimo, że sięgacie na co dzień po inne gatunki, to zapewniam, że tutaj znajdziecie kawał dobrej i intrygującej lektury, która zwłaszcza teraz, w te długie wieczory uprzyjemni wam czas. Przeżyjecie niesamowite przygody, walkę dobrych z Mrocznymi, odczujecie ból, rozpacz, ale także niszczącą chęć zemsty.

Emocje i natłok pytań nie opuszczą was do samego zakończenia, a i wtedy nie zaznacie spokoju, bo pisarka urwała w takim momencie, że aż mnie ścięło z nóg i nie mogę się pozbierać. Mam nadzieję, że na poznanie dalszych losów nie dane mi będzie zbyt długo czekać, bo oszaleję. Moja ciekawość osiągnęła szczyty zenitu i nie odpuści tak łatwo.

Klaudio z całego serca gratuluję udanego debiutu i fantastycznego pomysłu na książkę. Jak dla mnie jest to świetna lektura, która dostarczyła mi tego wszystkiego czego szukam w tego typu powieściach. Podziwiam za pracę i serce jakie włożyłaś w to dzieło. Zapewniam, że doceniam Twój kunszt i proszę o więcej takich pasjonujących książek.

Kochani, nie zwlekajcie. Sięgnijcie po ?Czerń rubinu? i sami przekonajcie się, czy przypadnie waszym gustom czytelniczym. Polecam gorąco!!!