Czerwona Tygrysica

?Czerwona tygrysica? jest drugim tomem cyklu Dziedzictwa Krwi autorstwa Amelie Wen Zhao. W powieści trafiamy w kolejne wydarzenia, które nie są zbyt optymistyczne. W świecie księżniczki jest tylko chaos i brak sojuszników, którzy mogliby podać pomocną dłoń w chwili kryzysu. Pierwszy to m urzekł mnie wszystkim, nowym dla mnie miejscem, bohaterami, interesującym systemem magicznym. Wydarzenia sprawiły, że zaczęłam się zastanawiać, jak zawalczy o kraj jego prawowita królowa? Czy uda jej się pokonać reżim i przywrócić ład i porządek?
Główną bohaterką książki autorstwa Amelie Wen Zhao pod tytułem ?Czerwona tygrysica? jest Anastazja Michajłowna, jedyna ocalała z jej rodu. Wszystko przez Morganię, ciotkę Anastazji, która nie cofnie się przed niczym, zwłaszcza przed przelaniem krwi. Dziewczyna jest zmuszona na ucieczkę, została zdradzona, nie ma zamiaru jednak patrzeć na to, jak jej poddani cierpią. Nie chce dać przyzwolenia na siejący dookoła terror i strach. Anastazja trafiła do siedziby Czerwonych płaszczy, gdzie po raz kolejny wpada w zasadzkę. Jedyną osobą, na którą może liczyć jest Ramson. Wspólnie z nim przygotowuje plan, aby ponownie wrócić na tron i odebrać ciotce to, co od zawsze należało do niej. Kierunek fort w Bregonie, a w nim twarde negocjacje z jego władcą. Czy przyniosą pożądany skutek? Jakie plany ma wobec Any sam Ramson? Czy rewolucja zakończy chaos?
?Czerwona tygrysica? ukazuje, że historia zmierza dalej, jest bardziej dojrzała, bogatsza w nowe doświadczenia. Anastazja stała się silniejsza, bardziej zdeterminowana do tego, aby odzyskać tron i walczyć dla swoich poddanych i całego cesarstwa. Nie sposób nie dostrzec, że autorka czerpie dużo inspiracji z rosyjskiego folkloru. Świat przez nią stworzony zostaje rozszerzony, dostrzegłam wcześniej nieznane miejsca, bohaterów, wyzwania. Wiele się zmienia, relacje przekształcają, a postacie zmieniają. Amelie Wen Zhao zdecydowała się na wprowadzenie chaotycznych walk, terroru, a wszystko pod pozorem równości. ?Czerwona tygrysica? to historia, która ma bardzo wartką akcję, podczas, której nie można się nudzić. Im głębiej wkracza się w świat cyrylijskiego cesarstwa tym bardziej chciałam zwiedzić zakamarki, o których nie zdążyła opowiedzieć autorka. Opowieść czyta się sama, nie zwraca się uwagi na mijający czas.

Przeszło rok temu poznałam krwiście fantastyczną opowieść Amelie Wen Zhao i zarazem początek cyklu - "Dziedzictwo krwi". Książka zauroczyła mnie rosyjskim klimatem, oryginalnym pomysłem stworzenia powinowactw i do bólu realistycznymi bohaterami. Bez wahania więc sięgnęłam po kontynuację, czyli po "Czerwoną tygrysicę". Zanim jednak dam znać, czy drugi tom całkowicie mnie kupił czy rozczarował, pokrótce opowiem o fabule. Wyjątkowo dynamicznej i pełnej zwrotów akcji fabule. :)

Historia rozpoczyna się w miejscu, w którym w pierwszej części się urwała. Ana, jako ostatnia dziedziczka cyrylijskiej rodziny cesarskiej, pragnie za wszelką cenę znaleźć sposób na odzyskanie władzy. Musi przy tym z całych sił unikać niebezpiecznej i okrutnej cesarzowej. Stara się odnaleźć przyjaciela z dzieciństwa, Jurija, lecz chłopak zajęty jest zgoła innym przedsięwzięciem: jako przywódca rebeliantów zbiera ludzi w celu obalenia monarchii. Czy uda im się połączyć, mimo jawnego konfliktu interesów? Wszak Ana jest ostatnią prawowitą spadkobierczynią i pretendentką do tronu.

W międzyczasie Ramson podąża tropem Alaricem Kerlanem, swojego dawnego mistrza, ponieważ zamierza go zabić. Złotousty jeszcze nie wie, że po drodze spotka wiele groźnych ludzi oraz znajdzie się w wielu niebezpiecznych sytuacjach, a także stanie oko w oko z nią... z Aną.

Czy bohaterom uda się uratować cesarstwo przed nieobliczalną monarchinią? Co odkryją, podróżując na ziemie Królestwa Dregońskiego?

"Czerwona tygrysica" Amelie Wen Zhao to wciągająca opowieść bogata w liczne zwroty akcji oraz w naprawdę niegłupich bohaterów. Książkę czyta się szybko ze względu na dynamiczną fabułę i nieskomplikowany styl autorki.

Mimo to "Dziedzictwo krwi" podobało mi się znacznie bardziej. W drugim tomie miejscami panował chaos, a Ana często irytowała mnie swoim nielogicznym zachowaniem czy brakiem zdecydowania. U Anastazji pojawił się ewidentny konflikt wewnętrzny, bo dziewczyna z jednej strony chciała zostać wielką cesarzową, by pomóc swojej ludności, lecz z drugiej marzyła o spokoju i byciu "normalną" obywatelką kraju. I jeśli sam pomysł był naprawdę interesujący i w wielu innych książkach taki konflikt głównego bohatera oceniłabym na plus, tak tutaj mocno mi przeszkadzał. Czasami odnosiłam wrażenie, jakby sama autorka plątała się w zeznaniach: Ana w ciągu jednej strony była najpierw stuprocentowo za rzuceniem wszystkiego w cholerę, żeby zaraz lamentować nad swoją niedolą dziedziczki.

Pomimo nieco nieudanego konfliktu emocjonalnego, Ana jednak dawała do wiwatu. Stała się dojrzalsza, śmielsza i zaczynała coraz bardziej wierzyć w siebie i swoje umiejętności, co ogromnie cieszyło. W końcu zawsze można osiągnąć cel, jeśli się w niego dostatecznie wierzy i z całych sił dąży do jego spełnienia.

W "Czerwonej tygrysicy" czytelnicy odkryją nowe terytoria, ponieważ bohaterowie wyruszą na podbój Królestwa Dregońskiego. W związku z tym w fabułę wkroczą nowe postacie, które zaopatrzono w intrygującą przeszłość oraz dano im naprawdę świetny kawał charakteru.

Ogromnie podobał mi się motyw rewolucyjny, który w drugim tomie ewidentnie nabrał rozpędu. Mam nadzieję, że w następnej książce autorka pójdzie właśnie tym śladem. Ponadto w "Czerwonej tygrysicy" pojawił się naprawdę uroczy, owiany romantyzmem wątek miłosny między Anastazją a Złotoustym, mimo że momentami ich relacja, czy raczej postępowanie wobec siebie, skutecznie łamało mi serce.

"Czerwona tygrysica" Amelie Wen Zhao jest dobrą kontynuacją, choć nieidealną. Doskonale sprawdzi się u nastoletnich czytelników, ponieważ ma w sobie ten urok, magię i czar, dzięki którym ciężko oderwać się od lektury. Polecam zwłaszcza za motyw rebeliancki, zaskakujące zakończenie, oryginalny pomysł stworzenia powinowactwa oraz niesamowicie uroczą, słodko-gorzką relację między Aną a Ramsonem.