Człowiek, który wyszedł z mroku

Każdy ma swoje tajemnice.
Nie każdy potrafi je unieść.

W Sztokholmie zostaje pobity sędzia piłkarski. Urazy jakich doznaje doprowadzają do jego śmierci. Zebrane przez policję dowody wskazują, że napastnikiem był ojciec jednego z piłkarzy. Micaela Vargas, młoda i ambitna policjantka nie wierzy w jego winę, natomiast starsi rangą policjanci chcą zamknąc śledztwo. Micaela kontaktuję się ze znanym profesorem psychologii, Hansem Rekke. Przenikliwy i działający nieszablonowo geniusz widzi więcej, a tym samym wywraca całe śledztwo do góry nogami. Oboje postanawiają rozwikłać zagadkę śmierci sędziego. Czy im się uda?

Uwielbiam Sagę Millennium autorstwa Stiega Larssona, ale kontynuacji w wykonaniu Lagencratza nie miałam okazji czytać. "Człowiek, który wyszedł z mroku" to moje pierwsze spotkanie z piórem Autora i muszę przyznać, że jestem mile zaskoczona. Choć książka nie wzbudziła we mnie większych emocji a także nie spowodowała, że nie mogłam oderwać się od czytania to jednak uważam, że jest to dobrze skonstruowany thriller w stylu skandynawskim. Lagencratz porusza ciężki i trudny, dla niektórych być może już bardzo oklepany temat Afganistanu i terrorystów, jednak sposób w jaki go przedstawia z pewnością może zaciekawić. Po pierwszej powieści Autora muszę przyznać, że nie ma on łatwego pióra, lektura wymaga nie lada skupienia, inaczej możemy pogubić się w fabule. Nie mniej jednak uważam, że "Człowiek, który wyszedł z mroku" to dobry kryminał, w którym dostaniemy wszystko, co powinna zawierać książka z tego gatunku: morderstwo, ciekawe śledztwo, świetnych bohaterów. Jeżeli lubicie skandynawskie klimaty to szczerze Wam polecam.

Sport, muzyka i zbrodnia. Tak w trzech słowach można ująć fabułę najnowszej powieści Davida Lagercrantza, który zasłynął jako kontynuator serii Millenium rozpoczętej przez Stiega Larssona. Kontynuacja ma swoich zwolenników i przeciwników, ja jednak czytałam je z przyjemnością, choć pewnie częściowo przez sentyment do bohaterów. Przede mną jeszcze część szósta, jednak z dreszczykiem oczekiwania sięgnęłam po najnowsze dziecko autora ?Człowiek, który wyszedł z mroku? będące początkiem nowej trylogii. I prócz formuły tytułu znajdziemy tu kilka innych podobieństw.

Lagercrantz w sposób dla siebie charakterystyczny tworzy dość niespieszną fabułę, która początkowo dość prosta zaczyna rozbudowywać się o kolejne wątki. Morderstwo sędziego piłkarskiego wydające się być zemstą ojca furiata, okazuje się mieć drugie dno. Bo ani ofiara nie jest tym za kogo się podaje, ani motyw zbrodni nie jest tak prozaiczny. Sięga coraz wyższych szczebli władzy i coraz dalej poza granice kraju, zahaczając o działania wywiadowcze i tajne więzienia.

Kolejnym podobieństwem jest para budzących sympatię głównych bohaterów, którzy mimo ogromnych różnic kulturowych i intelektualnych świetnie uzupełniają się przy prowadzonym śledztwie. Obdarzonego niesamowitym zmysłem dostrzegania tego, co dla zwykłego człowieka niewidoczne, analizowania i wyciągania wniosków Hansa Rekkego z nieugiętą i honorową policjantką Micaelą Vargas łączy niespodziewana więź i porozumienie.

Autor walce o sprawiedliwość przeciwstawia okrucieństwo i oszustwa usprawiedliwiane walką z terroryzmem. Znowuż fanatyzmowi i terroryzmowi miłość do muzyki. Pokazuje czym są więzy krwi i rodzinna lojalność.

Powieść ma w sobie ten pierwiastek mroku tak charakterystyczny dla skandynawskich kryminałów, a nietuzinkowi bohaterowie zachęcają do sięgnięcia po kolejną część. Ciekawa jestem nie tylko kolejnych prowadzonych przez tę parę śledztw, ale też kierunku, w jakim rozwinie się ich relacja.

Autor kontynuacji serii powieści kryminalnych ???????????????????????????????????? Stiega Larssona (panowie podzielili się po równo -każdy napisał trzy części ????) zabiera nas tym razem w mroczną podróż, w której nic nie jest takie proste i klarowne, jak mogłoby się wydawać na początku.

Sztokholmska policja próbuje rozwikłać sprawę morderstwa sędziego piłkarskiego. Podejrzanym staje się ojciec jednego z młodych piłkarzy, ale czyżby na pewno on jest sprawcą? W śledztwo zaangażowany jest również sławny profesor psychologii Hans Rekke i to właśnie on we współpracy z policjantką Micelą Vargas odkrywają nowe tropy, które diametralnie wszystko zmieniają.

Sięgając po ten tytuł, znając zarys fabuły kompletnie nie zdawałam sobie sprawy, że tak ważny będzie tu aspekt muzyczny, w zasadzie to właśnie muzyka staje się najważniejszym wątkiem! Ale nic więcej w tym temacie Wam nie zdradzę ???? odebrałabym Wam całą frajdę z czytania!

Początkowo czułam się lekko zagubiona w historii, tak wiele się działo, ale z wraz z rozwojem akcji coraz bardziej wsiąkałam w śledztwo. Nie ukrywam, że to właśnie przez wspomnianą wcześniej muzykę ta opowieść mnie pochłonęła.
Bardzo często cofamy się do przeszłości, bo jak się okazuje to ona jest kluczem do rozwiązania sprawy, brutalnej i okrutnej.

Autor uderza z impetem przywołując wątki terroryzmu, którą tak jak ?dźwięki? są istotą całej fabuły. No właśnie, jak połączyć te dwie kwestie - Lagercrantz zrobił z tego majstersztyk.

Klimat, który towarzyszy czytelnikowi od pierwszej strony jest przytłaczający. Nie bez powodu książka nosi taki właśnie tytuł, bo owy mrok odczuwalny jest non stop.

Kolejny raz utwierdziłam się w przekonaniu, że skandynawskie, szwedzkie kryminały to jest coś co totalnie mnie przyciąga i angażuje. Już wyczekuję kolejnej części, bowiem człowiekktórywyszedłzmroku to pierwszy tom nowej serii kryminalnej. Autor bardzo zgrabnie zainicjował dalsze losy Miceli I Hansa, chciałabym je poznać już teraz!

Kolejna bardzo fajnie napisana książka Lagercrantza. Autor ma talent do pisania kryminałów. Ciekawa treść, trzymająca w napięciu do końca. Warta przeczytania - polecam.

W Sztokholmie ginie sędzia piłkarski. Policja niemal od razu zatrzymuje ojca jednego z piłkarzy, który był porywczy i już w trakcie meczu dawał upust swoim emocjom. Dla większości grupy śledczej to koniec dochodzenia. Michaela Vargas, młoda policjantka, ma wątpliwości.

Komendant kontaktuje śledczych Hansem Rekke, światowej sławy psychologiem, specjalistą od przesłuchań. Jego spostrzeżenia kierują śledztwo na zupełnie inne tory. Co niestety nie wszystkim pasuje. Okazuje się, że zamordowany nie był tym, za kogo się podawał. Sprawa ma podłoże polityczne i wiąże się z działalnością CIA w Afganistanie.

Czy mimo przeciwności Micaeli i Hansowi uda się odkopać do prawdy?

Davida Lagercrantza znam z kontynuacji sagi Millenium. "Człowiek, który wyszedł z mroku" to początek nowej serii kryminalnej spod pióra tego pisarza.

Mocną stroną są główni bohaterowie. Micaela i Hans są od siebie bardzo różni. Pochodzą z dwóch różnych światów. Ona pochodzi z rodziny chilijskich imigrantów. Jej rodzina mieszka w biedniejszej części miasta. I nie wszyscy jej członkowie stoją po właściwiej stronie prawa.
Hans z koleji jest wykształcony i zamożny. Pochodzi z wyższych sfer. Wykładał na najlepszych uczelniach. Targają nim jednak demony. Ma skłonności do autodestrukcji.
Jest to więc ciekawa i intrygująca mieszanka.

Fabuła jest interesująca, ale ilość wątków może przytłoczyć. Powiem szczerze, że ciężko było mi na początku wciągnąć się w tę historię. Czytanie szło mi trochę opornie.
Spodobały mi się wątki szpiegowskie, polityczne, nawiązania do tajnych więzień CIA, terrorystów i tortur. Nie często pojawiają się one w kryminałach, a ja je lubię.

W swojej książce autor sporo nawiązuje też do życia w Afganistanie w latach 80/90, kiedy rządy w tym państwie przejęli talibowie. Panujący strach, coraz to nowe zakazy, publiczne egzekucje. Dla mnie było to całkiem ciekawe.

Podsumowując, mimo początkowych trudności, uważam lekturę za udaną. Bohaterowie są świetnie wykreowani i chętnie się z nim spotkam ponownie. Zwłaszcza po przeczytaniu zakończenia.

?Człowiek, który wyszedł z mroku? to niewątpliwie kawał dobrego skandynawskiego kryminału. Nie miałam jeszcze okazji czytać innych książek autora, więc nie wiedziałam czego tak naprawdę się spodziewać. Od samego początku można poczuć duszny i złowrogi klimat, który z czasem tylko się pogłębia. Myślę, że aby dobrze zrozumieć całą historię nie można się spieszyć. Książka napisana jest w taki sposób, że czytelnik musi być w pełni zaangażowany w fabułę. Jeżeli tylko oddacie kilka godzin tej książce, ona odwzajemni się Wam z nawiązką. Jest to naprawdę bardzo dobry kryminał oparty na polityce, terroryzmie i niesprawiedliwości, który trzyma w napięciu od samego początku do końca.

W Sztokholmie znaleziono zwłoki pobitego na śmierć sędziego piłkarskiego. Wszystkie zebrane dotąd dowody wskazują na ojca jednego z młodych piłkarzy. Niby wszystko w tej sprawie wydaje się jasne, jednak młoda i ambitna policjantka, Micaela wciąż ma wątpliwości. Zespół przypisany do tej sprawy kontaktuje się ze znanym profesorem psychologii Hansem Rekke. Mężczyzna potrafi dostrzec to, co dla innych jest niedostrzegalne. Jego wnioski wywracają śledztwo do góry nogami. Wszystko wskazuje na to, że nic nie jest tu takie, jakie wydawało się na samym początku. Śledztwo zmierza w niebezpieczne polityczne rejony. Między Micaelą i profesorem Rekke nawiązuje się wyjątkowa relacja. Oboje chcą rozwiązać zagadkę śmierci sędziego. Ekscentryczny geniusz Rekke potrafi czytać z ludzkich zachowań, a policjantka skrupulatnie zagłębia się w szczegóły. Razem odkrywają mroczną historię na międzynarodowym poziomie.

Myślę, że największym plusem tej książki są jej bohaterowie. Zarówno Hans Rekke, jak i Micaela Vargas są niesamowicie fascynującymi postaciami z wieloma problemami i bagażem. Historia ma dobry łuk napięcia, więc odpowiedzi odkrywane są po kawałku. Ale książka jest mniej o sprawie morderstwa, a o życiu ludzi, którzy muszą rozwiązać tę sprawę i ich własnych demonów, z którymi w międzyczasie muszą się zmierzyć.

Wprowadzenie narracji z perspektywy różnych postaci działa naprawdę dobrze i pomaga zapewnić dobrą i spójną historię. Ogólnie jest to naprawdę dobry kryminał, ale w niektórych momentach wydawał się trochę zagmatwany. W pierwszych rozdziałach szybko stało się jasne, że nie jest to łatwa lektura i czasami trudno było się przez nią przebić. Jest tu również kilka otwartych wątków, które rozbudziły tylko moją ciekawość. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko czekać na drugi tom tej serii.