Człowiek z ołowiem w brzuchu

"Gdy raz wprawi się w ruch wyobraźnię, biada umysłowi, którym rządzi." Pierre de Marivaux

Pierwszy tom serii o młodym i ambitnym detektywie Nicholasie Le Floch, zatytułowany "Tajemnica Białych Płaszczy", wywarł na mnie bardzo dobre wrażenie, szybko się w nim odnalazłam, sympatycznie wciągnął w rozwiązywanie kryminalnej zagadki. Druga odsłona też mi się spodobała. Choć delikatnie mniej w niej napięcia, to potrafi trzymać dynamiczny rytm, kłaść nacisk na efektowne zdarzenia, frapująco rozwijać intrygę. Komisarz z Châtelet musi stawić czoło nie tylko mrocznej naturze mordercy, ale również oprzeć się naciskom dworskich manipulacji i spisków. Samobójcza śmierć porucznika gwardii francuskiej, syna hrabiego de Ruissec, uruchamia osobliwe i zaskakujące incydenty.

Po spektakularnym awansie Floch musi udowodnić swoją użyteczność nie tylko bezpośredniemu przełożonemu, ale również ministrowi policji, córce króla, kochance władcy, a nawet samemu Ludwikowi XV. Czasy we Francji niespokojne, na dworze królewskim wiele się dzieje, dlatego pewne działania muszą być podejmowane w pełnej konspiracji, niekiedy wbrew przełożonym. Śledztwo nie należy do łatwych, rozszerza się jego zakres, motywy zbrodni długo pozostają niejasne, tajemnice czekają na wyjaśnienie, niewiadome atrakcyjnie podkręcają snucie domysłów. Lista zagadek wydłuża się, przeszkody mnożą, okoliczności gmatwają, poszlaki wchodzą w sprzeczności, a niebezpieczeństwo staje się coraz groźniejsze. I jeszcze postaci wymykają się jednoznacznym interpretacjom, co pożądanie intensyfikuje detektywistyczny klimat.

Nie chodzi o jedną intrygę, a kilka spisków zawiązanych z różnych powodów. Jak zatem do tego wszystkiego podejść, aby wykazać się konieczną efektywnością? Atrakcyjnie obserwuje się siłę ludzkiego umysłu, wsłuchiwanie się w podszepty intuicji, zdolność do przeprowadzania złożonych dedukcji. Trzeba wkraczać do akcji niekoniecznie ściśle trzymając się prawa, być gotowym na ryzyko, nie poddawać się mimo kolejnych krwawych dowodów i okrutnych zabójstw. Dość długo nie chwyta się na właściwego tropu powiązań między śmiercią młodego oficera a zabójstwem jego matki. Kolejne zdarzenia podsycają ciekawość, zmieniają kierunek dochodzenia, tym bardziej, że świadkowie wysyłają sprzeczne sygnały. Spotkanie z książką zaliczam do udanych, odpowiadał mi pomysł na fabułę, rozmach intrygi, rozwój zawodowy kluczowego bohatera, oraz oczywiście klimat przedrewolucyjnego Paryża i Wersalu, liczne nawiązania do ówczesnej kultury, sytuacji politycznej, historycznych zdarzeń, postaci i miejsc. Przyjemnie podrażniłam szare komórki.

...

Spiski i zabójstwa.

?Człowiek z ołowiem w brzuchu? to kontynuacja przygód Nicolasa Le Flocha, którego poznaliśmy w ?Tajemnicy Białych Płaszczy?. Młodemu śledczemu przyjdzie tym razem rozwiązać jeszcze bardziej skomplikowaną sprawę niż za pierwszym razem. Nie ułatwi mu tego bynajmniej brak współpracy ze strony otoczenia? Tym razem zagadka kryminalna do rozwiązania to sprawa naprawdę grubymi nićmi szyta - na dokładkę z dworskimi spiskami w tle?

W najnowszej odsłonie przygód paryskiego śledczego z XVIII wieku bardzo ważna jest polityczno-historyczne tło zdarzeń. Przenosimy się wraz z Nicolasem do końca 1761 roku, kiedy to Francja ewidentnie przegrywa wojnę siedmioletnią, a sytuacja wewnętrzna w kraju staje się coraz bardziej niestabilna. Jest wielu takich, którzy za stan wewnętrznego niepokoju winią jezuitów; przebąkuje się nawet o ich wygnaniu? Swoistą polityczną bombą staje się samobójstwo bliskiego dla dworu wicehrabiego de Ruissec. Tylko że okazuje się, iż wcale nie było to samobójstwo. Ktoś nalał delikwentowi do żołądka roztopionego ołowiu (!). Komu mogło zależeć na śmierci tego akurat człowieka? I to tak drastycznej? Może to jezuici maczali w tym palce? Przed Le Flochem naprawdę trudna sprawa do rozwiązania.

Realizm tej części przygód Le Flocha jest chyba jeszcze większy niż w ?Tajemnicy Białych Płaszczy?. Paryskie uliczki z XVIII wieku stają nam przed oczami jak żywe, a wmieszanie w fabułę historycznych faktów oraz realiów w przyjemny sposób dodaje realizmu i autentyczności całej powieści. Fikcja miesza się w niej z prawdą, a kryminał z historią. Pamiętajmy też, że jest to powieść detektywistyczna, a przez to szalenie intrygująca, albowiem w XVIII wieku nikt nawet jeszcze nie marzył o zdobyczach współczesnej kryminalistyki.

W trakcie lektury znów przeszkadzały mi niestety bardzo częste francuskie wstawki i zwroty? To oczywiście minus tylko dla mnie, Wam może przypaść to do gustu. Tak czy inaczej, nie jest to żaden zarzut dyskwalifikujący dla książki. Lektura jest szalenie ciekawa i wciągająca. Naprawdę dobrze czyta się tę historię. Zobaczymy kiedy (i czy w ogóle) autor uraczy nas kolejną odsłoną tego cyklu. Jeśli tak się stanie ? sięgnę na pewno :)

Polecam.
...