Czterdzieści zasad miłości (twarda)

Barwa i przepełniona miłością , smutkiem i nostalgią powieść łącza współczesność z dziejami z XIII wieku dziejącymi się w Konya w Turcji. To opowieść o ówczesnym poecie Rumim i jego przyjacielu Szamsie z Tebrizu. To o książka opleciona prawdami życiowymi pochodzącymi z Koranu i sławionymi przez sufizm w barwnie opisanych przypowieściach. To w końcu książka o poszukiwaniu swojego prawdziwego ja przez czterdziestoletnią kobietę , matkę, żonę.
Poszukuje ona swojego prawdziwego spełnienia w swoim jeszcze jakże kruchym życiu. Czterdzieści zasad miłości jest trudne ale czy niemożliwe ? Pytanie pozostaje jak dla mnie bez odpowiedzi. Bo każdy chrześcijanin, muzułmanin czy wyznawca innej religii lub ateista zasługuje na miłość, akceptację i życie w spokoju duszy i ciała. Czy jesteśmy my ludzie zapewnić sobie ten dobrobyt na ziemi bez waśni i kłótni?
I dwa cytaty spośród wielu , które ta książka zawiera dla podkreślenia jej przesłania.
? Miłości nie sposób wyjaśnić. Można jej tylko doświadczyć.
Miłości nie sposób wyjaśnić, a jednak ona wyjaśnia wszystko.?
? Życie bez miłości w ogóle się nie liczy. Nie pytaj, jakiej miłości masz poszukiwać, duchowej czy materialnej, boskiej czy ziemskiej, wschodniej czy zachodniej? Jedyne podziały prowadzą tylko do kolejnych. Miłość nie zna etykietek i definicji. Jest tym, czym jest-czysta i prosta. Miłość to woda życia. A miłujący to ognista dusza! Kiedy ogień pokocha wodę , wszechświat kręci się inaczej.?

"Czterdzieści zasad miłości" Elif Shafak

Ella Rubinstein nie czuje się do końca spełniona. Wydaje się jej, że ma wszystko, co do szczęścia potrzebne ? dom, rodzinę, pracę, hobby. Jednak odczuwa nieznośną pustkę. Z racji tego, że jest recenzentką książek w jej ręce, trafia maszynopis opowiadający o samozwańczym derwiszu przemierzającym Bliski Wschód w poszukiwaniu Boga i jego zetknięciu z wybitnym poetą ? Rumim. Kobieta nie wie jak jej życie, odmieni się po tej lekturze...
"Czterdzieści zasad miłości" to powieść niezwykła, pełna pięknych metafor i ukrywających się między wierszami znaczeń. W tej jakże cudownej opowieści autorka umiejętnie lawiruje pomiędzy teraźniejszością a przeszłością, tworząc dwie linie czasowe, z których jedna jest książką czytaną przez główną bohaterkę, a więc mamy do czynienia z powieścią szkatułkową.
Jest to przepiękna, genialnie skonstruowana książka o poszukiwaniu siebie i szczęścia w życiu. Po lekturze z pewnością wielu z nas zada sobie pytanie ? czy jestem szczęśliwy?
Ta powieść Shafak zaskoczyła mnie najbardziej ze wszystkich, jakie dotychczas czytałem. To jak historia Elli wciąga, angażuje i urzeka czytelnika swoim mistycyzmem, swego rodzaju nauką płynącą z opisywanych przez autorkę wydarzeń jest niebywałe. W "Czterdziestu zasadach miłości" z narastającym zaciekawieniem poszukujemy własnego sensu filozoficznych wypowiedzi bohaterów, usiłujemy rozważyć je, zinterpretować na swój sposób, żeby móc podołać temu, by wcielić je w życie. Każde zdanie, każda kolejna przypowieść opowiedziana przez Szamsa z Tebrizu posiada swoje drugie dno, które chcemy czym prędzej odkryć.
Autorka pokazuje nam w prosty, a jednocześnie kunsztowny sposób, jakie znaczenie w naszym życiu ma miłość. Robi to tak niespotykanie, tak czarująco, że chłoniemy opowiedzianą nam historię jak gąbka; powraca ona do nas w myślach cały czas.
"Czterdzieści zasad miłości" to lektura zachwycająca w swej prostocie, inspirująca i porywająca, taka, o której nie zapomnicie długo.
?8,5/10

Za egzemplarz książki dziękuję ...

"Czterdzieści zasad miłości" Elif Shafak to wciągająca i wielowątkowa powieść, po której miałam kaca książkowego.
Książka opowiada o dojrzałej amerykance Elli, której życie jest dość monotonne. Pewnego jednak dnia, dostaje pracę jako recenzentka w jednym z wydawnictw literackich i
za zadanie otrzymuje zrecenzowanie książki Aziza Zahary. Kobieta zaczyna fascynować się historią, gdyż ta przypomina jej własne życie. Powstawia więc, napisać do autora, przez co jej życie diametralnie się zmieni.
.
Jest to moje drugie spotkanie z tą autorką i po raz kolejny mogę je zaliczyć do bardzo udanych. Sam pomysł na fabułę jak dla mnie, to strzał w dziesiątkę. Historia zdecydowanie skłania do refleksji i powoduje, że czytelnik zaczyna się zastanawiać nad sensem własnego życia. Ogólnie rzecz biorąc, cała książka wypełniona jest przemyśleniami czy cytatami, które spokojnie mogą zainspirować. Nie powiem, niektóre z tych zasad sama sobie gdzieś tam zapisałam, bo bardzo do mnie one trafiły.
Co do stylu, to pozostaje on dla mnie nadal taki piękny i melodyjny, więc z ogromną przyjemnością pochłaniałam każdą stronę. Śmiało mogę teraz powiedzieć, że jestem tą autorką zachwycona i na pewno będę czytać każdą jej książkę.
.
"Czterdzieści zasad miłości" okazało się dla mnie niesamowitą historią, po której miałam ogromnego kaca książkowego. Wszystko mi w tej książce grało a co najważniejsze trafiła ona do mnie w 100%. Muszę przyznać, że odnalazłam w niej, małą cząstkę siebie i to chyba dlatego ta powieść dostaje ode mnie dziesięć gwiazdek.

Elif Shafak należy do grona moich ulubionych pisarek. Za każdym razem, kiedy biorę do ręki jej książkę, czuję się tak, jakbym umawiała się na spotkanie z najlepszą przyjaciółką. Jej najnowsza powieść ?Czterdzieści zasad miłości. Powieść o Rumim? urzekła mnie przepiękną okładką, na którą nie mogłam się napatrzeć. Łączy ona w sobie egzotykę, subtelność, dwa odmienne światy oraz piękno i wrażliwość, których nie sposób odmówić także językowi autorki? Wrażenie zrobiła na mnie oczywiście również sama treść jej najnowszej książki.

Ella Rubinstein ma 40 lat, a od dwudziestu jest żoną Davida, dobrze zarabiającego dentysty, z którym tworzą na pozór szczęśliwy związek, mimo braku głębszego porozumienia duchowego. Mają troje odchowanych dzieci i mieszkają w Northampton w Massachusetts. Ella jest absolwentką anglistyki, ale nigdy nie pracowała w zawodzie. Poświęciła swoje ambicje, by dobrze wychować dzieci i stworzyć dom doskonały. Nie narzeka na swój los, przyjmując wszystko ze stoickim spokojem i nie zastanawiając się nad tym, czy jest szczęśliwa żyjąc tak monotonnie, czy też nie. Ona nigdy nie umiała zmierzyć się z prawdą o tym, że coś umiera lub się kończy: obojętnie, czy chodziło o przyzwyczajenie, etap życia czy małżeństwo. By wprowadzić w swoją nudną egzystencją (liczne zdrady męża, problemy z porozumieniem się z dojrzewającą córką, trud wychowania bliźniąt) odrobinę światła, kobieta zostaje wewnętrzną recenzentką jednej z agencji literackich w Bostonie. Jako pierwszy trafia do niej maszynopis ?Słodkiego bluźnierstwa? Aziza Z.Zahary. To powieść o nietuzinkowej więzi pomiędzy Rumim najlepszym poetą i najbardziej czczonym przywódcą duchowym w historii islamu, a Szmsem z Tebrizu, nieznanym i ekscentrycznym derwiszem, zaskakującym niespodziankami i skandalami. Ella zatapia się w lekturze, odsuwając tym samym od siebie własne problemy. Czując ogrom miłości, której nie ma komu ofiarować, decyduje się napisać maila do Zahary, choć nie spodziewa się odpowiedzi. Los szykuje jej jednak ogromną niespodziankę ? pisarz niespodziewanie odpisuje. Odtąd życie Elli składa się głównie z oczekiwania na wiadomość od Aziza i czytania jego powieści. To właśnie ona daje jej możliwość przeniesienia się w wiek XIII, gdzie króluje sufizm, uduchowieni derwisze, mądre przypowieści, orientalne klimaty i tytułowe czterdzieści zasad miłości? Życie Amerykanki nabiera tempa, choć ona sama zwalnia, pozwala sobie i swoim bliskim na więcej luzu, zaczyna odnajdywać sens własnej (odmienionej) egzystencji i podejmuje pewne ryzyko. Dotyczy ono oczywiście miłości, bo życie bez [niej] w ogóle się nie liczy. Nie pytaj, jakiej miłości masz poszukiwać, duchowej czy materialnej, boskiej czy ziemskiej, wschodniej czy zachodniej? Jedne podziały prowadzą do kolejnych. Miłość nie zna etykietek i definicji. Jest tym, czym jest ? czysta i prosta. Miłość to woda życia?

Przyznaję, iż początkowo nie mogłam się w tę powieść ?wgryźć?. Motyw książki w książce nigdy nie należał do moich ulubionych, ale mimo początkowych obiekcji okazało się, że Shafak świetnie sobie z nim poradziła, bo "Czterdzieści zasad miłości" jest bardzo dobrze skonstruowane (a te rozdziały rozpoczynające się tą samą literą są niczym różyczka na torcie!). Autorka stworzyła przyjemny, pachnący orientem klimat, w którym z przyjemnością przechadzałam się po uliczkach Anatolii razem z Rumim, Szamsem z Tebrizu, Różą Pustyni, Opojem Sulejmanem i innymi, chłonąc ich mądrość, wrażliwość na Boga i drugiego człowieka oraz hart ducha. Połączenie zachodniej kultury z tą z Bliskiego Wschodu, próba uzdrowienia Elli i ukazania jej właściwej drogi zgodnej z sufickimi mądrościami, czy zwycięstwo prawdziwego uczucia, oto główne treści tej powieści. I choć nie jest to z pewnością najlepsza książka tej uznanej tureckiej autorki, to warto po nią sięgnąć choćby po to, by poznać dwie wybitne postaci z trzynastego wieku, podejrzeć jak budowali wzajemną przyjaźń i jak była ona solą w oku im współczesnych. To także dobra okazja, by się przekonać, że religia Mahometa niesie ze sobą pokój, miłość i mądrość. Przecież niezależnie od naszego wyznania, naszą wiarą jest religia miłości. Wszystkich nas łączy łańcuch serc. Kiedy jedno z ogniw się zrywa, gdzie indziej powstaje nowe? Subtelnie, mądrze (choć momentami może nazbyt banalnie), klimatycznie i orientalnie - z całą pewnością intrygująco. Warto.