Cztery cappuccino i Johnnie

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, bardzo lubię historię jakie tworzy Kasia, dlatego nie mogłam przejść obojętnie obok książki "Cztery cappuccino i Johnnie". Do sięgnięcia po nią zachęcił mnie ciekawy opis i przyciągająca wzrok graficzna okładka. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko i z dużym zainteresowaniem. Ja pochłonęłam ją w jeden poranek popijając sobie tytułowe cappuccino. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona i dobrze poprowadzona, a bohaterowie naprawdę świetnie wykreowani, to niezwykle autentyczne postaci, z którymi śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne oraz z pewnością spotkać takie osoby w rzeczywistości. Każda z postaci jest zupełnie inna, mają różne usposobienia, charaktery jednak świetnie się ze sobą dogadują i tworzą naprawdę zgraną paczkę przyjaciół. Wielokrotnie czytając niektóre opisy sytuacji i dialogi pomiędzy bohaterami na mojej twarzy gościł uśmiech i miałam często nawet takie wrażenie jakbym i ja towarzyszyły Gai, Olimpii, Patrycji, Kalinie i Szczspanowi w ich rozmowach, świetnie się przy tym bawiąc. Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które wywołują w Czytelniku ogrom emocji i zarazem skłaniają do refleksji nad własnym życiem i wyborami jakich dokonujemy każdego dnia. Naprawdę miło spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne powieści spod pióra autorki. Polecam!

Znacie książki katarzyna_bester? ????
Ja uwielbiam świąteczną serię autorki i gorąco ją polecam! Chciałam spróbować też czegoś innego i tak w moje ręce wpadł tytuł "Cztery cappuccino i Johnnie".
A co znalazłam w środku? ????

Historię grupki przyjaciół po trzydziestce, którzy prowadzą swoje (mniej lub bardziej) ekscytujące życie w Rzeszowie.
Co jakiś czas spotykają się na kawę, tudzież coś mocniejszego, i przeżywają wspólnie to, co wydarzyło się u któregoś z nich.
Perspektywa przechodzi z jednego bohatera na kolejnego, dzieki czemu możemy obserwować jakby pięć historii jednocześnie, a także poznać sekrety dziewczyn i Szczepana, zanim dowie się tego reszta. ????
Czasem czułam tu vibe "Seksu w wielkim mieście", z tym że zamiast Mirandy mamy Kalinę, zamiast Carrie- Gaję, zamiast Charlotte- Patrycję, a zamiast Samanthy - Olimpię. [Btw. piękne imię ????]

Autorka bardzo umiejętnie stworzyła wszystkie kobiece postacie, dając im skrajnie różne cechy, ale jednak łącząc w jakiś sposób.

Olimpia przeżywa właśnie kryzys w związku i ubolewa nad łóżkowym niedopasowaniem ze swoim partnerem, Gaja- redaktorka w wydawnictwie, w wolnych chwilach próbująca poderwać kuriera, usiłuje powstrzymać się przed zabiciem pewnego autora, nazywanego pieszczotliwie Antychrystem. ????
Patrycja- przedszkolanka nienawidząca swojej pracy walczy ze swoimi słabościami, a Kalina - ortodontka, trzyma ich wszystkich w ryzach i jest filarem rozsądku w tej grupie.
No i jest jeszcze Szczepan- fotograf kochający je wszystkie, ale czasem mający ich dość. ????

Bardzo miło mi się obserwowało ich życiowe rozterki, nowe znajomości i stare sekrety, chociaż początkowo nie mogłam się wkręcić. Czasem dziewczyny nie zachowywały się jak dorosłe kobiety, a może po prostu ten typ humoru nie zawsze do mnie trafiał, ale ostatecznie bardzo wszystkie polubiłam.
Byłam ciekawa, jak potoczy się akcja i co mają za uszami nowi bohaterowie. Bardzo kibicowałam zwłaszcza jednemu z nich, ale czy moje kibicowanie na coś się zdało? Musicie sprawdzić sami.????
Autorka tą książką idealnie pokazała, jak wiele możemy ukrywać przed innymi, ale przede wszystkim, jak błędne założenia na temat innych sami potrafimy robić. Lubię takie obnażanie prawdy i, zwłaszcza od połowy książki, byłam już totalnie wtopiona w ich świat.
Gdybym miała jednoznacznie określić, o czym ta lektura była, pewnie bym poległa. Była o przyjaźni, o miłości i o życiu. Trochę o spełnianiu marzeń, trochę o poszukiwaniu siebie, trochę o nabieraniu odwagi na postawienie na swoim. Myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie i będzie mógł utożsamić się z którymś z bohaterów, bo są naprawdę różnorodni.

Piątka przyjaciół.
Cztery filiżanki cappuccino.
Jednak szklanka johnnego.
I niezliczone rozmowy o życiu.

Miałam już wcześniej kilka razy do czynienia z piórem Katarzyny Bester, ale szczerze mówiąc żadna z jej poprzednich książek aż tak mnie nie zachwyciła. To istny powiew świeżość - oby jak najwięcej takich pozycji na naszym czytelniczym rynku!

Przyjaźń. Miłość. Kariera. Po prostu... samo życie. Autorka zgrabnie lawiruje pomiędzy codziennością piątki (genialnie wykreowanych) bohaterów, ukazując ich rozterki, rozczarowania, związkowe problemy. Całość z kolei okraszona została tak bardzo trafiającym w mój gust humorem, że niejednokrotnie zdarzyło mi się zaśmiać w głos (jeśli czytacie w miejscu publicznym, robicie to na własną odpowiedzialność!).

Jednak to, co najbardziej zachwyciło mnie w tej pozycji, to fakt, że poczułam się jej częścią. Niemal jakbym sama została jedną z bohaterek, która siedzi wraz z całą piątką przy stoliku, poznając bieżące wydarzenia z ich życia. Cóż, dla mnie czarna bez cukru!

"Cztery cappuccino i Johnnie" to ciepła, wypełniona ogromną dawką rozbrajającego humoru historia, która idealnie sprawdzi się w te szare popołudnia - gwarantuję, że poprawi Wam nastrój nawet w najgorszy dzień!

Kiedy jest się młodym o niczym innym się nie marzy bardziej, jak o dorosłości. Rozpatrujemy ją w kwestii nieograniczonej wolności, dokonywania własnych wyborów ? nieobarczonych zdaniem rodziców, życia na własną rękę ? zgodnie ze swoimi przekonaniami. Niestety, gdy osiągamy ten upragniony wiek, często się okazuje, że ta złudna dorosłość jest nieco przereklamowana. Pełna złamanych serc, przytłaczających decyzji i błądzenia po omacku celem znalezienia? czegoś. Choć sami nie wiemy czego. Co da nam szczęście, zapewni spokój ducha i sprawi, że poczujemy, że nasze życie zmierza w dobrym kierunku. Niestety nie jest to takie proste do odnalezienia.

?Cztery cappuccino i Johnnie? to opowieść o piątce przyjaciół, w której tytuł nawiązuje do ich upodobań co do napoi. Gaja pracuje jako redaktor, choć skrycie marzy o napisaniu własnej książki. Pragnie też znaleźć miłość, choć ta zmierza do niej chyba okrężnymi drogami. Olimpia to przebojowa braffiterka, która nie ma żadnych problemów ze swoją seksualnością. Gdy ją poznajemy jest w szczęśliwym związku, który wygląda całkiem poważnie. Szczepan to wzięty fotograf, który naprawdę jest dobry w tym, co robi. Mieszkając w Rzeszowie nie ma zbyt wielu okazji, by spotkać bratnią duszę, jednak swojej szansy wypatruje w wyjeździe do Hiszpanii w ramach zlecenia. Patrycja pracuje w przedszkolu, choć nie jest to zajęcie jej marzeń. Dodatkowo mierzy się z przypadłością, o której nikt z jej paczki przyjaciół nie ma pojęcia. Kalina jest ortodontką, niezwykle twardo stąpającą po ziemi. Nie zwykła ufać ludziom, zdaje się być szorstka w obyciu, a jej kąśliwe, choć szczere komentarze, mogą być przez niektórych uznane za niegrzeczne. Ta piątka na pozór tak różnych pod względem charakteru ludzi, stanowi swoje świetne uzupełnienie, nieokiełznane wsparcie oraz są dla siebie nawzajem najlepszymi powiernikami. Wspólnie przeżywają wzloty i upadki, poszukiwania miłości, własnego celu i szczęścia, oferując sobie zrozumienie i ratunek w najtrudniejszych sytuacjach.

Książka wydaje się być ułamkiem wyciętym z życia paczki trzydziestoparolatków i tak na pozór wygląda. Jednak pod pozornym płaszczykiem opowieści o ich codzienności, Autorka zgrabnie porusza ważne i bardzo aktualne tematy. To powieść o zagubionych, skołowanych duszach szukających swojego miejsca na świecie i kogoś, kto chciałby z nimi dzielić ich zwyczajną codzienność. Porusza kwestię poszukiwania własnej tożsamości, na którą nigdy nie jest za późno- zarówno pod względem kreacji rzeczywistości, jak i życia w zgodzie ze sobą i swoją seksualnością. Osadzona w dzisiejszych realiach jasno wskazuje, że bez względu na orientację, sytuację rodzinną, czy złe doświadczenia, można, a nawet trzeba, żądać od życia czegoś więcej, niż tylko tego, by było w porządku. Książka maluje obraz pięknej, nieoczekiwanej, a jednak niezwykle ważnej przyjaźni. Wskazuje jak duży wpływ na nasze dorosłe wybory ma dzieciństwo i traktowanie przez najbliższych. Przestrzega przed pochopnym ocenianiem na podstawie pozorów, ale i zachęca do wyruszenia swoją ścieżką, zgodną z tym, co dyktuje serce. Bo nigdy nie jest za późno na zmianę kierunku, w którym podążamy, tak samo jak nigdy nie jest za późno na zaryzykowanie swoich uczuć ? choć ryzyko nie zawsze się opłaca, to czasem, może okazać się najlepszym, co dla siebie zrobiliśmy. Polecam wszystkim miłośnikom książek obyczajowych.