Cztery liście koniczyny

Druga szansa

Słyszeliście o tym powiedzeniu, że człowiek raz się rodzi, raz kocha i raz umiera ? Ja słyszałam, w pewnym filmie, Kuch kuch hota hai. A o łączeniu w parę dwojga przyjaciół, poświęcając swoją miłość, ukrywając swoją chorobę przed ukochaną widzieliście film? Ja widziałam, od tego filmu zaczęła się moja miłość do Bollywood, Kal ho naa ho (Gdyby jutra nie było). Te filmy podsunęło mi serce podczas lektury najnowszej i mojej pierwszej powieści autorki.

Nie bez powodu przywołałam filmy niosące w sobie olbrzymi ładunek emocjonalny, bo "Cztery liście koniczyny" podobnie jak te filmy serwują nam ogromny zastrzyk emocji wszelakich, tych pozytywnych i tych, które łamią serca i wyciskają łzy.

Judyta, to człowiek dusza, pielęgniarka z powołania, pracująca z oddaniem, kochająca ludzi i świat, żyjąca w cieniu swojej młodszej siostry, niedoceniana przez rodziców, ale mogąca liczyć na swoją najlepszą przyjaciółkę, Sylwię. Judyta to kobieta piękna, dobra, naturalna, która nigdy przed nikim nie udaje, jest sobą, mało jest już takich ludzi, pomagających bezinteresownie, czekających na prawdziwą miłość, niepoprawnych marzycieli.

Mateusz, zraniony człowiek, ukrywający się przed światem i ludźmi w małym domku w lesie, mężczyzna, który leczy złamane serce, który przestał wierzyć w miłość, stracił nadzieję i chęć do życia.

Losy tej dwójki, połączy znaleziony w drzewnej bibliotece przez Judytę pewien notes. A tajemnica, którą skrywa odmieni życie Judyty i Mateusza już na zawsze.

"Cztery liście koniczyny" to przepiękna opowieść o miłości, o drugich szansach i o pożegnaniu. Pełno w tej powieści emocji, tych dobrych i tych złych. Czytając ją czułam się jakbym oglądała film, z takich, które kocham całym sercem, jednych będzie to śmieszyć, ale ja tym się nie przejmuję, taka jestem, uwielbiam romantyczne opowieści, w których nie brak goryczy, prócz tej standardowej słodyczy.

Powieść ta napisana bardzo przyjemnym stylem, podzielona na rozdziały, który każdy rozpoczyna przywołanie danego symbolu i paru słów wyjaśnienia co on oznacza, świetnie wprowadzają w tajemny świat symboli i tatuaży ;)

"Cztery liście koniczyny" Weroniki Tomali to książka, którą pokochacie, jestem o tym przekonana. Możemy udawać twardzieli, że nic nas nie rusza, ale każdy z nas, przywołując słowa autorki, to taki kociak w ciele lwa, który jest wrażliwy, pełen empatii i wzrusza się i płacze, choć większość z nas pozwala na to sobie w samotności. Ale czytajcie tę powieść i wzruszajcie się, bo jak mówił Gandalf, nie wszystkie łzy są złe. A te wylane przy "Czterech liściach koniczyny" będą swoistym katharsis. Polecam z całego serca !

Za egzemplarz do recenzji dziękuję ...

Za każdym razem książka Weroniki niesamowicie mnie dotyka swoją naturalnością, wrażliwością i tym, że jest prawdziwa. Bo ta historia jest przesiąknięta realizmem do szpiku kości. Pewnie czasem się zastanawiamy, czy aby czasami spotkanie drugiej osoby na naszej drodze nie było przypadkowe. Wydaje mi się, że nie ma czegoś takiego jak przypadek, wszystko jest z góry zaplanowane i ustalone. Jednak końcowa decyzja należy tylko do nas.

?Prawda jest taka, że człowiek dokonuje w życiu dziwnych wyborów i nigdy nie może być pewny tego, czy okażą się trafione.?

Judyta jest pielęgniarką. Ma serce na dłoni, kocha ludzi i im pomagać. Jednak kiedy znajduje pewien pamiętnik postanawia go zwrócić. Jedna podróż zmieni jej życie. Czy wyjazd do Poznania i przekazanie pamiętnika Mateuszowi będzie tylko jednorazowym spotkaniem ?

?Mateusz jest kotem ukrytym w ciele pięknego lwa. Z pokaźną grzywą i imponującym ciałem. Sęk w tym, że jego lwicą nie jestem ja.?

Mateusz jest mężczyzną, który nadal nie może się pogodzić z utratą. Kiedy pojawia się w końcu jakieś światełko w tunelu postanawia w pełni za nim podążać. Ta kobieta musi mu pomóc, ale czy tylko na pomocy się skończy? Czy aby czasami ich serca za bardzo się nie zaangażują ?

?Jest czuły. Delikatny. Nienachalny i ostrożny. Zraniony, ale próbujący szukać nadziei.?

Łaknęłam każdą kolejną stronę tej książki. Naprawdę nie umiem tego wyjaśnić, co w niej tak mnie przyciągało, czy sama historia, czy wykreowani bohaterowie, czy styl Autorki. Wszystko było niesamowite, ale chyba kluczem jest tu przede wszystkim to, że Weronika pisze całym sercem. Potrafi wzruszyć, rozbawić, ale przede wszystkim wie co chce przekazać czytelnikowi, i jakie przesłanie w książce zamieścić.

Tutaj nie ma nic, co jest pisane pod schemat, jest przede wszystkim historią łapiąca za serce i trzymającą je do samego końca, a nawet dłużej. Jest w tym zarówno wiele emocji oraz tak pozytywnych wibracji, że czyta się jednym tchem. Weronika ma niebywały talent i ja naprawdę nie zastanawiam się nad jej książkami, bo wiem, że mnie poruszą i zostaną w moim sercu na dłużej.

Niesamowita, niezapomniana i emocjonalna historia miłości, która nie była przypadkowa, ale bolesna, konsekwentna i rodząca się z każdym kolejnym dniem. Czasem musimy zamknąć pewien rozdział, aby rozpocząć kolejny. Czy bohaterom się to uda, musisz przekonać się o tym sam.

Ja szczerze Wam ją polecam.

?Człowiek dokonuje w życiu dziwnych wyborów i nigdy nie może być pewien tego, czy okazały się trafione?.

Poznajemy Judytę dziewczyną z sercem na dłoni. Jest pielęgniarką na oddziale onkologii w Sopockim szpitalu. Praca niesie jej spełnienie, radość i czasami ból. Jednak kocha to co robi całym sercem. Jej decyzje, nie podobają się jej rodzicom, zwłaszcza ojciec nie potrafi do końca zaakceptować jej życiowych wyborów. W jego mniemaniu miała pomagać w prowadzeniu rodzinnego pensjonatu. Judyta ma siostrę, mimo szczerych chęci nie potrafi się z nią dogadać. Oliwy do ognia dolewają rodzice, nieustannie ją faworyzując. Pewnego dnia spacerując po plaży, znajduje w mieszczącej się tam bibliotece dziwny notes. Słowa, które czyta wywołują w niej dziwne odczucia. Znajduje tam prośbę właścicielki notesu, która prawdopodobnie już nie żyje, o oddanie go pewnej osobie. Judyta nie potrafi przejść obok tego obojętnie, postanawia odnaleźć owego Mateusza i oddać mu tajemniczy notes. Od tej pory jej życie już nigdy nie będzie takie samo. Losy Judyty i Mateusza w pełnym momencie się łączą i wszystko w ich życiu nabiera innego wymiaru. Czy lepszego? Koniecznie musicie sprawdzić.

Trudna, wymagająca praca pielęgniarki na oddziale onkologii, nieuchronność i ciągła obecność śmierci. Pokomplikowane relacje rodzinne, brak wsparcia i zrozumienia od najbliższych. Niełatwa próba wybaczenia, powrót do życia po długiej izolacji, rozpamiętywanie trudnych chwil, trwanie w życiowym zawieszeniu. Druga szansa, różne odcienie miłości. Przyjaźń taka od serca, która dużo zniesie i niejedno wybaczy. Miłość, która przychodzi niespodziewanie, niesie nadzieję, ukojenie i daje szczęście. Dermografizm ? pierwszy raz spotkałam się z czymś takim ? w wyniku silnego stresu, nadmierna reakcja skórna. Bardzo nieprzyjemne i uciążliwe schorzenie.

Przepiękna opowieść o miłości, w cieniu rozgrywającego się dramatu. Tchnie szczerością, realizmem, niesie pozytywną energię. Autorka zabrała nas w trudny świat uczuć, zwykłej, czy raczej niezwykłej, tak mało popularnej w dzisiejszym świecie bezinteresownej dobroci. Bardzo polecam, jestem pewna, że poruszy niejedno serce. Tatiasza i jej książki.