Dama ciężkich obyczajów

Dzisiaj zaprezentuję Wam komedię kryminalną autorki, której twórczość dopiero poznaję, czyli "Damę ciężkich obyczajów" Marty Obuch. Bardzo lubię ten gatunek literacki, ponieważ lubię się pośmiać podczas czytania wciągających książek i tym sposobem miło spędzić czas. Czy tak było też w tym przypadku? Zapraszam na recenzję.

Lilianna jest wrażliwą wiolonczelistką o niewinnym wyglądzie, niestety podczas pewnego nieporozumienia zostaje wzięta za zupełnie kogoś innego... Policjant Witek, zwany przez wszystkich Wiśnia jest o tym święcie przekonany, że dziewczyna jest prostytutką, mimo że nie wygląda na nią. Ona z kolei myśli, że Wiśnia jest łobuzem i bandytą, jednak on czasami w ogóle go nie przypomina. Oboje ukrywają przed sobą swoje prawdziwe zawody, z początku mają z tego niezły ubaw, jednak sytuacja ta trochę komplikuję, ponieważ ci dwoje zbliżają się do siebie i rodzi się między nimi nie tylko przyjaźń... W międzyczasie do cioci Lidki włamują się złodzieje, którzy kradną jej oszczędności. Do czego będzie zdolna ciocia wraz ze swoimi dwiema siostrzenicami, aby odzyskać skradzione pieniądze?

W książce występuje narracja trzecioosobowa. Rozdziały są krótkie, więc czyta się szybko. Jest wiele zabawnych dialogów i sytuacji, przy których można się pośmiać. Akcja dzieje się w czasach współczesnych, o czym świadczy to, że jest opisane życie w czasach pandemii. Jest wątek kryminalny, z ofiarą śmiertelną, bandziorami, jednak przeważają wątki miłosne, czyli ten główny z udziałem Lilianny i Wiśni oraz ten poboczny z udziałem Iwony, czyli kuzynki Lidki, i Miśka, czyli jej narzeczonego. Występuje też wątek próby odchudzania Iwonki przez kuzynkę, któremu towarzyszyło wiele zabawnych sytuacji. Powiedziałabym raczej, że ta książka jest komedią romantyczną z wątkiem kryminalnym, niż komedią kryminalną. Spodobało mi się tez to, że była mała wzmianka o "Muminkach" i mądrościach w nich występujących, takich jak to, aby w każdej sytuacji, nawet tej złej dostrzegać plusy, tak jak robiła to Mama Muminka (aż chyba muszę wrócić do tej bajki!).

"Dama ciężkich obyczajów" jest lekką książką, którą można zabrać na wakacje. Idealnie sprawdzi się podczas opalania. Jest ona przyjemna i nie trzeba zbytnio myśleć podczas czytania, za to można się pośmiać i miło spędzić czas. Zaliczam ją raczej do tych przyjemnych książek, jednak nie jestem pewna, czy długo pozostanie w mojej pamięci.

"Dama ciężkich obyczajów" to kryminał pełen zabawnych nieporozumień. Książka napisana jest w lekki sposób, podczas czytania co chwilę wybuchałam śmiechem. Historia nawet na chwilę nie pozwala się nudzić. Bohaterowie zostali tak opisani, że nie sposób ich nie polubić. Jest to idealna książka na letnie dni, ponieważ właśnie wtedy szuka się czegoś wciągającego, ale też lekkiego. Jest to moja pierwsza książka autorki, ale już teraz wiem, że w przyszłości z pewnością sięgnę po jej kolejne tytuły.

"Dama ciężkich obyczajów" M. Obuch

gatunek:komedia kryminalna
408 str.

Lubię komedie kryminalne, ale nie często po nie sięgam. Po przeczytaniu opisu miałam obawy, czy to nie będzie banalna historia. Trochę była, ale i tak bawiłam się świetnie.

Głównymi bohaterami są dwie szalone kuzynki, ciocia Czesia oraz przystojny Wiśnia i sprytny Marchewka. W jednym z bloków w Chorzowie dochodzi do włamania. Znikają oszczędności, umiera jeden z sąsiadów. Sprawa jest tajemnicza, brakuje świadków i dowodów przestępstwa. Sprytne kuzynki poszukają winowajcy w okolicznym burdelu. Skończy się to tańcem na rurze, zatrudnieniem na czarno, dojdzie do wielu zabawnych pomyłek.

Podobały mi się dialogi, cięte riposty oraz kreacja głównych bohaterów. Zakończenie przewidywalne, ale to nie ważne. Spędziłam miło czas, a to się liczy najbardziej. Chciałabym więcej takich książek.

Polecam komedię "Dama ciężkich obyczajów". Gwarantuję dobrą zabawę i dużo uśmiechu.

Bardzo dobra komedia kryminalna. Świetna opowieść, genialna fabuła i jeszcze lepsze postacie. Książkę czyta się bardzo szybko, jest bardzo lekka. "Dama ciężkich obyczajów" daje nam dużą dawkę humoru i trzyma w napięciu. Lilianna to wiolonczelistka, która pewnego razu zostaje wzięta za ... prostytutkę! Od tego zaczyna się przezabawna seria pomyłek.

Jest to bardzo udane połączenie kryminału z komedią. Bardzo zabawna, pełna pomyłek. Idealna na wieczorne czytanie, jest lekka i przyjemnie się czyta.

Wczoraj zaczęłam czytać i jestem mega zadowolona! Książka lekka, wesoła, trudno przejść obok niej obojętnie. "Dama ciężkich obyczajów" to idealna lektura na lato. Polecam

Świetna komedia kryminalna. Idealnie sprawdzi się latem. Śmiałam się przy niej wielokrotnie. Dopisuję pisarkę do moich ulubionych. Polecam

Lilianna Warzęcha jest wiolonczelistką. Chcąc sobie pobudzić kobiecą samotność wyrusza na poszukiwania idealnego kandydata. Stylizuje się na wampa i kusicielkę. Traf chciał, że trafia na działającego pod przykrywką funkcjonariusza policji. Witek "Wiśnia" Wiśniewski pozuje na gbura i brutala, ale momentami wychodzi z niego porządny gość. Oboje nie chcą nie przyznać do tego, kim są. Ona myśli, że Wiśnia jest rozrabiaką, a on uważa Lidkę za damę lekkich obyczajów. Sytuacja się komplikuje, kiedy majątek ciotki Czesławy Możejko zostaje skradziony. Lidka z kuzynką, Iwonką rozpoczynają na prywatne śledztwo. Trzy muszkieterki i policjant pod przykrywką - czy z neto może wyjść coś dobrego?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Jakoś do tej pory było mi nie po drodze. Lubię komedia kryminale a to zaczęło się w kolei od Aleksandra Rogozińskiego. Teraz przyszła pora na nowe nazwisko. I po tej lekturze już wiem, że będę chciała nadrobić pozostałe książki autorki. Koniecznie. Historia Lilianny i Witka jest zakręcona niczym sprężyna. Autorka nie szczędzi humoru, który strzela dosłownie z każdej kartki. Jest wesoło, jest humorystycznie, jest ironicznie. A to wszystko w otoczeniu gaf, pomyłek, potknięć i nie wyjawionej prawdy. Bohaterowie sami sporo tutaj mieszają. Główna bohaterka jest z wyglądu filigranowa i uchodzi za wrażliwą. Za kobietkę potrzebującą pomocy. Wszystko dopóki nie otworzy ust. Gaduła jakich mało. Myśląca i analizująca. Odważna i harda. Co za kobieta. Kiedy jej kuzynka Iwona potrzebuje pomocy i wsparcia to nie zastanawia się i nie ignoruje. Bierze sprawy w swoje ręce. Działa napędzana wizją poprawy. Ma cel i do niego dąży. Razem z ciotką, czyli poszkodowaną przystępują do działania. To trio było rozbrajające. Co rusz zaskakiwały i co rusz powodowały, że moje brwi szybowały do góry. A Wiśnia? Raczej z niego kokos. Twardy z zewnątrz ze słodkim i smakowitym wnętrzem. Uchodzi za dinozaura romantyczności i subtelności. Powierzchowność jego zachowania była zaskakująca. Jak sobie wyobrażałam go przy rurze do pole dance, to w wyobraźni zasłaniałam sobie oczy. W roli bandziora sprawował się idealnie. Co za postać. Cała czwórka została fajnie wykreowana. Widać było, że autorka sobie skrupulatnie przemyślała całą fabułę. Od początku do samego końca. Mimo wszędobylskiego humoru śledztwo było dobrze pociągnięte. Prywatne, jak i oficjalne komisarza Piotra Marchewki. Zgrabnie się przeplatały.
Autorka pisze lekko i przyjemnie. Bawi się słowami. Operuje humorem i ironią. Emocje szaleją. Wątki są spójnie ze sobą połączone. Plusem jest fakt, że czcionka jest większa i oczy tak szybko się nie męczą. Przezabawna komedia gaf i pomyłek z bohaterami, którzy nie cierpią bezczynności. Dziej się dużo, jest dynamicznie a przez o wciągająco. Warto przeczytać tę książkę, jeśli lubicie komedie kryminalne.