Dar krwi

Nie nastawiałam się na mrożące krew w żyłach opisy, pędzącą akcję.

Podeszłam do tej książki z czystą głową i dałam się jej porwać. I przepadłam.

Piękna, wręcz liryczna opowieść ukochanej Drakuli do niego właśnie. Ta historia to rozliczenie z "nowym życiem " Constanty, która zauważa, że jej ukochany rozpędza się w okrucieństwie i władzy.

Od pierwszych uniesień, zachwytów, przez nowych członków ich rodziny, zmiany miejsc zamieszkania czy konflikty z ludźmi i między sobą.
.
Bo gdzie kończy się troska i ciekawość a zaczyna kontrola i chora fascynacja?

Niesamowity styl, zachwycająca bohaterka i wiele porywów na pół martwego serca.

Ból i miłość.
Zaufanie i kłamstwa.
Władza i bunt.
Odwaga i strach.

Najpiękniejsza książka o wampirzym oddaniu i życiu.

Ta książka mimo krwi otuli jak kocyk, nasyci pragnienie i pozostawi znak w sercu jak kły wampira na szyi.

Jestem oczarowana

Czy lubicie czytać książki z motywem wampirów/? A może fascynuje was Drakula i jego mroczne oblicze? Jeśli tak to ta książka jest dla was, tylko jest jedno ale. To debiut literacki w dodatku książka to coś zupełnie innego niż historia znanego wampira. Czy mi się podobała?

Conststnta to wieśniaczka , która zostaje ocalona od śmierci przez nieznajomego. Tym ocaleniem jest przemiana z człowieka w wampirzycę. Nie pamięć swojego prawdziwego imienia. Od tej pory jej życie zmienia się. Uczy się swojej nowej odsłony ale ma wrażenie, że jej mąż coś ukrywa. Kiedy pojawia się zaraza małżonkowie uciekają z Rumunii przemierzają świat. Tak trafiają do posiadłości Magdaleny, znajomej Drakuli, która dołącza szybko do nich jako kochanka i kolejna przemieniona osoba.

Wszystko się zmienia, gdy Drakula izoluje obie kobiety. Powie świeżości do ich reakcji wnosi Aleksiej, jednak on nie potrafi być uległy jak kobiety co sprawia, że Drakula pokazuje swoje prawdziwe oblicze. To prowadzi do wydarzeń, które zmieniają wszystko to, co stworzył sobie a trójka kochanków zaczyna dostrzegać to, co powinno być oczywiste od samego początku. Cosntanta musi wybierać między lojalnością wobec męża, z którym spędziła cale swoje nowe życie a miłością do Magdaleny i Aleksieja. Kogo wybierze kobieta?

Fabuła świetnie wykreowana. Napisana z punktu widzenia Constanty, w formie jakby pamiętnika i na samym końcu mamy rozdziały z punktu widzenia Aleksieja. Zabrakło mi tylko punktu widzenia Magdaleny czy samego Drakuli. Rozdziały to albo krótkie notatki lub rozbudowane wątki. To bardzo fajny zabieg literacki. Książkę czyta się rewelacyjnie, choć język jest bardziej wyszukany. Początkowe litery każdego rozdziału bogato zdobione, przypominają stare pisma. Nie będziemy tu mieli typowego wampiryzmu, bardziej autorka skupiła się na relacji głównych bohaterów, początkowo dwójki, potem trójki i czwórki. Postacie są świetnie opisane, czuć rozterki, emocje i namiętność. Drakula to specyficzna postać, tajemnicza i intrygująca. Zupełnie inna postać niż w tego typu książkach. Mroczny, nieprzewidywalny, nieznoszący sprzeciwu, układający życie trójki ludzi, którym "podarował" nowe życie. Im więcej o nim się dowiadujemy, tym bardziej staje się czarniejszą postacią.

Historia wciąga , choć muszę przyznać, że początkowo nie zapowiadała się na taką. Dużo tajemnic i mroczności , potem pojawia się opis wydarzeń i przekrój różnych epok. Przestrzeń czasowa trochę może nam się zatrzeć i mogłoby być to lepiej uporządkowane. Mamy także dużo opisów miast, w jakich zatrzymywali się nasi bohaterzy. Zabrakło mi dokładniejszych ram czasowych. Książka nie jest lekką fikcją. Jest bardziej wymagająca i nie każdemu przypadnie do gustu. Zakończenie zaskakujące i zupełnie nieprzewidywalne. Jeśli lubicie nietuzinkową książkę o wampirach. Jeśli nie boicie się czytać debiutów to ta książka jest dla was. Polecam

Dar krwi S.T. Gibson to niezwykle uwodzicielska proza, która przedstawi nam niespodziewaną historię Draculi, wampirze wszechczasów. Coraz śmielej wampiry powracają na rynek wydawniczy, rozpoczynając na nowo trend. Większość z nas miała swój czas, kiedy zaczytywała się w Wywiadzie z wampirem Anne Rice czy zakochiwała w Edwardzie z Zmierzchu. Niezmiernie cieszą mnie powroty do motywów, które są dobre i sprawdzone. Zdecydowanie czas na powrót do wampirzych treści, a patrząc na zapowiedzi na przyszły rok, będzie ich tylko więcej i więcej! Co jest takiego wyjątkowego w Darze Krwi? Dlaczego warto rozsmakować się w reinterpretacji opowieści o narzeczonych i kochankach Draculi?

? A co byś poświęciła, panno Machiavelli, za tę wolność? Co byłabyś skłonna mi ofiarować, gdybym mógł obiecać ci odporność na okowy społeczeństwa? Życie bez granic, bez oglądania się na jakiegokolwiek prawa??

Pełna mroku opowieść o obsesji i emancypacji.
Dar krwi jest napisana przepięknym, lirycznym językiem z elementami powieści epistolarnej. Forma listów pisana do samego Draculi przeplatana intymnymi zwierzeniami jak z pamiętnika sprawia, że granice się zacierają, a opowieść przybiera formę pewnego rodzaju spowiedzi. Nie jesteśmy pewni, który to wiek, poznajemy delikatną Constantię, która dzięki Draculi zaczyna nowe życie. Ze średniowiecznej wieśniaczki staje się arystokratką u boku potężnego mężczyzny. Tylko wówczas nie zdawała sobie sprawy, że nieśmiertelność i władza mają swoją gorzką cenę, a pożądanie i podziw szybko mogą stać się obsesją. Dar krwi rozpoczyna z czytelnikiem niebezpieczny taniec, tango, w którym liczą się emocje, z przyspieszonym oddechem odkrywamy kolejne sekrety, razem z bohaterami uciekamy do najdalszych miejsc Europy, walczymy z cieniami nieśmiertelności oraz zdobywamy to imperium z krwi i złota. Drogi czytelniku, czy miałbyś odwagę stanąć twarzą w twarz z największym wampirem wszechczasów, który jest zdolny do wszystkiego? A co jeśli więzi wykute krwią może zerwać tylko śmierć?

?Zabijaliśmy, żeby żyć, kłamaliśmy i zdradzaliśmy się, biorąc nałożnice, przemykaliśmy jak zjawy z miasta do miasta, przed każdymi przenosinami wysysając z ludzi pieniądze i krew.?

Sieć pożądania i fałszu
Nieśmiertelność może okazać się nudna, nijaka, zwłaszcza, gdy druga strona rości sobie prawa. Toksyczny bluszcz oplata Constantię, a strach przed wyrażeniem własnej opinii jest paraliżujący. Wszystko, co ma, zawdzięcza Draculi, jest zdana tylko na jego łaskę. Dar krwi to nie tylko piękny język, ale niezwykłe studium relacji damsko-męskich. Ile jesteśmy w stanie zrobić dla drugiej osoby? Ile granic przesunąć? Kiedy pożądanie zmienia się w obsesje? Czy zazdrość jest naturalna? Słowa Constanti uwodzą czytelnika, ukazując tym samym niezwykłe zepsucie i zaborczy charakter Draculi. Życie dla uciech jest zgubne i puste, nasi bohaterowie szybko wbiegają w labirynt pozbawiony zdrowych emocji. Znajdują się w sieci pożądania, fałszu, dzikiej obsesji, która sprowadza ich na manowce. Jesteśmy świadkami upadków moralnych bohaterów, czytamy ich spowiedź, zastanawiając się, jak daleko mogą się jeszcze posunąć.
?- Czemu nie mogę się posilać, jak mi się podoba? Ty tak robisz. Tyle młodych umysłów zgasło, omamionych obietnicą młodości?
- Krytykujesz mnie? ? zapytałeś śmiertelnie cicho.?

Poliamoria
Dar krwi to wbrew pozorom powieść o emancypacji, w której pojawia się wątek kochania więcej niż jednej osoby na raz. Cudownie pokazane jest różne podejście kobiet, które wynika z ich kultur, doświadczenia, a przede wszystkim wieku. Pojawia się tu prawdziwy bunt i walka o wolność, pragnienie spełniania swoich marzeń czy wyrażania własnego zdania. W obliczu nieśmiertelności trudno cały czas żyć w klatce i w cieniu własnego Pana. Dar krwi lirycznie przedstawia nam różnice w miłości, w pożądaniu, co sprawia, że ta książka jest naprawdę wyjątkowa. Wiele kobiet może utożsamić się z bohaterką albo poczuć wcześniej bunt lub? dać się omamić Draculi jak jego pozostałe ofiary.

?Byłoby łatwiej, gdyby nas nienawidził ? przyznała. ? Ale kocha nas niewłaściwie i jeśli pozwolimy temu trwać, jego miłość nas zabije. To z powodu tej miłości jest dla nas niebezpieczny?

Takiej reinterpretacji jeszcze nie czytałam.
Listy i wpisy z pamiętnika skierowane bezpośrednio do czytelnika/Draculi są jedną z najintymniejszych form zwierzeń. Czułam się jakbym poznawała najpaskudniejsze sekrety, przez co nie mogłam oderwać się od kolejnych stron, nie będąc pewna, co jeszcze wydarzy się w tym dziwnym, wampirzym świecie. Dar krwi to obsesja, pożądanie, ale przede wszystkim emocje, niezwykła kreacja postaci oraz jej psychologia. Poczułam się uwiedziona, w ułamku sekundy znalazłam się w toksycznej grze Draculi i dałam się zmanipulować. Wielki ukłon dla tłumacza Bartosza Czartoryskiego oraz całego zespołu redakcyjnego, który sprawili, że liryczność języka jest wręcz hipnotyczna i stała się dla czytelnika ucztą.