Predator

?Na dźwięk dobiegającego zza pleców głosu oddech uwiązł jej w gardle. Głosu nawiedzającego ją w snach i na jawie, sączącego jej do ucha słodką truciznę, kropelka po kropelce. Głosu jak mocna whisky i grzech?.

Dostanie się do rezydencji wrogiego klanu, zabicie Tristana Caina i odzyskanie pendrive miało być łatwym zadaniem dla Morany. Pewna swoich umiejętności nie podejrzewa, że trafiła na przeciwnika, który jest nie do pokonania. Dług życia to tylko początek ich wspólnej gry, w której stawką jest nie tylko życie.

Jakie żniwa przyniesie nieoczekiwany sojusz? Czy zdołają odzyskać tajemniczy kod?

Mężczyzna pozbawiony uczuć, dla którego zabijanie jest równie łatwe, jak oddychanie ma swoje własne plany wobec Morany. Łączy ich przeszłość, której nikt się nie spodziewał. Po odkryciu tych faktów byłam w lekkim szoku. Takiego scenariusza nie obstawiałam.

?Zawsze łowcą, nigdy zwierzyną. Nie dało się na niego zapolować, nie dało się go ujarzmić ani zniszczyć. I właśnie ta jego niezwyciężona aura najmocniej na nią działała?.

Od jakiegoś czasu ciągnie mnie do mocnych, pokręconych i pikantnych książek. Obok tej również nie mogłam przejść obojętnie. I znów mnie nos nie mylił, gdyż zostałam zauroczona głównym bohaterem. Nie chciałam się z nim rozstawać.

?Ten facet był jak żywe, rozpędzone wahadło nastrojów. I właśnie to najbardziej ją w nim irytowało, bo nigdy nie wiedziała, która wersja Tristana Caine?a się jej trafi?.

W tej historii nie zabraknie Wam wrażeń erotycznych, jednakże nie są one w przesadnej ilości. Oprócz tego intrygi i manipulacje zaskoczą Was na każdym kroku. Sami nie będziecie wiedzieć, w co wierzyć i komu zaufać.

Lekki kryzys nadszedł pośrodku książki, gdy akcja zwolniła trochę i spadło moje zainteresowanie. Nie poddałam się jednak i czytałam dalej. Po dwóch czy trzech rozdziałach znów zaczęło się coś dziać i od razu zrobiło się ciekawiej.

Mimo lekkiego minusa świetnie się bawiłam podczas przygód z bohaterami. I czekam na więcej.

Q: Znacie twórczość ?Runyx??

Ja całym sercem pokochała poprzednią wydaną jej książkę. ?Gothikana? była mroczna, taka bardzo hot. i zmysłowa, taka tajemnicza. Klimat według mnie niepowtarzalny i genialny. Czy tak samo dobrze bawiłam się w przypadku ?Predatora??

Zacznijmy od tego, że ja oceniam tę pozycję bardzo dobrze.  Myślę, że na spokojnie takie solidne 4/5??. Jednak zaczniemy od minusów, bo takie też zauważyłam.

Przede wszystkim coś, co mnie bardzo gryzło to powtarzalność tekstów, zachowań, określeń czy żarcików. 
Przez co to wszystko, ta relacja i nienawiść wypadało sztucznie. 

Także minusem jest coś, na co nie zwróciłam sama uwagi, a po przeczytaniu jednej z recenzji przyznała rzeczywiście racje.  Na samym początku mamy wspomniane, że Morana ma bardzo duży iloraz inteligencji, więc ja się nastawiłam na piekielnie mądrą kobietę, która na prawo i lewo rzuca mądrymi rzeczami, wie wiele rzeczy i nie da się tak łatwo omotać. A tak nie było, była mocno przeciętna a czasem nawet głupkowata. 

Przyjemnie mi się ją czytało, czekałam na rozwój sytuacji i kibicowałam bohaterom. Jednak według mnie nie jest to dark romance, a typowy romans mafijny. 
To jest taka książka któtą ja przeczytałam, bawiłam się dobrze, czytałam szybko  i równie szybko o niej zapomnę. 

Co do bohaterów tak jak wyżej napisałam Morana miała chyba być inną postacią, niż tą, co dostaliśmy. 
 Natomiast Tristana polubiłam, może nie jest to ideał a trochę taki czarny charakter,  ale fajnie mi się o nim czytało, pomimo tego, że jest dosyć płytką postacią. 

Uważam, że jako romans była fajna, ale mi zabrakło takiej głębi czy tła wydarzeń bardziej rozbudowanego.