Dawca

Złotoryja to niewielkie miasto powiatowe położone w województwie dolnośląskim, w którym rozgrywa się akcja powieści Michała Klimaszewskiego pt. ?Dawca?. Pewnego wieczoru w przydrożnym barze dla kierowców tirów, popełnione zostaje morderstwo brutalnego morderstwa, a jego sprawca nie zostaje aresztowany. W ciągu kolejnych dni dochodzi do zaginięcia kilku młodych osób i kolejnych zagadkowych zgonów. Miejscowi policjanci podejmują śledztwo, nieświadomi że do miasta przybył tajemniczy mężczyzna, zwany ?Dawcą?, który sprzedaje narkotyk, ?rozweselacz? mający katastrofalny wpływ na zachowanie i psychika ludzi, którzy go zażywają.

?Dawca? to debiutancka powieść Michała Klimaszewskiego, która stanowi połączenie takich gatunków jak: horror, kryminał i powieść obyczajowa. Bohaterami książki są dwaj policjanci Szymon i Michał, którzy prywatnie się przyjaźnią. Pierwszy z nich ma problemy alkoholowe, których źródłem jest stres związany z pracą oraz trudne relacje z rodziną żony, drugi stara się zasłużyć na szacunek nadopiekuńczej matki, która nieustannie podkreśla jego wady, wytyka błędy i niepowodzenia. W kolejnych rozdziałach ?Dawcy? można znaleźć bardzo dużo informacji na temat codziennej służby w Policji, relacji między przełożonymi a podwładnymi oraz prywatnych problemów, z jakimi borykają się rodziny stróżów prawa w Polsce. Wszystkie tego rodzaju historie sprawiły, iż nieco inaczej zacząłem patrzeć na kwestie służby w policji i postawę ludzi tam pracujących.

Michał Klimaszewski w swojej powieści bardzo dużo uwagi poświęca kwestii, jak uzależnienie od narkotyków, potrafi wpływać na ludzką psychikę i zniszczyć życie, każdego niezależnie od wieku, wykształcenia czy pochodzenia społecznego. Robi to poprzez odwołanie do konkretnych przykładów: syn bogatego adwokata, zażywa narkotyki na złość wymagającemu ojcu, szkolna prymuska chce zostać dostrzeżona przez rówieśników, nauczycielka marzy o wyrwaniu się z ojczystego kraju, gdyż chce wieść życie pełne przygód. Jedynym elementem książki, który nie przypadł mi do gustu jest zbyt duża liczba bohaterów drugoplanowych i wszystkie związane z nimi opisy, które niepotrzebnie spowalniały akcję, nie wnosząc zupełnie nic do całej historii.

Gdy zobaczyłam zapowiedź i opis oraz oczywiście okładkę, strasznie chciałam tę książkę mieć.
Tak się mocno nastawiłam na to, co można w niej znaleźć, że po przeczytaniu czuję delikatny zawód.

Książka pomimo kilku wad (wszak debiut, można wiele wybaczyć) zdecydowanie jest warta uwagi ale o tym za chwilę.

To, co jest plusem to pomysł na fabułę i czerpanie inspiracji z książek i filmów.
Czytając, miałam także wrażenie, że czasem mam przed oczami Jokera w wykonaniu Phoenixa a czasami Ronalda McDonaldsa.
Przynajmniej takie wizualizacje podsunął mi mózg.

I nie jest to bynajmniej wada, wprost przeciwnie.
Szalony clown i inny świr to zawsze świetny pomysł na książkowego zbr"dniarza a scena w barze mocno pozostawiła ślad w moim mózgu niczym kadr z filmu hollywoodzkiego.

Początkowo bardzo ciężko było mi się wgryźć w treść, zwłaszcza prolog - było tam tak dużo postaci na raz i tak wiele szczegółów, że się zgubiłam już na starcie.
Dużo osób, niektórych zbędnych nie wnoszących niczego do fabuły mnie zniechęcała ale brnęłam dalej.

No właśnie, skoro mowa już o opisach to tutaj drogi autorze muszę powiedzieć, że są zbyt obszerne a niektóre zbędne, bo co tam po osobie, co z kim jak i gdzie, skoro nie ona jest bohaterem tej opowieści i inne drobiazgi niesamowicie szczegółowe, dla mnie za dużo.

Słynna Królowa z Alicji w krainie czarów miała takie ulubione powiedzenie "Skrócić o głowę!" A ja proszę, co do opisów "Skrócić o połowę!"

To moje osobiste zdanie, bo wiem, że znajdą się odbiorcy, którzy uwielbiają tak dużo szczegółów, wszystko podane na tacy i zero wysiłku w kierunku wyobraźni ale to nie jestem ja.
Także z tego samego powodu nie przepadam za twórczością S.Kinga, więc po części ta konstruktywna krytyka może być jednocześnie komplementem.
Wszak "mistrz grozy" ma swoje szerokie grono fanów, czego michal_klimaszewski_autor również życzę.

Co do całej reszty jakoś w połowie akcja się rozkręciła na tyle, by mnie wciągnąć mocniej i za całokształt duży plus, bawiłam się przednio a niektóre teksty zapadają w pamięć bardziej niż bym chciała.

Jeśli by zmniejszyć objętość stron byłby majstersztyk.
Nie mniej mocne 6/10