Dismount

Na samym początku wydarzyło się coś strasznego przez co, nic już nie będzie takie samo. Mleko się wylało i teraz trzeba ponieść tego konsekwencje. Dodatkowo toczeń i choroba nerek coraz bardziej dają o sobie znać.

Jak z tym wszystkim poradzi sobie Adrianna?

Nie ukrywam, że bardzo czekałam na dalsze losy bohaterów, jednak bałam się rozstania z nimi i tego, co tu zastanę. Emocjonalnie związałam się z nimi i przeżywałam wszystko równie mocno.

Jak tylko zaczęłam czytać, tak przepadłam totalnie. Dwa popołudnia wystarczyły, by dać się całkowicie pochłonąć historii trenera i jego gimnastyczki.

W głównej mierze w tej części skupiamy się na uczuciach Adrianny, która wszystko silnie przeżywa, analizuje, zadręcza się i w pewnych momentach nie wie co, ma robić. To wrażliwa dziewczyna, która swoją determinacją i uporem potrafi dokonać rzeczy niemożliwych w gimnastyce.

W książce nie zabraknie również motywu sportowego, który towarzyszy nam od samego początku. W tej części nie został pominięty na rzecz innych wątków, więc chwała dla autorki, że przez wszystkie tomy potrafiła w tym temacie pozostać.

Nie zabraknie emocji, wręcz było ich za wiele momentami. Były one jednak bardzo potrzebne, abyśmy lepiej zrozumieli rozterki naszych bohaterów. Pozwoliło to nam dogłębniej ich poznać, a także wczuć się w ich sytuację.

Nie mogę uwierzyć, że to już koniec tej historii. Zdążyłam się przyzwyczaić do bohaterów i już trochę za nimi tęsknię, jednak nic straconego zawsze mogę do nich wrócić.

A Ty czytelniku daj się porwać miłości, która nie miała prawa się wydarzyć, a jednak się narodziła i zostawiła po sobie ślad.

"Żałowałam, że nie mogłam cofnąć czasu chociaż na chwilę, żeby to wszystko naprawić. Przez głowę przelatywały mi kolejne wspomnienia. Nie byłam w stanie przestać gdybać.
Gdyby tylko Kova miał na sobie koszulkę.
Gdybym tylko nie otworzyła tych drzwi.
Gdybym tylko nie zakochała się w swoim trenerze.
Gdyby tylko..."



Jaka szkoda, że to już ostatnie spotkanie z Adrianą i Kovą.
"Dismount. Na krawędzi" stanowi zwieńczenie ich losów.
Były momenty pełne wzruszeń.
Były momenty, które mroziły krew w żyłach, i które sprawiały, że ta krew wręcz buzowała.
Oddałam tej serii część swojego serca i swojej duszy.
Pokochałam ją od od pierwszej strony i z niecierpliwością wyczekiwałam każdego kolejnego tomu.
A każdy z nich przyprawiał o dreszcze.
Nasączony był emocjami, które wyzierały z każdej ze stron.
Nasączony był strachem i niepewnością, które nieustannie towarzyszyły bohaterom.
Nasączony był walką o marzenia, które są na wyciągnięcie ręki, i których realizacja jest drogą pełną zakrętów.
Nasączony był rywalizacją, krwią, potem, bólem fizycznym i psychicznym, który z każdym dniem przybliżał do upragnionego celu.
Nasączony był kłamstwami, które raniły, a jednocześnie miały przynieść ukojenie.
Nasączony był miłością, która została wystawiona na wiele trudnych prób.

"Dismount" to historia, która nie należy do najłatwiejszych.
Droga, jaką podążają bohaterowie jest pełna cierni i wybojów. Nie mają chwili wytchnienia. Los nieustannie rzuca im pod nogi kolejne kłody, a oni z uporem, siłą i determinacją starają się je pokonywać.

Ta książka jest dopracowana w każdym calu.
Ukazuje ogromnne poświęcenie i niezwykłą siłę w walce nie tylko o marzenia, ale także o miłość.
Udowadnia, że można pokonać nie tylko strach, ale także słabości, które nas ograniczają, i które sprawiają, że jesteśmy gotowi się poddać.
Udowadnia, że wszystko, naprawdę wszystko jest możliwe!
Że można przezwyciężyć strach, ból, a nawet chorobę.
Że miłość uskrzydla.
Że nikt tak nie rozumie jak przyjaciel.
Że po burzy zawsze świeci słońce.
Że chcieć znaczy móc.

"Dismount" to idealne zwieńczenie serii "Na krawędzi". Wraz z każdym kolejnym tomem Lucia Franco pokazuje jak na przestrzeni czasu zmienili się bohaterowie. Jak wiele musieli przetrwać i jak wiele poświęcić. Jak wiele musieli przezwyciężyć. Jak wiele musieli wycierpieć, by znaleźć się w miejscu, w którym obecnie się znajdują.

Do tej serii będę często powracać.
Odkałdam ją na półkę z ogromnym sentymentem, bo tak jak wspomniałam na samym początku - oddałam jej cząstkę swojego serca i swojej duszy. Razem z bohaterami przeżywałam ich wzloty i upadki. Ich emocje były moimi emocjami.
I do samego końca trzymałam za nich kciuki.
Wierzyłam, że razem pokonają każdą przeszkodę.
Bo mając siebie - mają wszystko.